این پژوهش به منظور بررسی تغییرات ترکیب شیمیایی و بهبود قابلیت هضم سیلوی سرشاخه های خرما با افزودن اوره، ملاس و آنزیم های تجزیه کننده فیبر اجرا گردید. جهت بررسی تغییرات ترکیبات شیمیایی، ابتدا 50 کیلوگرم سرشاخه های برگ خرما جمع آوری و سپس جهت سیلو نمودن به قطعات 3- 1 سانتی متری خرد گردیدند آنگاه با 4 درصد اوره، 3 گرم مخلوط آنزیمی و 10 درصد ملاس در سطل های پلاستیکی سیلو گردید. ابتدا ph سپس ترکیبات شیمیایی شامل ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، خاکستر، کربوهیدرات های محلول، چربی، دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز اندازه گیری شدند. برای اندازه گیری درصد تجزیه پذیری و قابلیت هضم ماده خشک تیمارهای مورد مطالعه به ترتیب از روش فیستوله گذاری با استفاده از کیسه های نایلونی و آزمون تولید گاز بر روی سه رأس گوسفند نر اخته شده ن‍‍‍‍ژاد بلوچی استفاده گردید. نتایج نشان داد که تیمار 2 بیشترین میزان cp و تیمار 1 کمترین cp را داشتند و این تفاوت معنی درا (05/0< p) بوده است. تیمار 5 کمترین adf و ndf و تیمار 1 بیشترین adf و ndf را دارا بودند(05/0 p <). همچنین، تیمارهای مورد مطالعه از لحاظ تجزیه پذیری در زمان های مختلف انکوباسیون تفاوت معنی داری (05/0 p <) را نشان دادند. بطوری که تیمار 8و 5 بیشترین و تیمار 1 کمترین درصد تجزیه پذیری را نشان دادند. نتایج حاصل از حجم گاز تولید شده (میلی گرم در میلی لیتر) توسط تیمارهای مورد مطالعه در ساعات مختلف انکوباسیون نشان داد که تیمار 8 و تیمار 1 به ترتیب بیشترین و کمترین حجم گاز تولید شده و قابلیت هضم را در تمام ساعات مختلف انکو باسیون داشته اند. در مجموع، با توجه به اطلاعات و نتایج به دست آمده از ترکیبات شیمیایی، تجزیه پذیری و قابلیت هضم تیمارهای مورد مطالعه می توان نتیجه گرفت که تیمار 8 و 5 برتری خود را نسبت به سایر تیمارها نشان داد.

این پژوهش به منظور بررسی تغییرات ترکیبات شیمیایی و ارزش غذایی سیلوی کاه کنجد با افزودن اوره، ملاس و آنزیم به روش in vitro و in situ انجام شد. بدین منظور کاه کنجد جمع آوری و جهت سیلو نمودن به قطعات 4-2 سانتی متری خرد گردید. سپس با استفاده از اوره( 5 درصد)، ملاس(10 درصد) و آنزیم ( 3 گرم به ازای هر کیلوگرم ماده خشک) قبل از سیلو مخلوط و درون سطل های 5 کیلویی پلاستیکی سیلو شدند و بعد از 45 روز باز شدند. ترکیبات شیمیایی شامل ماده خشک، ماده آلی، خاکستر، پروتئین خام، چربی خام، دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز طبق روش های استاندارد اندازه گیری شد. گوارش پذیری ماده آلی ، انرژی قابل متابولیسم و تجزیه پذیری ماده خشک با روش های تولید گاز (in vitro) و کیسه های نایلونی (in situ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که افزودن اوره باعث شد ph، میزان ماده خشک، پروتئین خام، ماده آلی افزایش و میزان چربی خام، دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز نسبت به شاهد کاهش یابد (05/0>p). افزودن ملاس سبب شد بطور معنی داری میزان ماده خشک افزایش و میزان چربی خام، ph، دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز نسبت به شاهد کاهش یابد (05/0>p). افزودن آنزیم باعث شد بطور معنی داری میزان دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز نسبت به شاهد کاهش یابد(05/0>p). نتایج تجزیه پذیری به روش in situ افزایش تجزیه پذیری ماده خشک را (از 82/32 به 34/45%) در مواد سیلویی نشان داد. همچنین، نتایج تولید گاز به روشin vitroنشان داد که در تمام زمان های انکوباسیون افزودن اوره باعث کاهش و ملاس سبب افزایش و آنزیم به جز در زمان 2 و 4 سبب افزایش میزان گاز تولیدی شده است. بطور کلی نتایج این آزمایش مشخص کرد با توجه به تغییرات دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز و گوارش پذیری، برای تهیه سیلاژ مناسب کاه کنجد استفاده از مکمل اوره با ملاس توصیه می شود.