مقوله رفتار شهروندی سازمانی از جمله موضوعات مهم رفتاری و مدیریتی است که می تواند به عنوان یکی از ویژگی های رفتاری کارکنان، در موفقیت پروژه های پیاده سازی سیستم های برنامه ریزی منابع سازمان، تاثیر به سزایی داشته باشد. اما این مسئله، کمتر به صورت علمی در ادبیات سیستم های اطلاعاتی مورد تحقیق قرار گرفته است و جنبه های تاثیرگذار آن شناسایی شده است. لذا در این تحقیق، تلاش شده است تا رابطه میان آن دو متغیر، مورد بررسی قرار گیرد. جامعه آماری این پژوهش، شرکت های ایرانی می باشد که حداقل نه ماه از زمان پیاده سازی سیستم برنامه ریزی منابع سازمان آنها گذشته باشد و با توجه به اینکه بسیاری از سیستمهای داخلی برخی از ویژگیهای سیستمهای برنامه ریزی منابع سازمان نظیر انطباق با تجارب برتر جهانی و پوشش کامل فرایند های سازمان را ندارند ؛ از سیستم برنامه ریزی منابع سازمان معتبر خارجی نیز استفاده کرده باشند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه می باشد که داده های 8 سازمان حائز شرایط جمع آوری شده و مدل سازی معادلات ساختاری (روش تحلیل حداقل مربعات جزئی) با استفاده از نرم افزار smartpls روی آن انجام شده است. نتایج نشان می دهند که مولفه های رفتار شهروندی سازمانی، نقش قابل توجهی در موفقیت پیادهسازی سیستمهای برنامه ریزی منابع سازمان دارند. در این تحقیق، ارتباط مولفه های نوع دوستی، وظیفه شناسی، احترام و تکریم و فضیلت شهروندی با موفقیت سیستم برنامه ریزی منابع سازمان، مورد بررسی قرار گرفتند که طبق نتایج تحقیق، تمامی این متغیرها، ارتباط مستقیم و مثبت معنی داری با موفقیت سیستم برنامه ریزی منابع سازمان دارند. با توجه به یافته های تحقیق، ضروری است که مدیران سازمان ها با تاکید بر ارتقای رفتار شهروندی سازمانی، به بهبود موفقیت پیادهسازی سیستمهای برنامه ریزی منابع سازمان بپردازند و ساز و کارهایی را بدین منظور در پیش گیرند.

مقدمه و هدف : بتا تالاسمی ماژور از جمله انواع شایع هموگلوبینوپاتی هاست، که در ایران نیز از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است. اگرچه اطلاع رسانی عمومی سبب کاهش 51 درصدی موالید مبتلا به بتا تالاسمی ماژور گردیده است، اما باز هم شیوع این بیماری در کشور بالاست. مبتلایان به بتا تالاسمی ماژور دچار عفونت هایی مانند عفونت هپاتیت c می شوند. علیرغم غربالگری دهندگان خون و کاهش چشمگیر شیوع هپاتیت c از طریق ترانسفیوژن، ولی همچنان عفونت hcv بین 30 تا 60 درصد تخمین زده می شود. لذا در این مطالعه به بررسی میزان فراوانی هپاتیت c در بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور و ارتباط هپاتیتc فعال با سطح فریتین سرم در بیماران مرکز پزشکی خاص تهران طی سال های 89 و 90 پرداختیم. روش مطالعه : 65 بیمار مبتلا به بتاتالاسمی ماژور در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. در مرحله بعدی از کلیه افراد آزمایش سرمی hcvab جهت بررسی از نظر ابتلا به عفونت هپاتیت c به عمل آمد، تا میزان فراوانی آن در این بیماران مشخص شود. از طرف دیگر با آزمایش pcr، فعال بودن هپاتیت c در بیماران بررسی شد. بعلاوه سطح فریتین سرم کلیه افراد تعیین گردید و سطح فریتین سرم با میزان هپاتیت c فعال مقایسه شد. در نهایت آنالیز آماری داده ها با استفاده از نرم افزارآماری 19spss انجام گردید. یافته ها و نتیجه گیری : طبق آزمون کااسکوئر رابطه معنی داری بین متوسط تزریق خون سالانه و ابتلا به هپاتیت c (با روش تشخیصی riba و pcr) وجود نداشت (05/0 < p). همچنین طبق آزمون کااسکوئر رابطه معنی داری بین سطح سرمی فریتین و ابتلا به هپاتیت c (با روش تشخیصی riba)وجودداشت(05/0>p)ولی(باروش تشخیصی pcr) وجود نداشت (05/0 < p).