توسعه گردشگری در مناطق حفاظت شده، هم برای مدیریت منطقه و هم برای گردشگران مزایای فراوانی به همراه دارد. اما باید در نظر داشت، انجام فعالیت های گردشگری بدون محاسبه توان منطقه، می تواند بر تجارب گردشگران و از آن مهم تر بر ویژگی های مناطق مقصد اثر منفی داشته باشد. از این رو شناسایی مناطق دارای توان، جهت توسعه طبیعت گردی در مناطق حفاظت شده اهمیت فراوان دارد. پارک ملی گلستان، به عنوان یکی از مناطق حفاظت شده، از جذابیت های توریستی قابل توجهی برخوردار است. تحقیق حاضر با استفاده از روش ترکیب خطی وزن دار، با به کارگیری فن آوری gis و روش وزن دهی ahp به تعیین مناطق مناسب گردشگری در پارک ملی گلستان پرداخته است. برای ارزیابی توان تفرج گسترده معیارهای فاصله از رودخانه و آبراهه، فاصله از جاده اصلی و فرعی، فاصله از روستا، فاصله از منابع آبی، فاصله از زیستگاه حیات وحش، شیب و تراکم پوشش گیاهی و برای تفرج متمرکز علاوه بر معیارهای فوق، جهت، طبقات ارتفاع و تناسب زمین شناسی به کار رفتند. همچنین محدوده 100 متری اطراف جاده، 100 متری اطراف رودخانه اصلی، مناطق حفاظتی برای هر دو زون به عنوان لایه محدودیت در نظر گرفته شد. شیب بالای 15 درصد، فاصله 250 متری اطراف روستاها، ارتفاع بالای 1800 متر و مناطق 100 متری اطراف گسل ها و 30 متری اطراف رودخانه فرعی برای تفرج متمرکز و شیب بالای 50 درصد برای تفرج گسترده به عنوان محدودیت در نظر گرفته شد. در نهایت مناطق مناسب برای طبیعت گردی با استفاده از روش ارزیابی مطلوبیت ناحیه ای سرزمین با درجات متفاوتی از توان تعیین گردید. نتایج تحقیق حاکی از آن است که استفاده از روش wlc و روش ahp در فرآیند مکانیابی مناطق تفرجی کارایی بالایی دارد. در این مطالعه همچنین، محدوده های زمانی آسایش اقلیمی محاسبه گردید. نتایج نشان می دهد هوای ماه فروردین و آذر به ازاء لباس معمولی و گرم و روی انداز ضخیم در شب مناسب است. ماه اردیبهشت و آبان به ازاء لباس سبک تابستانی و با روی انداز سبک در شب و جریان هوای نامحسوس 0.1 متر در ثانیه راحت است. هوای ماه مهر به ازاء جریان هوایی معادل 1 متر در ثانیه راحت به نظر می رسد. هوای خرداد، تیر، مرداد و شهریور در مقیاس الف نیز گرم است. هوای سایر روزهای سال سرد به نظر خواهد آمد.