رقابت اسپرم زمانی رخ می دهد که اسپرم دو یا چند نر جهت بارورسازی توده ای از تخمک ها با هم رقابت کنند. این نوع انتخاب جنسی، به عنوان نیرویی شایع و مهم در تکامل بیولوژی تولید مثل جنس نر و و همچنین عامل تعیین کننده در قدرت تولیدمثلی نر مطرح می باشد. علی رغم اهمیت این موضوع، در ارتباط با جزئیات پدیده رقابت اسپرم اطلاعات معدودی وجود دارد. در این تحقیق، با استفاده از اختلافات موجود میان خصوصیات کیفی اسپرم مولدین ماهی قزل آلای رنگین کمان، اقدام به بررسی تاثیر پارامترهای 1) تعداد اسپرم، 2) مدت زمان تحرک و 3) درصد اسپرم های متحرک بر روی موفقیت رقابت پذیری اسپرم صورت گرفت. به منظور بررسی توانایی بارورسازی اسپرم سه ماهی نر قزل آلای رنگین کمان یک آزمایش رقابت اسپرم طراحی شد. بدین منظور حجم مساوی اسپرم سه ماهی نر با هم مخلوط شده و جهت لقاح تخمک های یک ماهی ماده مورد استفاده قرار گرفتند. نسبت لار.های حاصل از مولدین نر مختلف با استفاده از آنالیز لوکوس های ریزماهواره مشخص گردید. لاروهای حاصل از نر شماره 2 در این آزمایش غالب بودند. میزان مشارکت این مولد در تولید نتاج حاصله بر اساس آنالیز فراوانی آللی دو لوکوس omm1036 و ocl8 به ترتیب 54 و 47 درصد بود. میانگین هتروزیگوسیتی در هر دو لوکوس پلی مورفیک ریزماهواره در لاروها (781/0 he =) نسبت به مولدین (862/0 he =) کاهش معنی داری داشت (p<0.05). در تحقیق حاضر، استفاده از نشانگرهای ریزماهواره میزان مناسبی از قدرت ردیابی والدین در ماهی قزل آلای رنگین کمان همراه بود و بر اساس تعیین این میزان مشارکت مولدین در تولید نتاج، مشخص شد که اختلاف در قدرت تولید مثلی جنس نر سبب از دست رفتن تنوع ژنتیکی می شود. انگشت نگاری dna با استفاده از ریزماهواره ها نشان داد که مدت زمان تحرک اسپرم عامل تعیین کننده در موفقیت رقابت اسپرم ها بود. آزمون همبستگی پیرسون هیچ گونه ارتباطی میان موفقیت لقاح و تعداد نسبی اسپرم، مدت زمان تحرک اسپرم و درصد اسپرم های متحرک نشان نداد. همبستگی بین تراکم اسپرم با میزان مشارکت مولدین در تولید نتاج نیز منفی و معنی درا بود (915/0- =r، 0 = p ). این ارتباط ها در هر سه تکرار آزمایش رقابت اسپرم یکسان بودند. نتایج این مطالعه نشان دادند که تحت شرایط آزمایشگاهی، مدت زمان تحرک اسپرم به عنوان یک فاکتور کلیدی در موفقیت رقابت اسپرم در ماهی قزل آلای رنگین کمان مطرح است. همچنین مشخص شد، اگرچه پارامترهای مرتبط با تحرک اسپرم ممکن است تا اندازه ای مشخص کننده میزان لاروهای منتسب به نر شماره 2 باشند. با این حال، در هر دو گروه تیمارهای تک والدی و مختلط، هنگامی که میزان مناسب اسپرم به ازای تخمک (107) استفاه شد، درصد موفقیت لقاح بالا (95%<) بود و موفقیت لقاح به استفاده از اسپرم یک یا چند ماهی نر بستگی نداشت. استفاده غیرضروری از ترکیب اسپرم چندین ماهی در طی لقاح ممکن است منجر به نتایج ناخواسته و مشارکت تعداد کمی از مولدین در ایجاد جمعیت شود. اختلاط اسپرم چند ماهی نر بدون آگاهی دقیق از پارامترهای تحرک اسپرم در نهایت می تواند منجر به تنوع ژنتیکی پایین، همخونی و ایجاد نژادهای با شایستگی کم شود. .

