چکیده عنوان: تأثیر همیاری سویه های متفاوت باکتری محرک رشد azotobacter chroococcum بر خصوصیات رویشی و زایشی کلزای پائیزه نام دانشجو: مونا سروری به منظور بررسی اثر سویه های مختلف ازتوباکتر azotobacter chroococcum بر خصوصیات رویشی و زایشی کلزای پاییزه(brassica napus l.) ، آزمایشی به صورت طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار طی فصل زراعی 89-88 در موسسه تحقیقات برنج رشت انجام شد. تیمارهای مورد استفاده، انواع سویه های ازتوباکتر شامل استفاده از کودهای شیمیایی و بدون تلقیح بذر (تیمار شاهد(، تلقیح بذر با سویه 6 ازتوباکتر، تلقیح بذر با سویه 9 ازتوباکتر، تلقیح بذر با سویه 11 ازتوباکتر، تلقیح بذر با سویه 12 ازتوباکتر، تلقیح بذر با سویه 13 ازتوباکتر، تلقیح بذر با سویه 14 ازتوباکتر، تلقیح بذر با سویه 15 ازتوباکتر، تلقیح بذر با سویه 16 ازتوباکتر، تلقیح بذر با سویه 19 ازتوباکتر، تلقیح بذر با سویه 21 ازتوباکتر، تلقیح بذر با سویه 23 ازتوباکتر، تلقیح بذر با سویه 25 ازتوباکتر، تلقیح بذر با سویه 28 ازتوباکتر، تلقیح بذر با سویه 35 ازتوباکتر و تلقیح بذر با سویه 38 ازتوباکتر بودند. در این آزمایش صفاتی مانند ارتفاع بوته، قطر ساقه، فاصله اولین شاخه فرعی خورجین دار تا زمین، تعداد شاخه فرعی، طول خورجین، سطح برگ، وزن خشک، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد خورجین در بوته، تعداد دانه در خورجین، وزن هزاردانه، میزان نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم در اندام هوایی، درصد روغن و عملکرد روغن ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که ازتوباکتر بر تمامی صفات به جز ارتفاع گیاه، وزن هزاردانه، قطر ساقه و تعداد شاخه فرعی اثر معنی داری داشت. سویه 35 ازتوباکنر بیشترین فاصله اولین شاخه فرعی خورجین دار تا زمین را دارا بود، درحالی که سویه 14 ازتوباکتر بیشترین طول خورجین، وزن خشک، تعداد دانه در خورجین، فسفر، پتاسیم، منیزیم و عملکرد روغن را به خود اختصاص داد. ازتوباکتر سویه 12 نیز بیشترین قطر ساقه، سطح برگ، وزن خشک و عملکرد دانه و اجزای عملکرد، شاخص برداشت، میزان نیتروژن، کلسیم و درصد روغن را ایجاد کرد. به طور کلی سویه های 12، 14 و 9 ازتوباکتر نسبت به سایر سویه ها اثر مثبت بیشتری بر صفات مورد بررسی اعمال کردند. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از ازتوباکتر کروکوکوم باعث افزایش صفات کمی و کیفی کلزا می شود و می توان از آن به عنوان مکمل کودهای شیمیائی استفاده کرد.

به منظور بررسی تلفیق باکتری های محرک رشد و کود شیمیایی بر عملکرد و کیفیت شلغم علوفه ای، آزمایشی در مزرعه پژوهشی موسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال زراعی90- 1389 انجام شد. تیمارهای مورد بررسی در این تحقیق شامل تیمار بدون کود و بدون تلقیح (شاهد)، استفاده از کود کامل شیمیائی و بدون تلقیح، تلقیح با azotobacter chroococcum strain 41 و بدون کود نیتروژن، تلقیح با a. chroococcum strain 41 و100% کود نیتروژن، تلقیح با pseudomonas fluorescens strain 12 و بدون کود فسفر، تلقیح با p. fluorescens strain 12 و 100% کود فسفر، تلقیح با p. fluorescens strain 12 + a. chroococcum strain 41 + بدون کود، تلقیح با p. fluorescens strain 12 + a. chroococcum strain 41 + 50% کود n. p.، تلقیح با p. fluorescens strain 12+ a. chroococcum strain 41 + 100% کود n. p. بودند. صفات مورد بررسی شامل ارتفاع بوته، قطر ساقه، سطح برگ در مرحله گلدهی، میزان عناصر (فسفر و نیتروژن) در بافت گیاه، وزن خشک برگ و غده، عملکرد علوفه تر و خشک و کیفیت علوفه بودند. نتایج نشان داد که تلفیق کودهای زیستی و شیمیایی اثر معنی داری بر صفات مورد مطالعه داشت. همچنین اثر این تلفیق بر درصد نیتروژن، فسفر و عملکرد علوفه خشک معنی دار بود. تلقیح با دو باکتری به همراه سطح کودی 50% و100% باعث افزایش وزن خشک اندام هوائی و ریشه گردید. درصد فسفر و نیتروژن بافت گیاهی در تیمارهای تلفیقی نسبت به شاهد افزایش یافت. بهترین کیفیت علوفه از لحاظ میزان ماده خشک قابل هضم، درصد کربوهیدرات محلول در آب و درصد پروتیین در تیمار50% کود شیمیایی به همراه تلقیح بذر با دو باکتری به دست آمد. تیمار شاهد از لحاظ میزان فیبر و خاکستر نسبت به بقیه تیمارها بالاترین مقدار را دارا بود. نتایج آزمایش نشان داد که مدیریت تلفیقی کود نقش به سزائی در افزایش عملکرد کمی و کیفی شلغم علوفه ای دارد و تلقیح بذر با دو باکتری و 50% کود شیمیائی مناسب ترین روش کوددهی شلغم علوفه ای می باشد

