سندرم هیپرتانسیون ریوی(آسیت) به عنوان یکی از مشکلات طیور صنعتی بخصوص جوجه های گوشتی که سرعت رشد بالایی دارند، مطرح است. ویژگی این سندرم افزایش فشار شریان های ریوی و اتساع و هیپرتروفی بطن راست است. افزایش نیاز به اکسیژن از عوامل عمده بروز اولیه هیپرتانسیون ریوی در جوجه های گوشتی با سرعت رشد بالاست. برونده قلبی بالا و افزایش فشار خون در ریه ها جهت اکسیژن گیری بیشتر خون، منجر به بروز هیپرتانسیون ریوی و احتمالاً آسیت می شود. از طرف دیگر ثابت شده که نیتریک اکساید در پاتوژنز هیپرتانسیون ریوی دخالت دارد. به منظور روشن شدن تاثیر هیپرتانسیون ریوی ناشی از هورمونt3 بر روی بیان ژنی enos mrna در بطن های قلب، بر روی کل rna استخراج شده از قلب جوجه های گوشتی، که به مدت 6 هفته به آن ها t3 تجویز شده بود، rt-pcr نیمه کمی انجام شد.60 قطعه جوجه گوشتی نژاد راس 308 به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. به جیره غذایی گروه آزمایش پس از هفته اول هورمون تیروئیدی t3 با دوز mg/kg 1/5 اضافه شد. در روز های 12 28 و 49 شش قطعه جوجه از هر گروه به طور تصادفی انتخاب، وزن کشی شدند و از طریق جدا کردن سر، کشتار شدند. بطن راست و چپ آن ها سریعاً جدا شده و پس از وزن کشی در ازت مایع منجمد شده و در فریزر °c70- نگهداری شدند تا rna آن ها بعداً مورد بررسی قرار گیرد. در این مطالعه برخی از نسبت های قلبی مانند، نسبت وزن بطن راست به مجموع وزن دو بطن(rv/tv)، نسبت وزن بطن چپ به وزن بدن(lv/bw)، نسبت وزن بطن راست به وزن بدن(rv/bw) و نسبت وزن کل بطن ها به وزن بدن(tv/bw)، مورد مطالعه قرار گرفت. سپس از روش یک مرحله ای اسید گوانیدیوم تیوسیانات _ فنول _کلروفرم، جهت استخراج کل rna از بافت بطن های چپ و راست، استفاده شد. rna استخراج شده به طریق رونوشت برداری معکوس به cdna تبدیل شد. سپس به روش rt-pcr ژن β-actin نیز( علاوه بر enos) افزوده سازی شد تا میزان موثر بودن استخراج rna ، صحت و مقدار enos mrna موجود در نمونه ها سنجش و نرمال سازی شود. قسمتی از ماده حاصل از pcr در ژل آگاروز 2٪ الکتروفورز شده و توسط اتیدیوم بروماید(mg/kg 0/5) رنگ آمیزی شد. دانسیته باند ها با استفاده از برنامه کامپیوتری photo-capt v.99 image software تعیین گشت و به صورت نسبت دانسیته enos / β-actinبیان شد. همچنین میزان متابولیتهای ناشی از متابولیسم نیتریک اکساید در نمونه های سرمی که در هنگام کشتار جوجه ها تهیه شده و در دمای c°20- فریز شده بود, به روش گریس اندازه گیری شد. مشاهده شد که ژن enos در همه نمونه ها، در بطن های راست و چپ جوجه های گروه های کنترل و تیمار شده با t3، بیان می شود. مقدار نسبی بیان enos mrna در دو بطن قلب در 12 و 28 و 49 روزگی (در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل) تغییر معنی داری را نشان نداد اما در گروه تیمار شده با t3، در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری(0/05>p) در 49 روزگی درمیزان متابولیتهای سرمی نیتریک اکساید مشاهده شد که احتماﻵ می تواند ناشی از تغییر در میزان بیان ژنinos و یا تغییر در میزان فعالیت nos باشد. نهایتاً نتیجه گیری می شود که ژن enos دربطن های قلب جوجه های گوشتی بیان می شود ولی تأثیرمستقیم آن بر پاتوفیزیولوژی عملکرد قلب در جوجه های گوشتی مبتلا به هیپرتانسیون ریوی، نیاز به بررسی های بیشتر در این زمینه دارد.

