هدف کلی از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر فاصله کانون توجه ارائه شده بوسیله دستورالعمل براکتساب، یادداری و انتقال مهارتهای سرویس بدمینتون در پسران نوجوان می باشد. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بوده و بصورت میدانی انجام شده است. جامعه آماری آن شامل 62 نفر، پسر نوجوان (10 تا 14 ساله)راست دست، سالم، مبتدی در مهارت سرویس کوتاه و بلند بدمینتون و شرکت کننده در کانون های تابستانی بدمینتون شهر تبریز می باشند. 45 نفر داوطلب شرکت در پژوهش حاضر با سابقه تمرینی کم در حد آشنایی با مهارت سرویس بدمینتون به عنوان نمونه آماری تحقیق به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. پس از آموزش مهارت سرویس(بلند و کوتاه) بدمینتون شرکت کنندگان بر اساس نتایج بدست آمده از پیش آزمون(20 سرویس بلند و کوتاه از فاصله 98/1 متری)، طول دست، قد و وزن در سه گروه 15 نفری در سطوح مختلف کانون توجه(بیرونی دور، بیرونی نزدیک و درونی) بصورت هدفدار همسان سازی و جایگزین شدند. سپس در هر یک از جلسات تمرینی(5 جلسه) اعضای هر گروه طبق دستورالعمل آموزشی ارائه شده بصورت جداگانه شش دسته 10 کوششی(60 کوشش) انجام دادند. بعد از سه روز بی تمرینی شرکت کنندگان همانند پیش آزمون در آزمون یادداری و یک روز پس از آزمون یادداری، در آزمون انتقال شرکت کردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با سنجشهای مکرر و آزمون تعقیبی توکی مورد مقایسه قرار گرفت(05/0=?). نتایج نشان داد که: بین دقت سرویس بلند و کوتاه گروه کانون توجه بیرونی دور با گروه کانون توجه درونی در مرحله اکتساب، پس آزمون، یادداری و انتقال اختلاف معنی داری وجود دارد(01/0=p) و بین دقت سرویس بلند و کوتاه گروه کانون توجه بیرونی دور با گروه کانون توجه بیرونی نزدیک در مرحله اکتساب، پس آزمون، اختلاف معنی داری وجود ندارد(47/0=p). بطور کلی چنین نتیجه گیری می شود که اثر فاصله برای بازیکنان بدمینتون مبتدی در یادگیری سرویس بلند و کوتاه بدمینتون مهم می باشد. بنابراین پیشنهاد می شود مربیان بدمینتون جهت تسریع یادگیری مهارت سرویس بلند بدمینتون با ارائه ی دستورالعمل توجه فراگیران را به کانون توجه بیرونی دور مثل نقطه ی یا منطقه فرود توپ معطوف نمایند.

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه ی تاثیر خودگفتاری آموزشی بر عملکرد و یادگیری پرتاب دارت در اواخر کودکی و دوره نوجوانی بود. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی و جامعه ی آماری این تحقیق کودکان 11-9 ساله و افراد نوجوان 17-15 ساله بود که هیچ کدام آشنایی با مهارت پرتاب دارت نداشتند. از این جامعه آماری تعداد 100 نفر (50 نفراز رده سنی 11-9 سال با میانگین و انحراف معیار سنی 0.82 ± 10.1 سال و 50 نفر از رده سنی 17-15 سال با میانگین و انحراف معیارسنی 0.82 ± 16.08 سال ) به روش تصادفی ساده از بین داوطلبین انتخاب شدند. سپس افراد نمونه در هر دو رده ی سنی، در جلسه ی اول پس از آموزش های مقدماتی و انجام پیش آزمون از آنها، آزمودنی های هر رده ی سنی در 2 گروه آزمودنی شامل گروه کنترل و گروه تجربی به روش تصادفی ساده جایگزین شدند. برای انجام تحقیق از صفحه پرتاب دارت استاندارد استفاده شد که دارای 9 حلقه و خال وسط بود. امتیازهااز صفر تا 100 در نظر گرفته شد. هر گروه آزمودنی هر دو رده ی سنی طی 5 جلسه با 7 بسته تمرینی، هر بسته شامل 3 پرتاب دارت تمرین داده شدند. در پایان هر جلسه ی تمرینی یک آزمون شامل یک بسته تمرینی (سه پرتاب دارت) از آزمودنی ها به عمل آمد. در طی این جلسات، گروه تجربی هر رده ی سنی از خودگفتاری آموزشی بهره مند شد. در پایان دو پس آزمون به ترتیب یادداری و انتقال از آزمودنی ها به عمل آمد و پس از تجزیه و تحلیل داده ها نتایج زیر حاصل گردید: - نتایج تحقیق نشان داد که گروه تجربی در هر دو رده ی سنی با بهره مندی از خودگفتاری آموزشی در عملکرد پرتاب دارت در مرحله ی اکتساب، پس آزمون یادداری و پس آزمون انتقال عملکرد بهتری داشته اند. به عبارت دیگر تاثیر خودگفتاری آموزشی برای هر دو رده ی سنی مفید بوده است. البته قابل ذکر است که با توجه به نتایج تحقیق این تاثیر مثبت بیشتر به نفع رده ی سنی نوجوانان بوده است. - نتایج تحقیق نشان داد که گروه کنترلِ رده ی سنی کودکان در پس آزمون یادداری و انتقال نسبت به پیش آزمون پیشرفت قابل توجهی نداشته اند، در حالیکه گروه تجربیِ رده ی سنی کودکان در این مراحل پیشرفت قابل توجهی داشته اند که این نشان می دهد در رده ی سنی کودکان خودگفتاری آموزشی یک استراتژی ضروری برای آموزش و یادگیری مهارت پرتاب دارت است. - نتایج تحقیق نشان داد که در رده ی سنی نوجوانان، گروه کنترل در مقایسه با گروه تجربی عملکرد بهتری در پس آزمون انتقال نسبت به پس آزمون یادداری داشته است. این اشاره به این دارد که شاید خودگفتاری نیز در صورت بهره مندی زیاد مثل بازخورد وابستگی آور است، چون در پس آزمون انتقال گروههای تجربی از خودگفتاری بهره مند نشده اند، اما گروههای کنترل از آن برخوردار شدند.

وزن کوله پشتی ها در دو دهه ی اخیر در بچه های مدرسه ای افزایش یافته است. این وضعیت به شکلی پیش آمده است که وابستگی متخصصین و خانواده ها نسبت به این وضع بیشتر شده و شروع به تخمین تأثیرات آن بر بچه کرده اند. هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی اثر وزن کوله پشتی مدرسه در ایجاد ناهنجاری های وضعیتی ستون فقرات در دختران 11 تا 12 ساله شهر آبدانان است. 168 نفر از دانش آموزان با میانگین و انحراف استاندارد ( قد: 145.52± 7.762 سانتی متر ، وزن: 10.21 ± 39.63 کیلوگرم ، وزن کوله پشتی 662.± 2.66 کیلوگرم ) که به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. این افراد به طور هدفمند و دردسترس انتخاب شدند. به افراد درباره ی روش کار توضیحاتی داده شد ، سپس از آنها خواسته شد به پرسشنامه ی اسکلتی عضلانی نوردیک به دقت پاسخ دهند. بعد از آنها از نمونه ها برای اندازه گیری کایفوز ، لوردوز کمری ، اسکولیوز و شانه نابرابر دعوت به عمل آمد ، که از خط کش منعطف ، لند مارک گذاری و صفحه ی شطرنجی برای اندازه گیری استفاده شد. قد و وزن و وزن کوله پشتی با قد سنج دستی و ترازوی دیجیتالی انجام گرفت. پس از اتمام اندازه گیری ها از دو روش آماری توصیفی برای گزارش میانگین و انحراف استاندارد و آمار استنباطی که با آزمون کلوموگراف اسمیرنوف نرمال بودن داده ها و برای مقایسه ی میانگین ها از روش آماری t دو نمونه ای با نمونه مستقل و روش رگرسیونی استفاده شد. نتایج نشان داد که: بین نسبت وزن کوله پشتی به وزن شخص و وجود ناهنجاری های وضعیتی ستون فقرات در دختران 11 تا 12 سال رابطه ای وجود دارد.وزن کوله پشتی در ایجاد اسکولیوز و کایفوز تاثیر گذار بوده است اما در ایجاد ناهنجاری های شانه نابرابر و لوردوز کمری اثری یافت نشد. در دانش آموزان دختر 11 تا 12 سال ، 11.2 درصد درد شانه و 17.2 درصد درد در ناحیه ی کمر را گزارش کرده اند. متوسط وزن کوله به بدن برای دختران 11 تا 12 ساله 7.172 کیلوگرم است که به نظر می رسد وزن نرمالی برای این دسته از دانش آموزان باشد.

با مروری بر پژوهش های پیشین در زمینه تأثیر برنامه حرکات موزون بر مهارت های ادراکی- حرکتی کودکان کم توان ذهنی ، مشاهده شد که تنها متغیرهای تعادل ایستا و پویا مورد بررسی قرار گرفته است . با توجه به اینکه زمان واکنش به عنوان معیاری برای پردازش اطلاعات می-باشد.پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر یک دوره حرکات موزون بر مهارت های ادراکی- حرکتی کودکان کم توان ذهنی انجام گرفت. بنابراین مهارت های ادراکی- حرکتی که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند، مهارت های تعادل ایستا، تعادل پویا، هماهنگی چشم و دست، زمان واکنش و دقت می باشند. طرح پژوهشی از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. یکی از گروه ها پروتکل تمرینی را دریافت نمود وبر گروه دیگر پروتکل تمرینی اجرا نگردید. تعداد نمونه در هر گروه 15 نفر بود، که در دامنه سنی 8 تا 12 سال قرار داشتند(30=n). پس از انجام پروتکل (8 هفته)، از آزمودنی ها پس آزمون به عمل آمد و گروه ها مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تمرین حرکات موزون بر متغیرهای تعادل پویا، هماهنگی چشم و دست و دقت کودکان کم توان ذهنی اثر مثبتی داشته و بر متغیرهای تعادل ایستا و زمان واکنش اثری نداشته است. می توان دلیل اثر بخش نبودن برنامه ی حرکات موزون بر متغیر تعادل ایستا را، براساس اصل ویژگی تمرین توجیه کرد. زیرا تمرین حرکات موزون شباهت کمی با مهارت های تعادل ایستا دارد.وهمچنین دلیل اثر بخش نبودن برنامه ی حرکات موزون بر متغیر زمان واکنش را، می توان این گونه توجیه کرد که زمان واکنش به عنوان تکلیفی شناختی در نظر گرفته می شود در صورتی که حرکات موزون تمرینی جسمانی است

