چکیده این پایان نامه در چهار فصل تنظیم شده است. فصل اول شامل: تعریف ها در رابطه با این پایان نامه، آشنایی مختصر با مکتب های آوازی در ایران، معرفی تاریخچه و مکتب موسیقی اصفهان و شرح حالی از زندگینامه مرحوم عباس کاظمی می باشد. فصل دوم: آوانگاری دستگاه شور از ردیف آوازی مکتب اصفهان است که در آن دستگاه شور که جزء بزرگترین دستگاههای موسیقی ایرانی است انتخاب شده و آوانگاری آن به دور از ساز خاص یا آواز و حتی المقدور ساده به رشت? تحریر درآمده تا امکان استفاده عمومی از آن میسر گردد. فصل سوم: در این فصل به معرفی مرحوم استاد کاظمی معرفی استادان وی و جایگاه آنان در مکتب اصفهان می پردازند. فصل چهارم: آوانگاری دستگاه شور از ردیف مکتب موسیقی اصفهان به روایت عباس کاظمی می باشد و در آن به معرفی گوشه های این دستگاه می پردازد. مقایسه ای از ردیف مکتب اصفهان و مکتب تهران (ردیف استاد عبدالله دوامی) انجام می پذیرد و نتیجه گیری از این مقایسه ارائه می گردد. و در پایان علاوه بر فهرست منابع و مآخذ که نشان از کمبود منابع دارد نت های بخش عملی و یک لوح فشرده از آوازهای مرحوم عباس کاظمی در دستگاه شور ارائه می گردد. به پیوست نتهای بخش عملیِ گروه نوازی و تک نوازی سنتور ضمیمه می باشد.

طرح مسأله تعداد کتابهایی که تا به حال در مورد آموزش ساز نی تالیف یافته اند از تعداد انگشتان دودست تجاوز نمی کنند، به همان اندازه تعداد هنرجویانی که به طور جدی آموزش این ساز را فرا می گیرند نیز اندک می باشد. گواه این ادعا اندک بودن نوازندگان نی نسبت به سایر سازها در دانشگاه ها و مراکز آکادمیک موسیقی می باشد. در آموزشگاههای آزاد موسیقی نیز تعداد هنرجویان ساز نی ،از پنج یا شش نفر بیشتر نمی شوند. برخی از مدرسین در هفت یا هشت آموزشگاه به تدریس این ساز می پردازند و برخی دیگر علاوه بر آموزش نی از یک ساز دیگر برای آموزش در کنار این ساز بهره می گیرند (نی و دف ، نی و سه تار ، نی و دیوان و ....) بر طبق تحقیقات به عمل آمده تنها 20% از هنرجویان ساز نی تا مرحله آموزش ردیف موسیقی ایرانی پیش می روند و 80% دیگر در همان ماههای ابتدایی آموزش، فراگیری این ساز را رها می کنند. در مقایسه با سازهای دیگر تعداد هنرجویانی که آموزش را رها می کنند بیشتر است، می توان اینگونه مطرح کرد که اخذ صدای مطلوب از ساز و همچنین اجرای فواصل منطبق بر فواصل موسیقی دستگاهی ایرانی در مراحل اولیه نوازندگی، برای نوازندگان نی مشکل تر از سازهای دیگر است و یا کافی نبودن متدهای آموزشی از لحاظ کمی و نداشتن رپرتواری مشخص براساس تکنیکهای اجرایی ساز نی، نوازندگان را در ادامه دچار مشکل می کند. از سوی دیگر میتوان به این نکته اشاره کرد که ،هیچ یک از متدهای آموزشی سازهای ایرانی ، برای مخاطبین با مقاطع سنی مشخص طراحی نشده اند ( زیر 7 سال ، بین 7 تا 15 سال ، 15 تا 40 سال و 40 سال به بالا) همین امر باعث شده تا اکثر نویسندگان این متدها ، با طیف گسترده ای مخاطبین مواجه باشند در نتیجه اجرای برخی دروس برای عده ای از هنر جویان مناسب وبرای عده ای دیگر مشکل به نظر می رسد. برای بررسی این موضوع در ابتدا آموزشگاههای آزاد موسیقی در شهر تهران که دارای کلاسهایی تحت عنوان آموزش ساز نی بودند، از سایر آموزشگاهها تفکیک شده اند در بخش اول توضیحاتی همراه با نمودارهای آماری عنوان شده است . با مدرسین تعدادی از این آموزشگاه ها قرار ملاقاتی گذاشته شد و با ارائه فرمهای نظر سنجی کتابهای آموزشی مورد استفاده آنان مورد نقد و بررسی قرار گرفت . از بین کتابهای آموزشی ، کتاب« شیوه نی نوازی» تألیف استاد محمد علی کیانی نژاد و «آموزش نی» تألیف استاد عبدالنقی افشار نیا به علت استقبال گسترده نوازندگان مورد نقد و بررسی قرار گرفت . باید عنوان کرد هر دو کتاب عنوان شده تاثیر بسیار زیادی در آموزش ساز نی داشته اند و تمامی نوازندگان ساز نی به نوعی پیشرفت خود را مرهون تلاشهای ارزنده ی دو استاد بزرگوار آقایان کیانی نژاد و افشار نیا می دانند .در بخش دوم سوالهای مطرح شده و پیشنهادات و انتقادات مدرسین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است .در بخش سوم با استفاده از مجموع نظرات و پیشنهادات مدرسین ، متد آموزشی در چهار جزوه پیشنهاد شده است و از آنجایی که هر پیشنهادی دارای نقاط ضعفی نیز هست متد پیشنهادی نیز از این امر مستثنا نخواهد بود . بیان دیدگاه ها ونظرات در مورد نقد و بررسی کتاب ها شخصی نبوده و با استفاده از تجربیات و نظرات مدرسین ساز نی و طی ارائه پرسشنامه به صورت تحقیق میدانی انجام گرفته است.

در این پایان نامه یک موومان سمفونیک (پوئم سمفونی) بر اساس داستان پیر چنگی مولانا که در دفتر اول مثنوی معنوی سروده شده است، در هفت اپیزود ساخته شده است. هر یک از هفت اپیزود روایتگر بخشی از داستان هستند که در ذیل به ترتیب عنوان این بخش ها (اپیزودها) آورده شده است: 1. دوران جوانی پیر چنگی 2. تنهایی و درماندگی پیر چنگی 3. ساز زدن پیر چنگی برای خدا 4. جلوه ی خداوند 5. خواب عمر 6. حرکت عمر به سمت قبرستان برای کمک 7. منقلب و روحانی شدن مقام پیر چنگی در هر قسمت سعی شده است با بهره گیری از تکنیک های مختلف آهنگسازی فضای داستان به گونه ای انتزاعی از دید نگارنده به تصویر کشیده شود. برای به تصویر کشیدن این داستان؛ نگارنده تصمیم گرفته است از عناصر موسیقی ایرانی استفاده کند که نتیجه ی آن بهره گیری از مد های چهارگاه، ماهور، اصفهان و شور (فریژین ) می باشد. همچنین در بخش آزاد قطعه ای نوشته شده است که در آن موسیقی ایرانی با موسیقی مجار در هم آمیخته شده و چهارگاه موسیقی ایرانی با مینور مجار همزمان بکار گرفته شده اند. این اثر بر اساس یک تصویر ذهنی از سوی نگارنده ساخته شده است و همانند قطعه پیر چنگی در آن از بیش از یک تنالیته به طور همزمان استفاده شده است. این قطعات در بخش نظری به تفصیل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند.