بافتهای فرسوده و ناکارآمد شهری بخش اعظمی از سطح شهرهای کشور را تشکیل می دهند. این بافتها از یک سو از طیف گسترده ای از مشکلات کالبدی، عملکردی، ترافیکی و زیست محیطی رنج می برند و برای کل گسترده شهر یک تهدید جدی به شمار می آیند و از سوی دیگر مهمترین پتانسیل شهرها برای استفاده از زمین جهت اسکان جمعیت، تامین فضاهای باز و خدماتی و نیز بهبود محیط زیست محسوب می گردند. این عرصه ها حدود یک پنجم مساحت دایر شهرها را با جمعیت بالغ بر ?? میلیون نفر، در وضعیت فعلی در برمی گیرند. می توان گفت که مسئله بافت های فرسوده شهرهای بزرگ، که هر روز برگستره ابعاد آن افزوده می شود، تنها با نوسازی مبتنی بر مشارکت همه جانبه شهروندان به عنوان کاربران اصلی شهر قابل حل و بهبود اساسی است. مشارکت شرط لازم دخالت در بافتهاست. دخالت در بافتهای کهن شهری دخالت در بافتی زنده است که بی مشارکت مردمان ره به جایی نمی برد. علی رغم توجه به امر مشارکت شهروندان و تبیین ضرورت این مسئله، بویژه در سالهای اخیر، کمتر شاهد تحقق این امر در زمینه ی مدیریت و برنامه ریزی شهری هستیم. تحقیق حاضر بر آنست که به بررسی علل و عوامل این مسئله پرداخته و موانع شکل گیری مشارکت شهروندان را در بهسازی و نوسازی بافت فرسوده ریشه یابی کند. در این پژوهش سعی خواهد شد تا آنچه شهروندان را از مشارکت در امر برنامه ریزی و به طور خاص بهسازی بافت های فرسوده باز می دارد، شناسایی شده و به طور ریشه ای علل آن بیان شود. در این راه با بررسی محدوده ی مورد مطالعه، یعنی محله ی ساغریسازان و رودبارتان شهر رشت، وضعیت این عوامل در آن مورد مطالعه قرار می گیرد. محله ی ساغریسازان و رودبارتان در بخش مرکزی بافت فرسوده ی رشت، از قدیمی ترین محلات شهر رشت محسوب می شود که در برگیرنده ی تعداد زیادی از بناهای تاریخی شهر نیز می باشد. همجواری با بازار مرکزی رشت و خیابان مطهری که از مهمترین مراکز اقتصادی شهر هستند بر اهمیت این محله افزوده است. در این پژوهش جهت مطالعه ی نمونه مورد نظر از پرسشنامه و تحلیل های آماری استفاده شده است.