چکیده : حکمت یکی از موضوعات مهمی است که همواره مورد توجه حکما و ادبا در هر برهه ای از تاریخ است، این مقوله طیف وسیعی از علوم اعم از هیئت، الهیات، ریاضی، سیاست و اخلاق را در برمی گیرد و به حکمت نظری و عملی تقسیم می شود. حکمت موردنظر در اشعار ابوماضی بررسی حکمت عملی است که در واقع انسان ها را به رفتارهای صحیح انسانی دعوت می کند و از زشتی ها و رفتارهای نابهنجار برحذ ر می دارد. در عصر معاصر عربی این مقوله چون گذشته مورد توجه ادبا و شعرا بوده است. از جمله ابوماضی، از شعرای بنام ادب مهجری به این مهم پرداخته است. از ان جا که ابوماضی دارای اطلاعات وسیعی در زمینه های تاریخی و دینی و ادبی و فلسفی بوده است و همچنین بخاطر فعالیت های مطبوعاتی اش و ارتباط و مستقیم با زندگی مردم و همین طور تاثیرپذیرفتن از انجمن الرابطه القلمیه و تسامح دینی حاکم بر آن، شاعر سعی نموده که به این مفاهیم تنها ا زبعد انسانی بنگرد نه بعد دینی محض. و لکن نکته قابل توجه در اشعار حکمی شاعر نگاه خوش بینانه وی به این مفاهیم است و همواره روح امید را در مخاطب خود زنده می کند تا با شوق بیشتری به ارزش های انسانی روی آورد. وی از اسلوب های مختلفی برای پیشبرد اهدافش بهره جسته است،از جمله استفاده از نمادهای طبیعت برای بیان خوبیها و زشتیهاو همچنین بکار گیری قصه در یک قصیده جهت تشویق به یک ارزش انسانی و یا نهی از یک صفت غیراخلاقی است. از مهم ترین ویژگی های اشعار حکمی او دوری از پیچدگی و سهولت و روشنی آن همراه با موسیقی دلنشینی است که از اشعار حکمی اش به گوش می رسد و مجموعه این عوامل باعث تاثیر بیشتر این مفاهیم بر مخاطب شده است. کلید واژه: حکمت، طبیعت، خوش بینی، خوبیها،زشتیها