چکیده هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین اختلالات خوردن، نارضایتی روانی- بدنی و کمال گرایی در ورزشکاران زن و مرد شهرستان اورمیه بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه ورزشکاران (زن و مرد) شهرستان ارومیه است که مطابق با آمار در سال 1390 این تعداد حدود 31000 نفر اعلام شده است. تعداد 373 نفر (197 نفر مرد و 176 نفر زن) بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مر حله ای در تحقیق شرکت کردند. شرکت کنندگان پرسشنامه های اختلالات خوردن (eat-26)، پرسشنامه نارضایتی روانی- بدنی (اوچنر و همکاران 2009) و پرسشنامه کمال گرایی چند بعدی ورزش (دان و همکاران 2005) را تکمیل نمودند. برای آزمون فرضیه های تحقیق از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و تحلیل رگرسیون گام به گام در سطح اطمینان 95% استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss 17 انجام شد. یافته های توصیفی نشان داد، 34.7% از ورزشکاران زن و 27.4% از ورزشکاران مرد دارای اختلال خوردن بی اشتهائی عصبی هستند. آزمون ضریب همبستگی پیرسون رابطه معنی داری بین اختلالات خوردن ونارضایتی روانی- بدنی (0.442 = r) و همچنین بین اختلالات خوردن وکمال گرایی(0.332 = r) نشان داد. تحلیل رگرسیون گام به گام نیز نشان داد، نارضایتی روانی- بدنی، استانداردهای شخصی و فشار والدین ادراک شده بطور معنی داری اختلالات خوردن را پیش بینی می کنند. واژگان کلیدی:اختلالات خوردن، نارضایتی روانی- بدنی، کمال گرایی، بی اشتهائی عصبی، پرخوری عصبی، ورزشکاران.