در نتیجه ی ادعای تراسکات (1996) که ارائه بازخورد تصحیحی در نوشتار زبان دوم را نه تنها بی فایده بلکه مضر دانسته، بحث درباره ی اهمیت ارائه بازخورد در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. این ادعا پاسخ فریس (1999) را به دنبال داشته که خود منجر به پدید آمدن تحقیقات رو به رشد تجربی بوده که فایده بازخورد را بررسی کرده اند. بر این اساس، مطالعه ی حاضر تاثیردو نوع بازخورد (مستقیم و غیر مستقیم) بر شش نوع غلط (زمان فعل ،انتهای کلمه ،انتخاب کلمه ،ساختار جمله، حرف تعریف و حروف اضافه ) را در بین 41 دانشجوی سطح متوسط زبان مورد بررسی قرار می دهد تا مشخص شود که آیا ارائه با زخورد تصحیحی منجر به بهبود در درستی نوشتار در کوتاه مدت و بلند مدت می شود. مطالعه حاضر به این نتیجه رسید که با زخورد غیر مستقیم تاثیر مثبت در استفاده از فعل ،انتهای کلمه ، ساختا ر جمله و حرف تعریف درهردو دوره ی کوتاه و بلند مدت داشته است. اما در انتخاب کلمه هیچ تاثیری د ر هر دو دوره نداشته و در حرف اضافه هم تنها در کوتاه مدت تاثیرش را حفظ کرده است. با وجود اینکه با زخورد مستقیم تاثیر معنی داری بر بهبود در استفاده از پایان کلمه ، حرف اضافه ، حرف تعریف و ساختا ر جمله در کوتاه مدت داشته است ، اما این تاثیر در بلند مدت حفظ نشده است. به علاوه، هیچ تاثیر مثبتی بر استفاده ی درست از فعل و کلمات در هیچ دوره ی زمانی مشاهده نشد. در پایان، گروه بازخورد غیر مستقیم نسبت به گروه بازخورد مستقیم در تاثیربر کل غلط ها بهتر عمل کرده است. همچنین مطالعه حاضر استفاده از استراتژی خودداری، در نتیجه ی بازخورد ارائه شده را در نظر گرفته و در پایان به این نتیجه رسیده است که با وجود تمایل به استفاده ه از این استراتژی، ارائه ی بازخورد تصحیحی همچنان یکی از عوامل تأثیر گذار در افزایش صحت نوشتاری دانش آموزان است.