شهر تبریز به عنوان یکی از کلان شهرهای کشور به سبب بالا بودن آهنگ رشد جمعیت آن و فقدان سیستم حمل و نقل مناسب با مشکلات فراوانی مواجه شده است. درنتیجه مطالعات خطوط قطار شهری تبریز در سال 1380 آغاز شد و شبکه قطار شهری تبریز شامل 4 مسیر، به طول 60 کیلومتر و 160 ایستگاه طراحی گردید. در این تحقیق همراه با مطالعات زمین شناسی مهندسی نهشته های آبرفتی، پایداری تونل های خط یک مسیر تونل و طراحی نگهداری آن مورد بررسی قرار گرفته است. برای این کار از نرم افزار flac و روش همگرایی-همجواری بهره جسته شده است. ابتدا با استفاده از داده های ژئومکانیکی به دست آمده از مطالعات زمین شناسی، مدل در نرم افزار مورد نظر ساخته شده و سپس باتوجه به نتایج بدست آمده و رسم منحنی عکس العمل زمین (grc) پایداری تونل و وضعیت سیستم نگهداری مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده از مدل ساخته شده، قبل از نصب سیستم نگهداری گسترش مناطق پلاستیک در اطراف تونل ها را نشان می دهد که این امر منطقی بوده و المان هایی از زمین اطراف در اثر ترخیص تنش اعمالی، مستعد تسلیم برشی یا کششی شده اند. پس از نصب پوشش بتنی، تونل ها به تعادل رسیده و علایمی از عدم پایداری موضعی یا کلی از خود نشان نمی دهند. بیشینه جابجایی اتفاق افتاده بعد از نگهداری تونل ها و اجرای مدل، در کف مدل رخ داده است. در روش همگرایی- همجواری بار طراحی برابر 1.38 مگاپاسکال و حداکثر فشار قابل تحمل برای سیستم نگهداری 4.34 مگاپاسکال می باشد. ضریب ایمنی به روش همگرایی-همجواری برای سیستم نگهداری 3.14 تعیین گردید.

چکیده ندارد.