چکیده مخازن هیدروکربنی از منابع انرژی تمام شدنی و غیر قابل تجدید بوده که به ازای برداشت و استفاده از ذخایر زیرزمینی به تدریج از میزان ذخیره ی آنها کاسته شده و دیگر ترمیم نخواهند شد. لذا برای جبران هیدروکربن های مصرف شده تنها باید به اکتشاف منابع و ذخایر جدید اقدام نمود. در این تحقیق، تأثیر ژئومورفولوژی تکتونیک بر سهولت اکتشاف مخازن هیدروکربنی زاگرس فارس با استفاده از شاخص های ژئومورفیک بررسی شده است. بطوریکه شاخص های سینوسیته جبهه ی کوهستان، تقارن چین خوردگی، نسبت جهت، نسبت انشعاب، فرکانس رودخانه، بافت زهکشی، تراکم زهکشی، طول خط الرأس، اختلاف ارتفاع، الگوی زهکشی و فرم طاقدیس ها بر طاقدیس های دارای مخازن هیدروکربنی خشت، وراوی و هوا و طاقدیس فاقد مخزن هیدروکربنی نورا، محاسبه گردیده است. این شاخص ها، جهت تفکیک طاقدیس های فعال و غیر فعال از نظر تکتونیکی، بعد از ورود داده های مورد نیاز به نرم افزار arc gis، مقایسه شده اند. علاوه بر آن، مطالعه شواهد ژئومورفیک بالاآمدگی و فعالیت های تکتونیکی، بررسی نقش تکتونیک در فرسایش، همچنین فرود محوری و الگوی آبراهه ها و ویژگی های ژئومورفولوژیکی طاقدیس های دارای مخازن هیدروکربنی، مشخص و روابط بین ژئومورفولوژی و تشکیل مخازن هیدروکربنی تبیین شد. بطوریکه شاخص های سینوسیته جبهه ی کوهستان، تقارن چین خوردگی، نسبت جهت، نسبت انشعاب، فرکانس رودخانه، بافت زهکشی، تراکم زهکشی دارای کارایی مناسبی جهت تفکیک طاقدیس های دارای مخازن و فاقد مخازن هیدروکربنی نیستند. اما شاخص های طول خط الرأس، اختلاف ارتفاع، الگوی زهکشی و فرم طاقدیس ها، شاخص های مناسبی برای این منظور، ارزیابی گردیدند. به طور کلی، ارتباط نزدیکی بین مخازن هیدروکربنی و ژئومورفولوژی طاقدیس های مورد مطالعه وجود دارد، به طوری که در طاقدیس فاقد مخزن هیدروکربنی، مورفولوژی فشرده تر و فرسایش یافته تر است، در مقابل، طاقدیس های دارای مخازن هیدروکربنی، جوان تر، عریض تر و کمتر فرسایش یافته اند. بنابراین در تحلیل و شناخت اولیه مخازن هیدروکربنی بایستی به مورفولوژی محل، عمق فرسایش و سن نسبی طاقدیس ها توجه کرد. تحقیقات مشابه می توانند به وزارت نفت، سازمان زمین شناسی کشور و سازمان بهره برداری نفت و گاز، کمک شایانی نماید. شاید بهتر باشد که در بررسی این موضوع، طاقدیس های بیشتری مورد بررسی و مطالعه قرار گیرند.

بررسی ویژگیهای ژئومورفولوژی در ارتباط با توسعه فیزیکی شهر می تواند به شناخت نواحی مستعد توسعه شهری منجر شده و جهات نامناسب برای توسعه شهری را مشخص کند .بنابراین مهمترین هدف از انجام این پژوهش تحلیل فضائی-مکانی مخاطرات ژئومورفولوژیک در محدوده شهری شیروان است. برای دستیابی به این مهم از نقشه های توپوگرافی، زمین شناسی، مطالعات کتابخانه ای، بررسی های میدانی و از نرم-افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی استفاده شده است. براساس یافته های این تحقیق، قسمت مرکزی نیمه شرقی و نیمه غربی شهر در زمره مناطق با خطر کم و خیلی کم واقع شده که جزو نواحی نسبتاً امن آن می-باشد که شامل محلات الیاف، بخش هایی از شهرک سجاد، پاسداران، دانش، گلستان، فلسطین، ورزش، شفا در نیمه شرقی و بخش هایی از محلات زیباشهر، چنگل آباد، اکثر بخش های شهرک امام و شهرک طالقانی در نیمه غربی شهر می باشد

چکیده ندارد.