این پژوهش برای بررسی پیامدهای کاهش نسبت انرژی جیره و/یا افزودن خوراکی جینسنگ قرمز بر چربی درون شکمی و چربی خونی و عملکرد جوجه های گوشتی در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 بر پایه ی طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار و هر تکرار 15 جوجه انجام شد. تیمارهای کاهش نسبت انرژی جیره در سه سطح 0 و 6 و 12 درصد و افزودن جینسنگ قرمز، در سه سطح 0 و 2/0 و 4/0 به جیره در 8 روز پایانی پرورش جوجه های گوشتی به کار رفتند. همه ی جوجه ها از 1 تا 34 روزگی با جیره های یکسان تغذیه شدند و از شروع 35 روزگی تحت تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند. یافته های این آزمایش نشان داد که پرندگانی که در دوره ی پایانی پرورش 12 درصد انرژی کمتر دریافت نموده بودند در مقایسه با گروهی که صفر درصد کاهش انرژی داشتند. جین سنگ در دوزهای 2/0 و 4/0 درصد به ترتیب 1/3 و 7/5 درصد کاهش در مصرف خوراک را در پی داشت اما پیامد معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی و وزن پایانی نداشت. با انجام آزمون srbc، افزون 4/0 درصد جینسنگ به جیره، بیشترین ساخت پادتن تام را به-دنبال داشت. بررسی آماری داده های آزمایشی نشان داد که 4/0 جینسنگ میزان ساخت ایمنوگلوبین m را افزایش میدهد اما پیامد معنی داری بر اندازه ی ایمنوگلوبین y ندارد. در همین راستا، کاهش انرژی جیره تفاوت معنی داری در ساخت پادتن تام و ایمنوگلوبین y و m ایجاد نکرد. اندازه گیری گلوکز خون در روزهای 35، 38، 41 و 43 آزمایش در تیمار جین سنگ، روند کاهشی معنی داری را نشان داد، اما کاهش انرژی جیره بر سطح گلوکز خون معنی دار نبود. در تیمارهای جینسنگ، درصد چربی درون شکمی، مقدار کلسترول خون و لیپوپروتئین های با چگالی پایین کاهش یافت. و نسبت لیپوپروتئین های با چگالی بالا به لیپوپروتئین های با چگالی پایین، با کاهش انرژی و افزودن جینسنگ به جیره افزایش پیدا کرد. مقدار تری گلیسیریدهای خون تنها در تیمارهای جینسنگ کاهش معنی دار داشت. پیامد برهم کنش کاهش انرژی جیره و افزودن جینسنگ بر درصد چربی درون شکمی معنی دار بود. یافته های این پژوهش نشان میدهند که افزودن جینسنگ به جیره جوجه های گوشتی به همراه کاهش انرژی جیره، در دوره ی پایانی پرورش، پیامد مطلوبی بر انباشته ی چربی درون شکمی و برخی از فراسنجه های خون آنها دارد.

پژوهش حاضر جهت بررسی تأثیر پودر میوه گیاه خارمریم و پودر میوه هدوانه ابوجهل بر چربی حفره شکمی و عملکرد جوجه های گوشتی در قالب یک آزمایش فاکتوریل 2×4 با طرح پایه کاملاً تصلدفی بر روی تعداد 360 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه کاب 500 انجام شد. جوجه ها ابتدا دوره تا 19 روزگی با جیره پیش دان، از 20 تا 33 روزگی با جیره رشددان و از 34 روزگی تا انتهای دوره با جیره پس دان به صورت متعارف و مطابق توصیه های لیسون و سامرز (2005) تغذیه شدند و تا حد امکان شرایط پرورشی استاندارد و یکسان شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از، تیمار (1): 0% خارمریم + 0% هندوانه ابوجهل، تیمار (2): 0%خارمریم + 25/0% هندوانه ابوجهل، تیمار (3): 25/0% خارمریم + 0% هندوانه ابوجهل، تیمار (4): 25/0% خارمریم + 25/0% هندوانه ابوجهل، تیمار (5): 5/0% خارمریم + 0% هندوانه ابوجهل، تیمار (6): 