تأمین نیازهای حیاتی بشر از جمله حقوق اولیه و بنیادینی است که برای حفظ و استمرار حیات ضروری است. نظام بین الملل با هدف تأمین حقوق اساسی بشر، کمک به رشد اجتماعی و شرایط زندگی بهتر و تأمین صلح و امنیت بین المللی با ایجاد سازمان ملل متحد ایجاد گردیده است. تدوین و توسعه حقوق بین الملل از مهمترین برنامه ها و رسالت های سازمان ملل متحد برای حمایت و کمک به تحقق اهداف یاد شده است، با توجه به اینکه غذا نیز از اصلی ترین عوامل حفظ و استمرار حیات انسان بوده و از نیازهای اولیه و بنیادی بشر برای زندگی است لذا این مهم هم مدنظر نظام حقوق بین الملل بوده است و در این پژوهش جایگاه حق دسترسی به غذا به عنوان حق اساسی و اولیه بشر در مجموعه نظام حقوق بین الملل مورد بررسی می باشد. نظام حقوقی بین الملل، اصول و قواعد مربوط به حفظ و صیانت جامعه بین المللی را تدوین نموده است، آگاهی از وجود، ماهیت و عملکرد این اصول و قواعد می تواند به کارآمدی حقوق بین الملل در جهت تحقق حقوق انسانها مفید و موثر باشد. این پایان نامه در پی شناخت چنین اصول و قواعدی در نظام حقوقی بین الملل است و هدف از آن، بررسی و آگاهی از ساختار نظام حقوق بین الملل مزایا و محدودیت های احتمالی آن و بررسی ماهیت و ویژگی های حق دسترسی به غذا است.