افزایش روزافزون سیستمهای کنترل در بسیاری از کاربردها ، منجر به روشهای متنوع کنترلی شده است. استفاده از منطق و سیستمهای کنترل فازی به علّت توصیف تقریبی قابل قبول و قابل تجزیه و نیز تحلیل یک مدل و همچنین به فرمول در آوردن دانش و معرفت بشری ، توانسته است که در بین انواع سیستمهای کنترل جایگاه مناسبی پیدا کند. اگرچه سیستمهای فازی پدیده های غیر قطعی و نامشخصی را توصیف می کنند ، با این حال خود تئوری فازی یک تئوری دقیق می باشد. تاکنون در مورد منطق فازی نوع اول که از یک درجه ابهام برخوردار است، استفاده های بسیار شده است ؛ اما با توجّه به مسائل دنیای امروز و مشاهده بروز عدم قطعیتهای فراوان ، باید در کنترل سیستمهای مرتبط با آنها که از درجات ابهام بیشتری برخوردارند ، از منطق فازی با درجه ابهام بالاتر استفاده کرد ؛ در این راستا می توان به منطق فازی نوع دوم اشاره کرد. استفاده از سیستمهای منطق فازی نوع دوم مستلزم تنظیمات دقیق و زمانبر می باشد. در این پایان نامه ابتدا به بررسی منطق و سیستم کنترل فازی نوع دوم و سپس به بررسی الگوریتم های بهینه سازی از نوع یادگیری تقویتی می پردازیم. آنگاه با ارائه روش پیشنهادی رساله که عملکرد مطلوب تری نسبت به الگوریتم های مرسوم دارد ، از آن برای تنظیم کنترلرهای معمولی و نیز سیستمهای کنترلر فازی نوع دوم استفاده می کنیم.

شاخص های کارایی فرآیند ابزار موثری برای اندازه گیری کیفیت و میزان کارایی محصول هستند و در صنایع تولیدی موارد استفاده وسیعی داشته و معیاری جهت ارزیابی دقت ، صحت و عملکرد فرآیندهای تولیدی می باشند. طی دو دهه گذشته تحقیقات وسیعی در خصوص شاخص های کارایی فرآیند با در نظر گرفتن فقط یکی از مشخصه های محصول جهت بررسی کیفیت، انجام پذیرفته است، در صورتی که اقدامات جهت اندازه گیری کارایی فرآیند، با در نظر گرفتن چندین مشخصه از مشخصه های کیفیت محصول، به صورت همزمان، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. تحلیل شاخص های کارایی چند فرآیندی برای ارزیابی و بررسی همه ی مشخصه های کیفیت یک محصول به طور همزمان به وجود آمده اند. در فصل اول این پایان نامه، تعریف و تاریخچه ی کنترل کیفیت آماری را بیان می کنیم. در فصل دوم شاخص های کارایی فرآیند را معرفی می کنیم. در فصل سوم شاخص های کارایی چند فرآیندی را مورد بحث و بررسی قرار خواهیم داد. در فصل چهارم نتیجه گیری و پیشنهادات حاصل را ارائه خواهیم داد.

شاخص کارایی فرایند و یا نسبت کارایی فرایند در حقیقت نوعی خلاصه شده عددی است که میزان کارایی فرایند را نسبت به حدود مشخصه فنی ارزیابی و اندازه گیری می کند. به عبارت دیگر شاخص کارایی فرایند آماره ای است برای برآورد توانایی ذاتی یک فرایند تولیدی در تولید محصولات منطبق با مشخصات فنی محصول. در حالت کلی برای محاسبه شاخص های قابلیت فرایند، داده ها باید از فرآیند تحت کنترل جمع آوری شده، مستقل و هم توزیع (نرمال) باشند. در عمل، ممکن است فرض نرمال بودن یا مستقل بودن داده ها برقرار نباشد، استفاده از شاخص های قابلیت فرایند براساس فرضیه ی نرمال و مستقل بودن منجر به نتایجی گمراه کننده خواهد شد. حال فرض کنید داده های فرایند از خود همبستگی برخوردارند، بنابراین نمی توان از شاخص های قابلیت فرایند در حالت معمولی استفاده نمود. لذا باید از شاخص های دیگری برای محاسبه کارایی فرایند که در اینجا به معرفی این شاخص ها خواهیم پرداخت، استفاده نمود . فصل اول پایانامه مربوط به تعاریف اولیه مورد نیاز است. در فصل دوم به معرفی شاخص های کارایی فرایند در حالت توزیع نرمال و استقلال مشاهدات می پردازیم، در فصل سوم مروری بر تاریخچه ی شاخص های قابلیت فرایند برای داده های خودهمبسته خواهیم داشت و در فصل چهارم به محاسبه شاخص های قابلیت فرایند برای داده های خود همبسته خواهیم پرداخت.

چکیده ندارد.