5/0% خارمریم + 25/0% هندوانه ابوجهل، تیمار (7): 75/0% خارمریم + 0% هندوانه ابوجهل و تیمار (8): 75/0% خارمریم + 25/0% هندوانه ابوجهل. در این طرح پودر میوه کامل هندوانه ابوجهل و گیاه خارمریم مورد استفاده قرار گرفت. از ابتدای دوره جوجه ها تحت تیمارهای مربوطه قرار گرفتند. داده های بدست آمده به روش تجزیه واریانس طرح کاملاً تصادفی به کمک نرم افزار spss 16 و میانگین تیمارها بر اساس آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه گردیدند. نتایج این آزمایش نشان داد که اگرچه تیمار خارمریم باعث افزایش 7/5 درصدی در مصرف خوراک گردید اما تأثیر توأمان این دو گیاه باعث کاهش مصرف خوراک به میزان 9/2 درصد شد این اختلاف از لحاظ اماری معنادار بود(01/0p<). وزن بدن بواسطه اعمال تیمار هندوانه ابوجهل کاهش معناداری داشت (01/0p<)، در حالی که برهم کنش دو گیاه باعث افزایش وزن بدن شدند (01/0p<). ضریب تبدیل غذایی تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت (025/0p=). بازدهی لاشه تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی افزایش یافت (01/0p<). وزن نسبی بورس فابریسیوس، طحال و تیموس در تیمارهای مختلف معنی دار شد (05/0p<). کاهش چربی حفره شکمی در تیمارها معنی دار شد(05/0p<). کاهش کلسترول و ldl و افزایش hdl در پی استفاده از تیمارها مشاهده گردید (01/0p<). در مجموع با توجه به گزارشات این پژوهش می توان این دو گیاه را به عنوان یک افزودنی کارا در کاهش چربی حفره شکمی و برخی دیگر از پارامترهای مضر معرفی نمود.

در این پژوهش تأثیر استفاده از پساب نشاسته و افزودنی باکتریایی بر ترکیب شیمیایی و کیفیت تخمیر سیلاژ ذرت در سیلوهای آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گرفت. علوفه ذرت در مرحله خمیری با ماده خشک 26 درصد برداشت گردید. عامل های آزمایش شامل پساب نشاسته در 4 سطح (0، 5، 10 و15 درصد وزن علوفه تر) و افزودنی باکتریایی (شامل لاکتوباسیلوس پلانتاروم و پدیوکووس اسیدی لاکتیسی) بود. سی و دو مینی سیلوی آزمایشگاهی از جنس pvc در یک طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل (هر تیمار 4 تکرار) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که افزودنی باکتریایی به طور قابل توجهی روی پروتئین خام و نشاسته اثر گذاشت، اگرچه تأثیری روی خاکستر، فیبر نامحلول در شوینده ی خنثی، فیبر نامحلول در شوینده ی اسیدی و چربی خام سیلاژهای مورد آزمایش نداشت. افزودن سطوح پساب نشاسته سبب تفاوت معنی داری از نظر ماده خشک، خاکستر، فیبر نامحلول در شوینده ی اسیدی، نشاسته (05/0p<) و پروتئین خام (01/0p<) گردید. افزودنی باکتریایی بر میزان اسید لاکتیک (01/0p<)، نسبت لاکتات به استات و بازیافت ماده خشک (05/0p<) اثر گذاشت ولی اثری روی ph، کربوهیدرات های محلول در آب، آمونیاک و اسیدهای چرب فرار مشاهده نشد. همچنین افزودن پساب نشاسته روی ph، بازیافت ماده خشک (05/0p<) و آمونیاک (01/0p<) اثر داشت با اینکه بر دیگر پارامترهای تخمیری اثری نشان داده نشد. نتایج این پژوهش نشان داد که کیفیت سیلاز ذرت مورد آزمایش بوسیله هر دو افزودنی تا حدودی بهبود یافت و در نهایت استفاده همزمان افزودنی باکتریایی به میزانcfu 106 و پساب نشاسته 5 درصد بر سیلاژ علوفه ذرت در مرحله بلوغ خمیری توصیه می شود.

