این تحقیق بر اساس مطالعه هیدرومورفولوژی حوضه رودخانه سه هزار و با تاکید بر ژئوتوریسم منطقه تهیه گردیده است. در رابطه با این مطالعه فرضیات و سوالاتی مطرح و به دنبال آن تجزیه و تحلیل هایی نیز به منظور صحت و سقم فرضیات انجام داده شده، که پیرو آن نیز پیشنهاداتی جهت مدیریت بهتر حوضه بخصوص در امر ژئوتوریسم مطرح گردیده است. حوضه رودخانه سه هزار واقع در دامنه های شمالی رشته کوه های البرز ودر منتهی الیه غربی استان مازندران و بفاصله 200 کیلومتری از شهرساری ( مرکز استان مازندران ) و حدود 15 کیلومتری جنوب شهر تنکابن واقع شده است. حوضه مزبور با توجه به دارا بودن 464 کیلومتر مربع یا 46400 هکتار وسعت عملاً جزو حوضه های متوسط به شمار رفته . ضمن اینکه این حوضه در محدوده ، 40/50الی51درجه طول شرقی و همینطور 19/36 الی 42/36 درجه عرض شمالی واقع شده است. از سویی دیگر مرتفع ترین نقطه این حوضه قله تخت سلیمان به ارتفاع 4659 متر بوده که در جنوب شرقی حوضه واقع شده و کم ارتفاع ترین نقطه آن نیز به ارتفاع 380 متر در بخش شمالی حوضه قرار گرفته است. بطور کلی با توجه به وضعیت توپوگرافی حوضه حداکثر میزان بارندگی آن در فصل پاییز بوده و از دیدگاه مورفومتری نیز تمامی عوامل آن نظیر تراکم ، انشعاب و ... مورد بررسی قرار گرفته و نقشه های مورد نیاز نیز تهیه شده . به طور مثال میزان تراکم شبکه زهکش در این حوضه برابر 62/1 کیلومتروزمان تمرکز آن نیز بر اساس سه روش گیاندوتی به میزان3ساعت و 1/0 ثانیه و برانس بای ویلیامز به میزان 39 دقیقه و روش کالیفرنیا به میزان 3 ساعت و 7دقیقه و42 ثانیه محاسبه گردیده است . از طرفی دیگر نمودار هیستوگرام این حوضه از دو بخش جداگانه تشکیل یافته است. بخش فوقانی یا آغازین منحنی که دارای شیب کاو بوده که این امر نمایشگر وجود عمل فرسایش در حوضه به شمار رفته در حالیکه بخش پائین دست است این منحنی دارای شیب کوژ بوده و این شکل حکایت از تداوم محل فرسایش در حوضه می نماید. از طرفی از آنجا که سطح زیر منحنی بیشتر از سطح بالایی آن به نظر می رسد. این وضعیت نشان دهنده این مطلب به شمار می رود که فقط کمتر از 10 درصد ازسطح حوضه فرسایش داشته. و این به معنای جوان بودن حوضه بشمار می رود و از طرفی دیگر از جمله مسائل دیگری که در این تحقیق به آنها پرداخته شده پدیده یخچال ها شامل اشکال وعوارض مختلف آن وهمینطور ژئوتوریسم وتوانمندی های مختلف آن در حوضه رود خانه سه هزار می باشد .

توپوگرافی منطقه به نحوی است که از شمال به جنوب دارای شیب ملایم و در قسمتهای مختلف شیب متفاوت دارد. زمین شناسی منطقه از پرکامبرین تا کواترنر را شامل می شود. براساس نتایج اقلیمی حاصل از روش دومارتن محدوده در اقلیم خشک قرار می گیرد و براساس طیقه بندی اقلیمی آمبرژه در منطقه نیمه خشک نسبتاً گرم واقع اس، متوسط بارندگی سالیانه در این ایستگاه 249،6 میلی متر است و بیشترین بارندگی در بهار و پاییز رخ می دهد. مهمترین رودخانه های محدوده آب بر و هزاررود است که فصلی می باشند. سیمای ریخت شناسی منطقه مورد مطالعه به 3 واحد ژئومورفولوژی: کوهستان، دشت و تپه ماهور تقسیم می شود. با توجه به تحقیقات صورت گرفته در این تحقیق مهمترین تحولات ژئومورفولوژی موجود در محدوده فعالیتهای تکونیکی می باشد که به علت دو گسل راندگی در امتداد هم و گسلهای فرعی در قسمت های میانی دشت وجود اراضی بدلندی، بسترهای طغیانی، مخروط افکنه ها، زمین لغزش ها و اشکال ناشی از هوازدگی شیمیایی و هوازدگی فیزیکی می باشد. تحولات ژئومورفولوژیکی که در بحران خیزی محمده اثر دارند وقوع زمین لرزه ، سیل، فرسایش و تولید رسوب می باشد به منظور برنامه ریزی و مدیریت قبل از بحران یک سری پیشنهاداتی ارائه می گردد که شامل برنامه ریزی در جهت توسعه شهر آب بر به سمت غرب و جلوگیری از رشد عمودی (ساختمان های چند طبقه) در آینده مخصوصاً به سمت جنوب و در زمینه سیل با توجه به کوهستانی بودن منطقه اجرای عملیات آبخیزداری با توجه به راهکارهای مناسب و برای مقابله با لغزش انجام زهکشی در توده ی لغزش انجام زهکشی در توده لغزشی عنوان شده است.

