سیستمهای فتوولتائیک منابع قدرت غیرخطی هستند که توان خروجی آنها به شدت تحت تاثیر دو عامل تابش و دمای محیط می باشد. یکی از معایب این سیستمها بازده بسیار پائین آنها می باشد، چرا که سلولهای خورشیدی به ندرت در نقطه حداکثر توان کار می کنند. تاکنون با روشهای مختلفی از جمله معادلات غیرخطی و مدل کردن ریاضی، شبیه سازی این سلولها انجام شده است. اما در همه آنها نیاز به داشتن پارامترهای سلول می باشد که اغلب در دسترس نبوده و یا برای محدوده خاصی از ولتاژ و جریان می باشند.