استافیلوکوکوس آرئوس یک باکتری کوکسی، گرم مثبت‏، کاتالاز مثبت، اکسیداز منفی، بی‏هوازی اختیاری و کوآگولاز مثبت است. این باکتری جزئی از فلور نرمال پوست و مخاط می‏باشد و بیش از 50 درصد افراد جامعه ناقلین استافیلوکوکوس آرئوس هستند. این باکتری می‏تواند منجر به عفونت‏های متعددی در انسان، نظیر عفونت‏های سطحی پوست همانند آبسه‏، ‏زرد زخم شود. استئومیلیت، آرتریت عفونی و آندوکاردیت نیز موارد دیگر ناشی از عفونت با این باکتری در انسان محسوب می‏شوند. این ارگانیسم همچنین عفونت‏هایی را در حیوانات ایجاد می‏کند که ورم پستان استافیلوکوکی مهمترین آنها می‏باشد. عوامل متعددی در بیماری‏زایی استافیلوکوکوس ‏آرئوس نقش دارند که پپتیدوگلیکان، اسید تیکوئیک ، کوآگولاز، کپسول، توکسین‏ها و آنزیم‏های ترشحی و پروتئین a استافیلوکوکوس آرئوس از مهمترین آنها محسوب می‏شوند. spa قسمت سطحی اغلب سویه‏های استافیلوکوکوس آرئوس را می‏پوشاند که با اتصال‏های کووالانت به لایه پپتیدوگلیکان متصل می‏شود. پروتئین a در واقع به‏عنوان یک فاکتور حدت برای استافیلوکوکوس آرئوس محسوب می‏گردد، زیرا با استفاده از این پروتئین، باکتری قادر می‏باشد ملکول‏های igg چندین گونه حیوانی را از طریق قسمت fc به خود جذب کرده و ضمن فرار از پاسخ ایمنی، در برابر فاگوسیتوز نیز مقاومت نماید. وزن مولکولی این پروتئین 42000 دالتون می‏باشد و از 5 دومینa ،b ،c ،d ،e با قابلیت اتصال به ایمنوگلوبولین‏ها به خصوص igg تشکیل شده است. اتصال پروتئین a می‏تواند از طریق پذیرنده fc(منطقه ثابت زنجیره سنگین مولکول igg که فعالیت‏های بیولوژیکی آن را باعث می‏شود) و یا از طریق قسمت fab (منطقه‏ای از igg که مسئول شناسایی آنتی‏ژن است) صورت پذیرد. توانایی بالقوه و اتصال اختصاصی و انتخابی پروتئین a به تحت واحدهای ایمنوگلوبولین‏ g باعث شده است که این پروتئین در موارد بسیاری در تکنیک‏های کیفی و کمی ایمنولوژیکی مورد توجه محققین قرار گیرد. از واکنش پروتئین a با قسمت fab ایمونوگلوبولین g می‏توان به منظور تهیه کونژوگه و استفاده در فعالیت‏های ایمنولوژیکی مانند elisa و ria (رادیوایمونواسی)، ifa(ایمونوفلورسانس)‏، ایمنوهیستوشیمی، دات بلات و وسترن بلات استفاده نمود. همچنین از ویژگی اتصال spa به بخش fc آنتی‏بادی می‏توان به طور گسترده در خالص‏سازی آنتی‏بادی‏های مونوکلونال و پلی‏کلونال استفاده کرد. هدف از این تحقیق کلونینگ و بیان ژن سازنده spa در باکتری اشریشیا‏کلی و استفاده کاربردی این پروتئین در مطالعات آینده می‏باشد.

چکیده ی پایان نامه نام خانوادگی: علی پور نام: زهرا عنوان پایان نامه: بررسی شیوع بیماری تب کیو در گاوهای شیری ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی اهواز به وسیله الیزا و واکنش زنجیره ای پلی مراز استاد راهنما: دکتر مهدی پورمهدی بروجنی - دکتر داریوش غریبی درجه ی تحصیلی: دکتری عمومی رشته:دامپزشکی گرایش:دامپزشکی دانشگاه: شهید چمران اهواز دانشکده: دامپزشکی کلید واژه ها: اپیدمیولوژی ، تب کیو، کوکسیلا بورنتی، الیزا، واکنش زنجیره پلی مراز، گاو تب کیو یک بیماری زئونوز بوده و عامل آن کوکسیلا بورنتی است. در انسان بیماری به شکل حاد و یا مزمن دیده می شود. کوکسیلوزیس در گاو معمولاً به صورت تحت بالینی می باشد اگر چه با ناباروری، سقط، مرده زایی و ورم پستان نیز همراه می شود. حیوانات اهلی، مهمترین مخزن کوکسیلا بوده و از طریق شیر، ادرار، مدفوع و ترشحات تنفسی و تولید مثلی آن را دفع می کنند. آلودگی انسان و حیوانات عمدتاً از طریق استنشاق آئروسل ها می باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین شیوع سرمی تب کیو و کوکسیلا بورنتی در شیر گاوهای شیری ارجاعی به بیمارستان دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران و همچنین ارتباط آن با تعیین کننده های میزبانی و مدیریتی بود. در این تحقیق نمونه های خون و شیر 86 رأس گاو شیری جمع آوری گردید و سرم های تهیه شده به روش الیزا از نظر حضور آنتی بادی ضد کوکسیلا بورنتی و نمونه های شیر به روش واکنش زنجیره ای پلی مراز از نظر حضور کوکسیلا بورنتی آزمایش شدند. حضور کوکسیلا بورنتی در شیر و آلودگی سرمی به آن به ترتیب 65/4 و 49/3 درصد بود. رگرسیون لاجستیک تک متغیره نشان داد شانس ابتلا بین سن و بیماری 17/1 (فاصله اطمینان 95%، 52/1- 89/0) است(05/0<p) و سن 4/3 درصد از تغییرات بیماری را توجیه می کند. شانس ابتلای گاوهای صنعتی 81/2 برابر گاوهای سنتی (فاصله اطمینان 95%، 02/15- 53/0) است (05/0<p) و پرورش 1/4 درصد از تغییرات بیماری را توجیه می کند. شانس مبتلا بودن گاوهای نابارور 16/3 برابر گاوهای بارور (فاصله اطمینان 95%، 37/28-35/0) است (05/0<p)و وضعیت باروری 8/3 درصد از تغییرات بیماری را توجیه می کند. مطالعه حاضر وجود کوکسیلا بورنتی در شیر گاوها و ارتباط آن با ناباروری گاوها را اثبات نمود و بایستی اقدامات لازم جهت کنترل و پیشگیری مورد توجه قرار گیرد.

