توانایی اسپرم پستانداران جهت باروری، وابسته به فاکتورهای متعددی از جمله کیفیت تحرک، ظرفیت یابی و واکنش آکروزومی است. بسیاری از مشکلات ناباروری و کاهش میزان لقاح ناشی از کاهش پارامترهای حرکتی اسپرم است و امروزه از ترکیبات محرک فعالیت اسپرم از جمله پروژسترون و پنتوکسی فیلین جهت تقویت باروری در بعضی از روش های آزمایشگاهی استفاده می گردد و تحقیقات متنوعی در رابطه با ترکیبات محرک جدیدتر و چگونگی عمل آنها در حال انجام می باشد. یکی از پارامترهای مهم برای ارزیابی کیفیت منی و بررسی میزان توانایی باروری حیوان نر، تحرک اسپرم است، زیرا به منظور جابجایی اسپرم در طول مجرای تناسلی ماده و به ویژه نفوذ آن به داخل تخمک جهت لقاح و باروری، تحرک اسپرم یک فاکتور ضروری و اساسی می باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر داروی پنتوکسی فیلین بر پارامترهای حرکتی اسپرم قوچ توسط سیستم casa می باشد. چهار غلظت (0/01mm، 0/1mm، 1mm، 10mm) مختلف از پنتوکسی فیلین در محیط hepes-tlp-pva تهیه شده و مقدار تقریبی 50 میلیون اسپرم در میلی لیتر به هر غلظت اضافه گردید. پس از 1 ساعت ماندن در انکوباتور، اسپرم های هر غلظت و اسپرم های لوله کنترل که بدون پنتوکسی فیلین است، توسط دستگاه casa ارزیابی شدند. با استفاده از نرم افزار آماریspss ، یافته های بدست آمده از گروههای کنترل و درمان با روش آنالیز واریانس یکطرفه (anova) مقایسه شدند. بطور کلی بر اساس نتایج بدست آمده از این مطالعه، برای 8 پارامتر از 10 پارامتر حرکتی اسپرم پس از یک ساعت انکوباسیون با 0/01mm پنتوکسی فیلین اثر مثبت و افزایشی روی حرکت اسپرم دیده شد و این اثر مثبت در 6 مورد از این پارامترها معنی دار بود، درحالیکه در غلظت 10mm در 8 مورد از پارامترهای حرکتی اسپرم اثر منفی و کاهشی دیده شد که در 6 مورد این کاهش معنی دار بود. حرکت پیشرونده سریع (rapid progressive motility) در غلظت 0/01mm افزایش معنی داری داشت، همین پارامتر در غلظت 0/1mm تغییر معنی داری نیافت اما در غلظتهای 1mm و 10mm دچار کاهش معنی داری شد. هیچکدام از غلظتها همه شرایط حرکت بیش فعالی (vcl ≥70µm/s ,alh ≥ 5µm/s ، lin ≤ 65%) را نداشتند، بنابراین افزودن غلظتهای متفاوت پنتوکسی فیلین (0/01mm، 0/1mm،1mm ، 10mm) بر اساس نتایج این مطالعه بر حرکت بیش فعالی اسپرم قوچ تأثیر ندارد.

