در این پژوهش با استفاده از روش الکتروریسی، نانوالیاف پلی ونیل الکل بعنوان بستری جهت رهایش آرام و مداوم این دارو طراحی و ساخته شد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی رویشی (sem) نشان دادند که تمام داروی بارگذاری شده در محلول پلیمری درون نانوالیاف گنجانده شده و با افزایش مقدار داروی بارگذاری شده، قطر الیاف حاصل شده به طور معنی داری کاهش می یابد. به منظور جلوگیری از چروکیده شدن و جمع شدن نانوالیاف پلی ونیل الکل، الیاف حاصله به وسیله تیمار دادن با گلوتارآلدئید و حرارات پایدار شدند. میزان فعالیت آنزیم استیل کولین استراز در محیط in vitro به عنوان معیاری از میزان رهایش جنتامایسین از نانوالیاف مورد بررسی قرار گرفت. رهایش جنتامایسین از نانوالیاف یک الگوی دو فازی را نشان داد، که در مراحل اولیه با یک رهایش سریع همراه بود و بدنبال آن به مدت 10 روز دارای یک رهایش مداوم وآرام بود. بدین ترتیب نانوالیاف نامزد مناسبی جهت حمل این دارو بشمار می آیند. در مجموع، الکتروریسندگی با تولید نانوالیافی که نسبت سطح به حجم بیشتری نسبت به فیلم ها دارند توانسته امکان رهایش بیشتر دارو از الیاف را فراهم آورد. هم چنین می توان نحوه آزاد شدن دارو از الیاف را در این تکنیک کنترل کرد. از این رو امروزه الکتروریسندگی جهت بالا بردن بازدهی فرآیند انتقال دارو، به طور گسترده ای مورد توجه محققین قرار گرفته است.