یکی از اساسی ترین موضوعات مورد بررسی در روابط اجتماعی مسولیت مدنی می باشد.پیرامون مسئله جبران خسارت زیان دیده در کتب فقهی وحقوقی با توجه به مبانی متفاوت،مباحث زیادی مطرح گردیده است.تعین مبنای جبران خسارت می تواند آثار ونتایج متفاوتی در رفع مسولبت از عامل ضرر داشته باشد،در بیشتر موارد باحصول موجبات ضمان قهری مسولیت مدنی ،ضمان به عهده ضرر زننده مستقر،ووی ملزم به جبران خسارت خواهد بود اماهمواره متضرر نمی تواند به صرف احراز موجبات ضمان مطالبه خسارت نماید،گاه ضمان بعد ازاستقرار برذمه ضرر زننده با وجود مسقطات ضمان ،ساقط شده وآثار آن بر طرف می گردد،در این صورت باید حتما اثبات شودضمان ساقط گردیده تا بتوان حکم به برائت داد.ولی در مواردی عللی قبل از اشتغال ذمه ضرر زننده مانع از استقرار ضمان برذمه می شوند،بدین جهت صرف احراز مانع کافی برای حکم به عدم ضمان بوده، ونیاز به اثبات سقوط ضمان نیست.پس دراین موارد احراز وجود مانع متضمن اثر حقوقی به نفع ضرر زننده است واورا ازاثبات سقوط ضمان بی نیاز می کند .