دیفنسین ها گروهی از پروتئین های کاتیونی ضدمیکروبی هستند که در سیستم ایمنی ذاتی پستانداران فعالیت دارند. از این رو، ژن های کدکننده این پروتئین ها می توانند به عنوان نشانگر ژنتیکی برای مقاومت به بیماری در گاوهای شیری در نظر گرفته شوند. هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط تنوع ژنتیکی ناحیه پیش بر و اینترون ژن بتا4-دیفنسین، با صفات تولیدی شیر (تولید شیر و محتوای پروتئین و چربی) و نمره سلول های بدنی در گاوهای هلشتاین ایران بود. از این رو دو قطعه تکثیر شده از ژن بتا4-دیفنسین گاوی با تکنیک چندشکلی فرم فضایی رشته های منفرد (sscp) غربالگری شد و تعیین توالی dna صورت گرفت. تعیین ژنوتیپ 200 راس گاو هلشتاین ایرانی، 11 الگوی باندی (a، b، c، d، e، f، g، h، i،jو k) و 5 الگوی باندی (a، b، c، d وe) مجزا به ترتیب برای ناحیه پیش بر و اینترون نشان داد. تجزیه و تحلیل تعیین توالی ناحیه اینترون، 3 عدد چندشکلی تک-نوکلئوتیدی در جایگاه های 2239+، 2312+ و 2323+ آشکار کرد. ارتباط ژنوتیپ با فنوتیپ برای صفات میانگین تولید شیر روزانه، درصد چربی، درصد پروتئین و نمره سلول های بدنی بررسی شد. آنالیز آماری نشان داد که ژنوتیپ های متفاوت ناحیه اینترون ارتباط معنی داری با درصد پروتئین، درصد چربی و نمره سلول های بدنی نداشت ولی تمایل به ارتباط با میانگین تولید شیر روزانه داشت. همچنین تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که هاپلوتیپ های متفاوت ناحیه پیش بر ارتباط معنی داری با تولید شیر، درصد چربی و نمره سلول های بدنی داشت اما ارتباط معنی داری بین الگوهای sscp و درصد پروتئین وجود نداشت. علاوه بر این، هاپلوتیپ ترکیبی دیفنسین یک ارتباط معنی داری با تولید شیر و نمره سلول های بدنی نشان داد. این ارتباط نشان داد که این ژن ممکن است بتواند به عنوان نشانگر ژنتیکی برای انتخاب به کمک نشانگر در گاو در نظر گرفته شود.

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر تغذیه¬ی مکمل چربی محافظت شده و سالبوتامول بر عملکرد و خصوصیات لاشه بره¬های پرواری، در مزرعه آموزشی- پژوهشی دانشگاه یاسوج واقع در روستای نره-گاه انجام گرفت. تعداد بیست بره پرواری نر نژاد بهمئی (با میانگین سنی 7±90 روز و میانگین وزن 7/1±29 کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار به مدت 80 روز ) 20روز جهت عادت¬پذیری و60 روز مدت پروار( مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از 1- تیمارc: شاهد (بدون مکمل چربی و سالبوتامول)، 2- تیمار :f حاوی 5 درصد مکمل چربی محافظت شده سویا ، 3- تیمار s: حاوی 4 میلی¬گرم بر کیلوگرم سالبوتامول (بر اساس ماده خشک) وفاقد مکمل چربی محافظت شده و 4- تیمار fs: حاوی 5 درصد مکمل چربی محافظت شده و 4 میلی¬گرم بر کیلوگرم سالبوتامول (بر اساس ماده خشک). تیمار¬ها از لحاظ انرژی، پروتئین، سطح علوفه به کنسانتره، درصد دیواره سلولی یکسان بودند و سعی شده بود که اجزای جیره دارای کمترین اختلاف باشد. در این آزمایش بره¬ها در روزهای 20، 50 و 80 دوره¬ی پروار (پس از 24 ساعت گرسنگی) توزین و رکورد برداری از آن ها صورت گرفت. نمونه¬گیری خوراک و مدفوع در طول دوره در دو نوبت انجام شد. در انتهای دوره¬ی پروار (پس از 24 ساعت گرسنگی)، بره¬ها ابتدا توزین و سپس کشتار و لاشه آن¬ها به طور یکنواخت تجزیه ¬شد و وزن لاشه گرم، درصد لاشه، وزن بخش های مختلف لاشه شامل وزن ران، وزن سردست، وزن ماهیچه راسته، وزن دنبه و.... اندازه¬گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد مکمل چربی تأثیر معنی داری روی وزن بدن، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک نداشت که این بدلیل سطح پایین مکمل چربی مصرفی و یکسان بودن سطح انرژی و سایر پارامترها در جیره های آزمایشی بود، ولی باعث کاهش مصرف خوراک نیز نشد. تیمار حاوی مکمل چربی بر قابلیت هضم ماده خشک، دیواره سلولی تأثیری نداشت که این نشان دهنده این بود که چربی مورد استفاده کاملاً محافظت شده بوده است اما باعث افزایش هضم چربی خام به¬دلیل قابل هضم¬تر بودن مکمل چربی محافظت شده نسبت به جزء لیپیدی تیمار شاهد، و کاهش هضم خاکستر شد. جیره حاوی مکمل سالبوتامول باعث افزایش وزن ران، درصد ران، وزن راسته، درصد راسته، وزن لاشه بدون دنبه و درصد لاشه بدون دنبه و کاهش وزن دنبه و درصد دنبه بدون تأثیر منفی بر عملکرد و قابلیت هضم شد. استفاده همزمان مکمل چربی و سالبوتامول بر خصوصیات لاشه تأثیر منفی داشت. وزن آلایش¬ها و اجزای درونی لاشه تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت.

