آزمایش حاضر با هدف بررسی اثرات زردچوبه بر عملکرد، کیفیت تخم مرغ،کلسترول تخم مرغ، شاخص های مربوط به کبد چرب،فراسنجه های خونی و سیستم ایمنی در مرغ های تخمگذار تغذیه شده با سطوح مختلف انرژی انجام گردید. این مطالعه بر روی 160 قطعه مرغ تخمگذار لگهورن سفید سویه hy-line, w-36 که در سن 48 هفتگی قرار داشتند، در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی تحت تأثیر 8 تیمار، با 4 تکرار و 5 مشاهده در هر تکرار انجام گرفت. دو فاکتور مورد بررسی شامل پودر زردچوبه در 4 سطح (صفر، 2/0، 4/0و6/0 درصد) و انرژی قابل سوخت و ساز در 2 سطح (2750 و 2950 کیلوکالری بر کیلوگرم) بود. طول دوره آزمایش 70 روز در نظر گرفته شد. در طول مدت آزمایش آب و غذا به صورت آزاد در اختیار پرندگان قرار گرفت. میانگین مصرف خوراک روزانه، ضریب تبدیل خوراک، درصد تولید، وزن و بازده روزانه تولید تخم مرغ در سه بازه زمانی شامل 35 روز اول، 35 روز دوم و کل دوره محاسبه شد. در پایان دوره اول و دوم صفات کیفی تخم مرغ مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور بررسی پاسخ ایمنی پرندگان، تزریق گلبول های قرمز گوسفندی در دو زمان به فاصله 10 روز انجام و 6 روز پس از تزریق اول و 12 روز پس از تزریق دوم نمونه برداری از خون صورت گرفت. عیار آنتی بادی خون در هر دو مرحله و شمار تفکیکی گلبول های سفید در مرحله دوم مورد ارزیابی واقع شد. در پایان آزمایش بافت مخاطی ژژنوم وکبد و وزن نسبی ارگان های مختلف بدن بررسی گردید. استفاده از سطوح مختلف زردچوبه سبب کاهش معنی دار (05/0p<) در مصرف و ضریب تبدیل خوراک، کاهش معنی دار وزن کبد و کلسترول تخم مرغ (01/0p<)، کاهش معنی دار (05/0p<) آنزیم های کبدی آسپارتات آمینو ترانسفراز (ast) و آلانین آمینوتراسفراز (alt) ، کاهش نسبت هتروفیل به لنفوسیت (05/0p<)، کاهش شمار اشرشیا کلی موجود در روده مرغ های تخمگذار (05/0p<)، بهبود ضخامت و استحکام پوسته و کیفیت داخلی تخم مرغ (05/0p<)، افزایش معنی دار (01/0p<) وزن طحال و پانکراس، افزایش معنی دار تیترآنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفندی در دوره ابتدائی آزمایش (01/0p<)، افزایش معنی دار عمق کریپت و تعداد سلول های جامی (05/0p<) و افزایش عددی طول پرز، افزایش تعداد سلول های کوپفر کبدی، افزایش تولید تخم مرغ، وزن و توده تخم مرغ (05/0p<) و عدم تفاوت معنی دار بر دیگر صفات گردید. استفاده از سطوح مختلف انرژی نیز اگرچه سبب افزایش معنی دار (05/0p<) تری گلیسیرید پلاسما، افزایش عیار پادتنی علیه گلبول قرمز گوسفندی (01/0p<)، افزایش تولید تخم مرغ، وزن و توده تخم مرغ (05/0p<)، کاهش معنی دار (05/0p<) میزان مصرف و ضریب تبدیل خوراک گردید. در رابطه با صفات کیفی تخم مرغ بهبود استحکام پوسته و رنگ زرده تخم مرغ به دنبال استفاده از سطوح مختلف انرژی مشاهده شد. ولی بر صفات دیگر اثر معنی-داری را در پی نداشت. اثر متقابل سطوح مختلف زردچوبه و انرژی قابل متابولیسم بر میزان آنزیم های ast و alt (05/0p<)، وزن کبد و طحال (01/0p<)، تیتر آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفندی (01/0p<)، نسبت هتروفیـل به لنفوسیت (05/0p<)، شمار اشرشـیا کلی موجود در روده (05/0p<).درصد تولید و توده تخم مرغ (01/0p<) میزان مصرف خوراک وضریب تبدیل خوراک (01/0p<) ضخامت، استحکام پوسته (05/0p<) معنی دار بود.

