با توجه به نقش مهم مشروعیت در دوام وتوفیق حکومتها وتضاد عقیدتی بین آل بویه ـ که به مذهب شیعه ـ و عباسیان ـ که به مذهب تسنن گرایش داشتند ـ این تحقیق درصدد تبیین نسبت مشروعیت آل بویه برآمده است.تحقیق حول محور تقسیم بندی دورژه از مراحل حکومت پیش رفته است و سعی شده است نسبت مشروعیت در سطوح سه گانه منشأ قدرت ،شکل گیری و مرحله تقسیم بندی و اعمال قدرت بویه ئیان مورد سنجش قرار گرفته واقدامات ایشان در راه کسب مشروعیت در سطوح فوق بیان گردیده وموانع و مشکلا ت نیز مورد اشاره قرار گیرد.مشروعیت ایشان در مرحله منشأ قدرت و شکل گیری با مشکل چندانی مواجه نیست و بیشترین مشکل در مرحله تقسیم و اعمال قدرت که رابطه مستقیمی با کارآمدی دارد به چشم می خورد. نتیجه تحقیق بیانگر این است که میزان مشروعیت آل بویه در هر سه مرحله از دوره تأسیس تا دوران عضدالدوله با رشد و بعد از آن با زوال وتنها در دوره بهاءالدوله این روند با توقف نسبی همراه است وبعد از او آهنگ زوال سرعت می یابد.به علت ناآشنایی این امیران با رسوم کشورداری بیشتر آنها در مبارزه با وضعیت نابهنجار به ارث رسیده از عباسیان از توان کافی برخوردار نیستند ولی با این وجود دوران ایشان نسبت به دوران قبل و بعد از ثبات و بهبود نسبی اوضاع بهره مند است.از دیگر نتایج به دست آمده تأثیر بسیار شگرف تربیت سیاسی در توفیق زمامداران است که اوج آن در عضدالدوله به چشم می خورد.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی و کنکاش در اندیش? آیت الله خامنه ای به منظور ترسیم نظام سیاسی مطلوب در اندیش? ایشان است. تلاش شده تا با استفاده از روشی تفسیری، ضمن مشخص نمودن زمینه های فکری و مبانی و مبادی وجود شناسی و انسان شناسی این اندیشه، وجه مطلوب نظام سیاسی مدّ نظر قرار گرفته در اندیش? ایشان ترسیم گردد. برای این منظور از روش هرمنوتیک زمینه گرا و قصد گرای کوئنتین اسکینر استفاده شده است. در این روش سعی می شود با عنایت به سه مولّف? زمین? فکری، زمین? اجتماعی و زمین? زبانی مولف، قصد او از تألیف یا بیان مفاهیم مشخص گردد. با این مقدمات، اندیش? آیت الله خامنه ای که متأثر از منابع اصیل دین و نیز تاریخ، علی الخصوص تاریخ اسلام، است، بررسی گردیده و نظام سیاسی مطلوب مورد نظر وی، با عنوان ” نظام سیاسی صالح” نامبردار می شود. نظام مذکور، نظامی است با پایه های مشروعیت بخش دوگان? مردمی- الهی که در چهارچوب ارزشهای دینی و با اراد? آزاد مردم شکل گرفته و هدف آن تشکیل حیات طیب? انسانی به عنوان نوعی سبک زندگی، برای رسیدن انسانها به تکامل و تعالی وجودی است. این نظام سیاسی، بر مبنای هدفی که دارد با استفاده از سیستم ” ولایت” و در قالب یکی از سیستمهای توزیع قدرت معمول در نظامهای سیاسی که در چهارچوب مرزهای دین قرار می گیرد، مدیریت شده و متکی بر ایمان ناشی از شناخت و آگاهی مردم و بواسط? اراد? جمعی مردم، با هدایت و نظارت ولی جامعه، راه رسیدن به اهداف عالی خود را طی خواهد کرد.