مقدمه و هدف: هدف تحقیق بررسی ظرفیت آنتی اکسایشی تام (tac)، بیلی روبین، اسید اوریک و پراکسیداسیون لیپیدی (mda) پس از یک جلسه تمرین حاد مقاومتی و هوازی در مردان جوان سالم است. تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون می باشد. روش شناسی: شرکت کنندگان 19 نفر از افراد سالم سنین 19 تا 23 سال بودند که به طور تصادفی به سه گروه شامل گروه تمرین حاد مقاومتی (با شدت 80 درصد یک تکرار بیشنه، n=10 )، گروه تمرین حاد هوازی (تمرین تا سر حد خستگی،n=10 ) و گروه کنترل (n=9) تقسیم شدند. شرکت کنندگان فاقد هر گونه بیماری و عدم اعتیاد به سیگار یا مصرف مکمل های غذایی بودند. متغیرهای وابسته تحقیق با روش های استاندارد و ابزارهای دقیق آزمایشگاهی دقیق اندازه گیری شدند. سپس ابتدا داده ها از نظر برخورداری از توزیع نرمال، با استفاده از آزمون کولموگروف - اسمیرنوف مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه آزمون مذکور نشان داد که داده ها از توزیع نرمال برخوردارند؛ لذا برای مقایسه میانگین ها از آزمون های پارامتریک t مستقل، t همبسته و آنالیز واریانس استفاده شد و سطح معنی داری 05/0p? منظور گردید. نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که میزان بیلی روبین و tac بعد از یک جلسه تمرین حاد مقاومتی (به ترتیب 006/0=p و 001/0=p) و یک جلسه تمرین حاد هوازی (به ترتیب 005/0=p و 02/0=p) نسبت به قبل از تمرین، افزایش معنادار دارد؛ ولی میزان mda تغییر معنی داری (به ترتیب 06/0 p= و 77/0 p= ) نداشت. همچنین اسیداوریک در گروه تمرین مقاومتی افزایش معنی داری (03/0p=) داشت، ولی در گروه تمرین هوازی این افزایش معنی دار (06/0p=) نبود. در هیچ کدام از عوامل بیوشیمیایی خون، تغییرات قبل و بعد از مداخله در سه گروه مورد مطالعه معنادار (05/0p>) نبود. به عبارت دیگر، یک جلسه تمرین حاد هوازی و مقاومتی، بر شاخص های آنتی اکسایشی اثر مشابه داشت. نتیجه گیری: طبق یافته های تحقیق حاضر، انجام یک جلسه تمرین حاد مقاومتی و هوازی، به یک نسبت باعث پاسخ افزایشی سیستم دفاعی ضد اکسایشی بدن می شود؛ و بر اساس نوع و ماهیت تمرین، نمی توان بین پاسخ های داده شده، تفاوتی قائل شد.

هدف: تحقیق حاضر به منظور تعیین اثر مکمل سازی کوتاه مدت چای سبز بر ظرفیت ضد اکسایشی تام (tac) و پراکسیداسیون لیپیدی زنان جوان پس از یک جلسه تمرین مقاومتی شدید انجام شد. مواد و روش ها: این تحقیق از نوع آزمایشی است. بدین منظور 40 زن غیر ورزشکار جوان به طور تصادفی در 4 گروه همگن شده و مساوی شامل گروه مکمل چای سبز؛ گروه تمرین به همراه مکمل چای سبز ؛ گروه تمرین بدون مصرف مکمل و گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها پس از دوره مکمل سازی (14 روز، 600 میلی لیتر/روز)، یک جلسه فعالیت مقاومتی شدید با شدت 85 درصد یک تکرار بیشینه (1rm) را انجام دادند. نمونه های خونی در حالت پایه، پس از دوره مکمل دهی، و پس از پروتکل تمرینی گرفته شد. tac و مالون دی آلدئید (mda) به ترتیب با روش frap و tba اندازه گیری گردیدند. نتایج: مصرف 14 روز چای سبز، موجب افزایش معنی دار ظرفیت ضد اکسایشی تام (001/0p<) و کاهش معنی دار مالون دی-آلدئید (01/0p<) در گروه تمرین به همراه مکمل شد؛ در صورتی که یک جلسه تمرین شدید مقاومتی باعث کاهش معنی دار ظرفیت ضد اکسایشی تام (04/0p<) و افزایش معنی دار مالون دی آلدهید (01/0p<) در گروه تمرین تنها گردید. نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاضر می توان نتیجه گرفت که مکمل چای سبز می تواند از طریق افزایش ظرفیت ضد اکسایشی تام پلاسما، تغییرات نا مطلوب پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از فعالیت های مقاومتی شدید را کاهش دهد. واژگان کلیدی: پراکسیداسیون لیپیدی، چای سبز، ظرفیت ضد اکسایشی تام، تمرین مقاومتی.