امروزه با توجه به باقی مانده ی آنتی بیوتیک ها در تولیدات گوشتی و افزایش مقاومت باکتریایی محدودیت هایی در استفاده از آن ها وجود دارد. به همین دلیل پروبیوتیک ها با منشاء باکتریایی یا قارچی به عنوان جایگزین های محرک رشد آنتی بیوتیکی استفاده می شوند. این مطالعه به منظور تاثیر افزودن سینبیوتیکِ بیومین (بیومین شامل انتروکوکوس فاسیوم (یک پروبیوتیک), فروکتو-الیگوساکارید (یک پری بیوتیک) و ذرات تحریک کننده ی سیستم ایمنی است) بر پاسخ ایمنی علیه واکسن روغنی نیوکاسل، همچنین تاثیر در عملکرد اقتصادی در جوجه های گوشتی و مورفومتری و مورفولوژی پرزهای روده ای انجام گردید. در این مطالعه 192 جوجه ی گوشتی سویه ی راس 308 به 4 گروه در 4 تکرار تقسیم شدند، گروه های 3 و 4 و تکرارهای آن ها به ترتیب 1/0 و 2/0 درصد بیومین در جیره ی غذایی دریافت کردند. به جیره ی گروه 1 و 2 و تکرار های آن ها به عنوان گروه کنترل بیومین اضافه نشد، هر چهار گروه به استثنای گروه 2 با واکسن روغنی نیوکاسل در سن 9 روزگی واکسینه شدند. سایر برنامه های واکسیناسیون بر اساس منطقه در همه ی گروه ها به صورت مشابه انجام شد. خون گیری در 4 نوبت انجام گرفت و آزمایش های hi و مورفولوژی پرزهای روده ای روی نمونه ها انجام گردید. عملکرد جوجه ها در گروه های مختلف در طول دوره ی پرورش ارزیابی شد. میانگین وزن در انتهای دوره ی پرورش (42 روزگی) در گروه های دریافت کننده ی بیومین نسبت به گروه کنترل بیش تر بود اما ضریب تبدیل غذایی اختلاف معنی داری را نشان نمی داد. تیتر آنتی بادی در گروه های دریافت کننده ی بیومین به صورت معنی داری افزایش یافته بود (05/0p<). ارتفاع پرزهای دوازدهه در گروه های دریافت کننده ی بیومین بیشتر از گروه کنترل بود و همچنین مساحت سطح دوازدهه در گروه 1/0% بیومین در 22، 32 و 42 روزگی بیش تر از گروه کنترل بود. عرض پرزهای تهی روده ای و مساحت سطح آن ها در گروه 2/0% بیومین در روزهای 22 و 42 از گروه کنترل کم تر بود. همچنین ارتفاع پرزهای ایلئومی در گروه 2/0% بیومین در روز 42 از گروه کنترل کم تر بود در حالی که عرض پرزها و مساحت سطح تنها در گروه بیومین 1/0% افزایش یافته بود (05/0p<) و مجموع مساحت سطح روده ها تنها به صورت معنی دار در گروه 1/0% بیومین افزایش یافته بود. نوع پرزها در گروه های تغذیه شده با بیومین در روزهای 22 و 42 (در ایلئوم، در گروه های 1/0% و 2/0% از بیومین) و روز 32 (در تهی روده، در گروه 2/0% از بیومین) در مقایسه با گروه های کنترل به صورت معنی داری از نوع های برگی و زبانی به نوع های رشته ای و پیچ خورده تغییر یافته بود (05/0p<). نتایج حاکی از تاثیر ترکیب سینبیوتیکِ بیومین بر افزایش ایمنی ناشی از واکسیناسیون روغنی بر علیه ویروس نیوکاسل و بهبود افزایش وزن است. همچنین میزان 1/0% بیومین اثرات مثبتی روی مورفولوژی پرزهای روده ای داشته درحالی که میزان 2/0% از این ترکیب فاقد این اثرات بوده و حتی اثرات معکوس دارد.

عفونت کیسه ی زرده یکی از بیماری های بسیار مهم جوجه ها در هفته اول زندگی است که تلفات آن می تواند به 100 درصد هم برسد، اما معمولاً بین 5 تا 10 درصد است. مجموعا 50 نمونه عفونت زرده و 50 نمونه مدفوعی از جوجه های گوشتی به وسیله ی سواب استریل جمع آوری گردید. در آزمایشگاه نمونه ها بر روی محیط های مکانکی آگار به عنوان محیط انتخابی کشت داده شدند. اشریشیا کلی از 58 نمونه (58 درصد) از 100 نمونه جداسازی گردید. میزان آلودگی به اشریشیا کلی o157و اشریشیا کلی o2به ترتیب 9 درصد و 3 درصد بود. مطالعه حاضر نشان می دهد که عوامل عفونی دیگری ممکن است نقش اصلی را در ایجاد عفونت کیسه ی زرده در نمونه های مورد بررسی ایفا کنند. مطالعات تکمیلی در مورد علل ایجاد عفونت کیسه ی توصیه می شود.

تولک به ریزش دوره ای پرها و پردرآوری مجدد به همراه استراحت به دستگاه تولید مثل اطلاق می شود. محرومیت از غذا معمول ترین روش تولک بری مصنوعی (یا اجباری) است. اما این روش نگرانی های فراوانی به خصوص در زمینه آسایش حیوان ایجاد می کند که این امر تحقیق برای روش های جایگزین مناسب را در پی داشته است. در این آزمایش از 200 مرغ و خروس مادر گوشتی نژاد کاب 500 با سن 60 هفته استفاده شد. در این تحقیق 4 تیمار (روش های تولک بری) وجود داشت، شامل گروه کنترل (تیمار یک) که پرندگان در ابتدا به مدت ده روز گرسنه نگه داشته شدند و سپس هر پرنده به مدت 4 روز با 50 گرم ذرت آسیاب¬شده تغذیه شد. تیمار دو که با جیره حاوی مقادیر بالای روی (ppm 10000 به صورت روی اکسید) به مدت 10 روز تغذیه شد. تیمار سه از جیره حاوی مقادیر بالای یونجه(90 %) به مدت 12 روز تغذیه شد. در تیمار 4 ابتدا 3 روز به پرندگان غذا داده نشد و سپس 8 روز از جیره حاوی 100 % سبوس برنج تغذیه شد. پرندگان در همه تیمارها در روزهای 28-15 با 75 گرم جیره فاز قبل از تخم گذاری تغذیه شدند. تفاوت معنی داری در ویژگی های کمی و کیفی تخم مرغ پس از تولک بری در تیمارهای مختلف مشاهده نشد.

چکیده ندارد.