جامعه پژوهش را 600 نفر از بانوان متقاضی ورود به مقطع کارشناسی رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور تشکیل می دهند که نمره قبولی در آزمون تئوری فراگیر را کسب کرده بودند .از این تعداد 233 نفراز بانوان بصورت تصادفی با میانگین سنی (6/093±27/11) سال ، قد (533/8±161/09) سانتیمتر ، وزن (9/34 ± 58/9) کیلوگرم انتخاب شدند. در این پژوهش که از نوع کاربردی به روش همبستگی توصیفی انجام شد ، اندازه گیری آنتروپومتری و ترکیب بدنی در مورد هریک از آزمودنی ها انجام شد، .ناهنجاری های لوردوز و کیفوز بوسیله "اسپاینال موس " اندازه گیری شد و برای تجزیه و تحلیل آماری از ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 0/05 استفاده شد . نتایج اندازه گیری ترکیب بدنی ، لوردوز وکیفوز هریک از آزمودنی ها به قرار زیر است : شاخص توده بدنی (8/14±23/1)کیلوگرم بر متر مربع ، شاخص نسبت دور کمر به دور باسن (0/89±0/793 )سانتیمتر ،شاخص دور کمر (9/83±77/10) سانتیمتر ، چربی بدن (8/22±32/46)درصد ، لوردوز( 9/3±36/2) درجه و کیفوز (8/7±45/21) درجه. نتایج تحقیق نشان داد شاخص توده بدن با ناهنجاری لوردوز رابطه معناداری داشت درحالیکه درصد چربی بدن ، شاخص دور کمر وشاخص نسبت دور کمر به دور باسن با ناهنجاری لوردوز رابطه معناداری نداشت و نیز شاخص توده بدن و درصد چربی بدن با ناهنجاری کیفوز رابطه معناداری نداشت همچنین شاخص دور کمر و شاخص نسبت دور کمر به دور باسن با ناهنجاری کیفوز رابطه معناداری نداشت . بطورکلی نتایج این پژوهش نشان داد که wc , whr و درصد چربی بدن با ناهنجاری های لوردوز و کیفوز رابطه معناداری نداشت،bmi با ناهنجاری لوردوز رابطه معنادار داشت درحالیکه با ناهنجاری کیفوز رابطه معناداری نداشت .

در این تحقیق به بررسی و مقایسه دامنه حرکتی شانه، وضعیت قرارگیری کتفها و میزان کایفوز در ورزشکاران اورهد، لاورهد با غیر ورزشکاران می پردازیم.نمونه های این تحقیق شامل 90 مرد با میانگین سن 3/31 ± 23/60 سال بودند. آزمودنیها شامل 15 هندبالیست، 15 بسکتبالیست، 15 تنیسور، 15 پینگ پنگ باز و 30 نفر غیر ورزشکار بودند. مجموعه داده ها از طریق معاینه و فرم جمع آوری اطلاعات ثبت شد. دامنه حرکتی شانه با انعطاف سنج لیتون و در وضعیت ایستاده بدست آمد. متغیرهای مورد اندازه گیری شامل خم شدن، باز شدن، چرخش داخلی، چرخش خارجی و دورشدن مفصل شانه بود. وضعیت قرارگیری کتف با آزمون تست حرکت جانبی استخوان کتف (lsst) و میزان کایفوز نیز با استفاده از خط کش منعطف اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از روشهای آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون t، anova و پیگرد توکی در سطح (0/05>p) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج تحقیق حاضر نشان داد در حرکات بازشدن و چرخش داخلی در هندبالیستها، در حرکات دورشدن و چرخش داخلی در بسکتبالیستها و در حرکات خم شدن و چرخش داخلی در پینگ پنگ بازها با غیر ورزشکاران، اختلاف معنی داری وجود دارد. در مقایسه وضعیت قرارگیری کتف آزمودنیها در سه وضعیت 0، 45 و 90 درجه، هندبالیستها، بسکتبالیستها و پینگ پنگ بازها در صفر درجه، بسکتبالیستها و تنیسورها در 45 درجه و پینگ پنگ بازها در 90 درجه با غیر ورزشکاران اختلاف معنی داری وجود دارد. در مقایسه میزان کایفوز تنها بین بسکتبالیستها با غیر ورزشکاران اختلاف معنی داری یافت شد.نتایج این تحقیق نشان داد که دامنه حرکتی، وضعیت قرارگیری استخوان کتف و میزان کایفوز در رشته های ورزشی متفاوت است که احتمالاً می تواند پاسخی به ویژگی تمرین در رشته های مختلف باشد. اکثر ورزشکاران دامنه حرکتی بیشتر و میزان کایفوز کمتری نسبت به غیر ورزشکاران داشتند. این تغییرات می تواند ناشی از سازگاری با شرایط تمرینی و تکرار الگوهای حرکتی مشابه در طولانی مدت باشد. همچنین با توجه به تفاوت انعطاف پذیری در شانه برتر و غیر برتر بازیکنان، باید لزوم صرف زمان بیشتر و توجه به برنامه های کششی ویژه، توسط مربیان و ورزشکاران جهت پیشگیری از ایجاد عدم تعادل عضلانی در کمربند شانه ای را مورد تأکید قرار داد.

هدف از این پژوهش مقایسه برخی ویژگی های آنترو پو متریکی و فاکتور های آمادگی جسمانی فوتسالیست های دختر و پسر منتخب مدارس متوسطه شهرستان اسلام آباد غرب بود. 56 فوتسالیست دختر و پسر( هر گروه 28 نفر ) بطور تصادفی از بین تیم های منتخب مدارس شهرستان اسلام آباد غرب انتخاب شدند. ویژگی های آنترو پو متریکی مثل وزن ، سن ، bmi ، درصد چربی ، طول و محیط اندامهای فوقانی و تحتانی ،قد نشسته ، قد ایستاده ، پهنای اسکلتی و فاکتور های آمادگی جسمانی از قبیل انعطاف پذیری ، چابکی ، استقامت عضلانی اندازه گیری شد. داده های بدست آمده با استفاده ازآزمون t مستقل در سطحp< 0/05 تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد میانگین شاخص های درصد چربی بدن ، bmi ، عرض لگن ، انعطاف پذیری در فوتسالیست های دختر بیشتر از فوتسالیست های پسر است ولی این اختلاف تنها در مورد درصد چربی بدن و میزان انعطاف پذیری معنی دار است (( p< 0/05. بجز موارد فوق ، میانگین داده ها در تمامی متغیر های آنترو پو متریکی(قد نشسته ، قد ایستاده ، طول دو دست در حالت کشیده ، طول پا ، عرض شانه ، عرض زانو ، عرض آرنج ، عر ض مچ دست ، محیط بازو ، محیط ساق ، محیط مچ دست ، محیط شانه ها و نیز رکورد فاکتور های آمادگی جسمانی (میزان چابکی و استقامت عضلانی) بطور معنی داری (( p< 0/05 در پسران بیشتر از دختران بود.

هدف از تحقیق حاضر بررسی وضعیت ایمنی اماکن ورزشی دانشگاههای استان یزد است. تحقیق حاضر از نوع توصیفی پیمایشی بود و از طریق پرسشنامه و مشاهده حضوری محقق اجرا شد. جامعه آماری مورد مطالعه در این تحقیق، کلیه اماکن ورزشی مورد استفاده در اخذ و گذراندن واحدهای درسی تخصصی رشته تربیت بدنی در دانشگاههای استان یزد که رشته تربیت بدنی در آنها در مقطع کارشناسی دایر است(شامل دانشگاه یزد، دانشگاه پیام نور مرکز تفت و دانشگاه-آزاداسلامی واحد تفت) می باشد. نمونه آماری برابر با جامعه آماری بود. پنج رشته ورزشی شامل: بسکتبال، فوتسال، والیبال هندبال وفوتبال بعنوان رشته های مورد ارزیابی انتخاب شدند. مجموعا 1072 سوال،پس از اعتباریابی و پایایی مجدد سوالات پرسشنامه را در پنج رشته ورزشی تشکیل دادند. روایی پرسشنامه به شکل صوری و محتوایی به تایید صاحبنظران رسید و پایایی آن به روش بازآزمایی تعیین شد که ضریب همبستگی بدست آمده (92/0r=) بود. سوالات در چهار گروه،طبقه-بندی شدند. سوالات تحقیق شامل بررسی وضعیت ایمنی ساخت و سازها وتاسیسات(621سوال)،سکوها پوششها وجایگاه تماشاچیان (99 سوال)، وضعیت بهداشتی(93 سوال)، تجهیزات، لوازم، حریم ها و خطوط(259 سوال) بود.با بکارگیری روشهای آماری توصیفی اطلاعات جمع آوری شده در جداول و نمودارها ثبت و دسته بندی شد و با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت یافته های تحقیق نشان داد که: به طور میانگین وضعیت ایمنی تجهیزات،لوازم،حریم هاو خطوط(85/74 درصدایمنی) دارای شرایط بهتری نسبت به سایر مولفه ها بود ومولفه های بهداشت (56/62 درصد ایمنی )، ساخت وسازها و تاسیسات(20/60درصدایمنی)و سکوها پوششها وجایگاه تماشاچیان(77/38درصد ایمنی)،در رده های بعدی قرار داشتند و از بین رشته های ورزشی رشته والیبال(13/63 درصد)و بسکتبال(15/60 درصد)دارای بهترین شرایط ایمنی بودند. رشته هندبال(66/57درصد) وفوتبال (79/54 درصد) دارای وضعیت ضعیفتری نسبت به سایر رشته ها بودند. در مجموع نتیجه تحقیق نشان داد که اماکن ورزشی دانشگاههای استان یزد نسبت به استانداردهای موجود دارای وضعیت مناسبی نمی باشند .

هدف از انجام این پژوهش بررسی و مقایسه دو روش تمرین تناوبی و تداومی بر توان هوازی و ترکیب بدن دانش آموزان پسر بود. برای انجام پژوهش سی و شش دانش آموز پسر با میانگین سنی 98/0 ± 15 سال، قد 95/6 ± 166 سانتیمتر و وزن 36/11 ± 63 کیلوگرم انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه (12 نفره) شامل دو گروه تجربی، تمرین تناوبی و تمرین تداومی تداومی، و یک گروه کنترل تقسیم شدند. هر دو گروه تجربی به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته به تمرین پرداختند. گروه تمرین تداومی به دویدن با شدت ثابت و یکنواخت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه پرداخت و گروه تمرین تناوبی نیز به فعالیت با شدت 85 تا 95 درصد ضربان قلب بیشینه پرداخت که با استراحت فعال، با 40 درصد ضربان قلب بیشینه در بین تناوب ها همراه بود. تعداد تناوب ها ، طول مدت کار و استراحت در طی دوره پژوهش به تدریج افزایش یافت. توان هوازی و ترکیب بدن آزمودنی ها قبل و بعد از دوره پژوهش اندازه گیری شد. داده های خام با استفاده از آزمون t همبسته، تجزیه و تحلیل واریانس (anova) و آزمون تعقیبی توکی مورد بررسی قرار گرفت. و سطح معنی داری (05/0?p) برای آنها در نظر گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان داد : 1 – تمرینات تناوبی و تداومی افزایش معنی داری بر توان هوازی داشته، اما تفاوت معنی داری بین تمرینات تداومی و تناوبی بر توان هوازی مشاهده نشد( 05/0 ?p ). 2 – تمرین تداومی تاثیر معنی داری بر کاهش درصد چربی دارد(05/0 ? p ) اما تمرین تناوبی کاهش معنی داری در درصد چربی بدن ندارد. ضمنا"، اختلاف معنی داری بین استفاده از دو شیوه تمرینی منتخب تداومی و تناوبی بر کاهش درصد چربی بدن مشاهده نشد(05/0 ? p ). 3 - تمرین هوازی تناوبی و تداومی تاثیر معنی داری بر توده بدون چربی دانش آموزان پسر ندارد(05/0 ? p ). 4 - تمرین هوازی تناوبی و تداومی تاثیر معنی داری بر چگالی بدن دانش آموزان پسر ندارد (05/0 ? p ). 5 - تمرین تداومی تاثیر معنی داری بر کاهش شاخص توده بدن دارد(05/0 ? p ) اما تمرین تناوبی کاهش معنی داری در شاخص توده بدن مشاهده نشد. ضمنا"، اختلاف معنی داری بین استفاده از دو شیوه تمرینی منتخب تداومی و تناوبی بر کاهش شاخص توده بدن مشاهده نشد(05/0 ? p ). نتایج این تحقیق بیانگر آن است که هر دو روش تمرینی، توان هوازی را بهبود می بخشند. تنها گروه تمرین تداومی کاهش در درصد چربی و شاخص توده بدن را نسبت به پیش آزمون نشان داد. همچنین در هر دو گروه تمرینی، بهبودی در توده بدون چربی و چگالی بدن نشان ندادند.

هدف کلی تحقیق تهیه نورم قوس های پشتی و کمری دانش آموزان دختر مقطع متوسطه استان گیلان می باشد. اهداف اختصاصی شامل افزایش دقت تشخیص ناهنجاری در قوس های پشتی و کمری ، مقایسه قوس های پشتی و کمری ستون فقرات دختران 15 ،16 و 17 سال گیلانی با یکدیگر می باشد. بدین منظور تحقیق حاضر به تهیه وتدوین نورم قوس های ستون فقرات دانش آموزان دختردبیرستانی استان گیلان می پردازد تا الگوی یکسانی را برای تشخیص صحیح ناهنجاری قوس های پشتی و کمری در اختیار کلیه معلمان ورزش و مربیان حرکات اصلاحی استان قرار دهد . تحقیق حاضر از نوع توصیفی است که به روش میدانی انجام پذیرفت . جامعه تحقیق شامل 62053 نفر دانش آموز دختر مقطع متوسطه با دامنه سنی 15 تا 17 سال بود که در سال تحصیلی 88-1387 مشغول به تحصیل بودند . نمونه تحقیق شامل 402 نفر بود که به صورت خوشه ای- طبقه ای انتخاب گردید. برای اندازه گیری قوس های پشتی و کمری از خط کش منعطف با مارک آ . تی . آی ساخت کشور چین استفاده شد.اندازه گیری ها در ساعات درس تربیت بدنی و توسط یک آزمونگر اجرا شد. در بخش آمار توصیفی ویژگی آزمودنی ها از قبیل سن ، قد ، وزن ، زوایای لوردوز و کایفوز ارائه گردید. سپس با بهره گیری از این اطلاعات نورم(هنجار) برای قوس های پشتی و کمری ، بر اساس میانگین و یک انحراف استاندارد با واحد درجه تهیه شد.کلیه عملیات آماری توسط رایانه و نرم افزار excel انجام پذیرفت. مهمترین نتایج این تحقیق با توجه به اهداف از پیش تعیین شده و با احتساب میانگین و یک انحراف استاندارد برای تهیه نورم به شرح ذیل می باشد : 1- دختران 15 ساله که میانگین زاویه قوس کمری آنها 22/15± 27/45 درجه و میانگین زاویه قوس پشتی آنها 02/8± 73/39 می باشد. بنابراین می توان دامنه طبیعی نورم را برای قوس کمری 49/60 ?05/30 درجه و برای قوس پشتی 93/47 ? 53/31 در جه در نظر گرفت . 2- دختران 16 ساله که میانگین زاویه قوس کمری آنها 78/14±67/46 درجه و میانگین زاویه قوس پشتی آنها 89/ 7± 91/41 درجه می باشد. بنابراین می توان دامنه طبیعی نورم را برای قوس کمری 45/61 ? 89/31 درجه و برای قوس پشتی 8/49 ? 02/34 در جه در نظر گرفت . 3- دختران 17 ساله که میانگین زاویه قوس کمری آنها 57/12±53/46درجه و میانگین زاویه قوس پشتی آنها38/8±18/41 درجه می باشد. بنابراین می توان دامنه طبیعی نورم را برای قوس کمری 1/59 ? 96/33 درجه و برای قوس پشتی 56/49 ? 8/32 درجه در نظر گرفت .

چکیده: مقدمه: اساس همه فعالیت های روزانه زندگی اندام تحتانی است. زانوی پرانتزی و زانوی ضربدری شایع ترین ناهنجاری های راستای ساق پا هستند. بنابراین جهت پیشگیری و درمان این دو نوع ناهنجاری به ارزیابی دقیق و صحیحی نیاز است. هدف از تحقیق حاضر تهیه نورم راستای اندام تحتانی (زانوی پرانتزی و ضربدری) در زنان و مردان شهرستان همدان بود. روش شناسی تحقیق: در این تحقیق، 500 آزمودنی (250 زن و 250 مرد) به طور تصادفی، از بین افراد با اندام تحتانی سالم، در 5 منطقه جغرافیایی شهرستان همدان (شمال، جنوب، شرق، غرب، مرکز) و 5 مقطع سنی 9-14، 15-24، 25-44، 45-64 و 65 سال و بالاتر انتخاب شدند و مورد آزمون قرار گرفتند. در این تحقیق طبق پروفورمای معاینه زانو جهت ارزیابی زانوی پرانتزی و ضربدری به ترتیب از فاصله بین کندیل های داخلی ران (intercondylar) و فاصله بین قوزک های داخلی پا (intermalleolar) استفاده شد. وسیله سنجش کالیپر ورنیه ساخت چین با دقت 0.01 میلی متر بود. تجزیه و تحلیل داده ها با تأکید بر تعیین میانگین و انحراف استاندارد برای سنین و جنس های مورد نظر و فاصله اطمینان 95 درصد، با استفاده از نرم افزار spss16 انجام شد. یافته های تحقیق: با توجه به یافته های بدست آمده در تحقیق حاضر: • شاخص icوim برای پسران 9تا14ساله همدانی،به ترتیب،(1.38±1.87)و(0.79±0.2) سانتیمتر است. • شاخص icوimبرای پسران 15تا24ساله همدانی،به ترتیب،(0.92±4.19)و(0.66±0.29)سانتیمتر است. • شاخص icوimبرای مردان 25تا44ساله همدانی،به ترتیب،(1.82±4.15)و(0.84±0.49)سانتیمتر است. • شاخص icوimبرای مردان 45تا64ساله همدانی،به ترتیب،(1.31±4.27)و(1.15±1.15)سانتیمتر است. • شاخصicوimبرای مردان 65سال وبالاتر همدانی،به ترتیب،(1.48±4.4)و(1.33±1.26)سانتیمتر است. • شاخص icوim برای دختران 9تا14ساله همدانی،به ترتیب،(1.39±1.11)و(1.4±0.67) سانتیمتر است. • شاخصicوimبرای دختران15تا24ساله همدانی،به ترتیب،(0.85±2.72)و(1.43±0.88)سانتیمتر است. • شاخصicوimبرای زنان25تا44ساله همدانی،به ترتیب،(1.62±2.64)و(1.24±0.93)سانتیمتر است. • شاخص icوim برای زنان 45تا64 ساله همدانی،به ترتیب،(1.91±3.02)و(1.45±1.02)سانتیمتر است. • شاخصicوimبرای زنان 65سال وبالاتر همدانی،به ترتیب،(0.99±4.24)و(1.36±1.08)سانتیمتر است. بحث: از آنجا که هدف از تحقیق حاضر تهیه شاخص بوده است، لذا انجام بحث در سایر پایان نامه ها معمول نیست.

