در تحقیق حاضر به بررسی اثرات رنگ نور و رنگ تانک پرورشی بر عملکرد رشد (وزن بدن، نرخ رشد، ضریب تبدیل غذایی، ترکیب لاشه و...) و وضعیت فیزیولوژیک (پارامترهای خون و پلاسما) فیل ماهی huso huso پرداخته شده است. مراحل عملی مطالعه در انستیتو بین اللملی تحقیقات ماهیان خاوباری رشت انجام شد که بدین منظور 64 عدد بچه فیل ماهی با میانگین وزنی (± اشتباه معیار) 1.42 ± 98.83 گرم (در گروه های 8 تایی) تحت طیف های نور سفید، قرمز، سبز و آبی و نیز 80 عدد با میانگین وزنی 1.24 ± 98.50 (در گروه های 8 تایی) در تانک هایی به رنگ سفید، قرمز، سبز، سیاه و آبی بمدت 12 هفته پرورش داده شدند. رنگ نور قرمز تاثیر منفی معنی داری بر عملکرد رشد بچه فیل ماهیان (در مقایسه با نور آبی) داشت که این تاثیر با کاهش معنی دار چربی کل کبد و آلبومین و افزایش معنی دار کورتیزول، گلوکز، کلسترول و تری گلیسرید (در مقایسه با تیمارهای دیگر) همراه بود. نتایج همه پارامترهای رشد حاکی از وجود اثر مثبت رنگ تانک سیاه بود. سطوح گلوکز پلاسما در تانک سفید بطور معنی داری بالاتر از سایر رنگ ها بود و اگرچه تانک سفید بالاترین سطوح کورتیزول پلاسما را نیز در بین تیمارهای رنگ تانک داشت، تاثیر معنی داری در خصوص سایر پارامترهای فیزیولوژیک مشاهده نشد. از این رو با توجه به نتایج بدست آمده رنگ نور آبی با ایجاد حالت آرامش در ماهی تاثیر مثبت معنی داری بر شرایط فیزیولوژیک ماهی داشته و رشد بیشتری را بهمراه داشته است. همچنین با توجه به همسو بودن تمامی پارامترهای رشد در ماهیان پرورش یافته در تانک سیاه انتظار می رود که در صورت تداوم بیشتر مرحله پرورش نتایج قابل توجهی نیز در ارتباط با این تیمار حاصل گردد.

از آنجا که افزایش مواد آلاینده شبه استروژنی در اکوسیستم های آبی می تواند تاثیرات متفاوتی در ماهی، دیگر موجودات آبزی و بطور غیرمستقیم روی زندگی انسان داشته باشد؛ هدف از انجام این تحقیق با توجه به حضوراینگونه مواد در دریای خزر، بررسی تاثیر غلظتهای متفاوت ماده شبه استروژنی 4-نونیل فنل بر میزان تغییرات پروتئین ویتلوژنین و بیان ژن های ویتلوژنین و زونا پلوسیدا 3.1 در تاسماهی ایرانی نابالغ، بوده است. در این خصوص 3 غلظت متفاوت 4-نونیل فنل (1، 10 و100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن ماهی) بصورت داخل صفاقی به 36 قطعه تاسماهی جوان ایرانی (با میانگین وزن 300 گرم) تزریق و به عنوان گروه شاهد از 17 بتا استرادیول (5 میلی گرم بر کیلو گرم وزن ماهی) استفاده شد. تزریقات مذکور در روزهای یکم، هفتم و چهاردهم تکرار شد و 72 ساعت پس از آخرین تزریق، نمونه های لازم از خون و کبد تهیه گردید. پس از استخراج rna کبد و سنتز cdna از آن، تغییرات بیان ژنهای ویتلوژنین و زونا پلوسیدا3.1 در مقایسه با ژنهای بتا اکتین و18s rrna به عنوان ژنهای کنترل داخلی مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین برای بررسی تغییرات پروتئین ویتلوژنین در پلاسمای خون، پلاسمای ماهیان تیمار شده پس از تولید آنتی بادی پلی کلونال از لیپوویتلین تخمک ماهیان بالغ به روش elisa، ارزیابی شد و به منظور شناسایی ساختار مولکولی ژن ویتلوژنین، کلونینگ و توالی یابی ژن مذکور نیز انجام پذیرفت. نتایج تحقیق موید آن است که بیان ژنهایvtg و zp3.1 در تبعیت از میزان غلظت نونیل فنل به صورت معنی داری در ماهیان تحت تیمار در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافته است که میزان این افزایش حد واسط گروه کنترل منفی و گروه کنترل مثبت بوده است. همچنین نتایج بررسی مقادیر پروتئین vtg پلاسما خون نشان داد که نونیل فنل علاوه بر تحت تاثیرقرار دادن بیان mrna در بافت کبد توانسته است که تولید پروتئین vtg را در سرم خون ماهیان نابالغ نیز افزایش دهد. با جدا سازی قطعه 659 بازی از vtg نشان داده شدکه 220 اسید آمینه آن تشابه بالایی را با دیگر تاسماهیان دارا می باشد و توالی بدست آمده از ژن مذکور در بانک ژنی ncbi مورد ثبت قرار گرفت. از دیگر نتایج شایان توجه این تحقیق آن بود که ژن کنترل داخلی بتا اکتین در این ماهی بر خلاف انتظار تحت تاثیر نونیل فنل قرار گرفته و میزان آن بصورت معنی داری کاهش پیدا نمود؛ بعلاوه تغییرات میزان بیان ژن vtg در ماهیان نر مورد مطالعه افزایش معنی داری را در مقایسه با ماهیان ماده نشان داد. در جمعبندی نهایی می توان اظهار نمود که مواجهه تاسماهی ایرانی با ماده نونیل فنل منجر به تغییر نابهنگام پروفایل ژنی و پروتئینی در این ماهی گردیده که ممکن است در آینده در فرآیند بلوغ نهایی، تکامل اندام جنسی، بروز رفتارهای تولید مثلی و مهاجرت به رودخانه تاثیرات منفی داشته باشد. لذا با توجه به گزارش ورود این ماده در آبهای دریای خزر لازم است تا تدابیر لازم جهت حفاظت ماهیان در برابر اینگونه مواد بعمل آید.

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر جایگزینی آرد ماهی با آرد کرم خاکی (eisenia foetida) بر عملکرد رشد، شاخص های خونی و ترکیبات بدن بچه تاسماهی سیبری (acipenser baerii) به مدت 12 هفته صورت گرفت. بدین منظور بچه ماهیان با میانگین وزن 16/0 ± 32/21 گرم (میانگین ± خطای استاندارد) با پنج تیمار غذایی شامل شاهد (ewm0)، 10(ewm10) ، 20(ewm20) ، 30(ewm30) و 40(ewm40) درصد جایگزینی پروتئین آرد کرم خاکی به جای پروتئین آرد ماهی تغذیه شدند. در پایان دوره شاخص هایی مانند وزن نهایی، وزن بدست آمده، شاخص وضعیت، ضریب تبدیل غذایی، نرخ رشد ویژه، مقدار رطوبت، پروتئین، چربی و خاکستر لاشه و نیز شاخص های خون شناسی شامل تعداد گلبول های قرمز و سفید خون، غلظت هموگلوبین، درصد هماتوکریت، درصد افتراقی گلبول های سفید، فعالیت لایزوزیم، گلوکز و پروتئین کل پلاسما اندازه گیری شد.