کوکسیلوز در حیوانات اهلی معمولاً به صورت تحت بالینی می باشد اگرچه با سقط و مرده زایی در گوسفند و بز نیز همراه می شود. حیوانات اهلی مهمترین مخزن کوکسیلا و از طریق شیر، ادرار، مدفوع و ترشحات تنفسی و تولید مثلی آن را دفع می کنند و استنشاق آئروسول های آلوده مهمترین راه آلودگی انسان و حیوانات است. هدف از مطالعه حاضر تعیین شیوع سرمی تب کیو در گوسفندان اهواز و همچنین ارتباط آن با تعیین کننده های میزبانی می باشد. در این تحقیق نمونه های خون به طور تصادفی از 220 رأس گوسفند بالغ ماده در شهرستان اهواز جمع آوری گردید و سرم های تهیه شده به روش الیزا از نظر کوکسیلا بورنتی آزمایش شدند. شیوع سرمی تب کیو 18/13 درصد (فاصله اطمینان 95% 65/17-71/8 درصد) بود. رگرسیون لاجستیک تک متغیره نشان داد شانس ابتلا بین سن و بیماری 73/0 (فاصله اطمینان 95% 16/1- 46/0) است(05/0<p) و سن 6/1 درصد از تغییرات بیماری را توجیه می کند. شانس ابتلای نژاد لری 44/1 برابر نژاد عربی (فاصله اطمینان 95% 16/3- 66/0) است (05/0<p) و نژاد 7/0 درصد از تغییرات بیماری را توجیه می کند. شانس مبتلا بودن گوسفندان دارای سابقه سقط 56/120 برابر گوسفندان بدون سابقه سقط (فاصله اطمینان 95% 49/915- 88/15) است(001/0>p) و سابقه سقط 4/51 درصد از تغییرات بیماری را توجیه می کند. رگرسیون لاجستیک چند متغیره نشان داد که سن، نژاد و سابقه سقط 52 درصد از تغییرات بیماری را توجیه می کنند. بررسی حاضر نشان می دهد که کوکسیلا بورنتی با سقط گوسفندان ارتباط دارد و با توجه به وضعیت آب و هوایی منطقه و تسهیل در انتقال هوابرد، بایستی اقدامات کنترلی و پیشگیری مد نظر سیاست گذاران بهداشتی قرار گیرد.

منهیمیوز تنفسی، به عنوان یکی از معمول ترین بیماری های گوسفند، در هر سنی روی داده و باعث تحمیل خسارت اقتصادی به صنعت گوسفندداری در بیشتر مناطق جهان می شود. عامل این بیماری، مقیم دستگاه تنفس فوقانی برخی از گوسفندان بوده و استرس هایی مثل تغییرات آب و هوایی، حمل و نقل و یا عفونت های ویروسی، زمینه ساز تکثیر و تهاجم باکتری به ریه ها را فراهم می نمایند. در این مطالعه از اسفندماه 1389 لغایت خردادماه 1390 با بررسی ظاهری 8986 رأس گوسفند در کشتارگاه اهواز، 65 عدد ریه با علائم برونکوپنومونی جهت مطالعات تکمیلی (هیستوپاتولوژی، باکتری شناسی و ایمیونوهیستوشیمی) انتخاب شدند. آنتی بادی اولیه مورد نیاز (آنتی بادی ضد منهیمیا همولیتیکا) در خرگوش تهیه شده و جهت اطمینان از عدم وجود واکنش متقاطع، با استفاده از آزمایشات دات الایزا و ایمیونوپراکسیداز غیرمستقیم مورد ارزیابی قرار گرفت. حضور آنتی ژن های منهیمیا همولیتیکا در 07/63% ریه های تحت بررسی به اثبات رسید در حالی که باکتری مذکور تنها از 30/52% از ریه ها جدا گردید. انواع چرکی، نکروتیک و فیبرینی برونکوپنومونی، فراوان ترین ضایعات مشاهده شده در نمونه ها بودند و لوب قدامی راست خصوصاًَ قسمت قدامی آن بیشترین درگیری را نشان داد. در آزمون آماری مربع کای، ارتباط معنی داری بین پراکندگی ضایعات و جداسازی باکتری (04/0=p)، انواع ضایعات ریوی و نتایج ihc (01/0=p) و نیز بین انواع برونکوپنومونی و نوع جداسازی منهیمیا همولیتیکا (خالص یا مخلوط) (008/0=p) مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان دهنده ی آلودگی قابل توجه گوسفندان منطقه به منهیمیا همولیتیکا به عنوان عامل اولیه یا ثانویه ی انواع برونکوپنومونی است.