ارتقاءکیفیت آموزشی یکی از مهم ترین نگرانی های مسئو لین آموزشی است.متخصصان معتقدند شناسایی عوامل موثر بر یادگیری می تواند نقش بسزایی در ارتقاء یادگیری بازی کند.. یکی از این عوامل ، محیط آموزشی است. با در نظر گرفتن ابعاد نوروفیزیولوژیک یادگیری و سبک یادگیری فراگیران چنین به نظر می رسد که خستگی ناشی از وضعیت نامناسب نشستن در کلاسهای درس برای مدت طولانی و عوارض ثانویه آن منجر به بروز اختلال در میزان یاد گیری دانشجویان و خستگی آنان می شود.این پژوهش قصد دارد تاثیر اجرای تمرینات کششی و تنفسی در حین تدریس را بر پیشرفت تحصیلی و خستگی در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در نیم سال دوم سال تحصیلی 88-87 بررسی نماید.مواد و روش ها:این تحقیق از نوع نیمه تجربی بوده که در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گرفته است. طراحی پژوهش بصورت دو گروهی قبل و بعد از مداخله می باشد.جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان پزشکی است که در مقطع علوم پایه در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تحصیل می کردند. نمونه گیری به روش تصادفی ساده انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات مربوط به دانش در درس ژنتیک شامل سوالات پیش آزمون و پس آزمون دانش، در گروه کنترل و مداخله بود .روایی و پایایی آن توسط بخش ارزشیابی مرکز توسعه آموزش پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تائید شده بود.جمع آوری اطلاعات مربوط به سنجش خستگی در گروه مداخله و کنترل بصورت پیش آزمون و پس آزمون توسط پرسشنامه محقق ساخته سنجش خستگی، انجام شد.حرکات کششی و تنفسی در نیمه زمان کلاس و صرفا در گروه مداخله توسط محقق وآزمودنی ها اجرا شد . روایی پرسشنامه سنجش خستگی با استفاده از نظر صاحبنظران و پایایی پرسشنامه توسط ضریب آلفای کرونباخ (93/0=?) مورد تائید قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی برای گزارش ویژگیهای دموگرافیک نمونه ها وتعیین میانگین تفاوت نمرات چهار جلسه پرسشنامه خستگی سنج و سوالات دانش درس ژنتیک برای هر فرد در هر گروه و همچنین استفاده از آمار استنباطی آزمون تی برای مقایسه میانگین تفاوت نمرات دانش و میانگین تفاوت نمرات پرسشنامه سنجش خستگی در گروه مداخله و کنترل مورد آنالیز آماری قرار گرفت و?? 0.05 معنی دارمحسوب شده است .یافته ها:از تعداد 84 نمونه که مورد مطالعه قرار گرفتند 41 نمونه در گروه شاهد و 43 نمونه در گروه مداخله قرار داشتند. براساس یافته های پژوهش، آزمودنی ها در گروه شاهد و گروه مداخله در دامنه سنی 19 تا 21 سال قرار داشتند اکثریت آزمودنی ها در هر گروه را دختران تشکیل داده بودند(شاهد 3/68% و مداخله4/67%). آزمون t تفاوت معنی داری را بین آزمودنی ها در گروه شاهد ومداخله از نظرسن نشان نداد((t=.36 , p=.76. آزمون کای اسکور تفاوت معنی داری بین گروه ها از نظر جنس نشان نداد((x2=.36 , p=.93. با توجه به آنالیز آماری نمرات پیشرفت تحصیلی در گروه شاهد و مداخله ، ارتباط معنی داری بین نمرات پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی در گروه شاهد و مداخله دیده شد(t=-2.912 , p=.05). آزمون t تفاوت معنی داری را بین نمرات مقیاس خستگی در گروه شاهد و مداخله نشان داد (t=-7.276, p=.001). کلید واژه ها:حرکات کششی،پیشرفت تحصیلی،دانشجویان پزشکی

چکیده هدف از اجرای این تحقیق، بررسی ارتباط بین میزان شیوع و علل آسیب های چوخه کاران نخبه استان خراسان شمالی بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی – همبستگی می باشد. آزمودنیهای پژوهش حاضر را کلیه کشتی گیران با چوخه (106 نفر) شرکت کننده در مسابقات 22 بهمن 1387 شهرستان آشخانه و 14 فروردین 1388 شهرستان اسفراین تشکیل می دهند. آزمودنی ها، پرسشنامه محقق ساخته ای (با اعتبار 0.76) که حاوی سئوالاتی در رابطه با آسیب های استخوانی, آسیب های مفصلی و آسیب های عضلانی را پر نموده و اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار spss 13 و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحقیق نشان می دهد که 1/80 درصد (85 نفر) از آزمودنیهای تحقیق به نوعی دچار آسیب هستند. در مجموع میزان آسیب های وارده به کل بدن، اندام فوقانی با 09/47 درصد، بیشترین و سر و صورت با 45/12 درصد، کمترین میزان آسیب را داشته است. بیشترین میزان آسیب ها نیز بترتیب در انگشتان و کف دست، انگشتان و کف پا، دنده ها و گوش ها اتفاق افتاده است. در خصوص توزیع آسیب ها، آسیب های مفصلی با 20/45 درصد، بیشترین و آسیب های استخوانی با 44/25 درصد، کمترین میزان شیوع آسیب ها را به خود اختصاص دادند. از دیگر نتایج تحقیق حاضر اینکه، بین سابقه ورزشی، کاهش وزن، خستگی مفرط، گرم نکردن بدن، اجرای فن غلط و حرکات غیر ورزشی با شیوع آسیب های ورزشی چوخه کاران خراسان شمالی ارتباط معنی?دار مثبت، ولی بین تمرینات منظم و شرایط روحی مناسب با شیوع آسیب های ورزشی چوخه کاران خراسان شمالی ارتباط معنی?دار معکوسی مشاهده گردید. در مقابل، بین حضور مربی و استفاده از وسایل غیر استاندارد با شیوع آسیب های ورزشی چوخه کاران خراسان شمالی ارتباط معنی?دار آماری مشاهده نگردید. همانطور که نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد، درصد بالایی از کشتی گیران با چوخه به نوعی دچار آسیب دیدگی هستند. به نظر می رسد که عواملی چون عدم استفاده از وسایلی مانند، کفش، محافظ زانو و مچ پا و همچنین انجام این ورزش بر روی زمین خاکی و همچنین اجرای فنون از بالا (فنون پرتابی)، می توانند دلایل احتمالی شیوع بالای آسیب ها در این رشته ورزشی باشد.

شاخص توده بدنی،نسبت دورکمربه دورباسن،اندازه دورکمر،درصدچربی بدن،بانوان، دانشگاه پیام نور.

هدف از اجرای این تحقیق بررسی میزان شیوع ناهنجاریهای وضعیتی ستون فقرات با عادات استراحتی به لحاظ ویژگیهای آنتروپومتریکی و ارگونومیکی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر است. روش انجام این پژوهش از نوع توصیفی– همبستگی بوده و جامعه آماری آن شامل کلیه کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر(11-17 سال ) استان کردستان است. نمونه های تحقیق ،با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی- خوشه ای انتخاب شد . تعداد 209 نفر از این جامعه پرسشنامه بررسی نحوه استراحت و وضعیت ستون فقرات را که پایایی 83% بر آورد شده است، تکمیل نمودند. و همه 209 نفر مورد مشاهده و معاینه بالینی قرار گرفتند. ابتدا قد آنها توسط متر بر حسب سانتیمتر و وزن توسط ترازو بر حسب کیلو گرم و bmi از طریق فرمول (وزن تقسیم بر توان دوم قد بر حسب متر) اندازه گیری و ثبت شد. سپس قوسهای پشتی و کمری ستون فقرات آنها با استفاده از خط کش منعطف اندازه گیری شد.داده های حاصل از پرسشنامه ها و اطلاعات ثبت شده در برگه معاینه بالینی با استفاده از نرم افزارهای excel آمایش شد. و سپس با استفاده از نرم افزار آماری spss.16 و آزمون آماری خی دو در سطح اطمینان 95 درصد (05/0=? ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و تایید و رد فرضیه های پژوهش مورد بررسی قرار گرفت.یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که میزان شیوع ناهنجاریهای ستون فقرات در بین آزمودنیها، لوردوز 65% و کیفوز 13% ، اسکولیوز 4% و پشت صاف 6% درصد است. و همچنین یافته های این پژوهش نشان داد که بین لوردوز با وضعیت خوابیدن به شکم رابطه معنی داری وجود دارد. کیفوز با شکم و اسکولیوز با پهلو و پشت صاف با خواب به پشت ارتباط معنی داری وجود ندارد. و همچنین نتایج حاصل از اجرای این پژوهش نشان داد که ناهنجاریهای ستون فقرات اعم از لوردوز، کیفوز، اسکولیوز و پشت صاف با نوع تشک مورد استفاده رابطه معنی داری وجود ندارد. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که بین ناهنجاریهای ستون فقرات با نوع بالش مورد استفاده، رابطه معنی داری وجود ندارد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بین قد و وزن و شاخص توده بدن با ناهنجاریهای ستون فقرات ارتباط معنی داری وجود ندارد.

چکیده عنوان: بررسی میزان شیوع ناهنجاری های کایفوز پشتی و لوردوز کمری در داوطلبین دختر ورود به رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور هدف از انجام این تحقیق بررسی میزان شیوع ناهنجاری های کایفوز و لوردوز در آزمودنی های دختر ورود به رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور بود. همچنین ارتباط بین میزان انحنای پشتی و کمری آزمودنی ها با متغیر های سن ، قد و وزن آنها نیز به عنوان فرضیه های فرعی تحقیق مورد ارزیابی قرار گرفت. جامعه تحقیق را 1000 نفر از داوطلبین دختر رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور تشکیل دادند، که از میان آنها 238 نفر با میانگین سنی 04/6± 26 سال و میانگین قدی 056/0± 161 سانتی متر و میانگین وزنی 29/9± 59 کیلوگرم، که داوطلبانه در آزمون اندازه گیری با دستگاه اسپاینال ماوس شرکت کردند، به عنوان نمونه تحقیق در نظر گرفته شدند.انحنای پشتی و کمری آزمودنی ها بوسیله دستگاه اسپاینال ماوس اندازه گیری شد. استخراج نتایج، طبقه بندی و تنظیم داده ها با روش آمار توصیفی و آزمون فرض ها با روش همبستگی پیرسون انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد، میانگین زاویه ی انحنای پشتی نمونه ها 3/45 درجه و میانگین زاویه ی انحنای کمری آنها 36- درجه بود. همچنین میزان شیوع ناهنجاری کایفوز پشتی نمونه ها 44/13% ، لوردوز کمری 86/13 %،کایفولوردوز 46/5 %بود. در مجموع 76/32 %از نمونه ها دچار ناهنجاری های کایفوز پشتی و لوردوز کمری و کایفولوردوز و 24/67 % نمونه ها از نظر این ناهنجاری ها دارای وضعیت طبیعی بودند. همچنین بین زاویه انحنای کمری و قد و وزن نمونه های تحقیق ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد. در حالی که بین زاویه انحنای کمری و سن نمونه های تحقیق ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد. بین زاویه انحنای پشتی و وزن نمونه های تحقیق ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد. در حالی که بین زاویه انحنای پشتی و قد و سن نمونه های تحقیق ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد. کلید واژه:شیوع، کایفوز،لوردوز،داوطلبین دختر،اسپاینال ماوس

هدف پژوهش حاضر،بررسی شیوع و علل آسیب دیدگی دو و میدانی کاران زن نخبه ایران می باشد. روش پژوهش، توصیفی - پس رویدادی (علی پس از وقوع) و جامعه آماری شامل تمامی ورزشکاران زن شرکت کننده در مرحله اول مسابقات لیگ باشگاهی کشور در مرداد ماه 1388 در ورزشگاه آزادی تهران در قالب 25 تیم با تعداد 154 نفر برگزار شد، می باشند. حجم نمونه برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد. اما به علت عدم دسترسی به تمامی 154 نفر جامعه آماری، 120 نفر از آن ها مورد مطالعه قرار گرفتند ابزار اندازه گیری تحقیق حاضر فرم گزارش آسیب محقق ساخته بود که این فرم با استفاده از منابع خارجی و همچنین مطالعات قبلی مرتبط با موضوع پژوهش حاضر تهیه شد و روایی محتوایی آن با استفاده از نظرات 5 نفر از اساتید و متخصصان مورد تائید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر استفاده از شاخص های آماری فراوانی و درصد، از روش آماری غیر پارامتریک کای اسکور نیز استفاده شد. با توجه به این که داده های حاصله از فرم گزارش به صورت فراوانی می باشند در نتیجه جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون غیر پارامتریک خی دو استفاده می شود. میزان خطای آلفا در این تحقیق 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد: از ورزشکاران زن دو و میدانی کار مورد مطالعه 8/95 درصد حداقل یکبار آسیب دیده بودند و تنها 4/2 درصد آن ها در مدت فعالیت خود دچار آسیب نشده بودند. طبق نتایج حاصله کشیدگی (27%)، خراشیدگی- پارگی (4/17%)، و کوفتگی (8/14%) بیشترین میزان شیوع آسیب در بین ورزشکاران زن دو و میدانی کار بود. علل بیش تمرینی، برخورد با مانع، گرم نکردن کافی، انجام تمرینات انفجاری، و خستگی زیاد از عمده ترین علل بروز آسیب دیدگی در دو و میدانی کاران زن بود. نواحی زانو، ران، ساق پا، ناحیه کمری ستون فقرات و مچ پا از عمده ترین نواحی آسیب دیده در ورزشکاران زن دو و میدانی کار بود. مقدار کای اسکور (34/18) مشاهده شده در سطح 05/0= تفاوت معناداری را بین میزان بروز آسیب ها در دوندگان و پرندگان و پرتاب گران نشان داد.

هدف از بررسی حاضر مقایسه میزان چابکی و استقامت دو گروه دانشجویان دختر 18تا22 ساله شهر تهران با قوس کف پای طبیعی و صاف بود. نمونه گیری این مطالعه در دو مرحله صورت گرفت.ابتدا شهر تهران با توجه به موقعیت جغرافیایی آن به سه قسمت شمال،مرکز و جنوب تقسیم شد.سپس محقق از بین دانشگاههای موجود در هر قسمت که دارای دانشجویان جنس مونث بودند(تمامی دانشگاه ها بجز دانشگاه امام علی و دانشگاه افسری امام حسین)به قید قرعه یک دانشگاه را انتخاب کرد.در بخش شمال دانشگاه الزهرا،در بخش مرکز دانشگاه تهران و در بخش جنوب دانشگاه فنی دختران شریعتی انتخاب شدند. در مرحله بعد از بین دانشجویان دختر این دانشگاه ها که واحد آمادگی جسمانی یک را در نیمسال دوم سال تحصیلی 1387-1388 اخذ کرده بودند و در دامنه ی سنی 18 تا22 سال قرار داشتند و مایل به شرکت در این پژوهش بودند، 500 نفر را به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. بدین صورت که از دانشگاه الزهرا 180 نفر،از دانشگاه تهران 160 نفر و از دانشگاه فنی دختران شریعتی 160 به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند و از تمامی این 500 نفر آزمون نقش کف پا به عمل آمد.پس از مشخص شدن تعداد افراد مبتلا به صافی کف پا ،در مرحله دوم نمونه گیری 30 نفر از افرادی که دارای کف پای صاف بودند( با توجه به فاکتور های ورود به مطالعه و با اعمال محددیت های تحقیق) با قید قرعه در گروه کف پای صاف قرار گرفتند.همچنین 30 نفر از بین افراد دارای کف پای طبیعی به قید قرعه در گروه کف پای طبیعی قرار گرفتند. سپس در هر دو گروه آزمون 1600 و 9 × 4 به منظور سنجش استقامت و چابکی به عمل آمد.اطلاعات به دست آمده به وسیله آمار توصیقی ، آزمون آماری کولموگوف-اسمیرنوف و آزمون آماریt گروه های مستقل توسط نرم افزار spss-16 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. میانگین سن ، وزن و قد آزمودنی ها شرکت کننده در این بررسی به ترتیب 02/21، 14/60 و 11/162 بود. از آزمون آماری کولموگوف-اسمیرنوف جهت ارزیابی توضیح متغییرهای عددی به منظور میزان انطباق با توزیع نظری نرمال در دو گروه استفاده شد و با در نظر گرفتن توزیع نرمال داده ها ، نتایج از طریق آزمون آماریt گروه های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصله از تحقیق نشان داد که علیرغم اینکه دختران دارای ناهنجاری صافی کف پا میانگین زمان بیشتری را در آزمون 1600متر کسب کردند اما از نظر آماری میان میزان استقامت افراد با کف پای صاف و طبیعی اختلاف معنا داری مشاهده نشد (p>0/05).همچنین یافته های تحقیق حاکی از آن بود که بین میزان چابکی افراد با قوس کف پای صاف و طبیعی اختلاف معنا داری وجود دارد.(p<0/05). این تحقیق نشان می دهد که ناهنجاری کف پای صاف بر عوامل آمادگی حرکتی تاثیر منفی دارد.بنابراین لازم است تا توصیه های حرکتی خاصی برای به حداقل رساندن عوارض ثانویه این ناهنجاری ارایه گردد.