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر سطوح مختلف جوانه میخک و ویتامین e برعملکرد، صفات کیفی تخم مرغ، مولفه های بیوشیمیای خون، شمارش میکروبی محتویات ایلئوم،هیستولوژی روده کوچک، پاسخ های ایمونولوژیک و شاخص های آنتی اکسیدانی خون و تخم مرغ در مرغ های تخمگذارانجام گردید. در این مطالعه تعداد 180 قطعه مرغ تخمگذار قهوه ای سویه لوهمن براون (43 هفته) در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی تحت تاثیر 9 تیمار، 5 تکرار و 4 مشاهده در هر تکرار قرار گرفتند. تیمارهای مورد مطالعه شامل سه سطح جوانه میخک (صفر، 2/0 و 4/0 درصد) و سه سطح آلفا توکوفرول استات(صفر، 20 و 200 واحد بین المللی در کیلوگرم جیره) بود. طول دوره آزمایش 70 روز (دو دوره 35 روزه) بود و10 روز نیز به عنوان دوره عادت پذیری در نظر گرفته شد.مولفه های عملکردی شامل خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک، درصد تولید، وزن تخم مرغ و بازده تولید تخم مرغ در سه بازه زمانی 35 روز اول، 35 روز دوم و کل دوره محاسبه گردید و شاخص های کیفی تخم مرغ در پایان دوره اول و دوم مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور بررسی پاسخ های ایمنی پرندگان، تزریق گلبول های قرمز گوسفندی(srbc) در دو زمان به فاصله 10 روز انجام و 6 روز پس از تزریق اول و 12 روز پس از تزریق دوم نمونه گیری از خون صورت گرفت. همچنین 10 روز قبل از اولین تزریق srbc واکسن نیوکاسل تجویز گردید و نمونه گیری از خون 6 روز پس از آن صورت گرفت.شمار تفکیکی گلبول های سفید (cbc) در پایان مرحله دوم آزمایش مورد ارزیابی واقع گردید. در پایان دوره آزمایش دو پرنده از هر قفس به منظور بررسی وزن نسبی کبد، طحال و پانکراس و همچنین نمونه برداری از محتویات ایلئوم و بافت مخاطی ژژنوم کشتار شدند. نتایجحاصل از این تحقیق نشان داد که بهره گیری از سطح 2/0 درصد جوانه میخک موجب کاهش جمعیت اشرشیاکلی و سالمونلا ایلئومی(05/0>p)، بهبود شاخص های سلامت روده و تیتر آنتی بادی علیه نیوکاسل (01/0>p)، کاهش غلظت مالون دی آلدئید زرده و افزایش وزن نسبی طحال و پانکراس(01/0>p) و نیز بهبود نسبی ضریب تبدیل غذایی(21/0p=) گردید. هر چند کاهش غلظت کلسترول پلاسما و تخم مرغ(05/0>p)، تری گلیسرید(06/0p=) و مالون دی آلدئید پلاسما (05/0>p)، فعالیت آنزیم های sgptو sgot(01/0>p)، نسبت هتروفیل به لنفوسیت (05/0>p)، وزن نسبی کبد (05/0>p) و نیز بهبود تیتر آنتی بادی ثانویه علیه srbc(01/0>p)وکیفیت داخلی تخم مرغ(05/0>p) به دنبال مصرف سطح 4/0 درصد پودر جوانه میخک بروز نمود. ارائه بالاترین سطح آلفاتوکوفرول استات منجر به کاهش فعالیت آنزیم های sgpt و sgot(01/0>p)، کاهش نسبت هتروفیل به لنفوسیت (05/0>p)، کاهش غلظت کلسترول (05/0>p)و مالون دی آلدئید زرده (01/0>p)، بهبود شاخص های سلامت روده، وزن نسبی طحال و پانکراس و نیز تیتر آنتی بادی ثانویه علیه srbc(01/0>p) گردید. همچنین به دنبال افزایش غلظت آلفاتوکوفرول جیره غلظت ویتامین e پلاسما و تخم مرغ به طور معنی داری افزایش یافت(01/0>p). لذا نتایج آزمایش حاضر بیانگر آن است که اگر چه بهره گیری از سطوح مختلف جوانه میخک و آلفاتوکوفرول استات اثرات مشخصی را بر صفات عملکردی پرندگان نداشت اما استفاده از این دو ترکیب آنتی اکسیدانی توانست موجبات بهبود شاخص های سلامت روده، پاسخ های ایمونولوژیک و نیز عملکرد سیستم های آنتی-اکسیدانی را جهت ارتقاء سلامت و حفظ کیفیت تولید فراهم آورد

تنش حرارتی می تواند عملکرد گوساله را به طور منفی تحت تأثیر قرار دهد. تنش حرارتی سلامت گوساله را از طریق از دست دادن سریع آب بدن، و کاهش عملکرد سیستم ایمنی تحت تأثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر به منظور بررسی استفاده از فن و آب پاش و میزان پروتئین خام جیره استارتر بر پاسخ های عملکردی و فیزیولوژیکی گوساله های هلشتاین تحت تنش حرارتی انجام شد. به همین منظور، 40 رأس گوساله شیرخوار نر و ماده در سن 4 روزگی (وزن اولیه 068/2 ± 125/42 کیلوگرم) به طور تصادفی انتخاب و به 4 تیمار آزمایشی به صورت یک آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح اندازه گیری های تکرار شده اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل حضور یا عدم حضور فن و آب پاش در جایگاه های انفرادی و همچنین سطوح 20 و 23 درصد پروتئین خام در جیره استارتر بود. آب و جیره استارتر به صورت آزاد در اختیار آنها قرار گرفت. همچنین همه گوساله ها، میزان برابر شیر دریافت کردند و همه آنها در 56 روزگی از شیر گرفته شدند. میانگین حداکثر شاخص رطوبتی-دمایی (thi) در طول آزمایش با استفاده از فن و آب پاش 24/74 و بدون استفاده از فن و آب پاش 78/74 بود. گوساله های مصرف کننده استارتر با 23 درصد پروتئین خام در مقایسه با گوساله های مصرف کننده استارتر با 20 درصد پروتئین خام وزن از شیرگیری و وزن پایان دوره بیشتری داشتند (به ترتیب 04/0=p و 006/0=p). استفاده از سیستم خنک کننده همراه با کاهش میزان پروتئین خام استارتر، میانگین افزایش وزن روزانه را در پیش از شیرگیری و کل دوره آزمایش کاهش داد (به ترتیب 02/0=p و 03/0=p). استفاده از سیستم خنک کننده همراه با افزایش میزان پروتئین خام استارتر، بازدهی خوراک پس از شیرگیری را افزایش داد (05/0=p). استفاده از سیستم خنک کننده در هنگام استفاده از استارتر با میزان 23 درصد پروتئین خام سبب افزایش میانگین ماده خشک و استارتر مصرفی روزانه پیش از شیرگیری (به ترتیب 006/0=p و 006/0=p) و کل دوره (به ترتیب 009/0=p و 009/0=p) شد. همچنین افزایش میزان پروتئین خام استارتر در هنگام استفاده از سیستم خنک کننده سبب افزایش میانگین ماده خشک و استارتر مصرفی روزانه پیش از شیرگیری (به ترتیب 02/0=p و 02/0=p) و کل دوره (به ترتیب 01/0=p و 01/0=p) شد. ضریب تبدیل خوراک در کل آزمایش با افزایش میزان پروتئین خام استارتر هنگام استفاده از فن و آب پاش بهبود یافت (03/0=p). استفاده از سیستم خنک کننده و کاهش میزان پروتئین خام استارتر باعث کاهش میانگین ماده خشک مصرفی روزانه پس از شیرگیری شد (03/0=p). استفاده از سیستم خنک کننده همراه با افزایش میزان پروتئین خام استارتر، قد گوساله ها را در 70 روزگی و طول بدن آنها را در 56 روزگی افزایش داد (به ترتیب 04/0=p و 01/0=p). افزایش میزان پروتئین خام استارتر عمق شکم را در 56 روزگی افزایش داد (03/0=p). دمای رکتوم با افزایش میزان پروتئین خام استارتر هنگام استفاده از سیستم خنک کننده پیش از شیرگیری و پس از شیرگیری کاهش یافت (به ترتیب 03/0=p و 01/0=p). نرخ تنفس در کل دوره با استفاده از سیستم خنک کننده کاهش یافت (0001/0=p). استفاده از سیستم خنک کننده هنگام استفاده از استارتر با 23 درصد پروتئین خام نمره مدفوع را پیش از شیرگیری و در کل آزمایش کاهش داد (به ترتیب 003/0=p و 04/0=p). در رابطه با گلبول های سفید خون، تعداد نوتروفیل ها در 39 روزگی تحت تأثیر استفاده از سیستم خنک کننده و میزان پروتئین خام استارتر قرار گرفت (04/0=p)، به طوری که استفاده از سیستم خنک کننده تعداد نوتروفیل ها را در 39 روزگی افزایش داد (03/0=p) و افزایش میزان پروتئین خام استارتر نیز در گوساله های تحت تنش حرارتی تعداد نوتروفیل ها را افزایش داد (04/0=p). تعداد مونوسیت ها نیز در 39 روزگی با استفاده از سیستم خنک کننده همراه با افزایش میزان پروتئین خام استارتر افزایش یافت (02/0=p). استفاده از سیستم خنک کننده و تغییر میزان پروتئین خام استارتر تأثیری بر پاسخ ایمنی گوساله ها به تحریک سوسپانسیون گلوبول قرمز گوسفندی نداشت. در این آزمایش در سن شیرگیری گلوکز، انسولین، کورتیزول، 3t و 4t،پروتئین کل،آلبومین و اوره سرم، تحت تأثیر استفاده از سیستم خنک کننده و میزان پروتئین خام استارتر قرار نگرفتند. اگرچه استفاده از سیستم خنک کننده هنگام استفاده از استارتر با 23 درصد پروتئین خام، گلوکز خون در کل دوره آزمایش را کاهش داد (03/0=p)، ولی دیگر فراسنجه های سرم در کل دوره آزمایش تحت تأثیر استفاده ازسیستم خنک کننده و میزان پروتئین خام استارتر قرار نگرفتند. به طور کلی بر اساس این نتایج استفاده از سیستم خنک کننده و افزایش میزان پروتئین خام استارتر سبب بهبود عملکرد و افزایش آسایش گوساله های تحت تنش حرارتی شد.