در این تحقیق ساختار و تنوع ژنتیکی گوسفندان نژاد لری بختیاری، کرمانی و ایران بلک با استفاده از تحلیل شجره مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات شجره ای ثبت شده برای گوسفندان لری بختیاری، کرمانی و ایران بلک جهت برآورد سطح تکامل شجره، فاصله نسل، ضریب همخونی و همتباری، اندازه موثر جمعیت و پارامترهای احتمال منشا ژن شامل حیوانات بنیان گذار، تعداد موثر حیوانات بنیان گذار، تعداد موثر ژنوم حیوانات بنیان گذار، تعداد موثر اجداد، مورد استفاده قرار گرفت. میانگین فاصله نسل در سه نژاد لری بختیاری، کرمانی و ایران بلک به ترتیب 23/4، 50/4 و 85/4 سال برآورد شد. تعداد نسل های کامل برای نژادهای لری بختیاری، کرمانی و ایران بلک به ترتیب 8، 5 و 11 نسل برآورد شد. میانگین همخونی در هر سه نژاد لری بختیاری، کرمانی و ایران بلک به ترتیب 56/0، 09/0 و 01/5 بود. ضریب همتباری در گوسفندان نژاد لری بختیاری، کرمانی و ایران بلک به ترتیب 76/0، 35/0 و 71/4 بود. اندازه موثر جمعیت در گوسفندان نژاد لری بختیاری، کرمانی و ایران بلک 249، 284 و 26 راس محاسبه شد. تعداد حیوانات بنیان گذار در هر سه نژاد لری-بختیاری، کرمانی و ایران بلک به ترتیب 506، 406 و 167 راس بود. تعداد موثر حیوانات بنیان گذار در هر سه نژاد لری بختیاری، کرمانی و ایران بلک 105، 209 و 22 راس بود. تعداد موثر اجداد در گوسفندان نژاد لری بختیاری، کرمانی و ایران بلک به ترتیب 90، 73 و 17 راس محاسبه شد. تعداد اجدادی که 50 درصد تنوع ژنتیکی جمعیت مورد مطالعه از آنها منشاء گرفته است در نژاد لری-بختیاری، کرمانی و ایران بلک به ترتیب 35، 26 و 11 راس برآورد شد. تعداد موثر ژنوم حیوانات بنیان گذار در هر سه نژاد لری بختیاری، کرمانی و ایران بلک به ترتیب 65، 144 و 11 راس برآورد شد. میزان مشارکت حیوانات بنیان گذار و اجداد اصلی در ایجاد جمعیت کنونی در هر سه نژاد لری بختیاری، کرمانی و ایران بلک، نامتعادل بود که می تواند باعث کاهش تنوع ژنتیکی شود.

