تمثیل ها در میان هر ملتی، نشانگر غنای فرهنگ و ادبیات؛ به عنوان چکیده تجارب حیات انسان، نتیجه افکار و اندیشه او در طی قرن های متمادی و بخشی از فرهنگ و هویت یک ملت است، که غنا و وسعت آن نشان از وسعت غنای فرهنگی و میزان پیشرفت و ترقی یک ملت است. اهمیت تمثیل ها از آن جهت است که گفتاری خردمندانه است؛ در زندگی مردم پدید آمده و پیوند ناگسستنی با محیط زندگی آنان دارد؛ به عبارتی دیگر، مثل ها، تراوش ذهن و اندیشه ی هوشمندانه یک ملت است که فراگیر شده و مورد اقبال جامعه واقع شده است. تمامی زبان ها در محاورات و مکاتبات خود از مَثَل، بهره گرفته اند. مطالعه و بررسی تمثیل ها می تواند به شناخت شاخصه های فرهنگی آن ملت کمک زیادی بنماید. بخش قابل توجهی از آیات قرآن به انواع تمثیل، اختصاص یافته است؛ تمثیل های قرآنی علاوه بر اینکه آموزه های اخلاقی و تربیتی و جنبه اعجاز دارند؛ زیباترین جلوه های ادبی، بلاغی در قرآن را نیز به نمایش می گذارند تا جایی که برخی از دانشمندان، تمثیل های قرآن را نهایت و اوج فصاحت و بلاغت قرآن دانسته اند؛ چرا که قرآن توانسته است، حقایق سترگ و مفاهیم بزرگ را در قالب تمثیل های ساده و روان و همه فهم به مخاطبان خود عرضه نماید.این رساله در وهله اول، به شناخت بیشتر این دسته ازآیات، اهداف، انواع مختلف، موضوعات، خصوصیات و ویژگی ها و تاثیرتمثیل های قرآن بر مثل های قومی و ملی و سایر مباحث مربوطه می پردازد.

چکیده: فن مدح نبوی همانند هر فن شعری دیگر، مراحل مختلفی را طی کرده و فراز و نشیب های متعددی را پشت سر گذاشته است. این فن به وسیله شاعران بزرگی چون کعب بن زهیر و حسان بن ثابث پایه گذاری شد و با الهام گرفتن از قرآن کریم و سنّت نبوی به حیات خود ادامه داد. در دوره انحطاط (مغول، ممالیک و عثمانی ها) به دلایل مختلف سیاسی، اجتماعی و دینی و مذهبی، دوران شکوفایی این فن شعری فرا می رسد و باطبع آزمایی شاعران برجسته ای چون بوصیری، صفی الدین حلی و ابن نباته مصری و ... به اوج خود می رسد و به صورت یک فن شعری مستقل با ساختار و ویژگی های خاص خود در می آید؛ در دوره معاصر نیز به لطف شاعرانی چون محمود سامی البارودی، احمد شوقی و ... با رویکردی جدید ادامه پیدا می کند. در این پایان نامه ضمن اشاره به شروع مدح در دوره های مختلف به بررسی مدح در دوره انحطاط و مملوکی و همچنین به عوامل و دلایل آن پرداخته شده است. کلید واژه ها: مدایح نبوی، محمد(ص)، شعر مدحی، عصر انحطاط، شعر معاصر

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی و سبک های دلبستگی با گرایش به مواد مخدر با میانجی گری ذهن آگاهی و خودکنترلی در بین دانشجویان پسر دانشگاه تبریز انجام شد.پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- همبستگی می باشد،که درآن تغییرات متغیر ملاک )گرایش به مواد(بر اساس متغیرهای پیش بین )شخصیت و دلبستگی (با میانجیگری ذهن آگاهی و خودکنترلی مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان پسر دانشگاه تبریز بود که در سال 94-1393مشغول به تحصیل بودند. در این پژوهش 200 نفر از دانشجویان به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. سپس از دانشجویان خواسته شد تا پرسشنامه گرایش به مواد میرحسامی، پرسشنامه شخصیت مک کری و کاستا، پرسشنامه سبک های دلبستگی هازن و شیور ، پرسشنامه ذهن آگاهی براون و ریان و پرسشنامه خودکنترلی تانجی را پر کنند. برای تحلیل آماری داده های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از طریق(amos) استفاده شد. نتایج نشان داد که در رابطه بین سبک های دلبستگی و گرایش به مواد تنها سبک دلبستگی اجتنابی معنی دار است. از بین ویژگی های شخصیت و گرایش به مواد ابعاد توافق گرایی و وجدان گرایی رابطه معنی دار داشتند. رابطه بین خودکنترلی و گرایش به مواد معنی دار و منفی بود. رابطه بین ذهن آگاهی و گرایش به مواد مخدر معنی دار نبود. ذهن آگاهی، خود-کنترلی در رابطه بین شخصیت با گرایش به مواد نقش واسطه ای ندارند و همچنین ذهن آگاهی، خود-کنترلی و شخصیت در رابطه بین سبک های دلبستگی با گرایش به مواد نقش واسطه ای ندارند. نیاز به توجه ویژه و انجام تحقیقات بیشتر جهت شناسایی عوامل مرتبط با گرایش به مواد را در مورد دانشجویان احساس می شود. ضمناٌ باید برنامه هایی جهت جلوگیری از گرایش به مصرف مواد در بین دانشجویان اجرا گردد.