عملکرد سیستم ایمنی نقش مهمی در سلامت افراد دارد. ورزش به طور مستقیم و غیر مستقیم بر عملکردهای سیستم ایمنی و هورمونی تاثیر می گذارد. ایمونوگلوبولین a بزاقی(s-iga) اصلی ترین بخش سیستم ایمنی در مجاری تنفسی فوقانی است. کورتیزول نیز، مجاری فوقانی و دیگر شاخص های ایمونولوژیک را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر یک جلسه تمرین استقامتی و مقاومتی بر مقادیر iga و کورتیزول بزاقی زنان میانسال غیرفعال بود. در این پژوهش 45 زن میانسال غیر فعال از میان کارمندان بیمارستان های دولتی سطح شهر زاهدان با دامنه سنی 55-40 سال که سابقه تمرین ورزشی مستمر نداشته اند، انتخاب و به روش تصادفی ساده در سه گروه (مقاومتی، استقامتی، کنترل) قرارگرفتند. آزمودنی ها طبق برنامه در‍ پروتکل تمرین مقاومتی و استقامتی به مدت 45 دقیقه شرکت کردند. قبل از شروع تمرین و بلافاصله پس از اتمام تمرین، 4 میلی لیتر بزاق تحریک نشده، جهت تعیین پاسخ متغیرهای تحقیق گرفته شد و میزان iga و کورتیزول بزاقی اندازه گیری شد. برای بررسی طبیعی بودن گروه ها از آزمون کولموگروف - اسمیرنوف و برای بررسی اختلافات بین گروهی از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و برای بررسی درون گروهی از آزمون t وابسته و با استفاده از نرم افزار spss21 در سطح معنی داری 05/0?p تحلیل شد. یافته های تحقیق حاضر نشان داد یک جلسه تمرین استقامتی و مقاومتی موجب کاهش معنادار iga شد(p=0/01, p= 0/03). همچنین یک جلسه فعالیت استقامتی و مقاومتی موجب افزایش کورتیزول بزاقی شد. اما این افزایش در گروه مقاومتی معنادار نبود((p=0/10. انجام تمرینات شدید استقامتی و مقاومتی افزایش کورتیزول واحتمالاً ایمنی مخاطی افراد میانسال راتحت تاثیر قرار خواهد داد، بنابراین نوع تمرین بر پاسخ ایمنی مخاطی و هورمونی تاثیرگذار است.

هدف : بررسی تمرینات پلایومتریک بر توان انفجاری و تغییر شتاب بازیکنان هندبال. روش تحقیق: بیست و چهار بازیکن هندبال با میانگین سن 4/5 +- 21 سال، قد 6/1 +- 180 سانتیمتر و وزن 9/8 +- 71 کیلوگرم بطور داوطلب در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنیها بطور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند و به مدت هفت هفته گروه تجربی تمرینات پلایومتریک و گروه کنترل تمرینات عادی هندبال را انجام دادند. از آزمودنیها پیش آزمون و پس آزمون ارتفاع پرش عمقی از سطح 20، 40، 60 و 80 سانتیمتری و تغییر شتاب به عمل آمد. توان انفجاری نیز با استفاده از فرمول لوئیز محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل دادها از آنالیز کوواریانس ، آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون t استودنت مستقل و وابسته استفاده شد. نتایج: -1 میزان پرش ارتفاع آزمودنیهای گروه تجربی برای کلیه وضعیتهای پرش (پرش درجا، پرش عمقی از سطح 20، 40، 60 و 80 سانتیمتر) افزایش معنی دار نشان داد (p<0/05). میزان پرش عمقی از سطح 40 و 60 سانتیمتر بیشترین افزایش را نشان داد. میزان افزایش ارتفاع پرش گروه کنترل معنی دار نبود (p>0/05). -2 توان انفجاری بازیکنان هندبال بعد از پرش از سطح 20، 40، 60 و 80 سانتیمتر افزایش معنی دار نشان داد (p<0/05). افزایش توان انفجاری بعد از پرش از سطح 40 و 60 سانتیمتری بیشترین افزایش را نشان داد. -3 افزایش تغییر شتاب ورزشکاران هندبال گروه تجربی معنی دار بود (p<0/05). -4 متغیر وزن بر رکورد و توان انفجاری ورزشکاران تاثیر معنی دار نداشت . نتیجه گیری کلی: -1 در این تحقیق تمرینات پلایومتریک انفجاری دارند، شده است . از این جهت این تمرینات حائز اهمیت می باشند. -2 افزایش رکورد و توان انفجاری در پرش عمقی از سطح 40 و 60 سانتیمتری بیشترین مقدار را نشان داد که احتمالا ناشی از فعال شدن مکانیسمهای خاص نظیر اجزاء الاستیکی، رفلکسی و انقباضی می باشد، که می تواند مورد توجه و دقت قرار گیرد. -3 به سبب اهمیت تغییر شتاب و تغییر مسیر در اجرای مهارتهای ورزشی از آنجایی که تمرینات پلایومتریک موجب افزایش این عامل شده است ، می توان برای موفقیت ورزشکاران از این برنامه ها استفاده کرد. -4 متغیر وزن بر رکورد و توان انفجاری تاثیر معنی دار ندارد. بنابراین نمی توان اظهار داشت افرادیکه دارای وزن کمتری هستند، رکورد پرش و توان انفجاری بالاتری دارند و بالعکس .