تولید شیر یک صفت اقتصادی مهم گاو هلشتاین است. ورم پستان یکی از رایج ترین بیماری ها در گاوهای شیری بالغ است که اثر زیادی بر تولید و ترکیب شیر می گذارد. شیوع ورم پستان دلیل اصلی زیان های اقتصادی گاوداری های صنعتی دنیا می باشد. بیش از 25% از کل زیان های اقتصادی ناشی از کل بیماری ها می تواند مستقیما با ورم پستان در ارتباط باشد. بیماری ورم پستان از سایر بیماری های کاملا متمایز است، زیرا تعداد زیادی از میکروب-های مختلف می توانند ورم پستان را ایجاد کنند. در سال های اخیر نقش بیان ژن های سیتوکین ها در رابطه با ورم پستان، موضوع بسیاری از مطالعات بوده است. سیتوکین ها واسطه های تنظیم-کننده ایمنی هستند که نقش اصلی را در تنظیم پاسخ های ایمنی علیه عفونت های مختلف ایفا می کنند. مطالعات مختلف نشان داده اند که تغییرات در بیان سیتوکین ها با فعالیت بیماری در اختلالات ایمنی یا التهابی ارتباط دارد. تحقیقات نشان می دهد که استفاده از سیتوکین های نوترکیب گاوی نظیراینترلوکین-2 ، اینترفرون گاما (? –ifn)، فاکتور تحریک کننده رده گرانولوسیت-ماکروفاژ (gm-csf) و فاکتور نکروزکننده تومور آلفا (tnf-?) در غدد پستانی گاو های سالم به تحریکات ایمنی ذاتی و اکتسابی کمک می کند. در این مطالعه نیز با استفاده از تکنیکreal time pcr نقش سیتوکین های التهابی مانند اینترفرون گاما (?–(ifn، فاکتور نکروزکننده تومور آلفا (tnf-?) و فاکتور تحریک کننده رده گرانولوسیت-ماکروفاژ (gm-csf) در غدد پستانی گاوهای هلشتاین سالم در ایران در سه مرحله تازه زا، اواسط شیردهی و اواخر شیردهی و دام های ورم پستانی در دام های شکم اول بررسی شد. بدین منظور استخراج rna از شیر 18 دام سالم (6 دام برای هر مرحله) و 6 دام ورم پستانی صورت گرفت. برای بررسی بیان ژن های مورد مطالعه، ابتدا بهترین ژن مرجع در شرایط این آزمایش با استفاده از نرم افزارهای normfinder, v20 و bestkeeper, 2004، مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که ژن بتا-اکتین پایدارترین و مناسب ترین ژن مرجع می باشد. در نتیجه بیان سیتوکین های مذکور با این ژن مورد مقایسه قرار گرفت. برای آنالیزهای بیان ژن نیز از برنامه rest, 2009, v2.0.13 استفاده شد. بر این اساس مشخص شد ژن?–ifn در هیچ از مراحل شیردهی در دام های سالم تفاوت بیان معنی داری نداشت. ولی ژن tnf-? در مرحله اواخر شیردهی بیان بیشتری نسبت به اواسط و در اواسط شیردهی بیان کمتری نسبت به اوایل شیردهی داشت. ژن gm-csf نیز تنها در دوره اواسط شیردهی بیان بالاتری نسبت به تازه زا داشت. نتایج این مطالعه همچنین نشان داد که ورم پستان ناشی از باکتری اشرشیا کلای باعث افزایش بسیار بالای بیان ژن های ?–ifn، tnf-? و gm-csf در مراحل مختلف شیردهی شد. هیچ همبستگی معنی داری نیز بین ژن های tnf-? و ?–ifn و gm-csf در هیچ یک از مراحل شیردهی وجود نداشت. در دوره های تازه زا و اواخر شیردهی بیان هر سه ژن tnf-?، ?–ifn و gm-csf بین دام های مختلف متفاوت بود، این درحالی بود که در دوره اواسط شیردهی تنها برای ژن ?–ifn بین دام ها تفاوت بیان متفاوتی وجود داشت و در بیماری ورم پستان ناشی از باکتری اشرشیا کلای نیز هیچ تفاوت معنی داری برای هر سه ژن بین دام های مختلف وجود نداشت.

دو نوع ملانین (فی ملانین، تولید کننده رنگ قرمز و یوملانین، تولید کننده رنگ سیاه) در ملانوسیت-های موجود در پوست پستانداران وجود دارد که نسبت آ ن ها توسط هورمون محرک ملانوسیت (msh) با تأثیر بر گیرنده ملانوکورتین (mc1r) تنظیم می شود، بنابراین جهش ها در گیرنده ملانوکورتین می تواند باعث تغییر رنگ شود. بر این اساس هدف از این پژوهش تعیین بیان ژن و تنوع ژنتیکی در گیرنده ملانوکورتین گوسفندی و ارتباط آن با رنگ در گوسفند نژاد لری بختیاری است. 6 ناحیه از ژن گیرنده ملانوکورتین گوسفندی انتخاب و با استفاده از تکنیک تفاوت فرم فضایی تک رشته ای (sscp)غربال گری شدند که 5 قطعه دارای چندشکلی بودند. ارتباط بین هاپلوتیپ ها و رنگ با استفاده از روش رگرسیون لجستیک برای هاپلوتیپ ها با بیش از 5 تکرار مورد آزمون قرار گرفت که ارتباط معنی داری بین رنگ و هاپلوتیپ های مختلف مشاهده نشد. همچنین تفاوت در بیان mrna ژن mc1r با استفاده از rt-pcr در 5 رأس گوسفند نژاد لری بختیاری با فنوتیپ سفید و لکه-های سیاه مورد ارزیابی قرار گرفت و آنالیزها نشان داد که تفاوتی در میزان بیان ژن mc1r در نقاط سفید و لکه دار وجود ندارد. از آن جایی که تعداد نمونه ها در دو قسمت پژوهش ، کمی بوده( 40 نمونه برای تعیین ژنوتیپ و 5 نمونه برای بیان ژن)، در مطالعه دیگری برای ارزیابی بین هاپلوتیپ ها و رنگ با تعداد نمونه بیشتری نیاز است.