نام خانوادگی :معماری نام: سارا شماره دانشجویی: 855839 عنوان پایان نامه: بررسی اپیدمیولوژی آلودگی به تایلورلا اکوئی جنیتالیس در اسب عرب استان خوزستان اساتیدراهنما: دکترمهدی پورمهدی بروجنی دکتر داریوش غریبی استاد مشاور: دکتر سعد گورانی نژاد درجه تحصیلی:دکترای عمومی رشته: دامپزشکی گرایش :دامپزشکی دانشگاه: شهید چمران اهواز دانشکده: دامپزشکی گروه: بهداشت مواد غذایی تاریخ فراغت از تحصیل:18/7/1391 تعداد صفحه: 74 کلید واژه ها: اسب ، تایلورلا اکوئی جنیتالیس، کشت، متریت واگیر اسب، pcr چکیده: متریت واگیر اسب بیماری مقاربتی و غیر سیستمیک اسب می باشد. عامل این بیماری باکتری گرم منفی، کوکوباسیل و غیر متحرک، تایلورلا اکوئی جنیتالیس است که منجر به ناباروری موقت و گذرا در مادیان می شود. شناسایی این باکتری بر مبنای کشت نیمه هوازی می-باشد، اما ضعف این باکتری در رشد نسبت به باکتری های ثانویه و همزیست موجب شده است که امروزه از تکنیک pcr به عنوان یکی از حساس ترین و سریع ترین روش ها در شناسایی آن استفاده گردد. در این تحقیق به منظور ردیابی و تعیین شیوع تایلورلا اکوئی جنیتالیس در اسب-های عرب استان خوزستان، از ناحیه ی گودی و سینوس کلیتوریس و پیشابراهی 76 رأس مادیان و پوست قضیب و یا گودی پیشابراهی 4 رأس نریان نمونه برداری صورت گرفت. بررسی نمونه ها به روش کشت نیمه هوازی بر روی محیط آگار شکلاتی و نیز روش pcr با استفاده از کیت تشخیصی genekom (ساخت کشور آلمان) نشان داد که مورد مثبتی از نظر تایلورلا اکوئی جنیتالیس وجود ندارد. بررسی های بیشتر بر روی سایر باکتری های رشد کرده منجر به شناسایی باکتری های دیگری نظیر اشرشیا کولای، کلبسیلا، استافیلوکوکوس و استرپتوکوکوس گردید. نتایج این بررسی نشان داد که تایلورلا اکوئی جنیتالیس به عنوان عامل ناباروری در اسب-های عرب استان خوزستان مطرح نمی باشد و برای جلوگیری از ورود آن بایستی مسوولین بهداشتی استان اقدامات کنترلی و تشخیصی را روی اسب های ورودی از سایر استان های کشور مد نظر داشته باشند.

پاستورلا مولتوسیدا یک باکتری گرم منفی و از جمله فلور دستگاه تنفس فوقانی حیوانات است. بیماری-های ناشی از این پاتوژن فرصت طلب، در تمام دنیا و تقریباً در تمام گونه های دامی بروز می کند. اکیناسه پورپور آ از جمله داروهای پرمصرف در درمان عفونت های بخش های فوقانی دستگاه تنفس است و اثرات تعدیل کنندگی سیستم ایمنی و ضدالتهابی دارد. با توجه به این اثرات و نیز ضرر های اقتصادی که این باکتری در صنعت دامپروری ایجاد می کند، مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثر محافظت کنندگی عصاره هیدروالکلی گیاه اکیناسه پورپور آ بر پنومونی تجربی ناشی از باکتری پاستورلا مولتوسیدا سروتیپ a در موش سوری صورت گرفت. تعداد 40 سر موش ماده ی نژاد بالب/ سی، به صورت تصادفی به 4 گروه تقسیم گردیدند. موش های گروه اکیناسه- باکتری و اکیناسه عصاره هیدروالکلی اکیناسه پورپور آ (5/0 میلی لیتر حاوی20 میلی گرم در هر بار تزریق) و موش های گروه باکتری و کنترل آب مقطر استریل را به مدت 2 هفته و هر هفته 2 بار (در هر بار تزریق 5/0 میلی لیتر) به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. در پایان دو هفته، گروه های اکیناسه- باکتری و باکتری cfu 103× 6/5 باکتری را در حجم 100 میکرولیتر و گروه های اکیناسه و کنترل حجم 100 میکرولیتر سرم فیزیولوژی استریل را به صورت داخل بینی ای دریافت نمودند. پس از تلقیح، رفتار موش ها پایش شد. نیمی از موش های هر گروه 24 ساعت پس از تلقیح و نیمی دیگر 48 ساعت پس از تلقیح، بیهوش و وزن گردیدند. پس از کالبدگشایی و خون گیری از قلب‏، وزن ریه‏ اندازه گیری شد و سپس نمونه های لازم برای بررسی باکتری-شناسی (ریه و کبد)، آسیب شناسی (ریه) و ایمنی شناسی (خون) جمع آوری شد. بر اساس نتایج به دست آمده و مقایسه آماری تعداد باکتری های شمارش شده در بافت ریه و کبد، تفاوت معنی داری در بین گروه های باکتری و اکیناسه- باکتری در 24 و 48 ساعت بعد از تلقیح باکتری، مشاهده گردید (0001/0>p). در بررسی هیستوپاتولوژیک، مهم ترین ضایعات، در گروه باکتری پرخونی، نفوذ نوتروفیل ها، وجود اگزودای صورتی رنگ و افزایش ضخامت دیواره آلوئول ها بود. در گروه اکیناسه- باکتری ضایعات مشاهده شده از شدت کمتری برخوردار بودند. در بررسی آماری بین دو گروه باکتری و اکیناسه- باکتری 24 و 48 ساعت پس از تلقیح باکتری، از نظر حضور نوتروفیل ها ارتباط معنی داری مشاهده گردید (05/0>p). میزان غلظت سرمی ?tnf تفاوت معنی داری را در بین دو گروه باکتری و اکیناسه- باکتری نشان داد (05/0>p). به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که تزریق داخل صفاقی عصاره هیدروالکلی اکیناسه پورپور آ به مدت دو هفته پیش از ایجاد عفونت تجربی با باکتری پاستورلامولتوسیدا، توانسته است از علائم بالینی، فعالیت و تکثیر باکتری و ضایعات پاتولوژیک بکاهد و اثرات مفیدی بر پاسخ سیستم ایمنی بگذارد.

