امروزه سیاستگذاران و برنامه ریزان کشورهای در حال توسعه به طور گسترده به این مطلب پی برده اند که مکان یابی خدمات و تسهیلات زیر ساختی نقش با اهمیتی در توسعه روستایی بازی میکند ، همچنین بهبود قابلیت دسترسی جغرافیایی جمعیت روستایی به خدمات اساسی یکی از اهداف بنیادی اغلب دولت ها در کشورهای جهان سوم میباشد.در کشور ما نیز تعادل بخشی به سطوح توسعه در مناطق مختلف طی دهه های اخیر همواره ذهن مجریان و برنامه ریزان و پژوهشگران امر برنامه ریزی منطقه ای را به خود مشغول داشته. مطالعه و شناسایی مناطق محروم و مطالعات توسعه جامع نواحی و مناظق مختلف کشور در طول دهه های اخیر و بعضا اقدامات اجرایی وسیعی که در این زمینه انجام شده دلیل توجه برنامه ریزان و مجریان امر برنامه ریزی به تعدیل نابرابریهای منطقه ای در سطح کشور و مناطق مختلف آن است. از جمله اقداماتی که در این زمینه انجام گرفته میتوان به اجرای سیاست تبدیل روستاها به شهردر طی دو دهه اخیر اشاره نمود. اقدام فوق قرابت محتوایی بسیاری با روش پیشنهادی راندینلی در رویکردufrd دارد راندینلی در این نظریه معتقد است برنامه ریزان میوانند از طریق ایجاد شهرهای کوچک و متوسط و اصلاح ساختار سلسله مراتبی شهرها یعنی از طریق خلق مکانهای جدید مرکزی موجبات توسعه بیشتر روستاها و افزایش دسترسی ساکنین آنها را به خدمات و تسهیلات بیشتر فراهم آورند . شهرکنونی قورچی باشی در شهرستان خمین واقع در استان مرکزی یکی از این شهرهاست که در سال 1382 تبدیل به شهر شده است. پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش و عملکرد این شهر به عنوان یک مکان مرکزی جدید(شهر کوچک) در توسعه روستاهای پیرامون آن با مورد شناسی روسنای چهار چشمه انجام گرفته است. به این منظور 35 متغییر در قالب 6 عملکرد در نظر گرفته شده و با بهره گیری از روش تحلیل گراف به بررسی و مقایسه جریانات و روابط موجود در سطح منطقه تحت مطالعه در دو مقطع قبل و بعد از شهر شدن قورچی باشی پرداخته شده است. پژوهش حاظر از نوع پِوهش کاربردی و روش گرد آوری اطلاعات در این نحقیق روش اسنادی و میدانی است.نتایج بررسیها نشان میدهد که شهر قورچی باشی نتوانسته آن گونه که راندینلی انتظار دارد به عنوان یک مکان مرکزی نقش کلیدی در خدمات رسانی به نواحی پیرامون خود ایفا نماید و به تبع آن نتوانسته موجب کاهش وابستگی نواحی روستایی پیرامون به مرکز شهرستان گردد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.