هدف از انجام رساله حاضر، ارایه نگرشی جدید برای تعدادی از مسائل مهم در مدیریت زنجیره تامین، یکپارچه سازی و ارایه روش هایی برای مدل سازی و حل آنها است. زنجیره تامین مجموعه عواملی است که به منظور تولید محصول برای مشتریان یا ارایه خدمت به آنها با یکدیگر در تعامل هستند. در عصر حاضر، مدیریت زنجیره تامین با چالش های زیادی در خصوص اخذ تصمیمات مطرح در یک زنجیره مواجه است. افزایش سطح خدمات و کاهش هزینه ها از جمله مهمترین اهداف مدیریت زنجیره تامین است. رساله حاضر به یکپارچه سازی چهار مورد از مهمترین و پرکاربردترین تصمیمات در یک زنجیره تامین شامل تخصیص موعد تحویل، تخصیص منابع و زمانبندی تولید و توزیع می پردازد. مدل یکپارچه مورد بررسی idrpds نام گذاری شده است. این مدل برای تصمیمات برون سپاری نیز کاربرد دارد. به طور خاص در این رساله، مساله کمینه کردن مجموع وزنی کارهای تاخیری وکل هزینه های تخصیص موعد تحویل، هزینه های تخصیص منابع و هزینه های ارسال بررسی شده است. به منظور بررسی مساله مذکور تعدادی از مسائل دیگر که تاکنون در ادبیات موضوع ارایه نشده است مورد بررسی قرار گرفته و روش هایی برای حل آنها توسعه یافته است. همچنین، ادبیات موضوع به منظور شناسایی موضوعات قابل توجه جهت انجام تحقیقات آتی بررسی و روند تحقیقات موجود تحلیل شده است. به طور خلاصه در این رساله، مسائل زیر مورد بررسی قرار گرفته است: یک) کمینه سازی مجموع وزنی کارهای تاخیری و هزینه های ارسال. برای این مساله در حالت تک مشتری یک روش ابتکاری و یک روش شاخه و کران توسعه داده شده است. برای حالت چند مشتری نیز ضمن تعمیم مدل غیرخطی موجود در ادبیات موضوع یک روش ابتکاری و یک روش شاخه و کران ارایه شده است. دو) کمینه کردن مجموع وزنی کارهای تاخیری و هزینه های تخصیص موعد تحویل و ارسال. برای این مساله یک برنامه ریزی ریاضی غیر خطی عدد صحیح، یک برنامه ریاضی خطی عدد صحیح، یک روش ابتکاری، یک الگوریتم برنامه ریزی پویای شبه چندجمله ای و یک روش شاخه و کران ارایه شده است. سه) کمینه کردن مجموع وزنی کارهای تاخیری و هزینه های تخصیص موعد تحویل، تخصیص منابع و ارسال. برای این مساله روش های برنامه ریزی ریاضی، ابتکاری، برنامه ریزی پویا و شاخه و کران و نیز یک روش تقریبی چند جمله ای کامل برای حالت تک مشتری توسعه داده شده است. قضایا و روش های ارایه شده در این رساله نشان می دهد مساله مورد بررسی به طور معمولی np-hard است. همچنین در این رساله، تست های محاسباتی متنوعی جهت بررسی کارایی روش های توسعه داده شده مورد استفاده قرار گرفته است. جهت تولید آزمایش ها از تکنیک طراحی آزمایش ها (doe ) و جهت تحلیل نتایج از تکنیک آنالیز واریانس (anova ) استفاده شده است. در تمام مسائل، تست های محاسباتی نشان می دهد که روش شاخه و کران عملکرد بهتری نسبت به سایر رویکردها دارد. کلمات کلیدی: زمانبندی زنجیره تامین، تخصیص موعد تحویل، تخصیص منابع، زمانبندی تولید و توزیع، برون سپاری.

امروزه به دلیل محدودیت های استانداردهای بین المللی مثل iec61000-3-2 مبدل های اصلاح ضریب توان به طور وسیعی در تبدیل ac به dc استفاده می شود. معمولترین مبدل مورد استفاده در اصلاح کننده های ضریب توان مبدل بوست می باشد. به علت مشکلات مبدل بوست مثل بالاتر بودن ولتاژ خروجی از حداکثر ولتاژ ورودی ، جریان راه اندازی اولیه زیاد، عدم کنترل اضافه بار، از سایر مبدلها به عنوان اصلاح کننده ضریب توان استقبال شده است. همچنین به علت دو بار پردازش توان در مبدل های معمول اصلاح ضریب توان، کاهش بازده یکی دیگر از مشکلات این مبدلها می باشد. برای رفع این نقص می توان از روش های بدون پل یا تک مرحله ای استفاده نمود. در این روش ها با ترکیب مبدلها با هم از تعداد دفعات پردازش توان کاسته و میزان بازده سیستم را افزایش می دهند. در مراجع سعی شده است با ترکیب ایده های فوق به اهداف مورد نظر که همان رفع عیوب ذکر شده است، برسند. در این رساله هدف ارائه یک مبدل اصلاح ضریب توان با قابلیت افزاینده-کاهنده و همچنین بازده بالا می باشد. برای اینکار سعی شده است میزان تلفات هدایتی و کلیدزنی به حداقل ممکن رسانده شود. بنابراین ابتدا به بررسی روش های موجود برای اصلاح ضریب توان پرداخته شده و به تفصیل انواع روش ها و مبدل های اصلاح ضریب توان ارائه گردیده اند. در ادامه روشهایی برای بهبود عملکرد این نوع از یکسوسازها برای رسیدن به اهداف این رساله ارائه می گردد. در این راستا چهار خانواده مبدل اصلاح ضریب توان جدید ارائه گردیده و از تمام جنبه های کیفی و کمی با هم و کارهای قبلی مقایسه گردیده اند. خانواده اول مبدل اصلاح ضریب توان با کلیدزنی سخت می باشد که بر روی مبدل سپیک و چوک پیاده سازی شده است. در این مبدل سعی شده است تا حد امکان تلفات هدایتی کاهش یابد. برای افزایش هر چه بیشتر بازده یک روش zvt روی این نوع از مبدل ها در خانواده دوم پیاده سازی شده است. خانواده سوم به کمترین تعداد المان موجود در مسیر توان که یک عدد می باشد رسیده است و نهایتا در خانواده چهارم سعی در کاهش تلفات کلیدزنی می باشد. برای این منظور از یک مبدل رزونانسی برای مدار چهارم استفاده شده است.

