استفاده از گیاهان به عنوان منبع تولید دارو از قدیم مورد توجه بشر بوده است. بیوتکنولوژی مدرن این امکان را فراهم نموده است که پروتئین های با ارزش دارویی در گیاهان تولید گردد. بیان ژن در بافت های مختلف گیاهی امکان پذیر است، اما بیان پروتئین در بذر موجب تجمع پایدار آن در غلظت نسبتاً بالا و حجم کم و فشرده می شود که برای ذخیره سازی و استخراج مناسب است. استفاده از بذور روغنی و بیان پروتئین نوترکیب در ترکیب با اولئوسین تمام مزایای بیان در بذر از جمله ظرفیت بالای تولید، افزایش پایداری و از همه مهم تر سهولت در تخلیص را دارد. اولئوسین سبب هدف گیری صحیح پروتئین به اندام های روغنی بذر شده و سبب استخراج راحت تر و ارزان تر از آن می گردد. گلرنگ (carthamus tinctorius l.) یک گیاه دارای بذر روغنی است که امروزه با هدف استخراج روغن از آن کشت می شود. خودگشنی، خوراکی نبودن بخش های رویشی گیاه، پایداری در آب و هوای گرم و خشک و سطح زیر کشت پایین گلرنگ سبب شد تا به عنوان گیاه میزبان جهت انتقال ژن اینترفرون گامای انسانی در ترکیب با اولئوسین انتخاب شود. تولید اینترفرون گاما در بدن در واکنش به فعالیت میکروب ها و محصولات آنها رخ می دهد و به عنوان عامل مختل کننده همانندسازی و رشد ویروس ها شناخته می شود. در این تحقیق ژن های اینترفرون گامای انسانی-اولئوسین که تحت پیشبرنده بذری napin در پلاسمید pbi121 کلون شده و به اگروباکتریوم سویه lba4404 انتقال یافته بود، با استفاده از تکنیک colony pcr با آغازگرهای اختصاصی تأیید شد. تیمارهای هورمونی متفاوتی به منظور باززایی گلرنگ طراحی شده و محیط حاوی نمک های ms و ویتامین b5 و بدون هورمون به عنوان تنها محیط القای ریشه به همراه نوساقه شناخته شد. در این راستا ریزنمونه های برگ لپه ای رقم پدیده گلرنگ برای تلقیح توسط اگروباکتریوم مورد استفاده قرار گرفت. پلاسمید نوترکیب pbi121 حاوی ژن اینترفرون گامای انسانی به کمک اگروباکتریوم به گیاه گلرنگ منتقل گردید و تعدادی گیاه تراریخت به دست آمد. گیاهان تراریخت بر روی محیط ms (ویتامین b5) حاوی mg l-1 40 آنتی بیوتیک کانامایسین انتخاب شدند. آنالیز مولکولی گیاهان تراریخت وجود ژن اینترفرون گامای انسانی را در ترکیب با اولئوسین تأیید نمود.