چکیده این تحقیق با هدف بررسی و مقایسه منبع کنترل(درونی-بیرونی) ورابطه ی آن با اعتماد به نفس دردانشجویان ورزشکار دخترورزشهای تیمی(بسکتبال-والیبال)وانفرادی رزمی(کاراته-تکواندو)شهر کرمانشاه انجام شد.بدین منظور 30 نفر از ورزشکاران دختر ورزشهای تیمی (بسکتبال-والیبال) و30 نفر از ورزشکاران دختر ورزشهای انفرادی(کاراته-تکواندو)شهر کرمانشاه به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند.متغیرهای تحقیق شامل اعتماد به نفس،منبع کنترل درونی ،منبع کنترل بیرونی(گرایش به شانس) ومنبع کنترل بیرونی(گرایش به افراد قدرتمند)در دو گروه می باشند. اعتماد به نفس توسط پرسشنامه اعتماد به نفس کوپر اسمیت ومنبع کنترل توسط پرسشنامه لونسون اندازه گیری شد. برای بررسی رابطه متغیرها در دو گروه از ضریب همبستگی پیرسون وجهت مقایسه متغیرها بین دوگروه از آزمون تی دو گروه مستقل استفاده گردید.پس از تجزیه و تحلیل داده ها نتایج زیر به دست آمده: با بررسی روابط بین متغیرها:الف)رابطه معنی داری بین اعتماد به نفس ومنبع کنترل درونی دانشجویان ورزشکار رشته های تیمی مشاهده نشد(081/0- =r).رابطه معنی داری بین اعتماد به نفس ومنبع کنترل درونی دردانشجویان ورزشکاردختررشته های انفرادی مشاهده نشد(295/0= r). رابطه معنی داری بین اعتمادبه نفس ومنبع کنترل بیرونی( گرایش به شانس) دردانشجویان ورزشکار رشته های تیمی مشاهده نشد. (260/0=r) رابطه معنی داری بین اعتمادبه نفس ومنبع کنترل بیرونی( گرایش به افراد قدرتمند) دردانشجویان ورزشکار رشته های تیمی مشاهده نشد. (157/0=r) رابطه معنی داری بین اعتمادبه نفس ومنبع کنترل بیرونی(گرایش به شانس)دردانشجویان ورزشکاررشته های انفرادی مشاهده نشد(084/0-=r) رابطه معنی داری بین اعتمادبه نفس ومنبع کنترل بیرونی( گرایش به افراد قدرتمند) دردانشجویان ورزشکار رشته های انفرادی مشاهده نشد(042/-0=r). از مقایسه متغیرها در میان آزمودنی ها نتیجه گرفته شد که :الف تفاوت معنی داری بین اعتماد به نفس دانشجویان ورزشکاردختر رشته های تیمی وانفرادی مشاهده نشد (261/0sig = ) . ب) تفاوت معنی داری بین منبع کنترل بیرونی( گرایش به شانس )در دو گروه وجود دارد. (001/0 sig = ). تفاوت معنی داری بین منبع کنترل بیرونی ( گرایش به افراد قدرتمند)در دو گروه وجود دارد(000/0 sig = ) . نتایج حاصل از داده های تحقیق نقش مثبت فعالیتهای ورزشی را در تعدیل ساختار شخصیت وتقویت مهارتهای روانی افراد را آشکار می سازد واهمیت توجه به مطالعاتی از این قبیل را برای مربیان ومسئولین مربوطه را مشخص می نماید. کلیدواژه ها: اعتماد به نفس-منبع کنترل درونی- منبع کنترل بیرونی(گرایش به شانس)- منبع کنترل بیرونی(گرایش به افراد فدرتمند)- ورزشکاران انفرادی- تیمی

هدف از انجام این تحقیق بررسی تفاوت بین ناهنجاری های پایین تنه در برخی از عوامل آمادگی جسمانی در دانش آموزان دختر مقاطع راهنمایی و متوسطه شهر اسلام آبادغرب بود. جامعه آماری این تحقیق دختران دانش آموز 12 تا 15 ساله مشغول به تحصیل در سال 91-90 بود. تعداد 267 نفر به صورت تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ناهنجاری زانوی پرانتزی و زانوی ضربدری با استفاده از کولیس، عارضه کف پای صاف با استفاده از پدسکوپ و عارضه شست کج با استفاده از نخ شاقولی مورد ارزیابی قرار گرفت. عوامل آمادگی جسمانی شامل دو سرعت،انعطاف پذیری، توان، تعادل ایستا و پویا با استفاده از آزمونهای دو سرعت 30 متر، خم شدن و رساندن دست به جلو، پرش طول جفتی، پرش سارجنت، ایستادن روی یک پا و راه رفتن روی چوب موازنه مورد ارزیابی قرار گرفت. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع علی مقایسه ای می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها ازآمار توصیفی و آزمون تحلیل چند متغیری واریانس (manova) استفاده شد. یافته های تحقیق حاکی از آن است افراد دارای کف پای صاف تعادل پویای بهتری نسبت به سه گروه دیگر دارای ناهنجاری دارند، همچنین افراد دارای کف پای صاف تعادل ایستای بهتری نسبت به گروه دارای پای پرانتزی دارند. از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که ساختار آناتومیکی پا برتعادل تأثیر دارد. کلید واژه ها:ناهنجاری های پایین تنه، آمادگی جسمانی،کف پای صاف، شست کج، پای پرانتزی و پای ضربدری .

