در فرایند شکل دهی ورق، تولید قطعات مخروطی یکی از دشوارترین زمینه ها می باشد. یکی از کاراترین روش ها در میان فرایندهای شکل دهی به منظور تولید قطعات مخروطی، روش کشش عمیق هیدروفرمینگ می باشد. هیدروفرمینگ ورق فرآیندی است که در آن سیال تحت فشار جایگزین قالب می شود. این تکنولوژی دارای مزایای فراوانی مانند نسبت کشش و دقت ابعادی بالا، صافی سطح مناسب و قابلیت شکل دهی قطعات پیچیده می باشد. در این روش پارامتر های متعددی از قبیل فشار شکل دهی، جنس ماده، پارامترهای هندسی سنبه و قالب، ضریب اصطکاک بین ورق و سطوح قالب تاثیرگذار هستند. در این پژوهش با استفاده از روش شبیه سازی اجزای محدود توسط نرم افزارabaqus و آزمایشات تجربی، اثر تغییرات ضخامت و جنس ورق اولیه بر توزیع ضخامت و نسبت کشش در قطعه مخروطی مورد مطالعه قرار گرفت. برای این منظور از ورق مس خالص، فولاد14st و آلومینیوم1050 با ضخامت های mm5/2، 2، 5/1، 1، 5/0استفاده شده است. نتایج نشان داد که برای ورق های با ضخامت کمتر، کاهش ضخامت کمتر و نسبت کشش حدی بیشتر است. همچنین برای ورق فولادی، نسبت کشش حدی بالاتر و منحنی توزیع ضخامت یکنواخت تر نسبت به ورق مسی و آلومینیومی بدست آمد. کمترین نسبت کشش حدی 2/4 و مربوط به آلومینیوم1050 با ضخامت mm5/2 و بیشترین نسبت کشش حدی 16/6 و مربوط به فولاد14st با ضخامت mm5/0 می باشد. واژه های کلیدی: هیدروفرمینگ ورق، قطعات مخروطی، نسبت کشش حدی، کشش عمیق هیدرودینامیکی با فشار شعاعی، شبیه سازی اجزای محدود