از زمان پیدایش رویکرد پروسه-محوری در آموزش مهارت نوشتاری در زبان دوم مسائل مهم در امر آموزش مهارت نوشتار، نحوه و چگونگی ارائه بازخورد اصلاحی به نوشتار دانشجویان بوده است. در این مطالعه سعی شده است تا تاثیر بازخوردهای اصلاحی صریح و ضمنی بر روی صحت و درستی نوشتار دانشجویان با مهارت زبانی متوسط در ایران و در یک محیط دانشگاهی (n = 59) مورد بررسی قرار بگیرد. قبل از اجرای پروژه آزمون تافل وپیش آزمون نوشتاری برگزار شد تا ثابت گردد که سطح مهارت زبانی و نوشتاری دانشجویان یکسان و در حد متوسط است. سه ساختار گرامری که در صد بالایی از خطای دانشجویان در آزمون نوشتاری را شامل می شدند جهت مطالعه انتخاب شدند. سه گروه شکل گرفت: گروه بازخورد اصلاحی صریح ( 22 n =) گروه بازخورد اصلاحی ضمنی (17 n =) و گروه کنترل(20 n =). گروههای آزمایش در سه تکلیف نوشتاری نسبت به صحت و درستی کاربرد فاعل، فعل، و حروف تعریف معین و غیر معین بازخورد اصلاحی دریافت کردند. بعد از آزمایش دو تست نوشتاری از دانشجویان گرفته شد که یکی از آنها بلافاصله بعد از آزمایش بود و تست دوم سه هفته بعد از اتمام آزمایش برگزار شد. با محاسبه one way-anova و post hoc-tukey anova مشخص گردید که در پس آزمون فوری دو گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل پیشرفتی در صحت و درستی مهارت نوشتاری خود نداشتند (p = 0.004 < 0.05) و گروه بازخورد اصلاحی صریح عملکرد بهتری نسبت به گروه بازخورد اصلاحی ضمنی p = 0.00 < 0.05)) داشته است. با این وجود paired samples t-tests مشخص نمود که هر سه گروه در پس آزمون فوری در مقایسه با پیش آزمون نوشتاری عملکرد بهتری داشتند. در پس آزمون با فاصله، دو گروه آزمایش بهبودی در صحت و درستی نوشتار خود در مقایسه با گروه کنترل نداشتند (p = 0.93 > 0.05)و تفاوت بارزی بین عملکرد دو گروه آزمایش در پس آزمون با فاصله وجود(p = 0.99 > 0.05) نداشت. اطلاعات آماری همچنین نشان داد که گروه کنترل نسبت به دو گروه آزمایش پیشرفت بیشتری در پس آزمون با فاصله داشته است. paired sample t-tests نشان داد که تفاوت بارزی در عملکرد دو گروه آزمایش در پس آزمون با فاصله در مقایسه با پیش آزمون نوشتاری وجود ندارد.

در طول سال ها، راهکارهای بی شماری برای تدریس مهارت خواندن و درک مطلب و امتحان موثر بودن این راهکارها پدید آمده است. استفاده از کامپیوترها در مکان های آموزشی در طول دهه ی گذشته افزایش یافته است. در ضمن، برنامه ی call (یادگیری زبان به کمک کامپیوتر) در حال تجربه یک رنسانس در عصر جدید تدریس و یادگیری زبان، با محبوبیت زیاد می باشد. تحقیق حاضر، تاثیر یادگیری زبان به کمک کامپیوتر و بطور ویژه تاثیر بازخورد صریح به کمک کامپیوتر بر مهارت درک مطلب زبان آموزان ایرانی سطح متوسط را مورد بررسی قرار داده است. بدین منظور، یک طرح آزمایشی پیش آزمون/ پس آزمون ایجاد شد. این تحقیق بر روی دانش آموزان دو کلاس (هر کلاس در برگیرنده ی 30 دانش آموز) انجام شد که برای شرکت در کلاس زبان عمومی در دانشگاه جهرم ثبت نام کرده بودند. آزمایش با برگزاری تست تافل برای سنجیدن سطح مهارت زبانی آنها آغاز شد. نتیجه ی این آزمون نشان داد که تمام دانش آموزان در سطح متوسط قرار دارند. سپس، تصادفا یک کلاس به عنوان گروه کنترل و کلاس دیگر به عنوان گروه آزمایش انتخاب شد. علاوه براین، همگن بودن سطح درک مطلب آنان نیز با اجرای تست درک مطلب fce بررسی شد. مدرس هر دو گروه یک نفر بود. با گروه آزمایش بدون حاضر شدن در کلاس درس و از طریق کامپیوتر( ایمیل) و با دادن بازخورد صریح و با گروه کنترل به روش سنتی کار شد. در پایان تحقیق، یک تست fce درک مطلب همسان با پیش آزمون از زبان آموزان گرفته شد. و یک پرشسنامه برای بیرون کشیدن دیدگاه دانشجویان نسبت به روش تدریس(یادگیری) به هر دو گروه داده شد. داده های جمع آوری شده از طریق چندین تست تی مستقل، دوگانه و chi-squareتحلیل شدند. نتایج، نشان دهنده ی تاثیر قابل توجه و معنادار بازخورد صریح به کمک کامپیوتر بر پیشرفت درک مطلب دانشجویان سطح متوسط در ایران و همچنین تفاوت معنادار در دیدگاه های دو گروه نسبت به روش یادگیری بودند.