"کرامت" در میان صوفیّه از مفاهیم کلیدی است که از همان ابتدا مورد بحث و مناقش? بسیار قرار گرفته است. این واژه در اصطلاح به معنای کارهای خارق العاده ای است که از اولیاء و مشایخِ عرفان سرمی زند و خالی از دعوی نبوّت است. در این پایان نامه نخست براساس شباهت های ساختاری قصّه های عامیانه و آنچه در متون صوفیّه به عنوان کرامت می شناسیم، تعریفی واحد از آنها زیر عنوانِ "قصّه های کرامت" ارائه شده است. سپس در دو متن اسرارالتوحید و تذکره الاولیاء، به تجزی? ساختاری این قصّه ها پرداخته و آنها را از لحاظِ زمان، مکان، زاوی? دید، پیش? اشخاص قصّه، شخصیّت پردازی، پایان بندی، عملکردهای اشخاص قصّه و ... مورد بررسی قرار داده ایم تا بتوانیم به نتایجی کلّی در آنها دست یابیم. در فصل های بعد به تحقیق در محتوای "کرامت" پرداخته و ضمن بازگشایی شباهات و تفاوت های آن با مفاهیمی چون سحر و اعجاز و ارهاص، نظریّات موافق و مخالف را دربار? آن طرح کرده ایم. پس از آن نیز در فصل ششم، نزدیکی های برخی اقسام آن را با خرافات نشان داده ایم. در پایان هم ضمن درج فهرستی از خلاص? این قصّه ها در دو اثر مورد بررسی، جداول و نمودارهای حاصل از تجزی? ساختاری این قصّه ها ارائه شده است.

بررسی متون ادبی از دیدگاه روان کاوی، از تحقیقات میان رشته ای است که می تواند در رمزشناسی این آثار و درک ژرفای آن ها مفید باشد. روان کاوی خود حوز? وسیعی دارد و به شاخه های متعدد تقسیم می شود. یکی از این شاخه ها «روانشناسی تحلیلی » یونگ است که منشأ پژوهش های فراوانی در آثار ادبی شده است. در نظریه یونگ ناخودآگاه جمعی و کهن الگوهای موجود در آن و موضوعات مربوط به آن ها مانند اضداد و رویا اهمیت ویژه ای دارد. این موضوعات را در آثاری که ریشه در ناخودآگاه جمعی دارند، به خوبی می توان بررسی کرد. شاهنامه فردوسی حماسه ملی ایرانیان است و ریشه در ناخودآگاه قومی و ملی آن ها دارد. این ویژگی قابلیت مناسبی به آن می دهد که از دیدگاه یونگ تحلیل شود. شاهنامه دارای سه بخش اساطیری ، پهلوانی و تاریخی است و هر سه بخش را می توان از دیدگاه یونگ تحلیل کرد ولی این پژوهش محدود به تحلیل دو بخش اسطوره ای وپهلوانی است زیرا این دو بخش ارتباط بیشتری با ناخودآگاه دارند و جنبه های رمزی و نمادین آن ها قوی تر است. همچنین نتایج به دست آمده در این دو بخش را می توان به موارد مشابه در بخش تاریخی نیز تعمیم داد و به این طریق از تکرار و اطناب جلوگیری کرد. کهن الگوهای مهم نظریه یونگ مانند سایه، آنیما، پیرخرد، قهرمان، تفرّد، خود و نقاب مصادیق بارزی در داستان های مختلف شاهنامه دارند و چون رشته پیوندی بسیاری از داستان های شاهنامه را به هم متصل نموده و درون مایه ای مشترک به آن ها داده اند.آن ها در کنار جنبه های فردی، جنبه های اجتماعی قوی و پررنگی دارند. کهن الگوها بالقوه اند و با وجود خاستگاه واحد، هنگام فعلیت، می توانند مثبت یا منفی باشند از این رو گاهی در شاهنامه، قرینه های دوسویه ای را تشکیل داده اندکه «یگانه های دوسویه» نام گرفته و بررسی شده اند. همچنین به اصل اضداد و رویا و ارتباط آن ها با تفرد،که از اهمّ موضوعات نظریه یونگ محسوب می شوند، پرداخته شده است.