گونه های سارکوسیستیس، انگل های تک یاخته ای داخل سلولی تشکیل دهنده کیست با چرخه زندگی دو میزبانه اجباری بین شکارچیان به عنوان میزبان اصلی و حیوانات شکار شونده به عنوان میزبان واسط می باشند. گاوها عمدتاً توسط سارکوسیستیس کروزی، سارکوسیستیس هومینیس و سارکوسیستیس هیرسوتا آلوده می شوند. گاومیش ها میزبان واسط سارکوسیستیس فوزی فورمیس، سارکوسیستیس لواینی (سارکوسیستیس شبه کروزی)، سارکوسیستیس دوبئی، سارکوسیستیس سیننسیس (سارکوسیستیس شبه هومینیس) و سارکوسیستیس بوفالونیس (سارکوسیستیس شبه هیرسوتا) هستند. بازرسی گوشت بر روی 124 گاو و 147 گاومیش صورت گرفت. از هر حیوان نمونه بافتی (هرکدام 50 گرم) از قلب، مری، دیافراگم و عضلات بین دنده ای در هنگام بازرسی گوشت جمع آوری گردید. در آزمایشگاه، نمونه ها به وسیله روش هضمی آزمایش شدند. dna ژنومی 80 نمونه مثبت استخراج شد و ژن 18s rrna با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و روش pcr تکثیر گردید. سپس محصولات pcr توسط آنزیم های محدود الاثر (foki, sspi, drai) هضم گردیدند. بر اساس الگوی باندهای حاصل، گونه های سارکوسیستیس کروزی در گاو و سارکوسیستیس فوزی فورمیس در گاومیش شناسایی شدند.

پروتئین a استافیلوکوکوس آرئوس که در دیواره ی سلولی این باکتری قرار دارد، متعلق به گروهی از پروتئین های باکتریای با ویژگی اتصال به ملکول igg می باشد. هدف از مطالعه حاضر، نشاندار کردن این پروتئین با آنزیم پراکسیداز به منظور تهیه کنژوگه پروتئین a و ارزیابی آن در آزمایشات ایمونولوژیک می باشد. ابتدا کلونی باکتری حاوی پلاسمید نوترکیب بیان کننده ی پروتئین a در محیط lb مایع کشت و بیان پروتئین با استفاده از iptg القاء و با sds-page بررسی شد. پروتئین aبا استفاده از ستون کروماتوگرافی حاوی رزین آمیلوز، خالص و با sds-page بررسی شد. سپس پروتئین aبا آنزیم پراکسیداز و با استفاده از پریودات سدیم، نشاندار شد و پس از آن، فعالیت این فرآورده با روش های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. براساس آزمایش های الیزا یا ایمونودات پروتئین a نشاندار به خوبی قادر به شناسایی igg انسان، گربه و سگ بود. واکنش این پروتئین با igg گاو و اسب ضعیف و با igg گوسفند بسیار ضعیف بود. این پروتئین هیچ واکنشی با igg مرغ نداشت. در این تحقیق همچنین قابلیت استفاده از پروتئین a در الیزای غیر مستقیم برای جستجوی پادتن ضد e.coli در سرم انسان، گربه و سگ نشان داده شد. در آخرین آزمایش قابلیت استفاده از پروتئین a نشاندار در مقایسه با یک کنژوگه تجاری برای بررسی عیار آنتی بادی ضد نوکلئو پروتئین ویروس آنفلوآنزا در یک موش ایمن شده با این پروتئین بررسی شد. نتایج نشان داد که od حاصل از کنژوگه تجاری به شکل معنی دار( 001/0>p) بیش از od به دست آمده با پروتئین a بود اما یک ارتباط قوی و مستقیم( 85/0=r) بین od حاصل از پروتئین a و کنژوگه تجاری وجود داشت.

