یکی از آخرین دستاوردهای نظریه پردازی علمی معاصر که در علوم سیاسی نیز دارای کاربرد ویژه است، روش تحلیل گفتمان است . با وجود اینکه تعاریف مختلفی از گفتمان ارائه شده است، در یک تعریف کلی می توان گفت، گفتمان به کلیت ساختار دهی شده که از عمل مفصل بندی حاصل می شود، یا به فضای فکری حاکم بر یک گروه یا سیستم سیاسی اطلاق می شود . این پژوهش در صدد است که بر محوریت نظریه تحلیل گفتمان به بررسی تطبیقی گفتمان امنیت ملی دوران ریاست جمهوری آقای خاتمی و احمدی نژاد پرداخته تا بر این اساس چگونگی جابجایی گفتمانی را توضیح دهد. هدف اصلی این پژوهش تبیین تطبیقی گفتمان امنیت ملی دوران ریاست جمهوری آقای خاتمی و احمدی نژاد از منظر تحلیل گفتمان بوده و روش تحقیق در این پژوهش نیز توصیفی ـ تحلیلی می باشد. بر اساس نتایج این تحقیق ،گفتمان امنیت ساز آقای خاتمی توسعه محور و با رویکردی نرم افزارانه است که با وجود اتخاذ سیاست های نرم افزاری نتوانست منافع ملی ایران را تامین کند و رویکرد آمریکا را تغییر دهد،به گونه ای که ایران در این دوران محور شرارت و دشمن درجه یک آمریکا قرار گرفت که می بایست رژیمش تغییر کند.در مقابل گفتمان امنیت ساز آقای احمدی نژاد قدرت محور و به نوعی بازگشت به گفتمان آرمانگرایی است که توانست به طور نسبی منافع ملی کشور را تامین کند و رفتار های آمریکا در برخی زمینه ها را تغییر دهد. به گونه ای که جمهوری اسلامی ایران از دشمن درجه یک آمریکا به دشمن درجه سه و بعد از کره شمالی و القاعده قرار گرفت و رویکرد تغییر رژیم ایران به رویکرد تغییر رفتار ایران تغییر کرد.