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره آموزش مهارتهای پایه شنا بر مهارتهای حرکتی درشت کودکان اُتیسمی 7 تا 11 سال بود. بدین منظور تعداد 15 نفر از کودکان اُتیسمی با میانگین ± انحراف استاندارد سن 05/1±3/10 سال، قد 04/0±3/1 متر، وزن 68/3±8/35 کیلوگرم و شاخص توده بدن 76/1±9/18 گیلوگرم بر متر مربع داوطلب مراجعه کننده به استخر های ورزشی شهر تهران به صورت تصادفی و بر اساس نتایج پیش آزمون به دو گروه 10 نفری تجربی و کنترل تقسیم بندی شدند. برنامه تمرینی در سه بخش ابتدایی، اصلی و انتهایی به ترتیب شامل گرم کردن با حرکات کششی، آموزش و تمرین استاندارد شنا و حرکات توپی در خارج و داخل آب به مدت 6 هفته در گروه تجربی اجرا شد. در این فاصله گروه کنترل به فعالیت های معمول می پرداختند. در آغاز و پایان پژوهش بر اساس پرتکل استاندارد آزمون از هر 2 گروه آزمون بهره حرکتی درشت اولریخ ویرایش دوم به عمل آمد. برای نشان دادن تفاوت پیش و پس آزمون در هر گروه از آزمون t ذوجی و برای مقایسه نتایج دو گروه از آزمون t مستقل از اختلافات پیش تا پس آزمون در سطح اطمینان 95% بعمل آمد. یافته های پژوهش نشان داد، برنامه تمرینی منتخب بر بهبود هر سه مهارت های دست کاری (40 درصد)، مهارت های جابه جایی (31 درصد) و پایه (35 درصد) تاثیر معنی داری داشته است (05/0p<). در همین راستا نیز تفاوت تغییرات پیش تا پس آزمون هر سه مهارت بین دو گروه معنی دار می باشد (05/0p<). در نهایت به نظر می رسد تمرینات شنا با تکیه بر مهارت های دستکاری و جابه جایی قادر است آثار مفیدی بر توانایی های حرکتی کودکان دارای اختلال اتیسم داشته باشد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره آموزش مهارت های پایه شنا بر صفات شخصیتی دختران با تاکید بر سن بود . روش تحقیق از نوع نیمه تجربی به صورت میدانی و پرسشنامه ای با طرح پیش آزمون – پس آزمون بود . جامعه آماری کلیه ثبت نام کنندگان استخرهای شنای شهرستان مراغه در تابستان 1392 بود که از این جامعه 48 نفر ( 24 نفر با رده سنی 10 تا 18 سال با میانگین سنی 14.58 و 13.5 سال وانحراف معیار 10.4و10.1 و24 نفر با رده سنی بالای 18 سال با میانگین سنی 24.83 و 26.91 سال و انحراف معیار 15.1و16.5 ) به روش تصادفی ساده انتخاب شدند . آزمودنی های هر دو رده سنی در 2 گروه کنترل و تجربی به روش تصادفی ساده جایگزین شدند. برای انجام این تحقیق از پرسشنامه 5 عاملی neo استفاده شد .در حالیکه گروه کنترل در هیچ کلاس آموزشی شرکت نکردند , گروه تجربی 12 جلسه (3 جلسه در هفته به مدت 1.5 ساعت ) آموزش شنا داشتند . هر دو گروه قبل از شروع کلاسها و بعد از 12 جلسه برای بار دوم پرسشنامه ها را پر کردند.پس از جمع آوری پرسشنامه ها , با استفاده از آمار توصیفی و تجزیه و تحلیل آزمون فرضیه و آزمونt همبسته و tمستقل جهت مقایسه میانگین گروهها با هم , اطلاعات استخراج شده و نتایج زیر حاصل شد : 1- در نوجوانان گروه تجربی شنا باعث افزایش با وجدانی (c) شد,درحالیکه درصفات روان رنجوری (n) , برون گرایی ( e ), انعطاف پذیری (o) , توافق (a), در قبل و بعد از شنا تفاوتی مشاهده نشد . در گروه کنترل در هیچ صفتی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. 2- در جوانان گروه تجربی فقط در صفت ( o)انعطاف پذیری , تغییری مشاهده نشد . در صفت n کاهش و در صفات e , a , c افزایش رخ داد . یعنی ورزش شنا باعث کاهش روان رنجوری , افزایش برون گرایی , توافق و با وجدانی شد . در گروه کنترل در هیچ صفتی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. 3- در مقایسه صفات شخصیتی جوانان و نوجوانان در صفات روان رنجوری و برون گرایی تفاوت معنی داری مشاهده شد بطوری که در جوانان روان رنجوری کاهش و برون گرایی افزایش یافت . در حالیکه در دیگر صفات انعطاف پذیری , توافق و با وجدانی بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش جنسیت در تاثیر تکلیف ثانویه شناختی بر عملکرد تعادل ایستا و پویای ژیمناست های نوجوان است. بدین منظور، 30 پسر و 30 دختر سالم و غیرورزشکار با میانگین سنی 9 تا 13 سال را به صورت تصادفی از کلاس های ژیمناستیک تابستانه شهرستان یزد انتخاب کردیم. آزمودنی ها در دو دسته پسر و دختر به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. در ابتدا، پیش آزمون مشابه شرایط تمرین از تمام گروه ها به عمل آمد و سپس، برنامه اصلی این پژوهش با استفاده از روش تعادل مخالف انجام گرفت. در این پژوهش، از تست لک لک و برخاستن و رفتن به ترتیب برای سنجش تعادل ایستا و پویا استفاده شد. تکلیف ثانویه شناختی نیز پرسش نامه محقق ساخته ای شامل سوالاتی از بیوگرافی افراد بود. تحلیل نتایج آزمون ها نشان داد که بین میانگین نمرات عملکرد تعادل ایستا هم در دختران و هم در پسران ژیمناست در مرحله کنترل با تکلیف ثانویه تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0>p)، اما بین میانگین نمرات عملکرد تعادل پویا هم در دختران و هم در پسران ژیمناست در مرحله کنترل با تکلیف ثانویه تفاوتی معنی دار وجود دارد ( 05/0>p). همچنین مشخص شد بین میانگین نمرات تغییرات عملکرد تعادل ایستای دختران و پسران ژیمناست و بین میانگین نمرات تغییرات عملکرد تعادل پویای دختران و پسران ژیمناست تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0>p). درنهایت، این پژوهش به ما نشان داد که بین میانگین نمرات تغییرات عملکرد تعادل ایستا و پویا هم در دختران و هم در پسران ژیمناست تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0>p). نتایج حاصله نشان می دهد که تکلیف ثانویه شناختی تاثیر چندانی بر عملکرد تعادل ایستای هر دو جنس ندارد، اما باعث کاهش تعادل پویا در هر دو جنس می شود. در مقایسه، میزان تاثیر تکلیف ثانویه شناختی بر روی هر دو نوع تعادل نیز بین دختران و پسران تفاوت چندانی وجود نداشت و نیز بین میزان تاثیر تکلیف ثانویه شناختی بر روی تعادل پویا و ایستا در یک جنس نیز رابطه ای وجود نداشت.