هدف از این مطالعات ارزیابی تأثیر کمی سد کرخه و توسعه شبکه آبیاری روی آبخوان دشت اوان است، که بدین منظور آمار و اطلاعات مورد نیاز از قبیل: هواشناسی، نقشه ها، اطلاعات کلیه چاههای بهره برداری و مشاهده ای(مشخصات، لاگ، آزمایش افت پله ای) جمع آوری، میزان دقت آنها تعیین و سپس اطلاعات قابل استفاده انتخاب گردید. مطالعات صحرایی شامل: زمین شناسی، شناسایی منابع آب و اندازه گیری نوسانات سطح آب زیرزمینی صورت پذیرفت. زمین شناسی دشت اوان، از دیدگاه چینه شناسی، سنگ شناسی، زمین شناسی ساختمانی، ‍ژئومورفولوژی و تأثیر سازندها بر کیفیت منابع آب مورد بررسی قرار گرفته است. شناسایی واحدهای آب چینه ای در منطقه بر اساس لاگ چاههای مشاهده ای موجود در دشت، صورت گرفته و نوع و جنس لایه های آبدار در نواحی مختلف دشت، مشخص شد است. با توجه به مطالعات انجام شده، آبخوان دشت اوان از نوع آزاد می باشد. بخشی از تغذیه آبخوان دشت اوان، از سمت شمال و شمال غربی و توسط مخزن سد کرخه، که شامل سازندهای کنگلومرای بختیاری و بخش ماسه سنگ لهبری است، صورت می گیرد. طی سالهای آبی 73 تا 86 سه قسمت بر روی هیدروگراف واحد قابل تفکیک می باشد، مرحله اول دوره زمانی آبان 73 تا فروردین 78 می باشد، که تراز متوسط آبخوان در حال افت بوده و بر اثر افزایش برداشت آب از چاهها، حجم تخلیه از آّخوان افزایش یافته و به علت بیلان منفی، سطح آب در آبخوان دچار افت شده است. مرحله دوم شامل دوره زمانی فروردین 78 تا اسفند 83 را شامل می شود، در این دوره به علت بهره برداری از شبکه آبیاری، نفوذ پسابهای کشاورزی و احتمالاً در اثر آغاز آبگیری مخزن سد در بهمن ماه 78 و شروع تغذیه آبخوان از مخزن سد کرخه، سطح آب با روند نسبتاً ثابتی در حال افزایش می باشد. مرحله سوم فروردین 84 تا اسفند 86 را شامل می شود، که تراز آبخوان روند ثابتی را طی کرده است. در فاصله زمانی بین آبان 73 تا اسفند 78، سطح آب در هیدروگراف واحد 6/2 متر افزایش را نشان می دهد. بر اساس نقشه های حداقل تراز آب زیرزمینی(سالهای 75 و 89)، مربوط به دروه آماری قبل و بعد از احداث سد کرخه، بیشترین میزان بالاآمدگی سطح آب در قسمت غرب و شمال غرب دشت، بین 9 تا 16 متر، در نواحی میانی بین 7 تا 11 متر و در ماباقی نقاط دشت، بین 1 تا 9 متر متغییر می باشد.

بخش عمده ای از ایران در مناطق کوهستانی قرار گرفته است. در این مناطق همواره مخاطرات دامنه ای فعال می باشد و هرساله خسارات زیادی را به اراضی دامنه ای و تاسیسات وارد میکند. پهنه بندی یکی از روش های است که به کمک آن مناطق بحرانی شناسایی می شود. هدف از این تحقیق شناسایی و پهنه بندی مخاطرات دامنه ای و تهیه نقشه خطر مخاطرات دامنه ای در محدوده حد فاصل مجره تا لرزده در محور ارتباطی اسالم خلخال به عنوان مطالعه موردی است. محدوده ی مورد بررسی در شمال و شمال غرب ایران از روستای مجره واقع در پنج کیلومتری جنوب شرق شهرستان خلخال شروع وتا لرزده به مساحت 325 / 48 کیلومتر مربع می باشد. شرایط توپوگرافی، اقلیمی و زمین شناسی منطقه باعث فعال بودن مخاطرات دامنه ای در این منطقه شده است. برای بررسی و پهنه بندی حرکات دامنه ای در منطقه ا بتدا با مطالعه پیشینه پژوهش های صورت گرفته در در مورد منطقه، بازدید میدانی و عکس های هوایی پدیده ای موجود در منطقه شناسایی و در نقشه ثبت شد. سپس با شناسایی عوامل موثر و وزن دهی آنها به روش تحلیل سلسله مراتبی(ahp) وزن نسبی هر عامل به دست آمد و نقشه های جداگانه ای برای لغزش، بهمن وجریان واریزه توسط نرم افزار arcgis رسم شد. و با هم پوشانی آنها نقشه نهایی خطر حرکات دامنه ای منطقه تهیه شد که بر اساس آن حدود %14.76 از مساحت منطقه در پهنه خطر بسیار زیاد، %33.76 در پهنه خطر زیاد، %40.35 در پهنه خطر متوسط و %11.14 در پهنه خطر کم قرار گرفت.

در محدوده مورد مطالعه (شمال تهران) اشکال تکتونیکی زیادی قرار دارد که از جمله آنها می توان به گسل های اصلی و فرعی اشاره کرد. با توجه به اهمیت محدوده مورد مطالعه و مناطق مسکونی و جمعیت ساکن در محدوده که تعداد نفرات زیادی را در بر می گیرد، شناخت این گسل ها و تاثیرات آنها بر مخاطرات محیطی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. فعالیت هر کدام از گسل های واقع در منطقه می تواند موجب بروز زلزله و ایجاد خسارات و تلفات چشمگیری داشته باشد. در این تحقیق سعی شده تا با شناخت این اشکال و نحوه عملکرد و تاثیر آنها بر مخاطرات، راهکارهایی ارائه کرد تا در موقع بروز زلزله، از میزان خسارات کاسته شود.