بررسی ارتباط چندشکلی ژن اینترفرون گاما با صفات تولیدی شیر و سلول های بدنی در گاوهای شیری هلشتاین چکیده اینترفرون گاما، پروتئینی همودایمری است، که توسط سلول های کشنده طبیعی، سلول های cd 4+t و سلول های cd8+t تولید می شود، سلول های کشنده طبیعی در پاسخ به اجزاء ناشناخته ی میکروب ها این سایتوکین را می سازند و اعمال مهمی را هم در ایمنی ذاتی و هم ایمنی اکتسابی انجام می دهند. از این رو این ژن می تواند به عنوان یک نشانگر ژنتیکی برای ایجاد مقاومت به بیماری در گاوهای شیری در نظر گرفته شود. هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط چندشکلی دو ناحیه ی اینترون و پیش بر ژن اینترفرون گاما با صفات تولیدی شیر و نمره سلول های بدنی در گاوهای هلشتاین بود. از این رو دو قطعه تکثیر شده از ژن اینترفرون گاما انتخاب و به کمک تکنیک تفاوت فرم فضایی رشته های منفرد (sscp) تعیین ژنوتیپ گردید. نتایج حاصل از تعیین تفاوت فرم فضایی رشته های منفرد (sscp) در ناحیه اینترون ، 3 الگوی باندی b, aو c را نشان داد که فراوانی آن ها به ترتیب 85/33،52/50 و 62/15 بود در حالی که در ناحیه پیش بر این ژن هیچ چندشکلی ای مشاهده نگردید و باندها از یک الگوی مشابه پیروی می کردند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری ارتباط ژنوتیپ با فنوتیپ برای صفات تولیدی مانند میانگین تولید شیر، درصد پروتئین، درصد چربی و نمره سلول های بدنی نشان داد که ژنوتیپ های متفاوت ناحیه اینترون با میانگین تولید شیر، ارتباط معنی داری دارد p=0.03)) در حالی که با درصد چربی و پروتئین و نمره سلول های بدنی هیچ ارتباط معنی داری مشاهده نشد این نتایج نشان می دهد که د این ژن می تواند به عنوان یک نشانگر ژنتیکی کاندیدا جهت انتخاب به کمک نشانگر در گاو مورد استفاده قرار گیرد.

بررسی تنوع ژنتیکی گوسفند نژاد لک قشقایی در استان کهگیلویه و بویر احمد با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره چکیده: تنوع ژنتیکی گوسفند لک قشقایی استان کهگیلویه و بویراحمد با استفاده از 10 جایگاه ریزماهواره ای مورد بررسی قرار گرفت. سپس مقادیر تنوع آللی، شاخص محتوی اطلاعات چند شکلی، هتروزیگوسیتی مورد انتظار، هتروزیگوسیتی مشاهده شده، شاخص شانون و تعادل هاردی وینبرگ محاسبه شد. در مجموع 88 آلل در 10 جایگاه مورد بررسی در این مطالعه شناسایی شد که بیشترین تعداد آلل متعلق به جایگاه tgla53 و کمترین تعداد آلل مربوط به جایگاه eth10 بود. متوسط هتروزیگوسیتی مشاهده شده در همه جایگاه ها بیشتر از هتروزیگوسیتی مورد انتظار بود. میانگین محتوای اطلاعات چند شکلی در جمعیت به ازای تمام جایگاه ها برابر با 76/0 بود. بیشترین مقدار شاخص شانون مربوط به جایگاه tgla53 با بیشترین تعداد آلل و کمترین مقدار نیز از آن جایگاه eth10 با کمترین تعداد آلل بود. همچنین میانگین شاخص شانون نیز در جمعیت مورد مطالعه بالا بود. آزمون مربع کای به منظور بررسی تعادل هاردی- واینبرگ برای تمام جایگاه ها در سطح جمعیت انجام شد و نتایج حاصل در تمامی جایگاه ها انحراف بسیار معنی داری را از تعادل نشان دادند (01/0p<). نتایج پارامترهای تنوع برآورد شده حاکی از تنوع بالای جمعیت گوسفند لک قشقایی مورد مطالعه می باشد.