به منظور بررسی اثر باکتری تیوباسیلیوس بر جذب عناصر غذائی و صفات کمی و کیفی دو رقم شلغم علوفه ای آزمایشی به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل گوگرد پودری(استفاده یا عدم استفاده)، باکتری اکسید کننده گوگرد(استفاده از تیوباسیلوس یا عدم استفاده)، کود فسفره(استفاده یا عدم استفاده)و دو رقم شلغم علوفه ای بودند. نتایج نشان داد که کاربرد تلفیقی کود زیستس به همراه کود فسفره و گوگرد پودری موجب افزایش شاخص سطح برگ و همچنین صفات مورفولوزیک طی فصل رشد شلغم علوفه ای گردید.

به منظور بررسی اثر اندازه بذر بر شاخص های جوانه زنی، رشد گیاهچه، عملکرد و اجزای عملکرد چهار رقم گندم نان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در پاییز سال زراعی 92-1391 در مزرعه پژوهشی موسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) و آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در آزمایشگاه زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان انجام شد. تیمار های مورد بررسی در این تحقیق شامل اندازه قطر بذر در چهار سطح (25/2 تا 5/2 میلی متر، 5/2 تا 75/2 میلی متر، 75/2 تا سه میلی متر و بزرگ تر از سه میلی متر) و چهار رقم (کوهدشت، مغان3، مروارید و ژنوتیپ بومی) بودند. نتایج آزمایش مزرعه حاکی از آن بود که استفاده از بذر های با اندازه یک-نواخت، موجب ظهور هم زمان گیاهچه می شود. بذر های با اندازه 25/2 تا 5/2 میلی متر، کم ترین سرعت ظهور گیاهچه در مزرعه (6/4 عدد در روز در متر مربع)، سرعت ظهور تجمعی گیاهچه در مزرعه (4/9 عدد در روز در متر مربع)، میزان انتقال مجدد ماده خشک (5/127 گرم در متر مربع)، کارایی انتقال مجدد ماده خشک (8/14 درصد)، سهم انتقال مجدد ماده خشک (5/44 درصد)، ارتفاع بوته (2/104 سانتی متر)، قطر ساقه (2/3 میلی متر)، طول پدانکل (1/39 سانتی متر)، وزن هزار دانه (7/30 گرم)، عملکرد زیستی (10542 کیلو گرم در هکتار)، عملکرد دانه (3/3101 کیلو گرم در هکتار) و شاخص برداشت (2/30 درصد) را به خود اختصاص دادند. در حالی که بیش ترین عملکرد زیستی (16729 کیلو گرم در هکتار) و عملکرد دانه (9/5617 کیلو گرم در هکتار) در اندازه بذر 75/2 تا سه میلی متر مشاهده شد. در بین ارقام، ژنوتیپ بومی بیشترین عملکرد دانه را به خود اختصاص داد (3/5753 کیلو گرم در هکتار). در بذر های با اندازه 25/2 تا 5/2 میلی متر، مواد پرورده حاصل از فتوسنتز جاری سهم بیش تری در پر شدن دانه داشت، در حالی که در بذر های با اندازه بزرگ تر از سه میلی-متر، سهم انتقال مجدد بیش تر بود. نتایج بررسی های آزمایشگاه نشان داد، بذر های با اندازه 25/2 تا 5/2 میلی متر، کم ترین میزان وزن خشک ریشه چه (6/3 میلی گرم)، وزن خشک گیاهچه (5/15 میلی گرم)، ضریب آلومتریک (65/0)، سرعت رشد گیاهچه (5/15 میلی گرم)، میزان استفاده از ذخایر بذر (7/16 میلی گرم) و محتوای آب بافت گیاهچه (3/90 درصد) را به خود اختصاص دادند. افزایش میزان فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در بذر های بزرگ تر، نشان دهنده نقش موثر این آنزیم در جوانه-زنی است. بذر های با اندازه بزرگ، از ذخایر غذایی غنی تری برای جوانه زنی و رشد گیاهچه برخوردارند. بنابراین اندازه بذر می تواند تغییرات عملکرد و سرعت رشد گیاهچه را به صورت مطلوبی تبیین و توصیف نماید. اندازه بذر 75/2 تا سه میلی متر و رقم بومی مناسب تر بودند