هدف از انجام پژوهش حاضر ارزیابی و مقایسه ی عوامل ترکیب بدنی دبیران تربیت بدنی با دبیران غیرتربیت بدنی مرد شهرستان اردبیل و همچنین مقایسه ی آن ها با هنجارهای متداول بود. بدین منظور 35 دبیر از 37 دبیر تربیت بدنی واجد شرایط برای تحقیق با دامنه ی سنی 45-35 سال و 35 دبیر غیرتربیت بدنی در همان دامنه ی سنی به صورت تصادفی از بین کلیه ی دبیران مقطع راهنمایی و متوسطه ی نواحی 1 و 2 اردبیل انتخاب و شاخص هایی چون قد، قدنشسته، وزن، چگالی بدن، شاخص کورمیک، دور باسن، دور کمر، نسبت دور کمر به دور باسن، درصد چربی بدن، توده ی خالص بدن، شاخص توده ی بدن و شاخص توده ی بدن بر اساس شاخص کورمیک در آن ها اندازه گیری، توصیف و مورد مقایسه قرار گرفت(05/0=? ). ابزار اندازه گیری و جمع آوری اطلاعات عبارت بودند از فرم ثبت مشخصات فردی، کالیپر لانژ برای اندازه گیری ضخامت چربی زیر پوستی، ترازوی دیجیتال و متر نواری استاندارد. در نهایت اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون t مستقل مورد تحلیل و بررسی آماری قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که دبیران تربیت بدنی با دبیران غیرتربیت بدنی در متغیرهای دور کمر، نسبت دور کمر به دور باسن و درصد چربی بدن اختلاف معنی داری دارند(05/0=? ). اما در متغیرهای توده ی خالص بدن، شاخص توده ی بدن و شاخص توده ی بدن بر اساس شاخص کورمیک تفاوت معنی داری ندارند (05/0=? ). از دیدگاه تندرستی، با توجه به متغیرهای دور کمر، درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به دور باسن ، دبیران تربیت بدنی در طبقه ی اضافه وزن (خطر کم) قرار گرفته و از بابت تندرستی مشکلی ندارند؛ در حالی که دبیران غیرتربیت بدنی در طبقه ی چاق (خطر متوسط) قرار گرفته و از نقطه نظر تندرستی مشکل دار می باشند.

این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین میزان شیوع آسیب های ورزشی و عوامل آسیب زا در ورزشکاران جانباز و معلول مرد استان یزد به انجام رسید. به همین منظور جانبازان و معلولین ورزشکار استان یزد به تعداد 60 نفر نمونه آماری را تشکیل داده و پس از جلسه توجیهی برگه های پرسشنامه (حاوی 20 سوال و 4 جدول) در رابطه با مشخصات فردی و شرایط و میزان بروز آسیب را تکمیل نموده و سپس با کمک روش های توصیفی اطلاعات جمع آوری شده در جداول ثبت و دسته بندی شد. همچنین از آزمون های آماری رگرسیون (روش اینتر)، همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس (با استفاده از نرم افزار spss 15 جهت آزمایش فرضیه ها استفاده گردیده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که از مجموع 60 نفر آزمودنی 85? به نوعی دچار آسیب شده بودند، 31.67? آسیب ها در حضور مربی رخ داده بود و 18.33? به هنگام بروز صدمه دیدگی از وسایل حفاظتی ویژه ورزش والیبال استفاده نموده اند. از مجموع آسیب ها، اندام فوقانی با 57.85? بیشترین میزان آسیب و تنه با 1.89? کمترین میزان آسیب را داشته است. بیشترین میزان آسیب در اندام های فوقانی، تحتانی، تنه و سر و صورت به ترتیب در انگشتان و کف دست، انگشتان و کف پا با کمر و چشم ها رخ داده است. 72.11? آسیب ها از نوع عضلانی-وتری بوده، که از این میان ضرب دیدگی شایع ترین نوع آسیب و به دنبال آن پیچ خوردگی بیشترین میزان آسیب را داشته است. ضمن اینکه آسیب های استخوانی کمترین میزان آسیب را با 2.21? داشته است. ارتباط بین استفاده از وسایل محافظتی ویژه ورزش والیبال با میزان وقوع آسیب ها در بخش های مختلف بدن معنی دار بوده است. ضمن اینکه رابطه معنی داری بین مدت معلولیت و سابقه ورزشی با میزان وقوع آسیب ها در بخش های مختلف بدن نبوده است. کلمات کلیدی: آسیب های ورزشی، ورزشکاران جانباز و معلول، والیبال نشسته، یزد

چاقی وضعیتی است که اکنون باالتهاب سطح پایین که منجربه مقاومت انسولین می شود، شناخته می شود.تأثیر یک وهله ورزش مقاومتی دایره ای برپاسخ سایتوکاین های ایجادکننده التهاب مزمن وhoma-irدر افراد با وزن و سطح فعالیت بدنی متفاوت تاکنون بررسی نشده است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی پاسخ سایتوکاین il-6 به یک وهله ورزش مقاومتی دایره ای و ارتباط آن با homa-ir درافراد چاق ولاغر باسطح فعالیت بدنی متفاوت بود. 32 دانشجوی مرد سالم (میانگین سنی 52/2±81/24 سال، قد85/6±5/ 175سانتی متر، توده ی بدنی 11/20±77/81کیلوگرم) براساس شاخص توده ی بدنی و سطح فعالیت بدنی به چهار گروه چاق فعال (8نفر)،چاق غیرفعال (8نفر)،لاغر فعال (8نفر)،لاغر غیرفعال (8نفر) تقسیم شدند. نمونه ها به صورت هدفمند و از سه دانشگاه تهران، تربیت مدرس و رجایی انتخاب شدند. نمونه ی خونی ناشتا و پس از ورزش برای تعیین غلظت ناشتای مقادیرil-6 گلوکزوانسولین گرفته شد.آزمودنی ها یک وهله ورزش مقاومتی رادر 2ست با 10تکرارو با %60 یک تکرار بیشینه به صورت دایره ای به مدت 30 دقیقه انجام دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس، t مستقل، anova و همبستگی پیرسون استفاده شد. افزایش معنادار il-6 در گروه چاق نسبت به لاغر در پاسخ به ورزش مشاهده شد (p<0.05). بین دوگروه فعال وغیرفعال درپاسخ به ورزش تفاوت مشخصی دیده نمی شود. همچنین بین چهار گروه پژوهش نیز درپاسخ به ورزش تفاوت مشخصی مشاهده نشده است. در مورد نوع و شدت ورزش مورد نظر برای بهبود مقاومت انسولین هنوز جای تردید وجود دارد. افزایش مشخص il-6 در گروه چاق نسبت به لاغر احتمالأ به دلیل اثرات ضدالتهابی ایجاد شده در پاسخ به ورزش است. استفاده از برنامه های تمرین قدرتی متوسط در افراد چاق با مقاومت انسولین بالا می تواند در کاهش مقاومت انسولین درگیر باشد.

هدف این تحقیق مقایسه تأثیر دو برنامه فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی بر برخی از عوامل هماتولوژیکال افراد غیر فعال بوده است. بدین منظور تعداد 10 نفر از دانشجویان مرد دانشگاه آزاد شهر درگز (سن 12/1 20 سال، وزن 17/3 37/70 کیلوگـرم، قــد 3/2 7/173 سانتی متر) به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و اثر یک جلسه فعالیت ورزشی تداومی هوازی شامل 60دقیقه فعالیت بر روی نوارگردان با شدت 75-70% ضربان قلب بیشینه بود و پس از گذشت پانزده روز فعالیت ورزشی تناوبی هوازی که شامل چهار دوره 15 دقیقه ای فعـــالیت با فواصل استراحتی 5 دقیقــه و با شدت 75-70% ضربان قلب بیشینه بود بر تعداد گویچه های سرخ، هموگلوبین، هماتوکریت، حجم متوسط گویچه ای، حجم متوسط هموگلوبین ، غلظت متوسط هموگلوبین و تعداد پلاکت ها بررسی شد. نمونه های خونی درست پیش و بلافاصله پس از فعالیت ورزشی گرفته شد و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از تحلیل واریانس در اندازه گیری های تکراری استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که دو روش فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی هوازی بر تعداد گویچه های سرخ در مراحل قبل و بعد از فعالیت ورزشی تداومی و بعد از فعالیت ورزشی تداومی با بعد از فعالیت ورزشی تناوبی معنی دار بوده است (05/0 p). در حالی که تأثیر این دو روش بر هموگلوبین فقط در مرحله قبل از فعالیت ورزشی تداومی با قبل از فعالیت ورزشی تناوبی معنی دار می باشد(05/0 p)، بر هماتوکریت در مرحله قبل و بعد از فعالیت ورزشی تداومی معنی دار است(05/0 p)، بر حجم متوسط گویچه سرخ در مراحل قبل و بعد از فعالیت ورزشی تناوبی و بعد از فعالیت ورزشی تداومی با قبل از فعالیت ورزشی تناوبی معنی دار است (05/0 p) و بر حجم متوسط هموگلوبین و غلظت متوسط هموگلوبین در مراحل قبل و بعد از فعالیت ورزشی تداومی، بعد از فعالیت ورزشی تداومی با بعد از فعالیت ورزشی تناوبی، قبل از فعالیت ورزشی تداومی با قبل از فعالیت ورزشی تناوبی، قبل از فعالیت ورزشی تداومی با بعد از فعالیت ورزشی تناوبی و همچنین بعد از فعالیت ورزشی تداومی با قبل از فعالیت ورزشی تناوبی معنی دار است (05/0 p). تأثیر این دو روش بر تعداد پلاکت ها در مراحل قبل و بعد از فعالیت ورزشی تداومی، قبل و بعد از فعالیت ورزشی تناوبی و قبل از فعالیت ورزشی تداومی با بعد از فعالیت ورزشی تناوبی معنی دار است (05/0 p). با توجه به نتایج بدست آمده توصیه می شود که در تمرینات هوازی از برنامه های تناوبی استفاده شود.

امروزه تمرین درمانی در آب با هدف درمان بیماریهای شایع مثل کمردرد ،آرتروز زانوو چاقی مورد توجه قرارگرفته است .75-85 درصد افراد نوعی از کمر درد را در طول زندگیشان تجربه می کنند ویا بیش از 40%افراد بالای 70 سال ایرانی از آرتروز زانو رنج می برند،این بیماری های ناتوان کننده با افت کیفیت زندگی همراهند و در حال حاضر با افزایش به امید به زندگی ،شیوع این بیماری ها در حال افزایش می باشد .از سویی دیگر چاقی از بیماریهای شایع در قرن حاضر است ودرمورد شیوع چاقی در ایران هم، بررسیها حاکی از افزایش آمار مربوط به بیماریهای وابسته به چاقی است،در حال حاضر تعدد برنامه های آب درمانی استفاده از برنامه های مفید را با مشکل مواجه ساخته است. بدین منظور بررسی پروتکل های استاندارد شده دراین خصوص ضروری است. در مورد بهداشت وایمنی استخرهای ورزشی هم استاندارد هایی جهت حفظ بهداشت مکان تجهیزات و آب و ایمنی شناگران و پرسنل استخرنیز در مجموع اطلاعات استاندارد در دسترس نیست و لزوم یافتن یک پروتکل مناسب وتایید شده توسط صاحبنظران داخلی در هر یک از زمینه های مذکور راتأیید می کند.لذا هدف تحقیق حاضر، تعیین پروتکل های جامع واستاندارد آب درمانی جهت کمردرد ،آرتروز زانو ، چاقی وشناسایی و معرفی موارد ایمنی و بهداشتی استخرها می باشد روش تحقیق :با استفاده از روش دلفی و استفاده از آرای صاحبظران داخلی و بررسی منابع علمی در شاخه های پزشکی با نظارت یک هیأت علمی برای تنظیم چک لیست برای دور اول و ارسال اولین چک لیست به اعضای هیأت وتجزیه وتحلیل پاسخهای رسیده در دور اول و آماده کردن چک لیست دور دوم وسپس تجزیه و تحلیل پاسخهای رسیده در دور دوم و در نهایت آماده سازی گزارش توسط تیم تحلیلگر،نتایج:ارائه سه پروتکل جامع تمرین درمانی در آب ویژه درمان کمردرد و آرتروز زانو وچاقی وپروتکل استاندارد حاوی موارد ایمنی و بهداشت استخر بر مبنای سرفصلهای تأیید شده وبهره گیری ازآرای صاحبنظران داخلی .

اگرچه اثرات مفید فعالیت و حرکات ورزشی برکسی پوشیده نیست، لیکن مشاهده شده است که انجام حرکات غلط در زمان اجرای تمرینات ورزشی، آسیب هایی را به همراه دارد. تحقیقات نشان می دهد که قابلیت بالقوه خطرناک این حرکات می تواند ساختار آناتومیکی و ساختار اسکلتی بدن را تهدید کند و بر گروههای مختلف سنی اثرات منفی داشته باشد. با پذیرش این اصل که از ضرورتهای یک فعالیت بدنی، توجه به ویژگیهای فردی اجراکننده و شیوه های اجرای حرکت و تطبیق حرکت با ساختار بدن و قوانین فیزیکی حاکم بر این تمرینات می-باشد، انجام این تحقیق از جنبه شناسایی، علت یابی و پیشگیری از آسیبهای حرکات ممنوعه ضروری به نظر می-رسد. با توجه به هدف اصلی تحقیق حاضر، حرکات و روشهای نادرست که در هر یک از فاکتورهای آمادگی جسمانی موجود بود شناسایی شده و جمع آوری گردید و میزان شیوع آسیبهای ساختاری آنها معرفی شد و علل ایجاد این آسیبها و مکانیزم بیومکانیکی حرکات ممنوعه در سنین و جنسیتهای مختلف مورد بررسی واقع شد. روش تحقیق، توصیفی بود که با با بهره گیری از منابع مختلف، حرکات و روشهای ممنوع در هر یک از فاکتورهای آمادگی جسمانی استخراج شده و با توجه به گروه بندی مطالب، اطلاعات جمع آوری گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری توصیفی جهت توزیع فراوانی و درصد هر یک از فاکتورها استفاده شد. از روش استنباطی خی دو در سطح معنی داری (0.05 p<) برای بررسی اختلاف موجود در توزیع فراوانی های مشاهده شده و فراوانی های مورد انتظار و تفاوت میان فراوانی ها، که آیا ناشی از خطای نمونه گیری و شانس می باشد یا خیر، استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که 1- در میان فاکتورهای آمادگی جسمانی شیوع حرکات ممنوعه در تمرینات کششی بیشترین حد می-باشد (66/19%). 2- در روشهای تمرین استقامتی، روشهای تمرینی نادرست بیشتری مشاهده می شود (04/14%). 3- به طور کلی ایجاد آسیب های استخوانی در حرکات ممنوعه نادر می باشد، اما شیوع آسیب های استخوانی ناشی از حرکات و روشهای ممنوع استقامتی بیشتر است (29/35%). شیوع آسیب های استخوانی ناشی از حرکات ممنوعه در کودکان و نوجوانان بیشتر است (29/35%). 4- بیشترین آسیب ساختاری از نظر آناتومیکی، بوسیله حرکات ممنوع کششی ایجاد می شود و شیوع آسیب های مفصلی، عضلانی و عصبی در این تمرینات به ترتیب 17/24، 80/23 و 27/27 درصد می-باشد. در روشهای تمرینی نادرست استقامتی شیوع آسیب های آناتومیکی در بیشترین حد است. در کل از نظر ساختار آناتومیکی بیشترین میزان آسیب های ناشی از حرکات ممنوعه در مفاصل دیده می شود (33/57%). 5- در میان فاکتورهای آمادگی جسمانی بیشترین آسیب ساختاری از نظر اسکلتی، بوسیله حرکات ممنوع کششی ایجاد می شود و شیوع آسیب های ناشی از آن به سر و گردن و تنه و اندام تحتانی به ترتیب 33/33، 90/22، 42/27 درصد می باشد. میزان شیوع آسیب های ناشی از حرکات ممنوعه به اندام فوقانی در تمرینات قدرتی بیشتر است (26/19%). در کل از نظر اسکلتی بیشترین میزان شیوع آسیب های ناشی از حرکات ممنوع در تنه است (93/40%). 6- از نظر نیروهای تغییردهنده ساختاری میزان نیروهای آسیب زای کشیدگی، خمیدگی، پیچ خوردگی در تمرینات کششی بیشتر است و به ترتیب 67/27، 3/31، 97/31 درصد می باشد. میزان نیروهای تغییر دهنده فشردگی در تمرینات استقامتی و مشارکت مخالف در روشهای نادرست استقامتی بیشتر است و به ترتیب 8/20 و 3/33 درصد می باشد. در کل بیشتر آسیب های ناشی از حرکات ممنوعه بر اثر نیروی تغییردهنده کشیدگی می باشد (33/35%). 7- از نظر مکانیزم بیومکانیکی، بیشترین عامل ایجاد کننده حرکات ممنوعه با توجه به قوانین فیزیکی، اهرم ها می- باشند(59%). 8- میزان ایجاد آسیب های ناشی از حرکات و روشهای تمرینی نادرست استقامتی بر سیستم قلبی-تنفسی بیشتر است(75/56%). اما در روشهای تمرینی نادرست قدرتی هم احتمال آسیبهای قلبی-تنفسی دیده می شود(81/10%). 9- میزان توزیع حرکات ممنوعه در تمرینات ورزشی کودکان و کهنسالان بیشتر از سطوح سنی دیگر بوده و به ترتیب 29/20 و 44/20 درصد می باشد، اما تفاوت معناداری در میزان توزیع حرکات ممنوعه در سنین مختلف مشاهده نشد. 10- میزان توزیع حرکات ممنوعه در تمرینات زنان بیشتر است (90/51%) اما تفاوت معناداری در میزان توزیع حرکات ممنوعه در میان زنان و مردان مشاهده نشد.

چکیده: هدف این تحقیق مقایسه تاثیر یک دوره حرکت درمانی به تنهایی، یک دوره اصلاح پوسچر به تنهایی و یک دوره حرکت درمانی همراه با اصلاح پوسچر به صورت مشترک به مدت 8 هفته بر میزان گردن درد در کاربران کامپیوتر است. تحقیق حاضر برای ارزیابی مقایسه ای در درمان گردن درد کاربران کامپیوتر دانشگاه پیام نور مرکز تهران طراحی شد. به این منظور پرسشنامه ای محقق ساز بین 128 نفر کاربر کامپیوتر پخش شد. 84 نفر کاربر کامپیوتر بر اساس سن، جنس (کاربران زن انتخاب شدند) و وجود گردن درد در 6 ماه گذشته انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه 21 نفری قرار گرفتند و میزان شدت گردن درد آنها با شاخص numerical scale در چهار گروه سنجیده شد. گروه اول تمرینات حرکت درمانی، گروه دوم تمرینات اصلاح پوسچر، گروه سوم تمرینات حرکت درمانی همراه با اصلاح پوسچر به صورت مشترک در 8 هفته انجام دادند و گروه چهارم، گروه کنترل بودند و هیچ مداخله ای را دریافت نکردند و درد پس از دو ماه مداخله مجدداً اندازه گیری شد. نتایج آزمونهای t و anova نشان داد که تفاوت معنی داری در میزان گردن درد در سه گروه اول وجود دارد. آزمون t در گروه اول و گروه سوم بهبود را بر روی میزان گردن درد و ناتوانی با عوامل مداخله ای نشان داد و آزمونanova تفاوت میزان بهبود گردن درد و ناتوانی سه گروه با گروه کنترل را معنی دار نشان داد. یافته های این تحقیق نشان داد که انجام 8 هفته پروتکل های حرکت درمانی و حرکت درمانی همراه با اصلاح پوسچر تأثیر معناداری بر کاهش درد گردن کاربران کامپیوتر دارد. در حالی اصلاح پوسچر به تنهایی نمی تواند در کاهش درد گردن موثر واقع شود. همچنین آزمودنی هایی که متعاقب 8 هفته برنامه حرکت درمانی همراه با اصلاح پوسچر را انجام داده بودند درد گردن آنها بیش از آزمودنی های گروه های دیگر کاهش یافت. علاوه بر این نتایج بیان گر آن بود که اگر کاربران مبتلا اقدام درمانی موثری را در رابطه با دردهای گردنی خود انجام ندهند بعد از مدت 8 هفته میزان درد گردن آنها به طور معناداری افزایش می یابد.

هدف از این پژوهش تعیین ارتباط درصد چربی با شاخص های پیکرسنجی دانش آموزان فعال و غیر فعال در دوران قبل ، حین و بعد از بلوغ بود. برای این منظور از هر مقطع تحصیلی مدارس شهرستان میبد، به روش تصادفی – خوشه ای دو مدرسه انتخاب شد. با توجه به پرسشنامه میزان فعالیت بدنی از هر گروه سنی 18 نفری که امتیاز بیشتری کسب کرده بودند ، گروه فعال و 18 نفری که امتیاز کمتری کسب کرده بودند، گروه غیر فعال این پژوهش را تشکیل دادند .با توجه به محدوده سنی بلوغ، آزمودنیهای دوره ابتدایی ، راهنمایی و دبیرستان به ترتیب در گروه های قبل ، حین و بعد از بلوغ قرار گرفتند . شاخص های مورد اندازه گیری در این پژوهش عبارتند از : قد و وزن برای تعیین شاخص توده بدن (bmi )، محیط کمر و محیط لگن برای تعیین شاخص whr و سنجش ضخامت چربی زیر پوستی نواحی سه سر بازو و ساق پا برای تعیین شاخص درصد چربی بدن . تجزیه و تحلیل آماری یافته های پژوهش نشان داد : - از بین شاخص های پیکر سنجی ، شاخص توده بدن در تمام گروه ها با درصد چربی رابطه معنی داری دارد. - نسبت محیط کمر به لگن ( whr ) فقط در گروه های غیر فعال قبل وحین بلوغ با درصد چربی بدن رابطه معنی داری دارد . - از بین شاخص های پیکر سنجی ، دور کمر در تمام گروه ها به جز گروه فعال بعد از بلوغ با درصد چربی رابطه معنی داری دارد . بنابراین نتایج پژوهش نشان داد که رابطه شاخص های پیکرسنجی با درصد چربی تحت عواملی نظیر سن ، بلوغ و سطح فعالیت قرار می گیرد.

مقدمه:نوروپاتی دیابتی یکی ازشایع ترین عوارض میکرو-واسکولار دیابت است. نوروپاتی با ایجاد بی حسی در پاها و اختلال در درک حس عمقی بدنبا ل تخریب آورانهای عصبی اندام تحتانی موجب اختلال در تعادل می شود. هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرینات تعادلی برتعادل عملکردی بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی بود. مواد وروش: تعداد12 نفر از بیماران دیابتی زیر 65 سال مبتلا به نوروپاتی دیابتی (تأیید شده توسط مقیاس معاینه نوروپاتی) از مراجعان به مرکز دیابت بیمارستان شهید بهشتی شهرستان تفت به روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده به عنوان گروه تجربی و 12 فرد سالم که از نظر سن،جنس و شاخص توده بدنی با گروه تجربی همتا بودند، به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. تستهای برگ وزمان برخاستن و رفتن برای ارزیابی تعادل برای هر دو گروه انجام شد. افراد بیمار تحت درمان 12 جلسه ای تمرینات تعادلی پیشرونده قرار گرفتند. سپس مجدداً تستهای برگ و زمان برخاستن و رفتن بررسی و نتایج قبل و بعد از تمرین گروه بیماران با گروه کنترل مقایسه شد. از آزمون آماری t وابسته جهت مقایسه قبل و بعد از تمرین و t مستقل برای مقایسه دو گروه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بیماران مبتلا به نوروپاتی دارای اختلال در تعادل عملکردی (تست برگ و زمان برخاستن و رفتن) بودند ( 0.05>p ) و تمرینات تعادلی در کاهش اختلال تعادل عملکردی (نمره تست برگ) این بیماران موثر است ( 0.05>p ) . مدت تست زمان برخاستن و رفتن کاهش یافت ولی این کاهش معنادار نبود (0.05<p). نتیجه گیری: بیماران مبتلا به نوروپاتی دچار اختلال در تعادل عملکردی میباشند و به نظر می رسد دلیل اصلی آن آسیب گیرنده های حس عمقی می باشد. انجام تمرینات تعادلی می تواند از طریق بهبود گردش خون اندام و وارد آوردن اضافه بار بررو ی سیستم بینایی، دهلیزی و حس عمقی و تحریک این سیستم ها تعادل را بهبود بخشد. با این وجود به نظر می رسد موثر نبودن این تمرینات در کاهش معنادار زمان تست زمان برخاستن و رفتن در این بیماران بعد از انجام تمرین به مدت زمان انجام تمرینات مربوط می شود و بیماران به تمریناتی طولانی تر از نظر زمانی نیازمند می باشند.

هدف از این تحقیق، بررسی ارتباط بین میزان آگاهی با عملکرد دانش آموزان دختر بسکتبالیست نسبت به راهکارهای پیشگیری از آسیب بود.روش تحقیق از نوع توصیفی- گذشته نگربود که تعداد 130 نفر ورزشکار بسکتبالیست شرکت کننده درالمپیک کشوری،(میانگین وانحراف استاندارد؛ سن0.8± 16.5سال ووزن11.4±61.4 کیلوگرم وقد6.9 ± 169.4سانتیمتر)به روش نمونه گیری انتخاب دردسترس مورد بررسی قرارگرفتند. اطلاعات از طریق پرسشنامه ی پاسخ بسته و تعدیل شده هاوکینز و فولر (1998)جمع آوری شد.درتجزیه وتحلیل داده ها، از روش آماری توصیفی و استنباطی، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یکطرفه، استفاده شد.نتایج نشان داد بالاترین آگاهی آنها(18.1±87.3) مربوط به گرم کردن قبل از مسابقه وبهترین عملکرد (12.5±97.2)مربوط به گرم کردن قبل از تمرین و کمترین آگاهی (27.6±39.9)و ضعیف ترین عملکرد(4.2±15.2)مربوط به استفاده ازوسایل حفاظتی حین تمرین می باشد. بین میزان آگاهی و عملکرد بازیکنان در استفاده ازدوراهکار سردکردن (0.3+ =r و0.01 =p)و وسایل حفاظتی(0.4+ =r و0.01 =p)رابطه معناداری مشاهده شد. بین آگاهی (0.5+ =f و0.5 = p)و عملکرد (1.6+ =f و 0.1 = p) بازیکنان با سابقه بازی آنان تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج حاصل نشان داد که آگاهی این گروه از ورزشکاران نسبت به کارکرد اصول پیشگیری از آسیب به جز راهکارهای گرم کردن و سرد کردن کم بود و بر اساس حداقل آگاهی، عمل به آگاهی آنها نیز ضعیف مشاهده شدو دانش آموزان ورزشکار نیازبه کسب دانش، شناخت بیشتر و تطبیق آن با علوم روز در مورد راهکارهای پیشگیری و توصیه های ایمنی داشتند لذا پیشنهادمی شود، سطح آگاهی مربیان و ورزشکاران این گروه با استفاده از دوره های آموزشی مرتبط با تمرینات قدرتی و انعطاف پذیری، تغذیه ووسایل حفاظتی افزایش یابد تا این ضعف برطرف شود و با کاهش آسیب، از اتلاف انرژی، هزینه، زمان و استعدادهای ورزشی پایه، جلوگیری شود .

برخورداری از قوس طبیعی کف پا موجب توزیع مناسب وزن روی پاها و انتقال آن به زمین می شود.از مزایای دیگر قوس طبیعی پا،راه رفتن و دویدن به طرز صحیح با برخورداری از خاصیت طبیعی آن است. علاوه بر آن حمایت و حفاظت از بافتهای نرم کف پا در حضور این قوسها صورت می گیرد.بنابراین پا در هنگام راه رفتن و دویدن در تماس مستقیم با زمین است و تغییرات ساختاری در آن (صافی کف پا یا گودی کف پا) موجب حرکات جبرانی می شود که تغییر در امتداد طبیعی پا و انحراف در مکانیک کل اندام تحتانی را باعث می شود.هرگونه انحراف از حالت طبیعی نه تنها سبب کاهش قدرت تحرک می شود بلکه بالقوه می تواند بیماریزا باشد.لذا شناخت و سعی در اصلاح و بهبود مشکلات پا بویژه قوسهای کف پا که سایر قسمتهای بدن را تحت تأثیر قرار می دهد،می تواند راهی برای کاهش میزان آسیب باشد.با توجه به مطالب گفته شده و نبود تحقیقات در زمینه وجود شاخص قوس،نیاز به بررسی و مطالعه در این زمینه احساس شد.بر همین اساس تحقیق حاضر با هدف تعیین شاخص قوس کف پا در گروههای مختلف سنی زنان و مردان شهر اصفهان صورت گرفت و در نوع خود اولین تحقیقی است که در داخل کشور اقدام به تهیه شاخص در خصوص قوسهای کف پا نموده است.جامعه آماری این تحقیق کل افراد شهر اصفهان و تعداد نمونه ها 500 نفر (250 زن و250 مرد) بود.آزمودنیها در مقاطع سنی مختلف(14-9)،(24-15)،(44-25)، (64-45) و (بالای 65 سال) سنجیده شدند.مبنای این دسته بندی طبق اصول استاندارد بین المللی طبقه بندی سن بود.تعداد نمونه ها در هر مقطع سنی 100 نفر(50 زن و50 مرد) بود که بصورت تصادفی از میان جامعه آماری انتخاب شدند.آزمودنی ها دارای اندام تحتانی سالم بودند و هیچ یک از سوابق پزشکی ذکر شده در پرسشنامه را نداشتند.در این تحقیق شاخص قوس کف پای هر نمونه با استفاده از اثر کف پا و طبق دستوالعمل استاهلی با تقسیم باریکترین قسمت اثر پا در قوس کف پا بر پهن ترین قسمت پا در ناحیه پاشنه محاسبه شد.یافته های هر گروه سنی بصورت میانگین و شاخص مورد نظر تحقیق برای سنین و جنس های مورد نطر با در نظر گرفتن یک انحراف استاندارد بالا و پایین تعیین شد. با توجه به اهداف تحقیق حاضر می توان شاخص جامعه اصفهان را در خصوص متغیر ai در گروههای سنی در بین دو جنس به شکل زیر بیان نمود :: • شاخص ai برای پسران 9 تا 14 ساله اصفهانی (22/0±79/0) است.به بیان دیگر شاخص جامعه پسران در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 57/0 تا 01/1 تعیین می شود. • شاخص ai برای پسران 15 تا 24 ساله اصفهانی (19/0±75/0) است.به بیان دیگر شـاخص جامعه پسران در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 56/0 تا 94/0 تعیین می شود. • شاخص ai برای مردان 25 تا 44 ساله اصفهانی (13/0±73/0) است.به بیان دیگر شاخص جامعه مردان در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین60/0 تا 86/0 تعیین می شود. • شاخص ai برای مردان 45 تا 64 ساله اصفهانی (10/0±72/0) است. به بیان دیگر شاخص جامعه مردان در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین62/0 تا 82/0 تعیین می شود. • شاخص ai مردان 65 سال و بالاتر اصفهانی (11/0±72/0) است.به بیان دیگر شاخص جامعه مردان در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 61/0 تا 83/0 تعیین می شود. • شاخص ai برای دختران 9 تـا 14 ساله اصفهانی (23/0±72/0) است.به بیان دیگر شاخص جامعه دختران در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 49/0 تا 95/0 تعیین می شود. • شاخص ai برای دختران 15 تا 24 ساله اصفهانی (18/0±71/0) است.به بیان دیگر شاخص جامعه دختران در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 53/0 تا 89/0 تعیین می شود. • شاخص aiبرای زنان 25 تا 44 ساله اصفهانی (17/0±70/0) اسـت.به بیان دیگر شاخص جامعه زنان در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 53/0 تا 87/0 تعیین می شود. • شاخص ai برای زنان 45 تا64 ساله اصفهانی (16/0±73/0) اسـت.به بیان دیگر شاخص جامعه زنان در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 57/0 تا 89/0 تعیین می شود. • شاخص ai برای زنان 65 سال و بالاتر اصفهانی (18/0±77/0) است.به بیان دیگر شاخص جامعه زنان در گروه سنی مورد نظر با یک انحراف استاندارد بالا و پایین بین 59/0 تا 95/0 تعیین می شود. بحث و بررسی در خصوص یافته های تحقیقاتی که جنبه تعیین شاخص و نورم را دارند،شبیه به سایر تحقیقات نمی باشد.لذا انجام بحث در آن معمول نیست.اصولاً در تحقیقاتی که هدف آنها شناسایی نورم می باشد، بخش نتایج،بیشتر با جزئیات ارائه می شود،که در این تحقیق سعی شد،این مهم برآورده شود. اگر بخواهیم به پیشینه تحقیقات قبلی بپردازیم باید به این نکته اشاره کرد که در ارتباط با تعیین شاخص قوس کف پا هیچ تحقیق داخلی مستقلی یافت نشد.علاوه بر آن اطلاعات 3 تحقیق داخلی اشاره شده در پیشینه تحقیق نیز کاملاً مرتبط با موضوع این تحقیق نبوده،لذا ارائه یک روش برای بیان نتایج این تحقیق با تحقیقات گفته شده عملاً غیر ممکن بود.بطوریکه نمی توانستیم در خصوص یافته های تحقیق حاضر با سایر یافته ها، مقایسه ای به عمل آوریم.اما با توجه به مطالعه و بررسی منابع معتبر علمی و در دسترس خارجی سعی شد به بحث مختصری در رابطه با نتایج این تحقیق پرداخته شود.اگر چه در خصوص شیوه های ارزیابی،جمعیت های مورد مطالعه،تعداد نمونه ها و نیز هدف مطالعات تفاوتهایی وجود داشت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد،میانگین شاخص قوس برای مردان 74/0 و برای زنان 73/0 بود.که نشان می دهد ai در مردان کمی بالاتر از زنان است.البته اگر چه تفاوت اندکی بین شاخص دو جنس بدست آمد ولی این تفاوتهای جنسی به اندازه ای کوچک بودند که قابل چشم پوشی اند.در این خصوص نتایج تحقیق با تحقیقات استاهـلی(1987)،زیفـچاک(2006) و آنتـونی(2008) همخوانی دارد. دلیل تشابه تحقیق استاهلی با تحقیق حاضر می تواند در روش اندازه گیری شاخص قوس کف پای نمونه های تحقیق باشد که در هر دو از شاخص استاهلی،استفاده شد.همچنین گروههای سنی(1 تا 80 سال) و تعداد نمونه ها (441 نفر) در تحقیق استاهلی که نزدیک تعداد نمونه های ما بود،می تواند دلیل تشابه با این نتایج باشد.همچنین دلیل همخوانی نتایج تحقیق آنتونی با تحقیق حاضر می تواند در استفاده از حجم نمونه مورد استفاده در تحقیق وی باشد بطوریکه در تحقیق ما تعداد نمونه ها 500 نفر و در تحقیق آنتونی تعداد نمونه ها 619 نفر در محدوده سنی 17 تا 67 سال بودند.در حالی که در روش اندازه گیری کف پا وجه اشتراک نداشتند،بطوریکه آنتونی از شاخص پوسچر پا بهره گرفته بود.در تحقیق زیفچاک هم اگر چه نمونه ها در محدوده سنی (65-18 سال) تقریباً مشابه با نمونه های تحقیق حاضر بود ولی تعداد نمونه های تحقیق محدود به 145 آزمودنی می شدند،که با استفاده از روش شاخص ارتفاع قوس به این نتایج رسیده بود. در خصوص متغیر اصلی تحقیق حاضر شکل نمودارهای میانگین aiدر گروههای سنی مختلف بین زنان و مردان،حاکی از آن است که در دو سوی هر نمودار انحراف مختصری به بالا وجود دارد.که در این مورد نیز تطابق یافته های ما با نمودار استاهلی(24 و 109) دیده می شود (فقط در تحقیق ما از افراد بالای 9 سال استفاده شد).با توجه به شکل این نمودارها،شاخص قوس با افزایش سن تغییر می کند بطوریکه در گروههای سنی بزرگسال،افزایش شاخص قوس بیشتر است.این نتایج توسط آنتونی نیز بدست آمد.وی بیان می کند شاخص قوس ممکن است با افزایش سن در زنان و مردان تغییر کند،بطوریکه در گروه سنی بالای 60 سال تفاوت آشکاری در شاخص پوسچر پا بدست آمد.در تحقیق ما،افزایش شاخص قوس در گروههای سنی بزرگسال،می تواند این گونه توجیه شود که با توجه به افزایش سن،عضلات و رباطهای نگهدارنده قوسهای پا به مرور زمان دچار ضعف شده بطوریکه نمی توانند قوسهای پا را حفظ کنند.همچنین با توجه به افزایش وزن،به قوسهای پا نیروی اضافی وارد می شود که میزان کل این نیروها،خارج از تحمل پا بوده در نتیجه کف پا بتدریج صاف می شود.از سوی دیگر در بزرگسالان بصورت قابل ملاحظه ای در اثر کار افراد،عادتهای غلط راه رفتن و ایستادن که ممکن است به شکل یک اختلال پایدار از گذشته باقی مانده باشد،می تواند قوسهای کف پا کاهش یابد(31،32،49 و51). همچنین طبق نمودارهای شاخص قوس مشاهده می شود که مقادیر طبیعی شاخص قوس کف پا در طول زندگی گسترده شده است.این نمودارها محدوده های مرجع جداگانه ای برای هر یک از سنین نشان می دهند.لذا دامنه های تعیین شده آماری،وسیع اند.بر روی این نمودارها خط پر نشان دهنده تغییر میانگین با توجه به سن است و ناحیه سایه دار،نشان دهنده دامنه طبیعی میانگین شاخص قوس برای هر سن است. بنابراین این مطالعه با یک روش ارزیابی ساده،معتبر و قابل استفاده،ایجاد دامنه ای از مقادیر طبیعی را در جمعیت بزرگی از افراد با دامنه سنی 9 تا بالای 65 سال به عهده گرفته است؛تا پایه و اساسی را برای کنترل ناهنجاریهای کف پا فراهم کند و محقق،اطمینان دارد که اطلاعات ارائه شده در این تحقیق، از این پس می تواند منبع بسیار خوبی برای محققین ایرانی و حتی خارجی باشد. در پایان پیشنهاد می شود استفاده از شاخص حاضر در جهت تشخیص ناهنجاریهای کف پا در گروه های سنی مختلف زنان و مردان شهر اصفهان انجام گیرد.همچنین جهت کاربرد وسیع این شاخص،پژوهشهای مشابهی در سطح وسیع تر در تمامی استان های کشور انجام شود تا در قالب یک طرح ملی،نوموگرام کلی قوس کف پا در ایران بدست آید و برنامه ریزی منطقه ای با توجه به نتایج تحقیقات،به شکل مناسبی صورت گیرد.

چکیده یکی از شایع ترین مشکلات بهداشتی که مردم به پزشکان مراجعه می کنند کمردرد است،که بدنبال آن کیفیت زندگی کاسته شده وفشارهای اقتصادی قابل توجهی بدلیل غیبت از کارایجاد می شود.هدف پژوهش حاضر،مطالعه میزان شیوع کمر درد و ارتباط آن بامشخصات دموگرافیک وعوامل شغلی و ویژگی های روانی درپرستاران شاغل در بیمارستان های سازمان تا مین اجتماعی شهر اصفهان بود. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه پرستاران بیمارستان های سازمان تامین اجتماعی شهرستان اصفهان بود که تعداد کل آنها 815 نفر و در دو بیمارستان شریعتی(510 نفر) و غرضی(305 نفر) مشغول بکار بودند.حجم نمونه بدست آمده بر اساس جدول کریسی و مورگان(1970) 260 نفر ، اما پرسشنامه های برگشتی 244نسخه بود. روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با جامعه آماری استفاده شد. متغیرهای درد(کمردرد)،ناتوانی عملکردی، اضطراب و افسردگی آزمودنی ها به ترتیب توسط معیار اندازه گیری بصری شدت درد (vas)، پرسشنامه ناتوانی عملکردی اسوستری (odq)،پرسشنامه اضطراب کتل و پرسشنامه افسردگی بک اندازه گیری شد. مشخصات دموگرافیکی و شغلی آزمودنی ها توسط پرسشنامه محقق ساخته بدست آمد. به منظور تحلیل استنباطی داده ها از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل استفاده شد. این مطالعه نشان می دهد که، 55 درصد پرستاران دچار کمردرد به میزان های متفاوت بودند. در این میان 1/13 درصد آزمودنی ها دارای20 درصد کمردرد در مقیاس (vas)بودند که بیشترین میزان بود ، در حالی که کمترین میزان 4/0 مربوط به پرستاران با کمردرد 65 و 90 درصد بود. با در نظر گرفتن ملاک 05/0 ??همبستگی مثبت و معناداری را بین کمردرد و ساعات کار ماهیانه،سابقه کار،ناتوانی عملکردی،اضطراب، افسردگی و سن پرستاران مشاهده شد. ولی تفاوت معنی داری را بین میانگین میزان کمردرد پرستاران مرد و زن مشاهده نشد. به نظر می رسد با توجه به نتایج بدست آمده از این مطالعه درصد بالایی از پرستاران شاغل در بیمارستان ها مبتلا به علایم و نشانه های مربوط به درد های عضلانی –اسکلتی بویژه کمردرد هستند. لزوم بررسی همه جانبه و تدارک زمینه ی تعدیل و اصلاح الگوی فعالیت های بدنی این قشر پیش از پیش احساس می شود.

چکیده پژوهش: بررسی تاثیر کوتاه مدت کشش ایستا برشاخص تعادل روی پای غالب در ورزشکاران و غیرورزشکاران مقدمه و اهداف : از آنجاکه در مسابقات ورزشی بویژه در سطوح جهانی و المپیک رقابت بسیار نزدیک و صدم های ثانیه سرنوشت مدال ها را تعیین می کند،توجه به جزئی ترین مسائل که بتواند عملکرد ورزشکار را با در نظرگرفتن حداقل آسیب بالا ببرد بسیار حائز اهمیت است.وجود سیستم تعادلی مناسب به عنوان یکی از مهمترین عوامل در این زمینه محسوب می شود و هر فاکتوری که به نوعی بر این سیستم تاثیرگذار باشد می تواند در عملکرد کلی ورزشکار و در نهایت بر نتیجه کار او نیز موثر واقع شود.اخیرا در مورد استفاده از تمرینات کششی و تاثیرات آن بر روی پارامترهای عملکردی از جمله قدرت و توان عضلانی و تعادل تردیدهایی ذکر شده است.با توجه به استفاده رایج این تمرینات بویژه در مرحله گرم کردن قبل از شروع مسابقه، در این تحقیق بر آن شدیم تا تاثیرات کشش استاتیک را بر فاکتور تعادل روی پای غالب افراد بررسی کنیم. روشها و ابزارها: در این تحقیق تعداد چهل نفر مرد و زن ورزشکار و غیرورزشکار در چهار گروه 10 نفری شرکت داشتند.آزمونهای اولیه و نهایی شامل سه تست 20 ثانیه حفظ تعادل روی دو پا با استراحت 10 ثانیه ای بر روی سیستم تعادل بایودکس بود.بین پیش آزمون و پس آزمون یک دوره پروتکل تمرینات کشش استاتیک شامل سه کشش 45 ثانیه ای با 15 ثانیه استراحت از گروه عضلات همسترینگ، کوادری سپس و گاستروسولئوس انجام گرفت و شاخص های تعادلی شامل شاخص کلی، قدامی خلفی و طرفی تعادل ثبت و ذخیره گردید. تجزیه و تحلیل آماری: پس از آنالیز آماری داده ها مشخص شد که علی رغم مشاهده کاهش در هر سه شاخص تعادل، ولی این کاهش معنی دار ارزیابی نشد. بحث و نتیجه گیری: اینکه شاخص های تعادلی در مرحله پس آزمون از نظر عددی هرچند غیرمعنی دار ولی کاهش را نشان دادند در واقع وجود مجادلات و تناقضات کاربرد یا عدم کاربرد تمرینات کششی بلافاصله قبل از مسابقه یا تمرین را تایید می نماید.لذا ما نیز با توجه به احتمال ایجاد افت تعادل و در نتیجه بالا رفتن خطر آسیب پذیری ورزشکار و همچنین کاهش عملکرد کلی وی، انجام این تمرینات بلافاصله قبل از ورود به میدان مسابقه را توصیه نمی کنیم و پیشنهاد می شود از سایر انواع کشش مثل کشش پویا به عنوان جایگزین ویا اینکه از کشش استاتیک با فاصله زمانی مطمئن قبل از شروع مسابقه استفاده شود.

بسمه تعالی چکیده پایان نامه موضوع تحقیق: بررسی علل و انواع آسیب و ارتباط آن با میزان شیوع صدمات ورزشی در ساعات درس ورزش دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر شیراز در سال 89-88. جامعه آماری ونمونه آماری: جامعه آماری این تحقیق شامل تمام دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر شیراز در سال تحصیلی 89-88 است که در دبیرستانهای شهر شیراز مشغول به تحصیل هستند. نمونه های آماری این تحقیق با توجه به بالا بودن حجم جامعه مادری 302 نفر بر اساس جدول مورگان به عنوان نمونه انتخاب شده اند. روش تحقیق: در این تحقیق جهت مشخص نمودن انواع و میزان آسیبهای ورزشی و کسب اطلاعات و آمار صحیح و واقعی و همچنین علل بروز آسیبهای ورزشی از دیدگاه گروه مورد نظر از روش تحقیقات توصیفی- همبستگی و میدانی استفاده شده است. برای بدست آوردن نتایج و توصیف اطلاعات و ارقام خام حاصله از تحقیق، از روشهای آمار توصیفی شامل فراوانی و درصد فراوانی، و برای برخی از متغیرهای تحقیق وتفسیر فرضیه های تحقیق از ضریب همبستگی اسپیرمن و کندال استفاده شده است. ابزار اندازه گیری: جهت دستیابی به اطلاعات مورد نظر تحقیق، از پرسشنامه دارای روایی 93% و اعتبار87% استفاده شده است که شامل دو بخش سوالات چند گزینه ای و جدول مربوط به آسیبهای ورزشی وارده به اندامهای مختلف بدن به صورت چک لیست است. یافته های تحقیق: در مجموع دانش آموزان مورد بررسی بیشترین میزان آسیب دیدگی در رشته فوتبال (33/50%) و شایعترین نوع آسیب در اندام فوقانی زخم (45/31%) و در اندام تحتانی دررفتگی (49/26%) و در تنه، گردن، سر و صورت ضربدیدگی (40/39%)و آسیب پذیرترین اعضا در اندام فوقانی انگشتان دست (49/25%) و در اندام تحتانی زانو (82/26%) و در تنه، گردن? سر و صورت بینی (89/15%) مشخص شده است. بیشترین میزان وقوع آسیبهای ورزشی در شرایط مختلف مربوط به کلاسهای عملی بیرون از مدرسه بوده است(7/48%). در مجموع 7/37% از دانش آموزان هنگام آسیب دیدگی از آمادگی جسمانی لازم برخوردار نبوده اند. در مجموع 1/82% از دانش آموزان هنگام آسیب دیدگی دارای وسائل حفاظتی نبوده اند. در مجموع به 3/62% از دانش آموزان هنگام آسیب دیدگی کمکهای اولیه ارائه نشده است. در مجموع، 6/4% از دانش آموزان وضعیت تجهیزات و امکانات درمانی را خوب، 5/28% متوسط، 7/43% ضعیف و 2/22% بدون تجهیزات و امکانات درمانی گزارش کرده اند. در مجموع 96/54% از دانش آموزان هنگام حضور معلم ورزش آسیب دیده اند. واژه های کلیدی: صدمات ورزشی-دانش آموزان- مقطع متوسطه-ساعت ورزش-دررفتگی-کوفتگی-ضربدیدگی-تورم-شکستگی-آسیب رباط-آسیب لیگامان-اندام فوقانی-اندام تحتانی-سمت غالب.

چکیده هدف از این تحقیق رابطه لوردوزیس کمر با ویژگی های آنتروپومتریکی، ترکیب بدنی و آمادگی جسمانی در دانش آموزان دختر هنرستان تربیت بدنی شیراز و روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق، 130 نفر از دانش آموزان هنرستان تربیت بدنی شیراز که همه این افراد بعنوان نمونه انتخاب شدند. دامنه سنی آزمودنی ها بین 15 تا 18 سال و میانگین قد، وزن و سن آزمودنی ها به ترتیب : 58/160، 2/53 ، 2/16 بود. مقدارbmi از تقسیم وزن به مجذور قد و مقدار whr از نسبت دور کمر به باسن و درصد چربی بدن از طریق اندازه گیری هفت نقطه از بدن و استفاده از فرمول جکسون و پولاک بدست آمد . قدرت عضلات شکم با استفاده از آزمون پائین آوردن مستقیم پا (( d.s.l.l و زاویه لوردوز کمری، بوسیله خط کش منعطف flexible ruler )) اندازه گیری شد. اندازه گیری ها سه بار انجام شد و میانگین سه بار اندازه گیری در محاسبات دخالت داده شد. داده ها در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در بخش آمار استنباطی به منظور تعیین رابطه همبستگی متغیرها از فرمول ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار spss17 و excel استفاده شد. نتایج یافته های تحقیق نشان داد : بین لوردوزیس کمر با شاخص توده بدنی (( bmi دانش آموزان تربیت بدنی ( 351/0( r = در سطح 01/0?< با 99 درصد اطمینان رابطه معنی داری وجود دارد و بین لوردوزیس کمر با درصد چربی بدن (bf % ) دانش آموزان تربیت بدنی ( 237/0( r = در سطح 01/0?< با 99 درصد اطمینان رابطه معنی داری وجود دارد. بین لوردوزیس کمر با نسبت دور کمر به باسن (( whr دانش آموزان تربیت بدنی رابطه معنی داری ( 716/0 p=) وجود ندارد، همچنین بین لوردوزیس کمر با قدرت عضلات شکم دانش آموزان تربیت بدنی رابطه معنی داری ( 747/0 p=) وجود ندارد. نتیجه گیری : به نظر می رسد که افزایش bmi و %bf پیشگوی قوی تری نسبت به دیگر شاخص های مورد توجه این تحقیق برای احتمال بروز لوردوزیس کمر در بین دانش آموزان هنرستان تربیت بدنی شیراز باشد. واژه های کلیدی : لوردوزیس کمر، ویژگی های آنتروپومتریکی، ترکیب بدنی، آمادگی جسمانی، هنرستان تربیت بدنی.

این تحقیق با هدف بررسی رابطه آمادگی روانی و برخی از عوامل آمادگی جسمانی بانوان متقاضی ورود به رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور انجام شد. بدین منظور از تعداد 660 نفر خانم متقاضی تحصیل در رشته تربیت بدنی، که در آزمون عملی شرکت کردند، 245 نفر با دامنه سنی 4.94±26.27 (سال)، قد 5.53±161.46 (سانتیمتر)، وزن 9.39±57.70 (کیلوگرم)، به صورت نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برخی عوامل آمادگی جسمانی آزمودنی ها مطابق با روش آزمون عملی رشته تربیت بدنی، مورد سنجش قرار گرفت. میزان آمادگی روانی داوطلبین با استفاده از پرسشنامه خود سنجی انستیتوی ورزشی استرالیای جنوبی (psych sasi) با اعتبار آلفای کرونباخ 0.94 و روایی بسیار مطلوب اندازه گیری شد. روش تحقیق حاضر توصیفی-همبستگی است.در نتیجه این تحقیق مشخص شد که بین آمادگی روانی و توان عضلات دست، استقامت عضلانی شکم، استقامت عضلانی بازو و کمربند شانه ای و چابکی بانوان ارتباط معناداری وجود ندارد (?=0.05, p=0.529, 0.423, 0.386, 0.957) ، ولی بین آمادگی روانی و استقامت عمومی بانوان ارتباط معناداری وجود دارد (?=0.05, p=0.043) .

چکیده ارتباط میان انعطاف پذیری عضلات همسترینگ با لوردوز و کمر صاف در دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی ناحیه 4کرج. روش تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی ناحیه 4 کرج که در سال تحصیلی 90-89 مشغول به تحصیل بودند. تعداد کل آن ها 10500 نفر بود و نمونه آماری این پژوهش از 4 مدرسه مختلف ناحیه 4 به تعداد 380 به صورت تصادفی انتخاب شد. در اجرای آزمون انعطاف پذیری عضلات همسترینگ از دو آزمونsr ، نشستن و خم شدن برای رساندن دست ها به انگشتان پا با جعبه انعطاف پذیری و آزمونslr بالا آوردن مستقیم پا بدون خم شدن زانو با گونیامتر اندازه گیری شددر آزمون slr رکورد کمتراز 80 درجه کوتاهی عضلات همسترینگ محسوب می شد. زاویه کمر با خط کش منعطف مشخص شد زاویه طبیعی در این سن 45/52-08/28 بود و زاویه کمتراز 08/28 کمر صاف و بیشتر از45/52 کمر گود محسوب می شد. نتایج حاصل از آزمون های فوق با استفاده از نرم افزار spss و روش های آماری توصیفی واستنباطی (آزمون همبستگی پیرسون و اسپیرمن) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج این پژوهش به شرح زیر است: 1. بین انعطاف پذیری عضلات همسترینگ و کمر گود در دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی ناحیه 4 کرج در سطح 01/0 ارتباط معنی دار نبود. 2. بین انعطاف پذیری عضلات همسترینگ و کمرصاف در دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی ناحیه 4 کرج در سطح 01/0 ارتباط منفی ومعنی دار بود. 3. بین شاخص توده بدن و کمر گود در دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی ناحیه 4 کرج در سطح 01/0 ارتباط معنی دار نبود. 4. بین شاخص توده بدن وکمر صاف در دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی ناحیه 4کرج در سطح 01/0 ارتباط معنی دار نبود.

پژوهش حاضر، به بررسی تأثیر یک برنامه ی تمرین هوازی منتخب بر برخی از عوامل قلبی– عروقی، تنفسی و بیوشیمیایی افراد ضایعه ی نخاعی، پرداخت. نمونه ی آماری این تحقیق، ?? نفر از جانبازان قطع نخاعی بیمارستان شهید رجایی اصفهان بودند. از این تعداد، 10 نفر که به طور تصادفی انتخاب شدند به عنوان گروه تجربی و 10 نفر دیگر، گروه کنترل را تشکیل دادند. برنامه تمرینی، شامل 20 دقیقه تمرین هوازی مقاومتی بود که 8-12 تکرار مقاومت بیشینه هر فرد را شامل می شد. برای انجام تمرین، از یک ویلچر دستی که به طور ثابت، در چارچوب در قرار می گرفت، استفاده شد. دو باند کشی، به منظور انجام حرکت دستها به طور مشابه با حرکت پیشرانی ویلچر، به دو طرف چارچوب، به طور موازی متصل گردید.این تمرین، به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته انجام شد. گروه کنترل، تمرینات خاصی انجام ندادند. آزمونهای مربوط به لیپوپروتئین های خون، گلوکز، فشار خون سیستولی و دیاستولی و آزمون اسپیرومتری، به منظور برآورد عملکرد ریه، در دو نوبت، قبل و بعد از تمرین انجام شد. از آزمونهای کولموگروف- اسمیرنوف، t مستقل و t زوجی، برای تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معنا داری این تحقیق (05/0? ?) در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد که میانگین متغیرهای vc، fev1 وhdl در گروه تجربی، نسبت به قبل از تمرین، افزایش و ldl، گلوکز و فشار خون سیستولی و دیاستولی، کاهش داشته است.

ناراحتی های اسکلتی عضلانی، بخش عمده ای از بیماری های شغلی را در محیط های کاری به خود اختصاص می دهند و کمردرد شایع ترین آن هاست. پیشگیری از بروز این ناراحتی ها مستلزم ارزیابی و اصلاح وضعیت های کاری، با استفاده از روش های تحلیل شغلی علم مهندسی عوامل انسانی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط وضعیت بدنی در حین کار با کمردرد در بین شاغلین مامایی بیمارستان های شهرستان اردبیل و ارائه پیشنهادات اصلاحی-حرکتی انجام شد.در این مطالعه توصیفی- تحلیلی وضعیت های انجام کار51 نفر ماما با استفاده از روش ارزیابی سریع کل بدن، ارزیابی شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه نوردیک و فرم بازنگری مشاهده ای سریع کل بدن، در 6 فعالیت شایع انجام کار مامایی جمع آوری شد. سپس با استفاده از نرم افزار مربوط به روش ارزیابی سریع کل بدن، تعیین تراز خطر و لزوم اعمال تغییر در وضعیت های مشاهده شده، انجام شد. در نهایت، رابطه بین کمردرد در ماماها با امتیازهای حاصله از روش ارزیابی یاد شده، در 6 فعالیت شایع مامایی به دست آمد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون های tمستقل و آزمون دقیق فیشر، مورد تحلیل قرار گرفت. 05/0 < p به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. میانگین سن و سابقه کار افراد مورد مطالعه به ترتیب برابر 37/6 ± 80/33 سال و 83/6 ± 11/9 سال به دست آمد. 1/94% از افراد مورد مطالعه اظهار کردند که در طی 12 ماه گذشته حداقل در یک ناحیه از بدن دچار اختلالات اسکلتی عضلانی بوده اند. بیشترین اختلالات در ناحیه کمر(62/68%)، شانه(50/47%) و مچ دست(13/43%) گزارش شد. در بیشتر موارد، علت احتمالی مشکل از دیدگاه فرد، کار در محیط شغلی عنوان شد. رابطه بین کمردرد با وضعیت های کاری ماماها در 5 فعالیت شایع مامایی، معنی دار به دست آمد(05/0 < p). نتایج این مطالعه نشان داد که وضعیت های کاری افراد مورد تحقیق، نیاز به اصلاح دارد و توصیه برای بهبود شرایط محیط کار از لحاظ اصول مهندسی عوامل انسانی، می تواند تاثیر مطلوبی در پیشگیری و کنترل شایع ترین اختلالات اسکلتی عضلانی یعنی کمردرد داشته باشد

هدف از انجام این پژوهش ارزیابی و مقایسه روند تغییرات ضربان قلب و فشار خون در افراد مبتلا به کایفوز و افراد سالم قبل ، حین و بعد از فعالیت در بین متقاضیان تحصیل در رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور تهران است . جامعه پژوهش را 233 نفر پسر متقاضی ورود به مقطع کارشناسی رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور مرکز تهران تشکیل می دهند که نمره قبولی در آزمون علمی را کسب کرده بودند . از بین آزمودنی های مبتلا به کایفوز تعداد 31 نفر را که دارای بیشترین انحنا ( 48 درجه و بالاتر ) بودند با میانگین سنی 26.6 سال و انحنای ستون فقرات 52.2 درجه بعنوان گروه تجربی و به همان تعداد از بین افراد سالم ، افرادی با میانگین سنی 28.3 سال و انحنای ستون فقرات 31.9 درجه بصورت نیمه تصادفی انتخاب و در گروه شاهد قرار گرفتند . در این پژوهش که به روش نیمه تجربی و علی – مقایسه ای انجام شد ، انحنای سینه ای آزمودنی ها بوسیله دستگاه اسپاینال ماوس اندازه گیری شد . فشار خون و ضربان قلب آزمودنی ها در سه مرحله قبل ، حین و پس از فعالیت ورزشی اندازه گیری و ثبت شد . برای تجزیه و تحلیل آماری ، از آزمون t مستقل در سطح معنی داری 0.05 استفاده شد . نتایج تحقیق نشان داد که فشار خون افراد مبتلا به کایفوز در هر سه وضعیت کمی بیشتر از فشار خون افراد سالم است اما این اختلاف معنی دار نبود . همچنین تعداد ضربان قلب آزمودنی های مبتلا به ناهنجاری کایفوز بیشتر از تعداد تعداد ضربان قلب افراد سالم است اما اختلاف مشاهده شده در دو وضعیت قبل از فعالیت و در حین فعالیت معنی دار نبود . ولی اختلاف بین ضربان قلب دو گروه پس از فعالیت ورزشی معنی دار بود . بطور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که فشار خون افراد مبتلا به کایفوز با فشار خون افراد سالم تفاوتی ندارد و ضربان قلب افراد مبتلا به کایفوز با ضربان قلب افراد سالم قبل از فعالیت و در حین فعالیت نیز تفاوتی ندارد ، اما ضربان قلب این دو گروه پس از فعالیت ورزشی با یکدیگر متفاوت می باشد.

چکیده به منظور بررسی اثر یک جلسه تمرین مقاومتی سنگین بر واکنش مرحله حاد و مراحل بازیافت hs-crpو پایش روند زمانی تغییرات آن 18 مرد سالم (سن: 38/3 ± 20/25 سال، قد: 46/6 ±40/178 سانتیمتر، وزن: 95/11 ± 80/75 کیلوگرم) از بین دانشجویان رشته تربیت بدنی به صورت داوطلب در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی های هر یک از این دو گروه به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند که در مجموع دو گروه این تحقیق را تشکیل می دادند. در ابتدا و در حالت ناشتا، از کلیه آزمودنی ها یک نوبت خون گیری به عمل آمد. در مرحله بعد، تمامی آزمودنی ها یک رژیم غذایی ساده را به عنوان صبحانه صرف کردند. سپس، آزمودنی های گروه آزمایش به انجام یک فعالیت ورزشی مقاومتی سنگین با شدت 70-80% 1rm در حرکات منتخب واداشته شدند. بلافاصله بعد از اتمام فعالیت ورزشی مقاومتی، بار دیگر از تمام آزمودنی ها (در هر دو گروه) نمونه های خونی تهیه شد. 4 ساعت بعد، سومین نوبت خون گیری نیز از تمام آزمودنی ها گرفته شد. کلیه متغیرهای خونی به صورت همزمان از طریق روش elisa مورد اندازه گیری قرار گرفت و داده های بدست آمده به کمک روش های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و نیز ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یک جلسه فعالیت ورزشی مقاومتی سنگین موجب کاهش معنی دار hs-crp، ldl-c وtc در همه زمان های پس از فعالیت ورزشی(01/0>p) ،کاهش معنی دار hdl-c در زمان t3 (01/0>p) و نیز عدم کاهش معنی دارtg در گروه آزمایشی شد. در گروه کنترل هیچ تغییر به لحاظ آماری معنادار در hs-crp تشخیص داده نشد، هرچند نحوه پاسخ ldl-c، hdl-cو tcکاهش معنی دار در همه زمان های پس از فعالیت ورزشی (01/0>p) و کاهش معنی دارtg در زمان t3 (01/0>p) داشت. به علاوه نتایج، هیچ ارتباط به لحاظ آماری معنادار بینhs-crp با ldl-c، hdl-c، tcو tgنشان نداد. روی هم، یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد یک جلسه فعالیت ورزشی مقاومتی سنگین می تواند به کاهش غلظت های خونی hs-crp، ldl-c، hdl-cوtc که از عوامل پیش بینی کننده خطر قلبی عروقی در افراد می باشند، منجر شود. واژه های کلیدی: فعالیت ورزشی مقاومتی سنگین، hs-crp، ldl-c، hdl-c،tc ، tg

هدف کلی از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر فاصله کانون توجه ارائه شده بوسیله دستورالعمل براکتساب، یادداری و انتقال مهارتهای سرویس بدمینتون در پسران نوجوان می باشد. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بوده و بصورت میدانی انجام شده است. جامعه آماری آن شامل 62 نفر، پسر نوجوان (10 تا 14 ساله)راست دست، سالم، مبتدی در مهارت سرویس کوتاه و بلند بدمینتون و شرکت کننده در کانون های تابستانی بدمینتون شهر تبریز می باشند. 45 نفر داوطلب شرکت در پژوهش حاضر با سابقه تمرینی کم در حد آشنایی با مهارت سرویس بدمینتون به عنوان نمونه آماری تحقیق به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. پس از آموزش مهارت سرویس(بلند و کوتاه) بدمینتون شرکت کنندگان بر اساس نتایج بدست آمده از پیش آزمون(20 سرویس بلند و کوتاه از فاصله 98/1 متری)، طول دست، قد و وزن در سه گروه 15 نفری در سطوح مختلف کانون توجه(بیرونی دور، بیرونی نزدیک و درونی) بصورت هدفدار همسان سازی و جایگزین شدند. سپس در هر یک از جلسات تمرینی(5 جلسه) اعضای هر گروه طبق دستورالعمل آموزشی ارائه شده بصورت جداگانه شش دسته 10 کوششی(60 کوشش) انجام دادند. بعد از سه روز بی تمرینی شرکت کنندگان همانند پیش آزمون در آزمون یادداری و یک روز پس از آزمون یادداری، در آزمون انتقال شرکت کردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با سنجشهای مکرر و آزمون تعقیبی توکی مورد مقایسه قرار گرفت(05/0=?). نتایج نشان داد که: بین دقت سرویس بلند و کوتاه گروه کانون توجه بیرونی دور با گروه کانون توجه درونی در مرحله اکتساب، پس آزمون، یادداری و انتقال اختلاف معنی داری وجود دارد(01/0=p) و بین دقت سرویس بلند و کوتاه گروه کانون توجه بیرونی دور با گروه کانون توجه بیرونی نزدیک در مرحله اکتساب، پس آزمون، اختلاف معنی داری وجود ندارد(47/0=p). بطور کلی چنین نتیجه گیری می شود که اثر فاصله برای بازیکنان بدمینتون مبتدی در یادگیری سرویس بلند و کوتاه بدمینتون مهم می باشد. بنابراین پیشنهاد می شود مربیان بدمینتون جهت تسریع یادگیری مهارت سرویس بلند بدمینتون با ارائه ی دستورالعمل توجه فراگیران را به کانون توجه بیرونی دور مثل نقطه ی یا منطقه فرود توپ معطوف نمایند.

ارتباط ناهنجاری های کایفوز و لوردوز با برخی فاکتور های آمادگی جسمانی در داوطلبان پسر ورودی رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور هدف: تحقیقات جداگانه ای پیرامون فاکتورهای آمادگی جسمانی و ناهنجاری های ستون فقرات انجام شده است لیکن تحقیقات در زمینه ارتباط بین آنها اندک بوده است. اکنون با توجه به اهمیت این ارتباط در پی پاسخ به این سوال هستیم که " آیا بین فاکتور های آمادگی جسمانی و ناهنجاری های ستون فقرات (کایفوز و لوردوز ) ارتباطی وجود دارد یا خیر " ؟ روش تحقیق: تحقیق حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه پسران شرکت کننده در آزمون عملی ورودی رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور که بالغ بر 600 نفر بودند، تشکیل می دهد. تعداد 181به صورت خوشه ای در دسترس نفر که بطور داوطلبانه در اندازه گیری های مربوطه شرکت کردند به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شدند. جهت ارزیابی میزان لوردوز و کایفوز از دستگاه اسپاینال ماوس استفاده گردید. نتایج: -1/22 درصد نمونه ها دچار ناهنجاری کایفوز پشتی ، 1/22 درصد دارای ناهنجاری لوردوز کمری و 6/6 درصد داری ناهنجاری کایفولوردوتیک بودند . - نتایج آزمون های آمادگی جسمانی نشانگر آن است که افرادی که دارای هیچ یک از ناهنجاری های لوردوز و کایفوز نبوده اند، دارای بهترین عملکرد جسمانی و افرادی که دارای هر دو ناهنجاری فوق بوده اند، دارای ضعیف ترین عملکرد جسمانی بوده اند . - بین لوردوز و bmi، بین لوردوز و استقامت قلبی عروقی، و همچنین بین کایفوز و چابکی ارتباط معناداری در سطح 05/0 مشاهده شد اما بین ناهنجاری های لوردوز و کایفوز، با سایر فاکتورهای آمادگی جسمانی ارزیابی شده در این تحقیق، ارتباط معناداری در سطح 05/0 یافت نشد . -همچنین نتایج مربوط به آزمون رگرسیون نشان دهنده آن است که بین فاکتور های آمادگی جسمانی و لوردوز و کایفوز ارتباط یا ضریب همبستگی چند گانه ای وجود ندارد یعنی از نتایج افراد در آزمون های آمادگی جسمانی نمی توان در مورد ناهنجاری های لوردوز و کایفوز آنها پیش بینی خاصی انجام داد. بحث ونتیجه گیری: با توجه به تعریف آمادگی جسمانی ، یعنی توانایی انجام کار به گونه ای رضایت بخش و نتایج سایر مطالعات، می توان گفت ناهنجاری های لوردوز و کایفوز می توانند بر هزینه انرژی اغلب فعالیت های روزانه ، فعالیت های ورزشی، و در کل ظرفیت انجام کار فیزیکی تأثیر منفی داشته باشد. هر چند برای کسب نتایج قطعی تر، انجام تحقیقات بیشتر و دقیق تر ، ضروری به نظر می رسد . کلمات کلیدی: لوردوز، کایفوز، آمادگی جسمانی، ارتباط

هدف: در این پژوهش بررسی و مقایسه شیوع آسیب های ورزشی اندام فوقانی و ستون فقرات قایقرانان کایاک در تمرین و مسابقه و ارتباط آن با برخی فاکتورهای تمرینی مورد مطالعه قرار گرفت. روش تحقیق: روش تحقیق از نوع توصیفی در بخشی همبستگی و در بخش دیگر مقایسه ای و به شیوه میدانی است. که ضمن مقایسه میزان بروز آسیب های ورزشی اندام فوقانی و ستون فقرات قایقرانان کایاک در حین تمرین و در زمان مسابقه، به بررسی ارتباط میزان بروز آسیب ها با برخی فاکتورهای تمرینی از جمله سن ورزشکار، سن شروع به فعالیت های قایقرانی، تعداد جلسات/ نوبتهای تمرینی و مدت زمان اختصاصی برای گرم کردن پرداخت. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از میان 180 نفر از قایقرانان حاضر در اردوهای تدارکاتی تیم ملی،تیم استانی و پایگاه های قهرمانی کشور تعداد 120 نفر به عنوان آزمودنی شرکت کردند. جمع آوری اطلاعات تحقیق حاضر از طریق پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن توسط متخصصین این رشته مورد تایید قرار گرفت و اعتبار آن نیز با روش آلفای کرونباخ 84/0r= در سطح معناداری (0.001p=) بدست آمد، صورت پذیرفته است. روش آماری: اطلاعات بدست آمده با استفاده از آمار توصیفی و نرم افزار spss که برای مقایسه میزان بروز آسیب ها در حین تمرین و مسابقه از آزمون نرمال استاندارد، و برای بررسی ارتباط میزان بروز آسیب با برخی فاکتورهای تمرینی نیز بدلیل اینکه داده ها دارای ماهیت ناپارامتریک هستند و با استفاده از مقیاس رتبه ای اندازه گیری شده اند از آزمون آماری خی دو استفاده شد. سپس جهت تعیین ضریب همبستگی میان متغیرها از ضریب توافقی استفاده شد. نتایج تحقیق: براساس اطلاعات بدست آمده بین میزان بروز آسیب های اندام فوقانی و ستون فقرات در حین تمرین و در زمان مسابقه تفاوت معنی داری وجود دارد (> z0.025=1.96 z0 و0.05 < p) که میزان بروز این آسیب ها در حین تمرین(74%) بیشتر از زمان مسابقه (26%) بوده است. شایع ترین نوع آسیب اندام فوقانی و ستون فقرات در حین تمرین و مسابقه آسیب های عضلانی به ترتیب با 61% و 54% است. و از میان آسیب های عضلانی در حین تمرین و در حین مسابقه کشیدگی به ترتیب با 32% و 31% شایع ترین آسیب است. همچنین در حین تمرین و در حین مسابقه مفصل شانه به ترتیب با 19% و 21% بیش از سایر اندام ها در معرض آسیب است. در حین تمرین و مسابقه التهاب به ترتیب با 64% و 68% شایع ترین نوع آسیب های مفصلی است. در زمان تمرین و مسابقه موبرداشتگی به ترتیب با 63% و 62% شایع ترین آسیب استخوانی است. نتایج آزمون آماری نشان داد بین سن ورزشکار و میزان بروز آسیب ها رابطه معنی داری وجود ندارد (p=.215). بین سن شروع به فعالیت قایقرانی و میزان بروز آسیب رابطه معنی داری وجود ندارد (p=.108). بین تعداد جلسات و نوبت های تمرینی و میزان بروز آسیب رابطه معنی داری وجود دارد (p=.001،c=.872 و p=.001، c=.814). بین مدت زمان اختصاصی برای گرم کردن و میزان بروز آسیب رابطه معنی داری وجود دارد (p=.001، c=.819). یافته های این پژوهش نشان داد مفصل شانه بین از سایر اعضا در حین تمرین و مقایسه آسیب پذیر است. از این رو پیشنهاد می شود در اجرای تکنیک ها و همچنین نحوه گرم کردن اختصاصی این عضو توجه بیشتری داشته باشند. همچنین با توجه به زیاد بودن تعداد آسیب های عضلانی، پیشنهاد می شود از تمرینات قدرتی و استقامتی جهت افزایش قدرت و استقامت عضلات استفاده کنند. واژگان کلیدی: آسیب های ورزشی، اندام فوقانی، ستون فقرات، قایقرانان کایاک و فاکتورهای تمرینی

فرض بر این است که الگوهای وضعیتی، الگوهای حرکتی و تمرینات ویژه ورزشکاران در طولانی مدت می تواند در شکل گیری وضعیت بدنی و ساختار عضلانی-اسکلتی آنها موثر باشد. در این میان اطلاعات کمی در مورد ورزش هایی که از دست به صورت بالای سر و پایین سر استفاده می کنند وجود دارد. بنابراین هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی وضعیت قوس ستون فقرات پشتی، وضعیت گردن و سر، و وضعیت شانه ها در ورزشکاران بالای سر، پایین سر و غیرورزشکاران است. شرکت کنندگان در این پژوهش شامل 144 مرد و 106 زن در محدوده سنی 18 تا 30 سال می باشد که هر کدام در سه گروه ورزشکاران بالای سر، ورزشکاران پایین سر و غیرورزشکاران جای گرفتند. آزمودنی ها شامل 60 نفر ورزشکار مرد در رشته های بالای سر (30 نفر والیبالیست، 30 نفر بسکتبالیست)، 57 نفر ورزشکار مرد در رشته های پائین سر (30 نفر فوتبالیست و 27نفر دو و میدانی) و 27 نفر غیرورزشکار مرد در سه گروه مردان؛ و 46 نفر ورزشکار زن در رشته های بالای سر (20 نفر والیبالیست، 26 نفر بسکتبالیست)، 32 نفر ورزشکار زن در رشته های پائین سر (17 نفر فوتبالیست و 15نفر دو و میدانی) و 28 نفر غیرورزشکار زن در سه گروه زنان می باشد. در این پژوهش از خط کش منعطف برای ارزیابی میزان قوس پشتی ستون مهره به درجه، از خط کش مخصوص double-square برای ارزیابی میزان شانه به جلو به سانتیمتر، و از گونیامتر مخصوص ارزیابی زاویه سر به جلو برای اندازه گیری میزان لوردوز گردنی به درجه استفاده شد. برای مقایسه میانگین ها از آزمون آماری آنووای یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار spss استفاده شد. میانگین زاویه قوس پشتی، میزان شانه به جلو به سانتیمتر و زاویه سر به جلو برای مردان ورزشکار بالای سر به ترتیب 9.9±36.8، 2.4±12.6 و 6±36.7؛ برای مردان ورزشکار پایین سر به ترتیب 9±35.4، 2.5±13.1 و 6.2±34.5؛ برای مردان غیرورزشکار به ترتیب 8.5±37.4، 2.9±11.9 و 4.7±31.7؛ برای زنان ورزشکار بالای سر به ترتیب 9.1±27.6، 3.2±9.6 و 7.1±36.9؛ برای زنان ورزشکار پایین سر به ترتیب 9.88±29.97، 2.2±10.9 و 5.3±34.1؛ و برای زنان غیرورزشکار نیزبه ترتیب 10.3±24.5، 2.3±9.7 و 4.6±32.8 بدست آمد. اجرای آزمون آماری آنووا نشان داد بین سه گروه مردان و همچنین بین سه گروه زنان از نظر میزان قوس پشتی و میزان شانه به جلو اختلاف معنی داری وجود ندارد (0.05<p)؛ اما بین سه گروه مردان (0.002=p) و همچنین بین سه گروه زنان (0.022=p) از نظر میزان سر به جلو اختلاف معنی دار وجود دارد. نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که این اختلاف در مردان، تنها مربوط به گروه ورزشکاران بالای سر و گروه غیرورزشکار می باشد و در زنان نیز تنها مربوط به گروه ورزشکاران بالای سر و گروه غیرورزشکار است. نتایج نشان داد که میزان قوس پشتی و وضعیت شانه ها در بین ورزشکاران بالای سر منتخب (والیبالیست ها و بسکتبالیست ها)، ورزشکاران پایین سر منتخب (فوتبالیست ها و دو میدانی کاران)، و غیرورزشکاران متفاوت نیست اما میزان سر به جلو در ورزشکاران بالای سر منتخب مرد و زن، نسبت به غیرورزشکاران بیشتر است. نتیجه اینکه ورزش های دو و میدانی و فوتبال که از دست ها در پایین سر استفاده می کنند ممکن است تأثیری در میزان کایفوز پشتی، وضعیت شانه ها و وضعیت سر نداشته باشند و ورزش های والیبال و بسکتبال که از دست ها در بالای سر استفاده می کنند نیز ممکن است تأثیری در میزان قوس پشتی و وضعیت شانه ها نداشته باشند اما وضعیت سر را تحت تأثیر قرار داده و موجب افزایش سر به جلو گردند. بطور کلی می توان گفت که نتیجه پژوهش حاضر از فرضیه تأثیر ورزش های مختلف بر پوسچر ورزشکاران چه به صورت مثبت یعنی کاهش ناهنجاری ها و چه به صورت منفی یعنی بروز برخی ناهنجاری ها حمایت می کند.

چکیده: اختلالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با کار از بزرگترین مشکلات بهداشت شغلی در کشورهای توسعه یافته است.این اختلالات در اثر تخریب و آسیب تجمعی بافت های دستگاه اسکلتی – عضلانی طی ماه ها و سالها مواجهه با عوامل استرس زای بیومکانیکی و روانی اجتماعی در محیط کار رخ می دهند.یکی از مهمترین عوامل بروز این اختلالات، پوسچر نامطلوب بدن در هنگام کار است. هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی و میزان شدت درد در پزشکان متخصص آندوسکوپی دستگاه گوارش می باشد.نمونه های پژوهش 45 نفر از پزشکان متخصص آندوسکوپی دستگاه گوارش و فلوهای فوق تخصص دستگاه گوارش دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند.ابتدا به وسیله پرسشنامه نوردیک ارزیابی ناراحتی و درد بدن که در دو پرسشنامه عمومی واختصاصی بوددر هر ناحیه بدن تکمیل شد و نیز جهت بررسی میزان شدت درد در هر عضو از مقیاس بصری درد استفاده شد. نتایج توصیفی تحقیق نشان داد که میزان کلی شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی در این گروه از پزشکان 3/73% بود. از نظر شیوع این اختلالات در هر کدام از نواحی مختلف بدن گردن با 7/66% بیشترین میزان شیوع را داشت. در سایر نواحی بدن کمر با 51% ,شا نه ها3/33%,مچ و دست3/30% و پشت 2/24% اختلال وجود داشت. از تعداد کل شرکت کنندگان در تحقیق 2/82% را آقایان و 8/17% را خانم ها تشکیل می دادند.20% از کل شرکت کنندگان در تحقیق اختلال در یک عضو,2/22 دو عضو ,4/24% در سه عضو و 7/6% در چهار عضو را گزارش کردند. تحقیق حاضر تائید دیگری است بر اثر و رابطه پوسچر استاتیک با اختلالات اسکلتی- عضلانی‚لذا آگاهی و اقدام پیشگیرانه در شغل و رعایت پوسچر مناسب حین کار و اصول ارگونومیک می تواند راهگشا باشد. واژه های کلیدی: اختلالات اسکلتی- عضلانی، آندوسکوپی ،پوسچر

شیوه مدرن زندگی ما فعالیت بدنی را تاحد زیادی کاهش داده است، رشد بیماری های ناشی از سبک زندگی و چاقی نشان دهنده عدم تعادل میان سبک زندگی و نیازمندی های جسمانی ماست . از طرف دیگر انسانها بنا به شغل و حرفه ای که بر می گزینند با برخی از عوامل زیان آور در تماس می باشند به گونه ای که اگر این عوامل از حد فیزیولوژیک بدن فزونی یابند آسیبهای شغلی را سبب می شوند و از بهره نیروی کار تا حدود زیادی کاسته می شود.هدف این تحقیق ارزیابی ارگونومیکی پوسچر حین کار به روش rula و ارتباط آن با میزان شیوع اختلالات اسکلتی – عضلانی ، شدت درد و سابقه کار در کارکنان اداری زن سازمان مرکزی دانشگاه پیام نور است. آزمونگر در این تحقیق، بدنبال درک برخی روابط ( همبستگی) میان اطلاعات جمع آوری شده و نهایتاً مقایسه این اطلاعات از طریق آمار استنباطی است که با توجه به یافته ها این تحقیق توصیفی از نوع رابطه ای – مقایسه ای با ماهیت کاربردی است . جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان اداری زن دانشگاه پیام نور تشکیل می داد که تعداد آن ها 600 نفر است و نمونه آماری 192نفر انتخاب شدند. میانگین مشخصات این افراد به طور خلاصه بامیانگین سنی 85/5 ±18/40 سال ومیانگین قدی03/5±68/161سانتیمتر ومیانگین وزنی 3/10±83/63 کیلوگرم وسابقه کاری81/4±56/12 گزارش شده است برای تعیین میزان ارتباط از روش ضریب همبستگی اسپیرمن با سطح اطمینان 95% و برای مقایسه و میزان شدت درد در دو گروه با و بدون فعالیت بدنی از روش آماری یو من ویتنی معادل ناپارامتریک تی – تست مستقل استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می دهد میان نمره rula ومیزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی ( 038/0 ? p و 366/0 = r ) و شدت درد در نواحی مختلف بدن( 05/0 ? p و 475/0 = r ) ارتباط معنا دارمثبت وجود دارد ، فقط بین نمره rula و شدت درد در پشت وشدت درد در دست ارتباط معناداری وجود ندارد( 05/0 < p ). همچنین نشان داده شد که بین سابقه و شدت درد در نواحی مختلف بدن ارتباط معنا دار مثبت وجود دارد ( 001/0 ?p و 232/0 = r ) و با افزایش سابقه کار 33% برمیزان اختلالات افزوده می شود و نیز بین سابقه کار و نمره rula ارتباط مستقیم وجود دارد( 001/0 ?p و 396/0 = r ). نتایج حاصل از آزمون u mann- whitney نشان داده شد که میزان شیوع اختلالات اسکلتی - عضلانی و نیز نمره ارزیابی rula، در بین دو گروه کارکنانی که فعالیت بدنی دارند(4/47) و گروهی که فعالیت ندارند (6/52) تفاوت معنا داری وجود دارد (p<0.05). بر اساس یافته های تکمیلی نشان داده شد 6/65 از میز و صندلی غیر قابل تنظیم و 2/80 آگاهی از طرز صحیح نشستن پشت میز ندارند و4/ 48 حدود 5-7 ساعت پشت میز نشینی ثابت دارند .

چکیده : مقدمه : امروزه استعداد یابی بحث اصلی جوامع ورزشی می باشد. فرآیند استعداد یابی کمکی است به ورود عالمانه و آگاهانه افرادی که از لحاظ جسمانی و رفتاری شرایط لازم جهت موفقیت در آن رشته ی ورزشی خاص را دارا باشند. با عنایت به رشد روز افزون ورزش والیبال در کشورمان و ورود جوانان و نوجوانان به این رشته ورزشی ، استعدادیابی و شناخت استعداهای مناسب برای ورود به این رشته بیش از پیش اهمیت دارد. هدف تحقیق حاضر تدوین نورم شاخص های استعدادیابی بازیکنان نخبه والیبال 17 تا 23 سال مرد بود. روش شناسی تحقیق : جامعه آماری مورد مطالعه در این تحقیق شامل کلیه بازیکنان والیبال مردی است که طی 10 سال گذشته به عضویت تیم های ملی نوجوانان ، جوانان و امید والیبال ایران درآمده اند که محدوده ی سنی این افراد بین 17 تا 23 سال است. اطلاعاتی که توسط مرکز سنجش آکادمی ملی المپیک دراختیار محقق قرار گرفت شامل نتایج آزمون های 360 نفر از این افراد بود.از نتایج آزمون های 160 نفر این افراد جهت تهیه نورم استفاده شد. که از این تعداد 49 نفردر رده نوجوانان ، 60 نفر جوانان و 51 نفر در رده امید بودند. ابزاری که توسط آنها این نتایج بدست آمده بود عبارتند از : دستگاه تجزیه و تحلیل کننده ترکیب بدن جهت سنجش وزن ، دینامومتر دستی جهت سنجش قدرت پنجه ، تردمیل جهت سنجش توان هوازی ، آزمون دو 40 یارد برای سنجش سرعت ، آزمون 4×9 جهت سنجش چابکی ، دستگاه سنجش قد جهت سنجش قد و قد نشسته ، دستگاه ارگوجامپ جهت سنجش توان بی هوازی و برای سنجش انعطاف پذیری از آزمون خم شدن به پشت و جلو. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و با تاکید بر تعیین میانگین و انحراف استاندارد جهت تهیه نورم متغیرهای موردنظر و فاصله اطمینان 95 درصد ، با استفاده از نرم افزار spss نسخه 19 انجام شد. یافته های تحقیق: با توجه به یافته های بدست آمده در تحقیق حاضر: نورم استاندارد برای نوجوانان در قد ، قدنشسته و وزن به ترتیب برابر است با (194/63 cm ، 100/41 cm ، 81/70kg) ، در توان هوازی و توان بی هوازی (ml/kg44/18، 47/81w) و در قدرت پنجه، سرعت، چابکی، انعطاف به جلو و انعطاف به پشت (63/12 kg ، 5/14 s ، 8/42 s،35/52 cm ، 61/22 cm ) می باشد. همچنین نورم استاندارد برای جوانان در قد ، قدنشسته و وزن به ترتیب برابر است با (194/63cm، 99/80 cm، 84/98 kg) ، در توان هوازی و توان بی هوازی ( 40/84 ml/kg ، 51/18w) و در قدرت پنجه، سرعت، چابکی، انعطاف به جلو و انعطاف به پشت (66/73 kg ، 4/98 s ، 8/19 s،38/11 cm ، 65/58 cm ) می باشد. نورم استاندارد برای بازیکنان امید در قد ، قدنشسته و وزن به ترتیب برابر است با (194/39cm ، 100/78 cm ، 86/39 kg) ،درتوان هوازی و توان بی هوازی ( 41/85 ml/kg ، 52/21w) و در قدرت پنجه،سرعت، چابکی، انعطاف به جلو و انعطاف به پشت(62/43 kg ، 4/95 s ، 8/16 s،39/17 cm ، 57/86 cm ) می باشد.با توجه به سطح نسبتاً پایین توان هوازی پیشنهاد می شود تدابیر لازم جهت بهبود این وضعیت اندیشیده شود همچنین جهت استعداد یابی و انتخاب افراد برای تیم های والیبال از حدود پایین نورم ها به عنوان ملاک انتخاب افراد استفاده گردد.

چکیده: اختلالات اسکلتی- عضلانی بعنوان یکی از شایع ترین عوارض اکتسابی جامعه می تواند با ویژگی های ارگونومیک شغل و نیز با قابلیت های آنتروپومتریک افراد ارتباط داشته باشد، هر چند چگونگی این ارتباط چندان روشن نیست. هدف از انجام این پژوهش مطالعه اختلالات اسکلتی- عضلانی در ارتباط با برخی ابعاد آنتروپومتریک در کارگران زن است. کارگران زن یکی از کارخانه های صنعتی بعنوان جامعه مورد مطالعه انتخاب شدند. پس از توجیه آزمودنی ها در مورد نحوه انجام تحقیق تعداد 52 نفر از آنان با میانگین سن 23.59 سال بطور داوطلبانه به پرسشنامه نوردیک پاسخ دادند. وزن، قد، قد نشسته و نسبت مچ دست آنان بوسیله ترازو، متر نواری و کولیس اندازه گیری شد، سپس قوس های کایفوز، لوردوز، طول ستون فقرات و طول گردن توسط خطکش منعطف و زوایای سر بوسیله عکسبرداری با دوربین دیجیتال مورد اندازه گیری قرار گرفت. تجزیه و تحلیل توصیفی و استنباطی اطلاعات با استفاده از نرم افزارspss18 ، سطح معنی داری p<o.5، انجام شد. نتایج نشان داد که بیشترین شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی به ترتیب در گردن (67.3)، کمر(51.9)، شانه(44.3) و مچ دست(38.5) می باشد. بین قد ایستاده و ابتلا به لوردوز رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد(sig=0.04) و این در حالی است که بین قد ایستاده و ابتلا به کایفوز و همچنین قد نشسته و ابتلا به ناهنجاری کایفوز و لوردوز رابطه معنی داری وجود ندارد. بین طول ستون فقرات و ابتلا به لوردوز رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد(sig=0.01) و این در حالی است که رابطه معنی داری بین طول ستون فقرات با ابتلا به کیفوز، مشاهده نشد. بین وزن آزمودنی ها و ابتلا به ناهنجاری های کیفوز و لوردوز رابطه معنی داری وجود ندارد. بین وزن و قد افرادی که در ناحیه کمر یا شانه احساس درد می کنند با افرادی که در این نواحی احساس درد نمی کنند تفاوت معنی داری وجود ندارد. بین طول گردن و ابتلا به ناهنجاری سر به جلو رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (sig=0.01) در حالیکه رابطه معنی داری بین طول گردن و کج گردنی وجود ندارد. همچنبن بین طول گردن افرادی که در ناحیه گردن احساس درد می کنند با افرادی که در این ناحیه احساس درد نمی کنند تفاوت معنی داری وجود دارد(sig=o.o1) و افرادی که از طول گردن بلندتری برخوردار هستند در این ناحیه درد بیشتری را احساس می-کنند. رابطه معنی داری بین نسبت مچ دست افراد مبتلا و نامبتلا به سندروم تونل کارپال وجود ندارد. همچنین بین نسبت مچ دست افرادی که در ناحیه مچ دست احساس درد می کنند با افرادی که در این ناحیه احساس درد نمی کنند تفاوت معنی داری وجود ندارد. نتایج رگرسیون نشان داد که ابعاد آنتروپومتریک را نمیتوان بعنوان یکی از عوامل پیش بینی کننده اختلالات اسکلتی- عضلانی در کارگران زن محسوب نمود. از نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که ابعاد آنتروپومتریک بجز در ناحیه گردن و کمر عامل بسیار موثری در بروز اختلالات اسکلتی عضلانی نمیباشد. با توجه به این یافته ها وسایر پژوهش های انجام شده پیشنهاد می شود شرایط محیطی مناسب، استانداردهای ارگونومیکی ابزار کار، آموزش حرکات اصلاحی و نگهداری پوسچر صحیح بویژه در نواحی گردن وکمر برای تمامی کارگران فراهم شود. واژگان کلیدی: اختلالات اسکلتی- عضلانی، ابعاد آنتروپومتریک، کارگر