استافیلوکوکوس آرئوس و استافیلوکوکوس سودواینترمدیوس، استافیلوکوکوس های کوآگولاز مثبتی هستند که بیماری های مختلفی را در انسان و حیوانات سبب می شوند. بروز مقاومت های آنتی بیوتیکی به خصوص در سویه های مقاوم به متی سیلین این باکتری ها احتمال شکست درمان را افزایش داده و همچنین به عنوان تهدیدی برای سلامت جامعه انسانی محسوب می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی شیوع استافیلوکوکوس های کوآگولاز مثبت مقاوم به متی سیلین در سگ های ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی اهواز و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آنها بود. از تعداد 143 سگ نمونه گیری شده(76 سگ ماده و 67 سگ نر)، تعداد 122(31/85%) حامل باکتری استافیلوکوکوس بودند. از این تعداد، 67 جدایه (91/54%) استافیلوکوکوس کوآگولاز مثبت جدا گردید که 13 جدایه (40/19%) استافیلوکوکوس آرئوس و 54 جدایه (59/80%) استافیلوکوکوس سودواینترمدیوس تشخیص داده شدند. آزمون مربع کای نشان داد که ارتباط معنی داری بین سن و جنسیت سگ ها با شیوع باکتری های استافیلوکوکوس کوآگولاز مثبت وجود ندارد (05/0 p>). نتایج آزمون pcr مربوط به بررسی حضور ژن meca، نشان داد که از تعداد 67 جدایه استافیلوکوکوس کوآگولاز مثبت، تعداد 28 (79/41%) جدایه واجد ژن (meca) بودند . نتایج سنجش حساسیت آنتی بیوتیک استافیلوکوکوس های کوآگولاز مثبت نشان داد که بیشترین مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک آمپی سیلین (56/86 %) بود و بعد از آن به ترتیب بیشترین مقاومت نسبت به پنی سیلین (23/52%)، تتراسایکلین و اگزاسیلین (86/26%)، کلوگزاسیلین (91/17%)، آزیترومایسین، اریترومایسین، جنتامایسین و سفتازیدیم (94/11 %)، سولفامتوکسازول (46/7 %)، سفتی زوکسیم (97/5 %)، مروپنم، نورفلوکساسین و متی سیلین (47/4 %) و کلرامفنیکل (98/2 %) بوده است. هیچ کدام از سویه ها نسبت به نیتروفورانتوئین، ریفامپین و ونکومایسین مقاومت نداشتند. 15جدایه (38/22%) مقاومت همزمان به حداقل 3 گروه آنتی بیوتیکی مختلف را داشتند. آزمون دقیق فیشر نشان داده است که ارتباطی بین سن، جنس، مصرف آنتی بیوتیک و سابقه جراحی در سگ های مورد مطالعه و حساسیت یا مقاومت آنتی بیوتیکی وجود ندارد(05/0 p>). در میان جدایه های واجد ژن مقاومت به متی سیلین (meca)، بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی-بیوتیک آمپی سیلین (85/92%) بود و بعد از آن بیشترین مقاومت به ترتیب نسبت به پنی سیلین (14/57%)، کلوگزاسیلین (58/42%)، اگزاسیلین (71/35 %)، تتراسایکلین (14/32%)، سفتازیدیم (25%)، اریترومایسین و آزیترومایسین (42/21%)، جنتامایسین و سفتی زوکسیم (28/14 %)، متی سیلین، نورفلوکساسین، مروپنم و کوتریموکسازول (71/10%) بود. هیچ مقاومتی نسبت به ونکومایسین، کلرامفنیکل، ریفامپین و نیتروفورانتوئین در این جدایه ها مشاهده نشد. درمیان جدایه های فاقد ژن مقاومت به متی سیلین(meca)، بیشترین میزان مقاومت مربوط به آمپی سیلین (61/84%) بود و بعد از آن به ترتیب پنی سیلین (71/48%)، تتراسایکلین (07/23%)، اگزاسیلین (51/20%)، جنتامایسین (69/7%)، کلرامفنیکل، اریترومایسین، آزیترومایسین، کوتریموکسازول (12/5%) و سفتازیدیم (54/2%) قرار داشتند. هیچ گونه مقاومتی در جدایه های فاقد ژن مقاومت به متی سیلین(meca) نسبت به کلوگزاسیلین، مروپنم، ونکومایسین، سفتی زوکسیم، ریفامپین، متی سیلین و نیتروفورانتوئین مشاهده نگردید. آزمون دقیق فیشر نشان داد که ارتباط معنی داری بین حضور ژن meca و مقاومت به متی سیلین وجود ندارد(68% p=). بررسی اپیدمیولوژی و کلونیزاسیون استافیلوکوک های مقاوم به متی سیلین به منظور درک ظهور آشکار این سویه ها و توسعه استراتژی های کنترل مناسب این باکتری ها و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آنها برای درمان موفقیت آمیز و جلوگیری از گسترش سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک ضروری می باشد.

پرورش آبزیان به عنوان یکی از فعالیت های مهم تولیدی در بسیاری از کشورهای جهان محسوب می شود. در این ارتباط کمبود منابع آبی سبب شده که در اکثر کشورها، پرورش انبوه و متراکم جایگزین روش های نیمه متراکم و غیر متراکم گردد. در تولید متراکم، موجودات آبزی همواره در معرض شرایط استرس زا و بیماری قرار گرفته و این مسئله موجب ایجاد بیماری و متعاقب آن ضرر های اقتصادی می گردد. بیماری های آبزیان یک عامل محدود کننده اصلی توسعه آبزی پروری محسوب می شوند. اغلب، ماهیان را برای مصونیت در برابر بیماری?های باکتریایی، واکسیناسیون یا شیمی درمانی می?کنند. هیچ?کدام از این روش?ها به طور کامل در درمان ماهیان بیمار یا جلوگیری از بروز و شیوع عامل بیماری موثر نمی باشند. نتیجه آنتی بیوتیک درمانی ایجاد میکروارگانیزم های مقاوم، باقیمانده دارو در بافت های ماهی و مشکلات زیست محیطی است. از طرف دیگر این مواد شیمیایی موجب ممانعت از رشد فلور باکتری یایی دستگاه گوارش ماهی می شوند که خود دارای اثرات مفیدی برسلامتی موجود هستند. واکسن ها نیز بر ماهیان نابالغ بی تأثیر بوده، پرهزینه و برای ماهیان استرس زا می باشند. از طرفی گستره وسیع عوامل بیماری?زا در محیط پرورش ماهی باعث محدود شدن تأثیرات واکسن می?شود. بنابراین نیاز به روش های جایگزین، به خوبی احساس می شود(رحمتی و همکاران1389، ضیایی1382). یکی از روش?های ایده آل برای کنترل بیماری ها در آبزی پروری تقویت مکانیسم های دفاعی در ماهی با اجرای اقدامات پیش?گیرانه و تحریک کننده سیستم ایمنی است. محرک?های سیستم ایمنی ترکیباتی هستند که غالباً منجر به تحریک غیر اختصاصی سیستم ایمنی بدن می?شوند. انواع زیادی از ترکیبات بیولوژیکی و سنتتیکی باعث بهبود کارایی سیستم ایمنی غیراختصاصی در ماهیان پرورشی می?شوند. معروف?ترین محرک?های سیستم ایمنی ترکیباتی از ?دیواره سلولی باکتری مثل مورامیل دی پپتید، کیتین، لیپوپلی?ساکارید، پپتیدوگلیکان و... می باشند. هر چند این مواد در غلظت خاص محرک ایمنی هستند، اما در مقادیر بالا باعث التهاب شدید و حتی مسمومیت شدید می?شوند. از این رو مواد غذایی تحریک کننده فعالیت سیستم ایمنی جدیدی با آسیب های جانبی کمتر برای کاربرد در آبزی پروری مورد نیاز است(ali, 2000 amar et al.,2004, clerton et al.,2001,).

