درد زایمانی شدیدترین دردی است که یک مادر در طول عمر خویش تجربه می کند و معمولاً شدیدتر و طولانی تر از آن است که انتظار داشته است و در خانم های شکم اول نیز شدیدتر و طولانی تر است. زایمان یک پدیده مهم در زندگی مادر می باشد و با اینکه این تجربه آرزوی هر مادری است ولی نگرانی وی را نیز به علت درد زایمانی و خطرات احتمالی که وی را تهدید می کند به دنبال دارد. روش کار : خانم های حامله ای که جهت زایمان به بیمارستان طالقانی اراک مراجعه کرده بودند به سه گروه 30 نفره تقسیم شدند (گروه اول : آنالژزی اپیدورال، گروه دوم : بی دردی جنرال توسط گاز entonox، گروه سوم : هیچ دارویی جهت بی دردی زایمان دریافت نکردند). این سه گروه از لحاظ زمان مرحله اول ، مرحله دوم ، فراوانی سزارین در گروه ها و آپگار نوزادان و شیوع عوارض (سردرد ، تهوع ، استفراغ ، کمردرد) با هم مقایسه شدند. نتایج : میانگین سنی زنان باردار مورد بررسی در سه گروه فوق یکسان می باشد واختلاف معنی داری بین سه گروه از لحاظ سنی دیده نشد. میانگین سن بارداری مادران برابر 39 هفته بود. میانگین مدت زمان مرحله اول زایمانی در سه گروه اپیدورال و انتونوکس و کنترل اختلاف معنی داری نداشت. میانگین طول مدت مرحله دوم زایمان در گروه کنترل بیش از دو گروه دیگر و در گروه اپیدورال بیش از گروه انتونوکس بود. نتیجه گیری : زایمان بی درد به دو روش اپی دورال آنالژزی و انتونوکس باعث طولانی تر شدن مراحل زایمانی اول و دوم نمی شوند حتی به طور معنی داری استفاده از انتونوکس باعث کوتاه شدن مرحله دوم زایمانی شده است.

هدف از مطالعه فوق بررسی اثر اکسیژن 80% در حین عمل و 2 ساعت پس از ان در مقایسه با اکسیژن 30% در کاهش عفونت محل زخم جراحی پس از هیسترکتومی شکمی می باشد. طی این مطالعه تعداد 60 بیمار را که رضایت آگاهانه به شرکت در مطالعه داشته اند را انتخاب و بصورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند در گروه اول اکسیژن 80% و در گروه دوم اکسیژن 30%حین عمل و 2 ساعت پس از عمل قرار گرفتند و سپس معیارهای عفونت زخم در طی 24 ساعت و 2 هفته پس از عمل جراحی در بیماران بررسی و در هر دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت و پس از آنالیز اطلاعات توسط تست های آماری نتایج بیان گردید. میانگین سنی گروه مورد مطالعه در گروه 30% و 80% به ترتیب برابر با 03/6?6/47 و 1/6?6/47 بود از نظر bmi در گروه 30% و 80% به ترتیب 3/1 ?2/28 و 2/3?9/25 بود .از نظر قطر بافت زیر جلدی در گروه 30 و 80 % به ترتیب 8%? 06/3 و 7%? 9/2 بود که این اختلاف معنی دار نیست (p=0.64)از نظر زمان دفع مدفوع در دو گروه 30% و 80% 5/11?6/27 و 8/6?4/27ساعت بود که این اختلاف معنی دار نبود (p=0.9).از نظر مدت زمان بستری در دو گروه 30% و 80%به ترتیب 5/2?4/9 و 6/1?6/8 روز بود که این اختلاف معنی دار نبود (p=0.15) از نظر معیارهای عفونت : تب در 24 ساعت در دو گروه 30% و 80% به ترتیب 2/17 % و 3/13% افراد دارای تب بود که این اختلاف معنی دار نبود (p=0.67) در گروه 30% تعداد 2/17% دارای اریتم بود ند این که اختلاف معنی دار نبوده هیچکدام از بیماران در دو گروه ترشح چرکی از زخم ، ترشح واژینال ،تحت باز کردن زخم و مصرف آنتی بیوتیک در 24 ساعت اول و 2 هفته پس از عمل جراحی نداشته اند و همچنین هیچکدام از بیماران نیاز بستری مجدد در بیمارستان پیدا نکردند کاربرد اکسیژن 80% در مقایسه با اکسیژن 30% در حین عمل جراحی و 2 ساعت پس از آن تاثیری بر کاهش عفونت محل زخم ندارد .

سابقه و هدف: عفونت پس از زایمان یکی از علل مهم موربیدیتی و مورتالیتی زنان باردار است و سزارین مهم ترین عامل خطر محسوب می شود. استفاده از آنتی بیوتیک های پروفیلاکسی اقدامی موثر در کاهش این عفونت هاست. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر سه رژیم پروفیلاکسی در پیشگیری از عفونت نفاسی پس از سزارین بود. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور بر روی 227 زن باردار کاندید جراحی سزارین اورژانس انجام شده است. افراد، قبل از عمل به طور تصادفی برای دریافت سه نوع آنتی بیوتیک سفازولین+ آزیترومایسین یا آمپی سیلین+ آزیترومایسین یا سفازولین تنها تقسیم شده بودند. شاخص های مرتبط با عفونت بلافاصله بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، شرکت کنندگان، به مدت 6 هفته بعد از عمل از نظر عفونت زخم و متریت پیگیری شدند. نتایج: استفاده از داروی وسیع الطیف آزیترومایسین در مقایسه با داروی متداول سفازولین، باعث کاهش معنی دار میزان عفونت زخم شده است. ما نتوانستیم اثر معنی داری بر بروز متریت بدنبال دریافت آزیترومایسین در مقایسه با سفازولین مشاهده نماییم. نتیجه گیری: در مجموع، استفاده از داروهای وسیع الطیف قبل از سزارین در مقایسه با رژیم متداول، اثر مفیدی در کاهش میزان عفونت زخم داشته است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.