گل میخک (l. dianthus caryophyllus)، یکی از مهم ترین گل های شاخه بریده در سراسر دنیا محسوب می شود. گل های شاخه بریده میخک از زمان برداشت تا زمان رسیدن به دست مصرف کنندگان دچار تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی متعددی می شوند. بیشتر ارقام میخک حساس به اتیلن بوده و در این خصوص استفاده از مواد بازدارنده تولید و عمل اتیلن سبب افزایش عمر گل می گردد. در این پژوهش اثر نانونقره و 1-mcp به عنوان ترکیبات بازدارنده عمل اتیلن بر روی گل های شاخه بریده میخک مورد ارزیابی قرار گرفت. گل های میخک رقم white sim بلافاصله پس از برداشت به طور جداگانه تحت این دو تیمار قرار گرفتند و در طی دوره نگهداری شاخص های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی آن ها ارزیابی گردید. به منظور بررسی اثر نانونقره بر دوام گل ها، غلظت های mg l-1 0، 1، 2 و 4 آن بر روی گل ها اسپری شد. نتایج نشان داد که نانونقره، به طور معنی داری نسبت به شاهد عمر گلجایی را در گل های شاخه بریده میخک افزایش داد به طوری که غلظت های mg l-1 2 و 4 به ترتیب 3/14 و 6/15 روز عمر گلجایی نشان دادند، درحالی که عمر گلجای شاهد 6/8 روز بود. بررسی ویژگی های بیوشیمیایی نیز حاکی از نقش موثر نانونقره در افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی بود. همچنین نتایج بدست آمده از بررسی نقش 1-mcp بر دوام عمر گلجایی و سایر خصوصیات فیزیولوژیک نشان داد که بالاترین غلظت (µl l-1 1) مورد استفاده این ترکیب موجب افزایش عمر گل ها از 3/9 روز در تیمار شاهد به 14 روز گردید. طبق نتایج بدست آمده از تجزیه واریانس، فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و پراکسیداز تحت تیمار 1-mcp به طور معنی داری نسبت به شاهد بالاتر بود. به طور کلی تیمار نانونقره و 1-mcp سبب حفظ فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در طی دوره آزمایش گردید، اگرچه در پایان دوره نگهداری میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان کاهش یافت.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

شوری یکی از بزرگترین تنش های غیره زنده است که تأثیر منفی برروی تولیدات کشاورزی دارد. کلزا یکی از مهمترین دانه های روغنی در سطح جهان است بطوریکه بعد از پنبه و سویا سومین دانه روغنی دنیا می باشد. در این بررسی، اثر تیمارهای شوری mm nacl 250، 150، 50، 0 (شاهد) برروی 18 رقم پاییزه کلزا (،agat, artus, briston, colvert, elit, express, iris, licord, okapi, oper, orbit, orkan, slm046, symbol, talaieh, tuiner, zarfam, zargol) در 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. برای غربالگیری اولیه این ارقام، درصد و سرعت جوانه زنی ارزیابی گردید که بدلیل عدم جوانه زنی و یا جوانه زنی بسیار ضعیف، تعداد 8 رقم از آزمایشات حذف شد. آزمون نرمال بودن داده ها قبل از انجام تجزیه واریانس انجام گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در 4 تکرار آنالیز شد. اثرات ساده تیمار شوری و رقم و اثر متقابل آنها در سطح احتمال 0/1% تفاوت بسیار معنی داری را نشان داد. مقایسه میانگین ها به روش lsd بر روی اثر متقابل تیمار انجام گردید. بر اساس آن رقم متحمل colvert و حساس agat برای ادامه مطالعات تشخیص داده شد. اثر تیمارهای شوری m m, nacl 150، 100، 50، 0 (شاهد) در 3 تکرار و 3 زمان 6، 12 و 24 ساعت بر روی این سه رقم اعمال گردید. پارامترهایی، وزن تر و خشک ریشه چه، ساقه چه و گیاهچه، طول ریشه چه و ساقه چه، نسبت وزن خشک ریشه چه به ساقه چه، درصد مقدار آب ریشه چه، ساقه چه و گیاهچه، مقدار جذب سدیم در ریشه چه و ساقه چه، مقدار پرولین، مقدار کمی و کیفی کل پروتئین های محلول، مقدار فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت محلول (سوپراکسید دسموتاز، پراکسیداز و کاتالاز)، مقدار قندهای محلول (رامنوز، مانوز، گلوکز و فروکتان) در ریشه چه و ساقه چه بررسی شد. تنش شوری باعث انباشت پروتئین های کل محلول، پرولین قندها، افزایش فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانت شده است و این تغییرات در رقم متحمل colvert شاخص تر از رقم agat بوده است. تغییرات وزن تر، خشک و طول ریشه چه و ساقه چه و همچنین انباشت سدیم در رقم متحمل colvert کمتر از رقم دیگر بود. میزان انباشت پرولین و پروتئین های محلول و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت در رقم متحمل colvert بیشتر از دو رقم کلزا دیگر بود