در این تحقیق جداسازی گاز توسط غشاء ماتریس مخلوط نامتقارن مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور نانوذرات سیلیکا به روش سل- ژل به پلیمر استات سلولز اضافه شده و این غشاء به روش جدایش فازی خشک- مرطوب تهیه شد. بررسی روش ساخت با استفاده از تست های sem، sem-mapping و همین طور sem-line scanning انجام شده و در نهایت با استفاده از setup آزمایشگاهی حجم-ثابت تراوش پذیری گازهای دی اکسیدکربن، نیتروژن و اکسیژن به دست آمد و نتایج با غشاء چگال و همین طور غشاء سلولز استات نامتقارن خالص مقایسه شد. گزینش پذیری غشاء نامتقارن ساخته شده به میزان 27 درصد از غشای با جنس مشابه و چگال کمتر شد که به علت کاهش ضخامت لایه گزینش پذیر غشاء نامتقارن اجتناب ناپذیر است. همین طور تراوش پذیری غشاء نامتقارن استات سلولز با میزان 20 درصد وزنی سیلیکا برای گاز دی اکسیدکربن ازgpu 349/0 به gpu 498/0 رسید که افزایش 7/42 درصدی را نسبت به غشاء خالص نشان می دهد. گزینش پذیری دی اکسیدکربن نسبت به نیتروژن از مقدار 23/33 به مقدار 9/63 برای غشاء ماتریس مخلوط حاوی 20 درصد سیلیکا می رسد که افزایش 3/92 درصدی را نشان می دهد.