استافیلوکوکوس آرئوسرایج ترین عامل عفونی ورم پستان مسری گاوان است که منجر به ضرر های اقتصادی در صنعت تولید شیر می شود. عوامل چسبان باکتری که سبب اتصال آن به ماتریکس خارج سلولی بافت میزبان می شود، از جمله مهمترین فاکتور های حدت استافیلوکوکوس آرئوسهستند و پروتئین متصل شونده به فیبرونکتین یکی از مهم ترین عوامل چسبان به شمار رفته و سبب چسبندگی و تهاجم به بافت میزبان می شود. از آنجایی که وزن مولکولی بالای (185کیلو دالتون) این پروتئین بیان و خالص سازی میزان بالای آن را مشکل می سازد،هدف از این مطالعه کلونینگ و بیان ناحیه ی متصل شونده به لیگاند (du-----d4) ژن سازنده ی fnbp استافیلوکوکوس آرئوسدر باکتری e.coli سویه ی tg1بود. ژن مورد نظر در پلاسمید pmal-c2xکلون گردید و در باکتری e.coliسویه ی tg1بیان شد. بیان پروتئین با استفاده از روش sds-page بررسی شده و صحت ردیف نوکلئوتیدی محصول کلون شده با تعیین توالی نوکلئوتیدی مورد تایید قرار گرفت. نتایج نشان داد که پلاسمید نوترکیبفوق پروتئین متصل شونده به فیبرونکتین را به صورت کارا بیان می کند، بنابرین می توان در مطالعات بعدی، ایمنی زایی و محافظت کنندگیآن دربرابرعفونت های ناشی ازاستافیلوکوکوس اورئوسرا مورد سنجش قرار داد.

استافیلوکوکوس اورئوس عامل بیماری های متنوع بوده و رایج ترین عامل ورم پستان در گاو است که خسارت های هنگفتی را به صنعت تولید شیر وارد می سازد. یکی از عوامل چسبان استافیلوکوکوس اورئوس، پروتئین متصل شونده به کلاژن(cna) است. نقش cna در بیماریزایی و حدت استافیلوکوکوس اورئوسومحافظتکنندگی آن اثبات شده است. فعالیت اتصال به کلاژن cna مربوط به قطعه یa آن است. هدف از این مطالعه، کلونینگ و بیان قطعه یa ژن cna، در e. coli بود. برای این منظور، پس از استخراج dna از باکتری، ژن مورد نظر به طولbp1500 از طریقpcr تکثیر و در پلاسمیدpmal-c2x کلون شد؛ در مرحله ی بعد پلاسمید نوترکیب به سویه یtg1 باکتریe. coli منتقل گشت. بیان پروتئین نوترکیب تولید شده با استفاده از sds-page و تعیین توالی نوکلئوتیدی مورد تأیید قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان دادکهباکتری حامل پلاسمید نوترکیب فوق،با موفقیت پروتئین متصل شونده به کلاژن را بیان می کند، بنابراین می توان در مطالعات بعدی، ایمنی زایی و محافظت کنندگی آن در برابر عفونت های ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس را مورد سنجش قرار داد.

موریانه¬ی زیر¬زمینی hagen (isoptera: hodotermitidae) anacanthotermes vagansبه عنوان یکی از آفات مهم چوب و محصولات سلولزی در اماکن مسکونی و تاریخی شناخته شده است. موریانه¬ها برای هضم سلولز به جامعه¬¬ی میکروبی همزیست در لوله¬ی گوارش خود وابسته بوده که نقش¬های فیزیولوژیکی مهمی مانند تجزیه¬ی مواد لیگنوسلولزی، تولید متان، استات، تثبیت نیتروژن در لوله¬ی گوارش موریانه را انجام می¬دهند. در این تحقیق به منظور جداسازی و شناسایی باکتری¬های تجزیه کننده¬ی ترکیبات لیگنوسلولزی، از محیط¬های کشت جامد و مایع محتوی کاه گندم، لیگنین اسیدهیدروکلریدریک، محیط¬های مایع محتوی کاغذ صافی، آگار- سلولز و آگار سلولز- رنگ کنگو قرمز استفاده شد. سپس جدایه¬ها براساس رنگ¬آمیزی گرم و آزمایش¬های بیوشیمیایی شناسایی شدند. هم¬چنین آزمون¬های زیست¬سنجی به منظور بررسی اثر دو پادآفت زیستی، فلوفنوکسورون با غلظت¬های 1000، 2500و 5000 پی¬پی¬ام و ریفامپین با غلظت¬های 1250، 2500 و5000 میکروگرم در میلی¬لیتر روی میزان تغذیه¬ و مرگ و میر موریانه انجام گرفت. حساسیت باکتری¬های جداشده از لوله¬ی گوارش موریانه، نسبت به آنتی¬بیوتیک ریفامپین، با استفاده از روش¬های کیفی و کمی برای تعیین حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد باکتری¬ها بررسی شد. با توجه به آزمایش¬های انجام شده و با استفاده از محیط¬های کاملاً اختصاصی، 13 جدایه¬ی تجزیه کننده¬ی لیگنین و 2 جدایه¬ی تجزیه کننده¬ی سلولز استخراج و با استفاده از رنگ آمیزی گرم و آزمایشاتی نظیر کاتالاز، اکسیداز، رشد یا عدم رشد در محیط مک کانکی و خصوصیات جدایه¬ها در این محیط، واکنش در محیط سه قندی آهن¬دار، آزمایش¬های مصرف سیترات، تولید آنزیم اوره آز، حرکت و غیره شناسایی شدند. از میان جدایه-های گوناگون تجزیه کننده لیگنین، جنس¬های enterobacter و klebsiella دارای بیشترین میزان رشد در محیط¬های انتخابی بودند. باکتری-های lentus staphylococcus و subtilis bacillus از محیط¬های کشت محتوی سلولز جداسازی شدند. اغلب باکتری¬های استخراجی نسبت به ریفامپین حساس بوده و در غلظت¬های بالاتر ریفامپین، تراکم آنها کاهش یافت. هم¬چنین افزایش مرگ و میر موریانه¬ها با کاربرد دو پادآفت زیست، فلوفنوکسورون و ریفامپین نشان¬دهنده¬ی رابطه¬ی مستقیم مرگ و میر با افزایش غلظت به کار رفته در آنها بود. به¬طوری¬که مقدار lt50 برای غلظت 5000 پی¬پی¬ام فلوفنوکسورون، با 5/5 روز کمترین زمان بود. هم¬چنین کمترین زمان کشندگی به غلظت 5000 میکروگرم در میلی¬لیتر از ریفامپین، با مقدار 3/5 روز تعلق گرفت. بنابراین استفاده از آفت¬کش¬های زیست منطقی مانند بازدارنده¬های سنتز کیتین و آنتی بیوتیک¬ها، می¬تواند نمایانگر یک تاکتیک امیدوار کننده در مدیریت پایدار موریانه¬های زیرزمینی باشد.