پیشرفت تکنولوژی اگرچه رفاه و آسایش را برای بشر به ارمغان آورده است اما عوارض نامطلوبی را نیز به دنبال دارد. یکی از معمول ترین این عوارض ناهنجاری های اسکلتی- عضلانی است که به عنوان یک آسیب اکتسابی با این تکنولوژی در ارتباط است. هدف انجام این پژوهش مقایسه میزان شیوع ناهنجاری-های اسکلتی اندام فوقانی دانش آموزان رشته کامپیوتر با دانش آموزان سایر رشته ها می باشد. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان الشتر می باشد که تعداد 30 نفر از هنرستان که در رشته کامپیوتر سال آخر مشغول تحصیل بودند و 30 نفر از دانش آموزان سال آخر دبیرستان به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. دامنه سنی هر دو گروه (18-17) سال بود. آزمودنی ها پس از تکمیل کردن پرسشنامه نوردیک، قد و وزن آنها به وسیله متر نواری و ترازوی دیجیتالی ثبت گردید. سپس قوس های کایفوز و لوردوز توسط خط کش منعطف 60 سانتی اندازه گیری شد. ناهنجاری های سربه جلو، شانه نابرابر و کج گردنی بوسیله صفحه ی شطرنجی با ابعاد اندازه گیری و پس از مقایسه با فرم آزمون نیویورک ثبت گردید. پس از تجزیه و تحلیل توصیفی و استنباطی داده ها با بهره گیری از نرم افزار آماری spss نتایج بدست آمده به شرح زیر گزارش گردید. آزمودنی ها رشته کامپیوتر بیشترین احساس درد و ناراحتی را ابتدا در گردن (7/66)،سپس شانه (7/56)، کمر (0/50) و پشت (0/40) نشان دادند. میزان شیوع کایفوز در بین آزمودنی های گروه کامپیوتر بیشتر از لوردوز بود. و در بین ناهنجاری های (سر به جلو، شانه نابرابر و کج گردنی) شانه نابرابر با (3/93)درصد بیشترین میزان شیوع را داشته است. سپس سر به جلو (3/73) و در نهایت کج گردنی (0/10) درصد کمترین میزان شیوع را در بین دانش آموزان رشته کامپیوتر داشته است