چکیده: سیتوکین ها واسطه هایی در سیستم ایمنی هستند که نقش مهمی در تنظیم پاسخ های ایمنی در برابر عفونت های مختلف بازی می کنند. در این مطالعه نقش سیتوکین های التهابی نظیر اینترلوکین2، 6 و 8 در غدد پستانی گاوهای هلشتاین سالم در سه مرحله ی اوایل، اواسط، اواخر دوره ی شیردهی و در گاوهای مبتلا به ورم پستان با استفاده از real time pcr مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور rna کل از 18 رأس گاو هلشتاین سالم (6 حیوان برای هر مرحله از شیردهی) و 6 رأس گاو هلشتاین مبتلا به ورم پستان بالینی در اولین دوره ی شیردهی استخراج شد. برای مطالعه بیان ژن، بیان ژن های اینترلوکین2، 6 و 8 با ژن بتااکتین به عنوان یک ژن مرجع مورد مقایسه قرار گرفت. نرم افزار rest, v2.0.23 2009 برای تجزیه و تحلیل بیان ژن مورد استفاده قرار گرفت. نتایج ما نشان داد که بیان ژن اینترلوکین2 و 8 در اواسط شیردهی نسبت به اوایل بیشتر بود. از سوی دیگر، هیچ تفاوت معنی داری بین مراحل اواسط و اواخر شیردهی برای بیان این ژن ها یافت نشد. علاوه بر این بیان اینترلوکین6 تفاوت معنی داری بین سه مرحله ی دوره ی شیردهی نداشت. در گاوهای مبتلا به ورم پستان، بیان اینترلوکین2 و 8 (به جز اینترلوکین6) در سه مرحله ی دوره ی شیردهی بیشتر از گاوهای سالم بود. بیان ژن اینترلوکین2، 8 و هر دوی آن ها به ترتیب در اوایل، اواسط و اواخر دوره ی شیردهی متفاوت بود. علاوه بر این، نتایج ارتباط معنی داری بین بیان اینترلوکین2 و 6 تنها در اواخر دوره ی شیردهی نشان داد.

تنوع ژنتیکی گوسفند بهمئی استان کهگیلویه و بویراحمد با استفاده از 10 جایگاه ریزماهواره ای مورد بررسی قرار گرفت. سپس مقادیر تنوع آللی، شاخص محتوی اطلاعات چندشکلی(pic)، هتروزیگوسیتی مورد انتظار، هتروزیگوسیتی مشاهده شده، شاخص شانون و تعادل هاری واینبرگ محاسبه شد. در مجموع 108 آلل در 10 جایگاه مورد بررسی در این مطالعه شناسایی شد که بیشترین تعداد آلل متعلق به جایگاه bm6444و کم ترین تعداد آلل مربوط به جایگاه eth10 بود. متوسط هتروزیگوسیتی مشاهده شده در همه جایگاه ها بیشتر از هتروزیگوسیتی مورد انتظار بود. میانگین محتوای اطلاعات چند شکلی در جمعیت به ازای تمام جایگاه ها برابر با 786/0 بود. بیشترین مقدار شاخص شانون مربوط به جایگاه bm6444 با بیشترین تعداد آلل و کمترین مقدار نیز از آن جایگاه eth10 با کمترین تعداد آلل بود. هم چنین میانگین شاخص شانون نیز در جمعیت مورد مطالعه بالا بود. آزمون مربع کای به منظور بررسی تعادل هاردی- واینبرگ برای تمام جایگاه ها در سطح جمعیت انجام شد و نتایج حاصل در تمامی جایگاه ها انحراف بسیار معنی داری را از تعادل نشان دادند (001/0p<). نتایج پارامترهای تنوع برآورد شده حاکی از تنوع بالای جمعیت گوسفند بهمئی مورد مطالعه می باشد.