چکیده مقدمه: خطر آسیب لیگامنت صلیبی قدامی قابل ملاحظه است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین آسیب غیر برخوردی لیگامنت صلیبی قدامی و نوع پا در ورزشکاران فوتبالیست است. روش: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات علی پس از وقوع است. آزمودنی ها شامل 35 آزمودنی سالم و 35 آزمودنی مبتلا به آسیب لیگامنت صلیبی قدامی غیربرخوردی بود. برای ارزیابی میزان پرونیشن پا و نوع پا به ترتیب از تست افت استخوان ناوی و شاخص پاسچر پا استفاده شد. داده های گرد آوری شده به وسیله آزمون آماری مربع کای و t همبسته، در سطح معنی داری (05/ 0 < p) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که، بین آسیب غیر برخوردی لیگامنت صلیبی قدامی و نوع پا ارتباط معنی داری مشاهده شد(05/ 0 < p). بین آسیب غیر برخوردی لیگامنت صلیبی قدامی و نوع پای طبیعی ارتباط معنی داری مشاهده نشد(05/ 0 < p). بین آسیب غیر برخوردی لیگامنت صلیبی قدامی و نوع پای صاف ارتباط معنی داری مشاهده شد(05/ 0 < p). نتیجه گیری: می توان نتیجه گیری نمود که نوع پای صاف با آسیب غیر برخوردی لیگامنت صلیبی قدامی ارتباط داشته و این موضوع حاکی از آن است که پای صاف بیشتر مستعد آسیب غیر برخوردی لیگامنت صلیبی قدامی است. کلید واژه ها: نوع پا، پارگی لیگامنت صلیبی قدامی، صافی کف پا

پژوهش حاضر از نوع پژوهش های علّی ـ مقایسه ای می باشد. هدف اصلی این پژوهش تعیین روایی و پایایی« شاخص چرخه راه رفتن پویا » در مردان سالمند با سابقه افتادن و بدون سابق افتادن شهر اراک می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مردان سالمند شهر اراک تشکیل داده است، آزمودنی ها این پژوهش را 180 سالمند مرد با سابقه افتادن و بدون سابقه افتادن بوده که به صورت تصادفی با مراجعه به پارک ها، مساجد، و.... انتخاب شده اند. به منظور جمع آوری اطلاعات از آزمون شاخص راه رفتن پویا که در یک فرم تنظیم شده بود استفاده شده است. میانگین سنی آزمودنی ها 02/7± 85/66 بود که از این تعداد 64 نفر معادل 56/35 درصد دارای سابقه ی افتادن بودند و 116 نفر دیگر که معادل 44/64 درصد بودند طی یک سال اخیر دارای سابقه ی افتادن نبودند. آزمودنی ها با مراجعه به سالن ورزشی پس از کامل کردن فرم رضایت نامه و فرم مشخصات، آزمون 8گویه ای چرخه راه رفتن پویا را اجرا کردند. آزمون 8 گویه ای شاخص راه رفتن پویا یک مقیاس چند بعدی 8 گویه ای درمورد راه رفتن پویا است و برای پر کردن آن حدود 10 دقیقه وقت لازم است. امتیازدهی یک مقیاس ترتیبی 4 مرحله ای است که محدوده آن از 0 تا 3 می باشد. هر یک از آیتم های آن دارای 4 سطح نمره از مقیاس ترتیبی، 3= نرمال، 2= اختلال جزئی، 1= اختلال متوسط و 0= اختلال شدید می باشد. نمره 0 پایین ترین سطح و نمره 3 بالاترین سطح از عملکرد می باشد. امتیاز کل 24 می باشد. تفسیر آن بدین گونه است که امتیازهای کمتر از 24/19 پیش بینی افتادن در سالمندان و نمرات بیشتر از 24/22 نشان دهنده این است که سالمندان از افتادن ایمن هستند. اطلاعات استخراج شده از طریق بسته نرم-افزارspss نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های همبستگی اسپیرمن، آلفای کرونباخ، یو من- ویتنی ، تحلیل عامل اکتشافی و تحلیل مولفه های اصلی با چرخش واریماکس جهت آزمون فرضیه ها انجام شده است. نتایج تحقیق نشان داد که نسخه فارسی شاخص راه رفتن پویا در سالمندان ایرانی از یک عامل تشکیل شده است. ارزش ویژه ی این عامل برابر 091/6 بود که 133/76 درصد واریانس را پیش بینی می-کند. تمامی سوال ها بار عاملی بالاتر از حد پذیرش (5/0) داشتند به طوری که دامنه روایی سازه این مقادیر در کل آزمون در دامنه 820/0 تا 904/0 متغیّر بود. میزان آلفای کرونباخ در آزمون 953/0 محاسبه شد. همچنین پایایی بین ارزیاب ها نشان می دهد که بین نمره های دو بار جمع-آوری داده ها به وسیله دو نفر دارای همبستگی بالا و معنی دار می باشد (792/0=r و 0001/0>p). همبستگی بین آزمون – آزمون مجدد (test-retest) نشان می دهد که همبستگی بالا و معنی داری بین دو بار اندازه گیری وجود دارد (810/0=r و 0001/0>p) که این همبستگی بین پیش آزمون و پس آزمون هر کدام از سوالات دیده می شود. نتایج نشان می دهد که آزمون شاخص راه رفتن پویا در مردان سالمند با سابقه ی افتادن و بدون سابقه ی افتادن دارای روایی و پایایی می باشد و بین نمر? « شاخص چرخه راه رفتن پویا » در مردان سالمند با سابقه افتادن و بدون سابقه افتادن شهر اراک به لحاظ آماری در سطح (0001/0>p) اختلاف معنی-داری وجود دارد