امروزه شناخت و مشخص کردن عوامل خطرزای آسیب جزء مهم پیشگیری از صدمات ورزشی به شمار می رود. در بروز آسیب عوامل داخلی و خارجی متعددی درگیر می شوند. یکی از عوامل خطرزای داخلی مهم در بروز آسیب های اندام تحتانی ، وضعیت قوس طولی داخلی کف پا است. متغیرهای ساختاری و مکانیکی پا تأثیر زیادی بر بخش های مختلف اندام تحتانی می گذارند. راستای طبیعی پا بسیار حائز اهمیت است و هرگونه انحراف از حالت طبیعی، علاوه بر کاهش قدرت تحرک، ذاتا می تواند عامل خطرزایی برای آسیب های اندام تحتانی محسوب شود. قوس کف پا یا طاق پلانتار یک سازه ی معماری است که تمام اجزای پا یعنی مفاصل، لیگامنت ها و عضلات را داخل یک سیستم واحد تلفیق می کند. وجود مفاصل بسیار کوچک و سه قوس عرضی (قوس قدامی)، طولی داخلی و طولی خارجی، پارا به یک بخش منحصر به فرد از بدن تبدیل کرده است باوجود داشتن بسیاری از ویژگیهای ساختاری مشترک، شکل و واکنش های بیومکانیکی پا تا حد زیادی در افراد مختلف متفاوت است. تحقیقات نشان می دهند که افت ناوی و حرکت قدامی درشت نی در گروه دارای آسیب acl در مقایسه با گروه سالم شایع تر می باشد، لذا عملکرد ساختار قوس داخلی به عنوان عامل خطر برای توسعه ی صدمات ارائه شده است.روش تحقیق حاضر از نوع علی پس از وقوع و گذشته نگر می باشد. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان ورزشکار دختر با بیش از 2 سال سابقه ی ورزشی در رشته های والیبال و بسکتبال که در دانشگهاه های شهر شبستر مشغول به تحصیل بودند، می باشد. نمونه ی آماری این تحقیق شامل 60 نفر بود(30 نفر دارای آسیب رباط متقاطع قدامی، 30 نفر بدون آسیب) که با توجه به محدودیت ها مورد نظر تحقیق، از میان دانشجویان دختر دانشگاههای شهر شبستر بصورت تصادفی و هدفمند انتخاب شدند. اطلاعات مربوط به آسیب با استفاده از فرم ثبت اطلاعات جمع آوری شد و قوس کف پا با استفاده از روش برودی اندازه گیری شد .از آزمون همبستگی اسپیرمن و 2? برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید (0.05 >?).: نتایج تحقیق نشان داد که رابطه ی معناداری بین افت ناوی و آسیب acl وجود دارد(0.322=r) همچنین تفاوت معناداری بین میزان آسیب acl در گروه های کف پای گود و نرمال، و گروه های کف پای صاف و نرمال وجود داشت، ولی تفاوت معناداری بین میزان آسیب acl در گروه های کف پای گود و صاف مشاهده نشد.

توجه به اهمیت رشد کودکان در سنین قبل از دبستان، رشد ادراکی- حرکتی مناسب می تواند باعث پیشرفت در قوه ادراک و حرکت در سنین دبستان و حتی بعد از آن شود. هدف از این پژوهش، تاثیر یک دوره فعالیت بدنی منتخب بر رشد مهارت¬های ادراکی- حرکتی درشت کودکان 4 تا 6 ساله بود. به این منظور30 نفر کودک به صورت تصادفی از جامعه آماری به روش همگن-سازی انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی کاربردی است که به صورت میدانی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، بین دو گروه کنترل و آزمایش انجام گرفت. بعد از مرحله پیش آزمون مهارت¬های ادراکی- حرکتی درشت اولریخ ویرایش دوم به کودکان گروه آزمایش، با پروتکل تمرین 4 هفته¬ی 3 جلسه¬ای (جمعا 12 جلسه) آموزش داده شد. در این مدت گروه کنترل بدون تمرین بودند و مداخله¬ای دریافت نکردند. سپس پس آزمون بر روی هر دو گروه انجام شد. در این تحقیق از آزمون کلموگروف اسمیرنوف برای نرمال سازی و لون جهت همگن سازی استفاده شد. سپس آزمون تی همبسته جهت مقایسه میانگین ها و بررسی نتایج انجام شد. نتایج نشان داد، فعالیت¬های منتخب بر رشد خرده ¬آزمون¬های جابه¬جایی و کنترل¬ شیء و در نتیجه مهارت¬های ادراکی- حرکتی تاثیر معنی¬داری داشتند (05/0?p ). بنابراین با ارائه این برنامه آموزشی منتخب می توان فرصتی برای رشد مهارت های کنترل شیء و جابجایی که پایه و اساس مهارت های تخصصی و ورزشی کودکان است، فراهم ساخت.

ورزش و فعالیت های بدنی یک رفتار ارتقاء سلامت روان و جسم است تئوری رفتار برنامه ریزی شده چارچوب مفیدی برای درک رفتار سالم و شادکامی بوده، سلامت روانی و شادکامی متغیرهایی هستند که با عملکرد ورزشی ارتباط نزدیکی دارند. این پژوهش از نظر اهمیت به تأثیر یک دوره ورزش هوازی بر سلامت روان وشادکامی دختران دانشجوی غیرورزشکار دانشگاه پیام نورایلام پرداخته است. جامعه آماری تحقیق شامل 12000 نفر ونمونه تحقیق شامل 60 نفر دانشجوی دخترغیرورزشکار بوده که به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. روش تحقیق، نیمه تجربی است، به منظور ارزیابی سطح سلامت روان و شادکامی از پرسشنامه های سلامت روان و شادکامی به روش پیش آزمون و پس آزمون، قبل از تمرین هوازی و بعد از تمرینات هوازی اطلاعات جمع آوری شد.ابزار پژوهش در این تحقیق پرسشنامه سلامت روان (ghq)با28آیتم و پرسشنامه شادکامه آکسفورد(ohq ( با29آیتم است.به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t استفاده گردید. نتایج یافته ها نشان داد که بین سلامت روان و شادکامی قبل و بعد از تمرینات ورزشی هوازی تفاوت معنادار آماری در سطح کمتراز (05/0) مشاهده شد.

تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت هیجانی در دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار انجام شده است. ابزار پژوهش آزمون هوش هیجانی سیبریا شرینگ ، آزمون خلاقیت هیجانی آوریل بوده است که در یک نمونه 240 نفری از دانشجویان که شامل 60 دانشجوی ورزشکار و 180 دانشجوی غیر ورزشکار می باشد. دانشجویان غیر ورزشکار از دانشکده های علوم انسانی، کشاورزی و فنی مهندسی انتخاب شده اند اجرا شد، داده های حاصل از طریق ضرایب همبستگی پیرسون، آزمون کلمو گروف اسمیروف تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش حاکی ازآن است کهنتایجی که با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون بدست آمده گویای آن است که بین هوش هیجانی و خلاقیت هیجانی رابطه معنادار و مثبت وجود دارد بطوریکه بالا رفتن هوش هیجانی افزایش خلاقیت هیجانی را بین ورزشکاران و غیر ورزشکاران در پی دارد همچنین تفاوت معناداری بین ورزشکاران و غیرورزشکاران از نظر هوش هیجانی و خلاقیت هیجانی وجود ندارد.

هدفاز این تحقیقمطالعهتاثیرخودگفتاریآموزشیبر عملکرد و یادگیری مهارتسرویسوالیبالدختراننوجوانبود. بهاین منظوربهصورتتصادفیساده 40 نفر در رده سنی 14 تا 17 سال از بین داوطلبینجامعهآماریانتخابشدند. هیچ کدام از این افراد آشنایی با مهارت سرویس والیبالنداشتند، و این افرادبهدوگروهکنترلوتجربی تقسیم شدند. 20 نفر گروه کنترل با میانگین سنی 35/15 و 20 نفر گروهی که خودگفتاری آموزشی را دریافت می کردند با میانگین سنی 45/15 بودند. گروههای آزمودنی 13 جلسه تمرین کردند. مدت زمان هر یک از این جلسه ها شصت دقیقه بود که دو بار در هفته برگزار گردید. در هر یک از این جلسه های شصت دقیقه ای به ورزشکار اجازه داده شد که 10 کوشش در پرتاب سرویس داشته باشد. این گروههای آزمودنی در آزمون اکتساب، یادداری تاخیری و انتقال شرکت کردند.آمار توصیفی جهت طبقه بندی داده ها به لحاظ میانگین و انحراف معیار استفاده گردید. برای تعیین اختلاف درون گروهی و برون گروهی به ترتیب از آزمون هایt همبسته و t مستقل در سطح معنی داری آلفای (05/0) استفاده شد. نرم افزار spss با نسخه 22 برای انجام محاسبات ذکر شده به کار برده شد. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون t مستقل نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه های کنترل و تجربی (783/0=p) در مرحله پیش آزمون وجود ندارد. در نتیجه هر دو گروه پیش از آزمون از نظر عملکرد در یک سطح بودند. نتایج پس آزمون، یادداری و انتقال نشان داد که هر دو گروه در مهارت سرویس بهبود یافتند (05/0>p). اما گروهی که خودگفتاری آموزشی را دریافت کرده بودند نسبت به گروه کنترل افزایش بیشتری در مهارت اجرا، یادداری و انتقال داشتند. بنابراین خودگفتاری آموزشی به عنوان یک راهکار شناختی در کنار تمرین بدنی می تواند مورد تاکید مربیان قرار گیرد.

تعادل در اجرای ورزشهای مختلف شاخص تاثیر گذار تلقی می شود و شاخص تعیین کننده در بررسی توانایی عملکردی ورزشکاران به شمار می رود.بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره فعالیت بدنی منتخب بر عملکرد تعادل ایستا وپویای دختران سالم در دوره بلوغ بود. آزمودنیهای تحقیق حاضر را 30 نفر دانش آموز دختر سالم با میانگین 46/?40/13 سال و وزن 23/1?53/51 کیلوگرم و قد 82/5?08/160 سانتیمتر تشکیل دادند که که قاعدگی را تجربه کرده و به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت و به طور تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند . قبل از اعمال 12 جلسه برنامه تمرینی ، تعادل ایستا به وسیله تست لک لک و تعادل پویا به وسیله تست زمان برخاستن و رفتن اندازه گیری شد. گروه تجربی به انجام یک دوره تمرینی شش هفته ای ( دو جلسه در هفته ) پرداختندو گروه کنترل فعالیت بدنی روزانه خود را ادامه دادند. بعد از انجام دوره پس آزمون از دو گروه به عمل آمد .از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعیین اختلاف پیش آزمون و پس آزمون هریک از گروههاازtوابسته و برای مقایسه دو گروه از t مستقل در سطح معنی دار 05/0?p استفاده شد .اجرای این دوره تمرینی بر تعادل ایستا در آزمودنی ها تاثیر معنی دار داشته اما همین تمرینات بر تعادل پویای آزمودنی ها تاثیر معنا دار نداشته است. همچنین تحقیق نشان داد که بین تأثیر یک دوره فعالیت بدنی بر عملکرد تعادل ایستا و پویا در دختران نوجوان در دوره بلوغ تفاوت معنی دار وجود دارد. در نهایت به نظر می رسد یک دوره تمرینی منتخب، عملکرد تعادل ایستا را در دختران در دوره بلوغ بهبود می دهد. اما همین تمرینات بر تعادل پویا آزمودنی ها تاثیری ندارد.

