هدف از این پژوهش تعیین اثر بخشی آموزش بازشناسی هیجان ها بر مهارت های اجتماعی کودکان دارای اتیسم با عملکرد بالا است. در این پژوهش از طرح آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان مبتلا به اتیسم شهر تهران است که در سال تحصیلی 91-90 در مدارس مخصوص این کودکان درس می خواندند. حجم نمونه 21 پسر 6 تا 12 سال با اتیسم عملکرد بالا بودند که به صورت در دسترس انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه اتیسم گیلیام و نیمرخ مهارت های اجتماعی اتیسم بر روی هر دو گروه اجرا گردید و سپس آموزش بازشناسی هیجان ها در 5 مرحله، به مدت 6 هفته و هر هفته 2 جلسه برای گروه آزمایش اجرا گردید و در اتمام جلسات مداخله، 2 آزمون به طور مجدد برای هر دو گروه اجرا گردید. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش بازشناسی هیجان ها منجر به بهبود مهارت های اجتماعی (030/0=p) و کاهش نارسایی های تعامل اجتماعی (015/0=p) و حتی کاهش نارسایی های ارتباطی (010/0=p) افراد دارای اتیسم با عملکرد بالا در مقایسه با گروه کنترل می گردد (05/0 > p). کلیدواژه ها: اتیسم، مهارت های اجتماعی و آموزش بازشناسی هیجان ها.