قیمت گذاری معابر(road pricing) یکی از روشهای محدودیت ترافیک بوده و بصورت اخذ عوارض و مالیاتهای مختلف از استفاده کنندگان راهها و معابر اعمال می گردد. چهارچوب نظری قیمت گذاری تراکم (congestion pricing) براساس اصول اقتصاد قیمت گذاری هزینه حاشیه ای بوده و بدین صورت بیان می شود که استفاده کنندگان از معابر متراکم بایستی عوارضی پرداخت نمایند که اختلاف بین هزینه حاشیه ای اجتماعی (marginal-social cost) و هزینه متوسط است . در این تحقیق پس از بحث در خصوص اجزاء، خصوصیات و رویکردهای مختلف قیمت گذاری معابر، دو مدل قیمت گذاری تراکم به فرم استاتیک بسط داده می شوند. مدل اول براساس اصل تعادل استفاده کننده در تخصیص ترافیک بوده و تابع هزینه کمان به دو صورت مطرح می شود. در وهله اول، هزینه متوسط برابر هزینه حاشیه ای فرض شده و پس از آنکه حجم ترافیک از سطح جریان مشخصی (حداکثر جریان تحت سطح سرویس c) تجاوز نمود، هزینه حاشیه ای بیش از هزینه متوسط کمان در نظر گرفته شده و اختلاف به صورت عوارض تراکم مطرح می شود. در مدل دوم، محدودیت ظرفیت بصورت یک قید و بطور صریح منظور شده و بنابراین یک عوارض اضافی جایگزین زمان تلف شده در صف می گردد. شبکه معابر ناحیه مرکزی شهر اصفهان برای مطالعات موردی انتخاب گردیده و عوارض تراکم برای هر دو مدل محاسبه و نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. نتایج حاکی از آن است که مدل دوم عوارض مناسبتری را نسبت به مدل اول برای شرایط تراکم شبکه معابر ارائه می دهد. البته حساسیت مدل دوم نسبت به تقاضا دلیل دیگری برای انتخاب آن جهت قیمت گذاری تراکم شبکه مرکزی معابر شهری می باشد.