تب کیو بیماری زئونوزی است که عامل آن کوکسیلا بورنتی می¬باشد. مخازن اصلی کوکسیلا بورنتی حیوانات مزرعه و حیوانات خانگی می¬باشد و عفونت عمدتاً از طریق استنشاق آئروسل¬ها ناشی¬ از ترشحات زایمانی یا گرد و غبار آلوده به کوکسیلا بورنتی از حیوانات آلوده به انسان منتقل می¬شود. لایم بورلیوز یکی از مهم ترین بیماری¬های زئونوز منتقله به¬وسیله¬ی کنه در نیمکره ی شمالی می¬باشد و عامل ایجادکننده ی آن بورلیا بورگدورفری می¬باشد و انتقال اصلی آن از طریق کنه¬های سخت جنس ایکسودس می¬باشد. لایم بورلیوز در انسان ممکن است منجر به عوارض شدید در سیستم عصبی، پوست، قلب و مفاصل گردد. سگ¬ها ممکن است علائم بالینی متفاوتی از جمله تب، بی حالی، بزرگی غدد لنفاوی، اختلالات کلیوی و قلبی و پلی¬آرتریت را نشان دهند که پلی¬آرتریت مهم ترین اختلال در حیوانات سرم مثبت نسبت به این بیماری می¬باشد. هدف از مطالعه¬ی حاضر بررسی شیوع سرمی کوکسیلا بورنتی و بورلیا بورگدورفری در سگ¬های ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز بود. نمونه¬های سرمی از 182 قلاده سگ ارجاعی به بیمارستان جمع آوری شد و با روش الایزا از نظر کوکسیلا بورنتی و بورلیا بورگدورفری ارزیابی شدند. شیوع سرمی هر دو بیماری تب¬کیو و لایم 55/0 درصد (فاصله اطمینان 95% 7/2 – 0 درصد) بود. بررسی حاضر نشان داد شیوع سرمی تب کیو و بیماری لایم در سگ¬های ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی اهواز ناچیز است و این حیوان در اپیدمیولوژی این دو بیماری زئونوز نقش بارزی ندارد و بایستی به منظور روشن شدن وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری حیوانات دیگر منطقه مد نظر قرار بگیرند.

استرانگل بوسیله استرپتوکوکوس اکوئی تحت گونه اکوئی ایجاد می¬شود. باکتری بطور بارز قسمت فوقانی دستگاه تنفس و غدد لنفی سر و گردن تک سمیان را در گیر می¬کند. در این تحقیق نمونه¬های سرمی 184 رأس اسب به طور تصادفی از شهرهای اهواز، شوشتر، باغملک، شوش، آبادان، رامهرمز و دزفول جمع¬آوری گردید و بوسیله آزمایش الایزا از نظر پادتن ضد پروتئین m استرپتوکوکوس اکوئی تحت گونه اکوئی مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین 85 سوآب بینی ، به طور تصادفی از اسبان جمع آوری شد و از نظر استرپتوکوکوس اکوئی تحت گونه اکوئی به وسیله روش¬های باکتریولوژیک ارزیابی گردید. شیوع سرمی استرانگل 5/37 درصد (فاصله اطمینان 95% 5/44-5/30) بود. رگرسیون لاجستیک نشان داد شانس آلودگی بین سن بر حسب سال و بیماری 1/1 (فاصله اطمینان 95% 17/1- 04/1) است (001/0>p) و با افزایش 1 سال شانس آلودگی 10% افزایش می¬یابد. فراوانی نسبی عفونت در اسبان نرو ماده 73/32 و 53/39 (05/0<p ) بود و شانس آلودگی جنس ماده 34/1 برابر جنس نر (فاصله اطمینان 95% 61/2- 69/0) بود. شیوع در اسبان دارای سابقه بیماری تنفسی و بدون آن به ترتیب 1/94 و 74/31 درصد بود (001/0>p) و شانس آلودگی اسبان دارای سابقه بیماری تنفسی 42/34 برابر (فاصله اطمینان 95% 37/266- 45/4) اسبان بدون سابقه بیماری تنفسی می¬باشد. شیوع در اهواز، شوشتر، باغملک، شوش، آبادان، رامهرمز و دزفول به ترتیب 3/33، 62/34، 26/5، 23/69، 04/13، 22/22، 75 درصد (001/0>p) بود و موقعیت جغرافیایی 6/29 درصد از نوسانات بیماری را توجیه می¬کند. استرپتوکوکوس اکوئی تحت گونه اکوئی در کشت باکتریایی سوآب¬های بینی جدا نشد. مطالعه حاضر نشان داد که شیوع سرمی استرانگل در استان خوزستان بالا است و باید اقدامات کنترلی و پیشگیرانه مدنظر سیاست گذاران بهداشتی قرار گیرد.

