مطالعه حاضر طی بهمن تا اسفند 1392 و به منظور تعیین شیوع و شناسایی نوع آلودگی انگل های کرمی دستگاه گوارش اسب های استان خوزستان در ارتباط با فاکتورهای خطر مرتبط با آن انجام گردید. برای این منظور، در مجموع و بطور تصادفی از تعداد 183 راس اسب (66 راس نریان و 117 راس مادیان) از شهرهای رامهرمز، آبادان، اهواز، شوشتر، شوش و دزفول نمونه گیری مدفوع بعمل آمد. شمارش تعداد تخم در مدفوع انجام شد و تخم ها برای تعیین نوع نماتود موجود کشت گردید. برای آزمایش تخم کرم ها از روش شناورسازی و برای شناسایی لاروهای نماتودها از روش برمن استفاده شد. نتایج بررسی حاضر شیوع آلودگی به نماتود اسبان استان خوزستان را 1/30% نشان داد. در تمام نمونه های مورد بررسی تخم ترماتود و سستود مشاهد نگردید. از نماتودهای شناسایی شده، تعداد 4/22 درصد به پاراسکاریس اکوئوروم 3/10 درصد به استرونگل ها و 7/2 درصد توامان به پاراسکاریس اکوئوروم و استرونگل ها آلوده بودند. فراوانی آلودگی در نریان 33/3 درصد و در مادیان 2/28 درصد بود. فراوانی آلودگی در شهرهای رامهرمز، آبادان، اهواز، شوشتر، شوش و دزفول به ترتیب 7/16، 30، 1/23، 7/40، 3/31 و 7/38 درصد بود. در اسب های با سابقه مصرف داروی ضد انگل 9/25 درصد و در اسب هایی که سابقه مصرف داروی ضد انگل نداشتند 7/41 درصد آلوده بودند. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که ارتباطی بین آلودگی انگل های کرمی دستگاه گوارش اسب های تحت مطالعه با جنس، سن و مناطق وجود ندارد ولی این اختلاف بین اسب های با سابقه مصرف داروی ضد انگل و آن هایی که سابقه مصرف داروی ضد انگل نداشتند معنی دار بود. در کشت مدفوع اسب های آلوده لاروهای مرحله سوم سیاتوستومم، پوتریوستومم ، تریودنتوفوروس و استرونژیلوس ولگاریس تشخیص داده شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که فراوانی آلودگی انگل های کرمی دستگاه گوارش در اسب های خوزستان بالا است و اقداماتی از قبیل افزایش بهداشت محل نگهداری اسب ها، مانیتورینگ آلودگی های انگلی و برنامه استفاده از داروهای ضد انگل نیاز می باشد تا باعث ارتقا سلامت و عملکرد اسب ها شود.