این تحقیق با عنوان : بررسی ارتباط‎ ‎‏ ناهنجاری های بالاتنه با فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی دانش آموزان پسر‏‏12 و13ساله منطقه چهار شهر تهران انجام شد .جامعه آماری در این پژوهش دانش آموزان پسر 12و13ساله آموزش وپرورش ‏منطقه چهار شهرتهران درسال تحصیلی 92-1391 که تعداد آنها 8900نفر است .‏ نمونه گیری به روش تصادفی خوشه ای انجام شد . بدین معنی که ازبین 40مدرسه دایردر ‏منطقه چهار،37مدرسه به صورت کاملا تصادفی انتخاب و سپس از بین دانش آموزان هر مدرسه تعداد 10نفر مورد ‏ارزیابی ومعاینه ساختار قامتی بالاتنه قرار گرفت .‏ متغیرهای پیش بین این تحقیق شامل ناهنجاری های بالاتنه ، شامل لوردوز ، اسکولیوز ‏، شکم برجسته ، پشت گود و گرد ،کیفوز می باشد. متغیرهای ملاک عبارتنداز عوامل فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی شامل استقامت ‏قلبی تنفسی ، ترکیب بدنی ، انعطاف پذیری ، آمادگی عضلانی ( شامل قدرت و استقامت ‏عضلانی )‏ ابزارهای تحقیق عبارت بودند از : فرم ثبت اطلاعات مربوط به سن و قد و وزن ، فرم آمادگی جسمانی ، فرم ارزیابی ناهنجاری های ‏بالاتنه ، فرم رضایت نامه اولیا وپرسشنامه تندرستی ، متر(جهت اندازه گیری قد ، مسافت ، افتادگی ‏شانه) ترازو (جهت اندازه گیری وزن) جعبه انعطاف پذیری (جهت اندازه ‏گیری دامنه انعطاف پذیری)کرنومتر(جهت اندازه گیری زمان طی شده در استقامت قلبی ‏تنفسی) بارفیکس (جهت اندازه گیری قدرت عضلانی ) تشک (جهت اندازه گیری ‏استقامت عضلانی وتست افتراقی ) کالیپر (ترکیب بدنی) خط کش منعطف و صفحه شطرنجی (جهت اندازه ‏گیری ناهنجاری های بالاتنه ).‏ باتوجه به ‏تعدادمتغیرهای پیش بین از روشهای آماری رگرسیون چند متغیری استفاده شد . یافته های تحقیق نشان داد از بین 7 ناهنجاری بالاتنه بررسی شده ، لوردوزگردنی (35/21%) بالاترین فراوانی و پس از آن به ترتیب ناهنجاری پشت صاف ( 29/16% ) ، اسکولیوز (17/15% ) ، کیفوز (04/14% ) ، لوردوز کمری (48/13% ) ، شکم برجسته (11/10% ) و پشت گرد و گود (56/9% ) تعیین شد . با توجه به یافته های این پژوهش در زمینه ارتباط ناهنجاری های بالاتنه با برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی می توان چنین نتیجه گیری کرد که ناهنجاری های مختلف بالاتنه بر فاکتورهای آمادگی جسمانی اثرات متفاوتی دارند . و نمی توان به طور قطعی و کلی اثرات ناهنجاری های بالاتنه را بر توانایی و قابلیت های فرد منفی دانست . ولی برخی از ناهنجاری ها به طور مثال ناهنجاری شکم برجسته با ترکیب بدنی رابطه معناداری دارد . یا ناهنجاری های اسکولیوز و کیفوز با انعطاف پذیری رابطه معنا داری دارند . همچنین ناهنجاری لوردوز گردنی هم با قدرت عضلانی و هم با استقامت عضلانی رابطه معنادار دارد

امروزه در دنیای ورزش، توانایی های جسمانی و تاکتیکی و مهارتهای تخصصی تنها عامل ضامن موفقیت نیستند وموفقیت یا عملکرد منجر به شکست با عوامل هیجانی رابطه دارد.یکی از انواع انگیزش در محیط ورزش، انگیزش پیشرفت است انگیزش پیشرفت در ورزش و تمرین بر رقابت متمرکز می شود .خود کارآمدی در پیش بینی عملکرد ورزشکاران از تواناییهای جسمانی عامل قویتری می باشد. بسیاری از یافته ها ی پژوهشی نیز به اثربخشی آموزه های برنامه ریزی عصبی- کلامی بر انگیزش پیشرفت و خود کار آمدی مهر تایید زده اند. روش: طرح این تحقیق نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه گواه می باشد. 30 نفر از جودوکاران نخبه در دو گروه 15 نفری آزمایشی و گواه گمارده ،از طریق پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس وخودکار آمدی شررمورد آزمون قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد آموزشnlp تاثیر معنی داری بر انگیزش پیشرفت داشته است. (p<0/01 ). نتایج نشان داد آموزشnlp تاثیر معنی داری بر خود کار آمدی داشته است. (p<0/01 ). بحث در یافته ها یافته های پژوهش حاضر همسوبا یافته های تحقیقات گذشته ازجمله سیمپسون ورندل(2000) ،پاریس وپاریس (2001)، جانسون(2005) ،دیوید وهمکاران(2007) ،احتشامی تبار (1383) ،وزمینی (1386) ،زمینی وهمکاران(1388)وعیسی زادگان وهمکاران(1391) نشان می دهد که آموزش (ان.ال.پی) تاثیر مثبت و معنی داری برانگیزش بیشرفت فراگیران داشته است.