هلیکوباکتر پیلوری یکی از شایع ترین عفونت های میکروبی در انسان است که با زخم معده و دوازدهه، التهاب معده و سرطان معده ارتباط دارد. هلیکوباکتر پیلوری از طریق آب و غذا و راه مدفوعی- دهانی و دهانی- دهانی منتقل می شود و در معده و روده انسان و چند گونه حیوانی از جمله سگ و گربه کلونیزه می شود و بنابراین احتمال انتقال این عفونت از حیوانات به انسان نیز وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع سرمی آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری در افراد مرتبط و غیر مرتبط با سگ و گربه در اهواز و همچنین ارتباط آن با فاکتورهای میزبانی و محیطی بود. نمونه های سرمی از 356 نفر، شامل 147 نفر افراد مرتبط و 209 نفر افراد غیر مرتبط با سگ و گربه جمع آوری گردید و به روش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت. شیوع سرمی هلیکوباکتر پیلوری در افراد تحت بررسی بطور کلی 4/58% ( فاصله اطمینان 95% 5/63-3/53 درصد) بود. شیوع در افراد در تماس با سگ و گربه 1/72% ( فاصله اطمینان 95% 4/79-8/64 درصد) و در افراد بدون تماس 8/48% ( فاصله اطمینان 95% 6/55-42 درصد) بود (001/0>p). رگرسیون لاجستیک نشان داد شانس آلودگی در افراد در تماس با سگ و گربه 71/2 برابر افراد بدون تماس (فاصله اطمینان 95% 26/4- 73/1 ) است (001/0>p). این بررسی نشان داد که تماس با سگ و گربه، تحصیلات، سابقه زخم معده و اختلالات گوارشی و وضعیت تأهل ارتباط معنی داری با آلودگی دارد. مطالعه حاضر نشان داد که تماس با سگ و گربه فاکتور خطر برای آلودگی انسان به هلیکوباکتر پیلوری می باشد و باید اقدامات کنترلی و پیشگیرانه مد نظر سیاست گذاران بهداشتی قرار گیرد

بیماری لنفادنیت پنیری ناشی از کورینه باکتریوم سودوتوبرکلوزیس یکی ازمهم ترین بیماری های گوسفند و بز است که منجر به ضرر های اقتصادی دام پروران می شود. فسفولیپاز d (pld) این باکتری یک اگزوتوکسین قوی است که به عنوان یک عامل حدت اصلی آن در نظر گرفته می شود و احتمالاً در انتشار باکتری از محل عفونت به سایر قسمت های بدن میزبان مشارکت دارد. پروتئین های شوک حرارتی (hsps) هم کاندیدا های خوبی برای تهیه ی واکسن ها هستند، چون هم ایمنی هومورال و هم ایمنی سلولی در پستانداران را تحریک می کنند

جداسازی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به آنتی بیوتیک ها بخصوص متی سیلین در مواد غذایی با منشأ دامی در سال های اخیر افزایش یافته است. هدف از این تحقیق بررسی حضور ژن مقاومت به متی سیلین در جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس با منشأ مواد غذایی در شهر اهواز و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در آنها بود. به منظور اجرای این تحقیق در مرحله اول تعداد 146 نمونه غذایی پر خطر از نظر مسمومیت غذایی استافیلوکوکی از سطح شهر اهواز تهیه و حداکثر طی 24 ساعت مورد کشت و ارزیابی از نظر آلودگی به استافیلوکوکوس اورئوس کواگولاز مثبت قرار گرفتند. همچنین در مطالعه حاضر علاوه بر بررسی 146 نمونه غذایی فوق الذکر، از تعداد 35 جدایه استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از مواد غذایی موجود در آرشیو بخش میکروب شناسی دانشکده نیز استفاده شد. تمامی جدایه ها بر روی محیط آگار خوندار کشت و سپس بعد از بررسی ویژگی های مورفولوژی و خصوصیات بیوشیمایی باکتری، مورد استخراج dna قرار گرفتند. سپس جدایه ها طی دو مرحله آزمون pcrبررسی حضور ژن ترمونوکلئاز(nuc) و بررسی حضور ژن مقاومت به متی-سیلین(meca) مورد ارزیابی قرار گرفتند نتایج pcr نشان داد که همه ی جدایه ها از نظر ژن ترمونوکلئاز اختصاصی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مثبت بودند. نتایج دومین pcr مربوط به حضور ژن meca نشان داد که از مجموع 66 جدایه استافیلوکوکوس اورئوس کواگولاز مثبت، تنها 1جدایه (?1/1 درصد) واجد این ژن بود.

پاستورلا مولتوسیدا باکتری گرم منفی و پاتوژن فرصت طلب و فلور طبیعی دستگاه تنفسی فوقانی گونه های جانوری اهلی و وحشی است. این عامل در سراسر جهان، بیماری های متعدد مهمی از جمله برونکوپنومونی چرکی در نشخوارکنندگان و سپتی سمی هموراژیک در گاو و گاومیش را ایجاد می کند. مطالعه حاضر به منظور تعیین شیوع حاملین پاستورلامولتوسیدا، در گاو و گاومیش های کشتارشده در کشتارگاه و همچنین موارد ارجاعی به بیمارستان دانشکده دامپزشکی اهواز و مشخص کردن (تیپ) سروگروپ های کپسولی جدایه ها، با pcr و وضعیت حساسیت آنتی بیوتیکی آنها صورت گرفت. نمونه های سواب از ناحیه نازوفارینکس و بینی 227 رأس گاو و 174رأس گاومیش جمع آوری شد. سواب ها به آزمایشگاه منتقل و بر روی محیط های مک کانکی و آگار خون دار گوسفندی کشت داده شدند.