ارتباط بین موسیقی با تغییرات فیزیولوژیکی و روانی در حین تمرین و کار، مسئله ای است که همواره نظر متخصصین علوم ورزشی و روان شناسی را به خود معطوف داشته است. در مورد اثرات موسیقی بر بیماران مختلف و موسیقی درمانی تحقیقات بسیاری انجام گردیده، ولی پژوهشی دال بر تأثیرات آن در تمرینات ورزشی و فعالیت بدنی کمتر یافت می شود .هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر موسیقی کلاسیک بر سطوح انگیختگی ادراک شده و درک فشار در مراحل فعالیت ورزشی زیر بیشینه و وامانده ساز در جوانان ورزشکار بود. بدین منظور 20 مرد و زن ورزشکار دارای میانگین سنی61/1±2/21 سال در گروه زنان و میانگین سن 60/2 ±6/21 سال در گروه مردان در تحقیق حاضر شرکت کردند. این افراد به روش cross over در دو جلسه ی متوالی بدون موسیقی و با موسیقی متوسط تا واماندگی به فعالیت پرداختند. به منظور بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون آماری کلوموگروف ـ اسمیرنوف استفاده شد. جهت بررسی دقیق تاثیر جنس بر متغیر های پژوهش در غالب فرض های تحقیق با استفاده از آزمون آماری t مستقل تفاوت های واقعی متغیرها در هر مرحله بین دو جنس محاسبه شد. جهت بررسی اثر موسیقی بر متغیرهای وابسته در هر گروه از آزمون t مستقل استفاده شد. در همه آزمون ها مقدار خطا در سطح 05/0p < محاسبه شد. نتایج نشان داد که در شرایط گوش فرا دادن به موسیقی تنها در شدت 60% ضربان قلب بیشینه تفاوت بین دو جنس معنی دار بود، بدین معنی که زنان عملکرد بهتری از مردان داشتند. در بقیه ی موارد (70 و 80% ضربان قلب بیشینه و زمان رسیدن به واماندگی) تفاوت معنی داری بین دو جنس در شاخص سطح انگیختگی مشاهده نشد. همچنین در شاخص درک فشار در شرایط گوش دادن به موسیقی تنها در 80% ضربان قلب بیشینه تفاوت بین دو جنس معنی داربود بدین معنی که مردان نمرات بالاتری در شاخص در فشار در این مرحله از تمرین به دست آوردند. بنا بر یافته ها در خصوص افزایش زمان رسیدن به واماندگی در شرایط با موسیقی تفاوت معنی داری بین دو جنس وجود نداشت. به طور کلی زنان تغییرات بالاتری را در حین گوش دادن به موسیقی در فعالیت زیر بیشینه تجربه کردند. بنا بر الگوی نتایج حاضر استفاده از موسیقی در خلال انجام فعالیت های هوازی (زیر بیشینه ) می تواند باعث ایجاد تغییرات مثبتی از جمله ایجاد انگیختگی بیشتر ،تحمل بار کار و خستگی بهتری به ویژه در زنان شود.

هدف این تحقیق تعیین اثر پیش¬سرمایش بر اجرای آزمون رست در محیط گرم بود. بدین منظور 12دانشجوی فوتسالیست تربیت بدنی مرد در دو جلسه جداگانه به فاصله 3 روز در این تحقیق شرکت نمودند. که در دو جلسه آزمودنی¬ها قبل از پوشیدن جلیقه متغیر¬های مورد نظر اندازه¬گیری شد و بعد جلیقه (با جلیقه معمولی و با جلیقه یخ) را پوشیده و با60 درصد ضربان بیشینه به مدت 30 دقیقه شروع به گرم کردن کردند و سپس تست rast (تمرین سرعتی 35×6) را انجام دادند و بلافاصله پس از انجام فعالیت مذکور، متغیر¬های مورد نظر مجدداً اندازه¬گیری شد. تحلیل¬های آماری در سطح معنی¬داری 05/0 نشان داد که فشار خون و لاکتات خون در دو شرایط یکسان بود و تفاوت معنی¬داری نداشتند (05/0 p<). در پیش¬سرمایش میانگین توان بیشینه، توان متوسط، توان کمینه، ضربان قلب و دمای مرکزی، نسبت به گروه کنترل بالاتر بود و تفاوت معنی¬داری در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (05/0 p<). در مجموع این نتایج پیشنهاد می¬کنند که پیش¬سرمایش به روش پوشیدن جلیقه یخ، موجب بهبود تکرار اجرای فعالیت شدید می¬گردد. واژگان کلیدی: پیش¬سرمایش، توان بی¬هوازی، فعالیت شدید.