سفر نامه نویسان اروپایی، بنابر گزارشات مبسوطی که در باب فرهنگ دینی ایرانیان ارایه داده اند، توانستند اطلاعات فراوانی در اختیار پژوهشگران این برهه از تاریخ ایران، قرار دهند. پرسشی که نگارنده را بر آن داشته تا به بررسی و تبیین این گزارشات بپردازد این است که آیا گزارشات موجود در این متون، را می توان منابع موثقی در تحلیل و بررسی فرهنگ دینی ایرانیان دوره ی قاجار دانست؟ لذا برای پاسخ به این پرسش، با نگاهی انتقادی به منابع مذکور، سعی بر نشان دادن علایق و سلایق فکری و سیاسی سفرنامه نویسان اروپایی دوره ی قاجار در بیان گزارشاتشان در اوضاع و احوال فرهنگ دینی ایرانیان آن دوره، داریم. ازین رو به بررسی این موضوع که سفرنامه نویسان اروپایی چرا و با چه ملیت و با چه اهدافی به ایران مسافرت نمودند، پرداخته ایم. در ادامه با بررسی گزارشات، سعی شده که دریابیم این سفرنامه نویسان، به چه عناصری از فرهنگ دینی ایرانیان بیشتر توجه نمودند. علاوه بر این، با بررسی مسیرهای سفر سفرنامه نویسان و شهرهایی که در آن سکنی گزیدند، سعی بر آن داریم تا دریابیم، چه گزارشاتی در مورد هر یک از این اماکن ارائه داده و میزان تعمیم دهی این گزارشات به عموم جامعه ی ایران چگونه بوده است. پژوهش حاضر در صدد است با طبقه بندی آثار سفرنامه نویسان اروپایی در باب فرهنگ دینی ایرانیان، به دغدغه های مذکور پرداخته و پاسخ مناسبی برای هر یک از آنها ارائه دهد.