سندرم هیپرتانسیون ریوی(آسیت) به عنوان یکی از مشکلات طیور صنعتی بخصوص جوجه های گوشتی که سرعت رشد بالایی دارند، مطرح است. ویژگی این سندرم افزایش فشار شریان های ریوی و اتساع و هیپرتروفی بطن راست است. افزایش نیاز به اکسیژن از عوامل عمده بروز اولیه هیپرتانسیون ریوی در جوجه های گوشتی با سرعت رشد بالاست. برونده قلبی بالا و افزایش فشار خون در ریه ها جهت اکسیژن گیری بیشتر خون، منجر به بروز هیپرتانسیون ریوی و احتمالاً آسیت می شود. از طرف دیگر ثابت شده که نیتریک اکساید در پاتوژنز هیپرتانسیون ریوی دخالت دارد. به منظور روشن شدن تاثیر هیپرتانسیون ریوی ناشی از هورمونt3 بر روی بیان ژنی enos mrna در بطن های قلب، بر روی کل rna استخراج شده از قلب جوجه های گوشتی، که به مدت 6 هفته به آن ها t3 تجویز شده بود، rt-pcr نیمه کمی انجام شد.60 قطعه جوجه گوشتی نژاد راس 308 به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. به جیره غذایی گروه آزمایش پس از هفته اول هورمون تیروئیدی t3 با دوز mg/kg 1/5 اضافه شد. در روز های 12 28 و 49 شش قطعه جوجه از هر گروه به طور تصادفی انتخاب، وزن کشی شدند و از طریق جدا کردن سر، کشتار شدند. بطن راست و چپ آن ها سریعاً جدا شده و پس از وزن کشی در ازت مایع منجمد شده و در فریزر °c70- نگهداری شدند تا rna آن ها بعداً مورد بررسی قرار گیرد. در این مطالعه برخی از نسبت های قلبی مانند، نسبت وزن بطن راست به مجموع وزن دو بطن(rv/tv)، نسبت وزن بطن چپ به وزن بدن(lv/bw)، نسبت وزن بطن راست به وزن بدن(rv/bw) و نسبت وزن کل بطن ها به وزن بدن(tv/bw)، مورد مطالعه قرار گرفت. سپس از روش یک مرحله ای اسید گوانیدیوم تیوسیانات _ فنول _کلروفرم، جهت استخراج کل rna از بافت بطن های چپ و راست، استفاده شد. rna استخراج شده به طریق رونوشت برداری معکوس به cdna تبدیل شد. سپس به روش rt-pcr ژن β-actin نیز( علاوه بر enos) افزوده سازی شد تا میزان موثر بودن استخراج rna ، صحت و مقدار enos mrna موجود در نمونه ها سنجش و نرمال سازی شود. قسمتی از ماده حاصل از pcr در ژل آگاروز 2٪ الکتروفورز شده و توسط اتیدیوم بروماید(mg/kg 0/5) رنگ آمیزی شد. دانسیته باند ها با استفاده از برنامه کامپیوتری photo-capt v.99 image software تعیین گشت و به صورت نسبت دانسیته enos / β-actinبیان شد. همچنین میزان متابولیتهای ناشی از متابولیسم نیتریک اکساید در نمونه های سرمی که در هنگام کشتار جوجه ها تهیه شده و در دمای c°20- فریز شده بود, به روش گریس اندازه گیری شد. مشاهده شد که ژن enos در همه نمونه ها، در بطن های راست و چپ جوجه های گروه های کنترل و تیمار شده با t3، بیان می شود. مقدار نسبی بیان enos mrna در دو بطن قلب در 12 و 28 و 49 روزگی (در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل) تغییر معنی داری را نشان نداد اما در گروه تیمار شده با t3، در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری(0/05>p) در 49 روزگی درمیزان متابولیتهای سرمی نیتریک اکساید مشاهده شد که احتماﻵ می تواند ناشی از تغییر در میزان بیان ژنinos و یا تغییر در میزان فعالیت nos باشد. نهایتاً نتیجه گیری می شود که ژن enos دربطن های قلب جوجه های گوشتی بیان می شود ولی تأثیرمستقیم آن بر پاتوفیزیولوژی عملکرد قلب در جوجه های گوشتی مبتلا به هیپرتانسیون ریوی، نیاز به بررسی های بیشتر در این زمینه دارد.

هم سلول¬های کامل جنینی و هم نوکلئیک اسیدهای آزاد سلول¬های جنینی(cell-free fetal nucleic acids(cffdna)) در طول دوران آبستنی از جفت عبور می¬کند و در جریان خون مادری در گردش می باشند. در مطالعه اخیر ما یک روش جدید، با استفاده از ژن آمیلوژنین (amelogenin) برای تعیین جنسیت جنین در گوسفند را مورد بررسی قرار دادیم. و با استفاده از تکنیک real time pcr (rt-qpcr) quantitative میزان dna جنینی در جریان خون مادری اندازه¬گیری شد. از 45 گوسفند آبستن (با سن آبستنی 8 تا 18 هفتگی) خون¬گیری صورت گرفت. پرایمر مورد نیاز از روی ناحیه¬ی اینترون شماره 4 ژن آمیلوژنین (یک منطقه اختصاصی متصل به ژن آمیلوژنین کروموزوم y) طراحی گردید. در 42 مورد (3/93 درصد) از میش¬ها تعیین جنسیت با استفاده از cffdna با جنسیت هنگام تولد تطابق داشت. حساسیت، ویژگی و صحت آزمایش برای تعین جنسیت جنینی به ترتیب 5/96 درصد، 5/87 درصد و 3/93 درصد بود. نتایج کمی¬سازی نسبی نشان داد که مقدار cffdna در میش¬های با سن آبستنی بیشتر از 3 ماه به طور قابل¬توجهی نسبت به میش¬های کمتر از این سن آبستنی، بیشتر است. در نتیجه به¬وسیله یک قسمت متصل بر روی ژن آمیلوژنین کروموزوم y گوسفند می¬توان جنسیت جنینی را با استفاده از cffdna تعیین نمود.