امروزه با گسترش روز افزون دستگاههای الکترونیکی تعداد یکسوسازهای متصل به شبکه روز به روز افزایش می یابد. و از آنجا که این یکسوسازها به عنوان یک بار غیر خطی محسوب می شوند باعث تولید فرکانسهایی به غیر فرکانس شبکه شده و شکل جریان را از حالت سینوسی خارج می کنند. این فرکانسهای تولیدی ناخواسته باعث مشکلاتی همچون گرم شدن ترانسها و موتورها، افزایش جریان خازنهای موازی، افزایش جریان سیم نول در سیستمهای سه فاز چهار سیمه، خراب شدن شکل ولتاژ و ... می شوند. بنابراین استانداردهای گوناگونی برای محدود کردن آنها وضع گردیده است.در نتیجه برای رعایت این استانداردها باید در ورودی یکسوسازها از مبدلهایی برای افزایش ضریب توان استفاده گردد. در مبدل اصلاح ضریب توان معمولی به علت استفاده از یک مبدل بوست بعد از یکسوساز، تلفات هدایتی نسبت به یک یکسوساز افزایش می یابد. برای کاهش این تلفات می توان وظیفه اصلاح ضریب توان را با یکسوساز و یا بلوک رگولاتور بعدی ترکیب کرد که در این صورت مبدل اصلاح ضریب توان را به ترتیب تک مرحله ای و بدون پل می نامند. از آنجاییکه مبدلهای اصلاح ضریب توان بدون پل دارای قابلیت استفاده در تمام دستگاه هایی هستند که نیاز به ولتاژ dc یکسو شده از برق شهر دارند و در ضمن تلفات هدایتی آن از سایر مبدلهای اصلاح ضریب توان کمتر می باشد، در این پایان نامه سعی در کاهش تلفات سوییچینگ آنها می گردد. با این کار راندمان مبدل اصلاح ضریب توان تا حد ممکن افزایش می یابد. در مراجع برای کاهش تلفات سوییچینگ از اسنابرهای بدون تلف و تکنیکهای zvt و zct استفاده شده است. در این پایان نامه پس از بررسی روشهای سوییچینگ نرم موجود و استفاده از مزایا و معایب آنها سه روش جدید برای سوییچینگ نرم مبدل اصلاح ضریب توان بدون پل ارایه گردیده است. مبدل اول بدون استفاده از هیچ سوییچ اضافه ای شرایط سوییچینگ نرم را فراهم کرده است. این مبدل نسبت به مبدلهای قبلی که بدون سوییچ اضافه در مراجع ذکر گردیده است، از تعداد المان اضافه کمتری استفاده می کند. در نتیجه حجم و وزن مدار نهایی کاهش یافته است. مبدل ارایه شده از روش کنترل فرکانس ساده ای بهره می برد و دارای این مزیت است که به علت کنترل فرکانس طیف نویز emi آن در حوزه فرکانس پخش شده و از میزان پیک این نویز می کاهد. در مبدل دوم یک روش zct ارایه گردیده است که هیچ استرس اضافه ای روی سوییچ اصلی ندارد. این مبدل در بین تمام تکنیکهایی که تا به حال برای نرم کردن سوییچینگ نرم روی مبدل بدون پل به کار رفته کمترین تعداد المان اضافه را دارد و میزان استرس تحمیلی به سوییچ و دیود اصلی کمتر می باشد. در مبدل سوم یک روش zvt ارایه گردیده است که در میان تمام تکنیکهای پیاده شده روی مبدل اصلاح ضریب توان بدون پل دارای کمترین میزان تلفات در مدار کمکی می باشد. زیرا تعداد المانهای موجود در مسیر رزونانس آن کاهش یافته است. عملکرد مبدلهای ارایه شده به طور کامل از لحاظ تیوری بررسی شده است و یک نمونه از هر کدام از این مبدلها ساخته شده است تا صحت نتایج تیوری و شبیه سازی مبدلها نشان داده شود.

چکیده ندارد.