بتن یکی از مهمترین مصالح ساختمانی است که از ترکیب مخلوط متناسبی از سیمان، مصالح سنگی، آب و مواد افزودنی بدست می آید. بتن دارای مقاومت فشاری زیادی است اما وزن زیاد قطعات ساخته شده با آن مشکلاتی را در سازه های بلند مرتبه بوجود می آورد. از این رو می توان با جایگزین نمودن دانه های سبک به جای سنگدانه های معمولی تا حدود زیادی این نگرانی را برطرف نمود. از دیگر عواملی که کاربرد بتن را مخصوصا در سازه های با تراکم آرماتور زیاد با مشکل مواجه می کند متراکم نمودن آن است. در مواردی مانند پایه پلها، ستونهای طبقات پایین ساختمان های بلند و ... عملا امکان ویبره کردن بتن غیر ممکن است. برای رفع این مشکل باید از بتن خودتراکم استفاده شود که باعث تراکم کامل بتن شده و سرعت بتن ریزی را بالا می برد. این نوع بتن با استفاده از فوق روان کننده ها و مواد افزودنی دیگر تولید می شود. در این پایان نامه تاثیر دو ماده افزودنی میکروسیلیس و نانوسیلیس بر روی رئولوژی بتن تازه و مقاومت فشاری بتن سخت شده ساخته شده با سبکدانه های لیکا و پرلیت مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایشهای بتن خودتراکم بر روی طرح اختلاط ها انجام یافته سپس نمونه های بتنی ساخته شده و در سنین 3، 7، 28 و 90 روز مورد آزمایش مقاومت فشاری قرار گرفته-اند. نتایج مربوط به بتنهای ساخته شده با هر دو افزودنی شامل نتایج آزمایشهای رئولوژی، مقاومت فشاری و وزن مخصوص در جداول و اشکال مربوطه آورده شده اند و به بحث و بررسی در مورد آنها پرداخته شده است.

مسلح کردن خاک از روش های بهبود خواص مکانیکی خاک می باشد که از اواخر دهه 1960 در مهندسی ژئوتکنیک جایگاه ویژه ای پیدا کرده است. به منظور مسلح کردن خاک از مواد مختلفی استفاده می گردد که از جمله آنها ژئوتکستایل ها می باشند. این مصالح شامل یک سری بافت های پلیمری هستند که بدلیل چند مصرفه بودن، دوام خوب در مقابل خوردگی و فرسایش و مقاومت کششی مناسب به عنوان مسلح ساز خاک استفاده میگردند. مسلح سازی با ژئوتکستایل مصارف گوناگونی مانند دیواره های خاکی مسلح، پایدارسازی شیبها، و مسلح سازی خاک بستر پی ها دارد. در این پایان نامه مسلح سازی خاک بستر پی ها مورد توجه قرار گرفته است وسعی شده است با استفاده از روشهای اجزا محدود در قالب استفاده از نرم افزار plaxis اثرات پارامترهای مختلف مکانیکی و هندسی مسلح سازی بر رفتار مکانیکی خاک بستر پی بررسی شود. در این پایان نامه برای بررسی رفتار مکانیکی خاک مسلح، دیدی ماکروسکوپیک اتخاذ شده است. به این مفهوم که بررسی رفتارهای مکانیکی خاک مسلح در قالب توجه به دو پارامتر مایکروسکوپیک ضریب اطمینان کلی (reduction-phi&c) و جابجایی وسط دیواره صورت گرفته است. دیواره شبیه سازی شده به ارتفاع 8 متر و شیب دیواره 75 درجه است. چسبندگی خاکریز ناچیز و زاویه اصطکاک داخلی آن 36 درجه در نظر گرفته شده است. ضریب الاستیسیته 30000 کیلوپاسکال و فنریت ژئوگرید 1500 کیلونیوتن بر متر است. رفتار ژئوگرید از نوع الاستوپلاستیک و با نیروی پلاستیسیته 150 کیلونیوتن بر متر در نظر گرفته شده است. فاصله عمودی ژئوگریدها نیز 60 سانتی متر است. مدل رفتاری خاک موهر- کولمب در نظر گرفته شده است.هفده پارامتر مختلف از مدل شناسایی و تغییرات آنها بر دو شاخص «ضریب اطمینان کلی» و «منحنی سربار-شکم دادن دیواره» سنجیده شده است. این پارامترها عبارتند از: چسبندگی، ضریب اصطکاک، الاستیسیته، وزن مخصوص و ضریب پواسون خاکریز, ارتفاع و زاویه ی شیب دیواره و ... . در نتیجه می توان دریافت که با افزایش چسبندگی خاک، همزمان با افزایش ضریب اطمینان، تمایل خرابی از شکل گوه ای که ویژه خاکهای دانه ای است به شکل دایروی که مخصوص خاکهای چسبنده است تغییر می یابد. می توان نتیجه گرفت که در خاکریزهای چسبنده، ایجاد برم در پای شیروانی و یا به عبارتی ایجاد ریشه برای دیواره مسلح اهمیت بیشتری می یابد. همچنین مشاهده شد که آنقدر که چسبندگی افزایش داده شده است، شیروانی تقریباً به همان نسبت سخت تر شده است.می توان گفت که ضریب اطمینان رابطه مستقیمی با ضریب اصطکاک داخلی خاکریز دارد. همچنین با افزایش ضریب اصطکاک داخلی، زون (ناحیه) خرابی نازکتر و صفحه ای تر شده و تمرکز خرابی از پای شیروانی به سرتاسر ارتفاع آن پخش می شود.