نیاز به تربیت یکی از نیازهای ریشه ای، زمان بر و بنیادی در انسان ها است. به طوری که برای انجام و جاری ساختن آن به برنامه ها و فعالیت های بلند مدتی نیاز است و از طرف دیگر، محیطی که نظام تعلیم و تربیت را احاطه کرده است، محیطی متغییر است و اولویت های تربیتی و آموزشی اعضای جامعه به شدت در حال تغییر است. در چنین شرایطی، جاری ساختن فرآیند مدیریت استراتژیک در نظام تعلیم و تربیت ضروری به نظر می رسد که چنین فرآیندی، خود از سه مرحله تشکیل یافته است که عبارتند از: الف) تدوین استراتژی یا برنامه ریزی استراتژیک ب) اجرای استراتژی و ج) ارزشیابی استراتژی. هدف از پژوهش حاضر شناسایی موانع موجود در مرحله اجرای مدیریت استراتژیک در سازمان آموزش و پرورش استان کردستان بود. به منظور دستیابی به چنین هدفی از رویکرد کیفی، استراتژی پیمایشی و روش مصاحبه نیمه سازمان یافته استفاده شد. جامعه مورد نظر در این پژوهش، تمامی مدیران ستادی وکارشناس مسئولانِ صاحب نظر و صاحب تجربه در سازمان مذکور بود. در پژوهش حاضر از روش نمونه گیری نظری استفاده شد که با توجه به اشباع نظری داده های مصاحبه، تعداد نمونه مورد نظر شامل 6 نفر شد. به منظور تحلیل داده های حاصل از مصاحبه از روش تحلیل محتوا استفاده شد که نتایج حاصل از تحلیل مذکور نشان داد که چالش ادراکی، چالش نگرشی و چالش مهارتی( چالش های انفرادی) و کمبود منابع مالی و مادی سازمان، کمبود نیروهای متخصص در سازمان، موانع ساختاری، ناکارآمدی فرهنگ سازمانی، ناکارآمدی دوره های آموزشی و بازآموزی، ناکارآمدی مدیریت عالی سازمان، تخصصی اعمال نشدن فرآیند های سازمان و مداوم نبودن نظارت و ارزیابی فعالیت های سازمانی( چالش های زمینه ای)، اساسی ترین موانع اجرای استراتژی در سازمان مذکور بودند.