این مطالعه به منظور ارزیابی تغییرات الکترکاردیوگرام و اکوکاردیوگرام در شترمرغ¬های بیهوش شده با کتامین و پروپوفول انجام شد. بدین منظور تعداد 27 راس شترمرغ برای مدت دو هفته در شرایط استاندارد نگهداری شدند و در طول این مدت دسترسی آزاد به آب و غذا داشتند. سن پرندگان بین یک تا دو ماه و وزن آنها بین 1800 تا 2400 گرم بود. پس از دوره تطابق الکتروگاردیوگرام و اکوکاردیوگرام نرمال، دمای بدن، تعداد ضربان قلب و تعداد تنفس نرمال گرفته شد. پرندگان به سه گروه 9 تایی تقسیم شدند. در گروه یک پروپوفول با دوز 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل وریدی تزریق شد. در گروه دو کتامین با دوز 25 تا 30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن داخل وریدی و در گروه سه کتامین با دوز 50 تا 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن داخل عضلانی تزریق شد. در هیچکدام از گروه¬ها از داروهای پیش بیهوشی استفاده نشد. مرحله القای بیهوشی از زمانی که دارو تزریق شد تا زمانی که پرنده کنترل خود را از دست داد شروع شد، مرحله نگهداری زمانی که پرنده کاملا بی حرکت بود تعریف شد و مرحله ریکاوری از زمانی که پرنده شروع به انجام حرکات اختیاری نمود، تا سرپا شدن پرنده در نظر گرفته شد. دمای بدن، تعداد تنفس، ضربان قلب، الکترکاردیوگرام و اکوکاردیوگرام در طول مدت بیهوشی و ریکاوری اندازه گیری شدند. میانگین مرحله القا 00±14/0 دقیقه در گروه یک، 08/0±31/1 دقیقه در گروه دو و 10/0±1/4 دقیقه در گروه سه بود. میانگین مرحله بیهوشی 58/0±85/8 دقیقه در گروه یک، 21/0±21/8 دقیقه در گروه دو و 21/1±68/17 در گروه سه بود. میانگین مرحله ریکاوری 16/0±5/1 در گروه یک، 96/1±55/17 در گروه دو و 8/4±61/46 در گروه سه بود. در هیچکدام از گروه ها اختلاف معناداری (p<0.05) در ضربان قلب، تعداد تنفس و پارامترهایالکترکاردیوگرام و اکوکاردیوگرام در طول این ارزیابی مشاهده نشد. دمای بدن کاهش معناداری (p<0.05) در طول مدت بیهوشی در گروه یک داشت اما این اختلاف در دیگر گروه¬ها معنی دار نبود. کاهش دمای بدن در طول ریکاوری در همه گروه¬ها معنی دار بود. در این مطالعه سه پروتکل بیهوشی برای شترمرغ ارائه شده است که میتواند برای دامپزشکان مفید باشند. این پروتکل ها یک بیهوشی با کیفیت و قابل دسترس برای دامپزشکان معرفی میکند که ایجاد آن در پارامترهای الکترکاردیوگرام و اکوکاردیوگرام تغییری ایجاد نمیکند. بهترین نتیجه در بیهوشی با پروپوفول دیده شد و توصیه میشود از این دارو برای بیهوشی جوجه شترمرغ استفاده شود.

چکیده ندارد.