هدف از این پژوهش، مطالعه تاثیر یک دوره مسابقه ی رسمی تکواندو بر شاخص های اکسایشی و آنتی اکسایشی تکواندوکاران نخبه مرد بود. بدین منظور 8 تکواندوکار نخبه مرد حاضر در یک مسابقه رسمی به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند. از آزمودنی ها در سه مرحله (72 ساعت قبل، 1 ساعت بعد و 24 ساعت پس از مسابقه) نمونه خونی گرفته شد. مالون دی آلدئید (adm) و پروتئین کربونیل (pc) به عنوان شاخص های اکسایشی وسوپراکسید دیسموتاز (dos) و گلوتاتیون احیا (hgs) به عنوان شاخص های آنتی اکسیدانی اندازه گیری شدند. نتایج با استفاده از آمار توصیفی و آزمون سنجش های تکراری (rm) و آزمون فریدمن با 5 ?/0= ? و دامنه ی دو سویه و با استفاده از نرم افزار 18spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد یک دوره مسابقه ی تکواندو بر میزان dos (197/?=p ) و adm (687/?=p) سرم تاثیر معنی داری ندارد، اما باعث افزایش میزان pc (?/??=p) سرم خون در زمان بازیافت(ریکاوری) شد. همچنین، hsg پلاسمای خون نیز ابتدا افزایش و سپس کاهش یافت. در مجموع، از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که احتمالا مسابقه در ورزشکاران نخبه باعث افزایش عوامل اکسایشی می گردد، اگرچه آن ها از سیستم دفاعی آنتی اکسایشی مناسبی برخوردارند، به نظر می رسد حضور عوامل اکسایشی در خون پایدارتر است. واژه های کلیدی : شاخص های اکسایشی ، شاخص های آنتی اکسایشی ، تکواندوکاران نخبه، مسابقه رسمی

چکیده : هدف پژوهش حاضر مقایسه کنترل پاسچر پس از اعمال آشفتگی ناگهانی در سطح اتکا در افراد دارای زانوی پرانتزی در مقایسه با گروه کنترل بود. تعداد 16 نفر آزمودنی از دانش آموزان مقطع راهنمایی ناحیه 2 همدان به شکل در دسترس انتخاب و به تصادفی به دو گروه آزمایشی وکنترل تقسیم شدند. ابتدا از آزمودنی ها تست سنجش تعادل ایستا وتعادل هنگام مواجهه با شتاب ناگهانی در دو حالت چشم باز وچشم بسته ودر چهار جهت جلو-عقب-داخلی وخارجی (مجموعا شش حالت ) به عمل آمد. روش انجام تست به این شکل بود که آزمودنی روی دستگاه foot scanکه روی یک صفحه چرخ دار که قادر به حرکت آزادانه در یک جهت بود قرار گرفتند. صفحه چرخ دار بوسیله طناب به وزنه ای که 10%وزن آزمودنی ها بود متصل شد. بارها سازی ناگهانی وزنه ها تعادل آزمودنی ها بر هم زده شد و تا بازیابی تعادل آزمودنی،اطلاعات مربوط به حرکتcopآزمودنی ثبت شد. سطح حرکت cop نشان دهنده میزان تعادل آزمودنی است.(حرکت کمتر cop نشان دهنده تعادل بهتر است وبالعکس). برایتجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماریt-testمستقل با سطح معنا داری 05/0?p بود. یافته های حاصل از این تحقیق نشان می دهد که: مسافت وسطح جابجایی مرکز فشار یا copدر افراد با پایپرانتزی در مقایسه با گروه کنترل هنگام مواجهه با آشفتگی ناگهانی و در شرایط حفظ پاسچر ایستا بیشتر می باشد. درنتیجه،زانوی پرانتزی وعدم در راستا قرار گرفتن ساختار اندام تحتانی می تواند سبب کاهش قابلیت کنترل حفظ تعادل بدن در مواجهه با عوامل اغتشاش بیرونی اعمال شده بر پاسچر گردد، که این موضوع به عنوان یک ریسک فاکتور در سقوط افراد و برخورداری از ضعف در انجام فعالیتهای حرکتی روزانه محسوب می گردد. واژگان کلیدی :زانوی پرانتزی، کنترل پاسچر، آشفتگی ناگهانی.

چکیده: هدف از این تحقیق تعیین رابطه کمال گرایی و زیر مقیاس های آن با عزت نفس، جرأت ورزی در ورزشکاران رشته های انفرادی و گروهی میباشد. بدین منظور 302 نفر از ورزشکاران رشته های والیبال، فوتبال ، هندبال ، شنا ، بوکس، تکواندو با میانگین سنی (75/24 ) سال قد (76/177) سانتی متر و وزن (74 /71 ) گیلوگرم به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از میان کل ورزشکاران 6 شهرستان (شهرستانهای اشنویه، ارومیه، خوی، نقده، سلماس و مهاباد) استان انتخاب شدند؛ نوع پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و ورزشکاران در ویژگی هایی چون کمال گرایی ( وزیر مقیاس های آن) و عزت نفس و جرات ورزی با استفاده از پرسشنامه های کمال گرایی دان و همکاران، عزت نفس کوپر اسمیت و جرات ورزی فلیپ کارتر مورد آزمون قرار گرفتند و داده های بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت سپس ارتباط بین متغیر ها بررسی شد. نتایج بدست آمده عبارت بودند از: بین کمال گرایی و عزت نفس، جرات ورزی در?ورزشکاران رشته های انفرادی و گروهی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد همچنین در بررسی ارتباط ابعاد کمال گرایی با عزت نفس و جرات ورزی نتایج بدست آمده عبارت بودند از: بین بعد نگرانی از اشتباهات، فشار مربی ادراک شده و عزت نفس در رشته های گروهی و انفرادی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد، بین بعد?معیارهای شخصی و عزت نفس رابطه مثبت و?معنی داری وجود دارد، بین بعد فشار والدین ادراک شده و عزت نفس رشته های?گروهی و انفرادی رابطه?ی معنی داری مشاهده نشد همچنین بین بعد نگرانی ازاشتباهات، فشار مربی ادراک شده و جرات ورزی در رشته های گروهی و انفرادی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد، بین بعد معیارهای شخصی، فشار والدین ادراک شده در رشته های گروهی و انفرادی رابطه ی معنی داری مشاهده نشد.

هدف: پوکی استخوان به عنوان یک ناهنجاری اسکلتی، یک معضل مهم پزشکی و بهداشتی در کشورهای پیشرفته و در جوامع در حال توسعه می باشد. از آنجایی که در سازمان آموزش و پروش تعداد زیادی از مردم و بویژه زنان مشغول به کار و تدریس می باشند، آگاهی از سلامت جسمانی این قشر زحمت کش جامعه تاثیر بسزایی در وظیفه حرفه ای و همچنین زندگی آینده آنها دارد. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تراکم و محتوای مواد معدنی مهره های کمری و استخوان ران دبیران زن یائسه نشده تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی استان خراسان شمالی بود. روش شناسی: مطالعه حاضر مقطعی تحلیلی بود و نمونه های این مطالعه را 19 دبیر زن تربیت بدنی و 19 دبیر زن غیرتربیت یائسه نشده مدارس ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان 5 شهرستان استان خراسان شمالی (بجنورد، مانه و سملقان، شیروان، اسفراین و گرمه و جاجرم) تشکیل داده که در سال تحصیلی 1391-1390 در مدارس مشغول به تدریس بوده که به روش طبقه ای تصادفی انتخاب و به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت نمودند. تراکم و محتوای مواد معدنی مهره های کمری و استخوان ران آزمودنی ها توسط دستگاه dexa (دگزا) اندازه گیری و نتایج بدست آمده توسط نرم افزار spss-16 و با استفاده از آزمون تی تست مستقل انجام شد. سطح معنی داری 05/0=? در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سن و شاخص توده بدنی دبیران تربیت بدنی 58/6± 68/33 سال و 78 /3 ± 20/24 کیلوگرم بر متر مربع و در دبیران غیر تربیت بدنی 45/6± 53/36 سال و 12/5 ± 77/26 کیلوگرم بر متر مربع بود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مقادیر تراکم و محتوای مواد معدنی و همچنین مقادیرt score و z score تمامی قسمتهای مهره های کمری دبیران زن یائسه نشده تربیت بدنی بیشتر از غیرتربیت بدنی بوده ولی تفاوت بین دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبود. در رابطه با ناحیه ران نیز، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تراکم و محتوای مواد معدنی و همچنین مقادیر t score و z score ناحیه گردن ران دبیران تربیت بدنی بیشتر از غیرتربیت بدنی بوده و تفاوت بین دو گروه از لحاظ آماری معنی دار بود. در حالی که در ناحیه تروکانتر و کل ران، هر چند که مقادیر تراکم و محتوای مواد و همچنین مقادیر t score و z score دبیران زن یائسه نشده تربیت بدنی دبیران بیشتر از غیر تربیت بدنی بود، ولی اختلاف بین دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: از آنجایی که دبیران غیر تربیت بدنی همانند دبیران تربیت بدنی، بطور متوسط روزانه 4 الی 6 ساعت در حالت ایستاده تدریس می نمایند، به نظر می رسد که فشارهای ناشی از ایستادن طولانی مدت بر روی تراکم و محتوای مواد معدنی مهره های کمری هر دو گروه تاثیرات تقریبا یکسانی داشته و بنابراین، تفاوت معنی دار آماری بین دو گروه مشاهده نگردید. در حالی که در رابطه با ناحیه ران، بویژه در بخش گردن ران، تراکم و محتوای مواد معدنی دبیران زن یائسه نشده خراسان شمالی بیشتر از دبیران غیر تربیت بوده و تفاوت بین دو گروه از لحاظ آماری معنی دار بود. شاید انجام فعالیتهای ورزشی و استفاده بیشتر از پاها برای انجام فعالیتهای مختلف ورزشی توسط دبیران تربیت بدنی در مقایسه با دبیران غیر تربیت بدنی، توجیه کننده تفاوت مذکور باشد

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه ی تعداد ضربان قلب و مقدار فشار خون با ترکیب بدنی بانوان داوطلب ورود به رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور بود. بدین منظور تعداد 22 نفر داوطلب به طور تصادفی انتخاب شدند. قد، وزن، ترکیب بدن ( bmi, whr،%bf، دور کمر، دور باسن)، فشار خون سیستولی، فشار خون دیاستولی و ضربان قلب داوطلبان اندازه گیری شد. برای ارتباط بین متغیرها در داوطلبان از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج حاصل از محاسبات آماری در آزمون های فرض تحقیق با خطای 05/0 و سطح اطمینان 095/0 به قرار ذیل است: 1- بین ضربان قلب استراحت، فشار خون سیستولی و دیاستولی استراحت با نسبت دور کمر به دور باسن داوطلبان ارتباط معنی داری وجود نداشت. 2- بین ضربان قلب استراحت، فشار خون سیستولی و دیاستولی استراحت با شاخص توده بدن داوطلبان ارتباط معنی داری وجود نداشت. 3- بین ضربان قلب استراحت، فشار خون سیستولی و دیاستولی استراحت با درصد چربی داوطلبان ارتباط معنی داری وجود نداشت. 4- بین ضربان قلب استراحت، فشار خون سیستولی و دیاستولی استراحت با اندازه دور کمر داوطلبان ارتباط معنی داری وجود نداشت. 5- بین ضربان قلب بلافاصله بعد از فعالیت، فشار خون سیستولی و دیاستولی بلافاصله بعد از فعالیت با نسبت دور کمر به دور باسن داوطلبان ارتباط معنی داری وجود نداشت. 6- بین ضربان قلب بلافاصله بعد از فعالیت، فشار خون سیستولی و دیاستولی بلافاصله بعد از فعالیت با شاخص توده بدن داوطلبان ارتباط معنی داری وجود نداشت. 7- بین ضربان قلب بلافاصله بعد از فعالیت، فشار خون سیستولی و دیاستولی بلافاصله بعد از فعالیت با درصد چربی داوطلبان ارتباط معنی داری وجود نداشت. 8- بین ضربان قلب بلافاصله بعد از فعالیت، فشار خون سیستولی و دیاستولی بلافاصله بعد از فعالیت با اندازه دور کمر داوطلبان ارتباط معنی داری وجود نداشت. 9- بین ضربان قلب 3 دقیقه بعد از فعالیت، فشار خون سیستولی و دیاستولی3 دقیقه بعد از فعالیت با نسبت دور کمر به دور باسن داوطلبان ارتباط معنی داری وجود نداشت. 10- بین ضربان قلب 3 دقیقه بعد از فعالیت، فشار خون سیستولی و دیاستولی3 دقیقه بعد از فعالیت با شاخص توده بدن داوطلبان ارتباط معنی داری وجود نداشت. 11- بین ضربان قلب 3 دقیقه بعد از فعالیت ، فشار خون سیستولی و دیاستولی3 دقیقه بعد از فعالیت با درصد چربی داوطلبان ارتباط معنی داری وجود نداشت. 12- بین ضربان قلب 3 دقیقه بعد از فعالیت، فشار خون سیستولی و دیاستولی3 دقیقه بعد از فعالیت با اندازه دور کمر داوطلبان ارتباط معنی داری وجود نداشت.

مقایسه تاثیر دو روش ماساژ و تمرینات کششی همسترینگ بر برخی شاخص ها ی کمر درد مزمن غیر اختصاصی هدف: پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو روش ماساژ و کشش همسترینگ بر برخی شاخص ها در کمر درد مزمن غیر اختصاصی می باشد روش بررسی:این مطالعه از نوع نیمه تجربی بوده بدین منظور 30 نفر از زنان سنین 30 تا 50 سال مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی شهرستان آمل با نمونه گیری ساده در دوگروه 15 نفر ماساژ و 15 نفر کشش همسترینگ انتخاب شدند .متغیر های مستقل ماساژو تمرینات کششی همسترینگ بوده و متغیرهای وابسته شامل: درد، ،دامنه حرکتی ،تعادل ایستا و تعادل پویا بودند ابزارهای اندازه گیری متغیر های وابسته با استفاده از خط کش سنجش درد،گونیامتر ،متر نواری،تخته انعطاف،کرنومتر در دو مرحله قبل و بعد از تمرین انجام شد روش آماری شامل میانگین ،انحراف استاندارد میانگین ،tزوجی بود یافته ها:.داده ها با استفاده از آزمون tزوجی جهت مقایسه تاثیر دو روش ماساژ و کشش همسترینگ بر برخی شاخص ها در کمر درد مزمن غیر اختصاصی تجزیه و تحلیل شدند(05/0p<) نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق معلوم شد تمرینات کششی همسترینگ ،درد،دامنه حرکتی و تعادل پویا را در مقایسه با مقادیر قبل از تمرین به طور قابل توجهی نسبت به ماساژ افزایش می دهدو ماساژ در مقایسه با کشش همسترینگ در کاهش درد بیماران موثر تر می باشد.

هدف از پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین عوامل ترکیب بدنی با برخی از متغیرهای فیزیولوژیکی و عملکردی دانش آموزان پسر 14 تا 17 سال شهر اردبیل بود. به همین منظور 238 دانش آموز به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و میانگین سن، وزن و قد به ترتیب 05/1 62/15 سال، وزن 3/15 58/60 کیلوگرم و 94/9 21/168 سانتی متر بود. شاخص های آمادگی جسمانی و آنتروپومتریکی شامل vo2max (پله کوئین)، فشار خون سیستولی (sbp) و دیاستولی (dbp) (فشار سنج دیجیتالی)، توان بی هوازی (پرش عمودی سارجنت)، انعطاف پذیری (نشستن و رساندن دستها)، چابکی (ایلی نویز)، سرعت (30 متر)، شاخص توده بدن (bmi)، توده بدون چربی (lbm)، نسبت دور کمر به لگن (whr) و درصد چربی بدن (bf%) بود که در همه آزمودنی ها اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد و حداقل سطح معنی داری برای این تحقیق 05/0 p تعیین شد. نتایج نشان داد که بین vo2max با %bf , whr, bmi رابطه ی معکوس معنی داری وجود دارد (001/0 p) در حالیکه بین vo2max و lbm رابطه ی معنی دار وجود نداشت (05/0 p). بین توان بی هوازی با whr, lbm, bmi و bf% ارتباط مثبت معنی داری مشاهده شد.(001/0 p). بین انعطاف پذیری و %bf, whr, bmi ارتباط معنی داری مشاهده نشد (05/0 p) در حالیکه با lbm معنا دار بود (01/0 p). بین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک با lbm, bmi و %bf ارتباط مثبت معناداری وجود داشت (01/0 p ) و با whr معنی دار نبود (05/0 p). بین سرعت و چابکی با lbm رابطه ی معکوس و معنی داری وجود دارد (05/0 p) و با whr و %bf رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (001/0 p). رابطه ی بین سرعت و bmi معنادار نیست (05/0 p) در حالیکه بین چابکی و bmi رابطه معنی داری وجود دارد (01/0 p). نتیجه گیری: اطلاعات بدست آمده از این مطالعه بر ضرورت شناسایی دانش آموزان دارای مشکلات اضافه وزن، و پیشگیری و مداخله زود هنگام برای بهبود آمادگی هوازی و آمادگی جسمانی در دانش آموزان و پیشگیری از افزایش چاقی کودکی و نوجوانی تأکید می کند. واژگان کلیدی: ترکیب بدنی، توان بی هوازی، متغیرهای فیزیولوژیکی، متغیرهای عملکردی، دانش آموز.

پروتئین اوری یک نارسایی کلیوی به معنای حضور پروتئین ها در ادرار می باشد، اما پروتئین اوری ورزشی که معمولا بعد از فعالیت بدنی اتفاق می افتد و در فعالیت های شدید بیشتر رایج است, فرایند ملایم و برگشت پذیری بوده که با علائم بالینی همراه نیست. هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان آلبومین، پروتئین تام و کراتینین به عنوان شاخص آسیب گلومرولی و بتا2 میکروگلوبولین به عنوان شاخص آسیب توبولی در پاسخ به دو نوع تمرین موازی(هم تمرینی) و هوازی و بررسی نسبت پروتئین به کراتینین به عنوان نشانگر دفع پروتئین ادرار شبانه روزی بود.30دانشجوی جوان داوطلب شرکت در پژوهش با میانگین سنی 3 22 سال، قد 4 174 سانتیمتر، وزن 64/3 42/72 کیلوگرم و شاخص توده بدن 14/2 27/21کیلوگرم بر مجذور قد به متر به سه گروه هوازی ,موازی(هم تمرینی) و کنترل تقسیم شدند که 10 جلسه به تمرین پرداختند. تمرین هوازی شامل 24 دقیقه رکاب زدن بر روی دوچرخه,تمرین گروه موازی شامل 12 دقیقه تمرینات قدرتی با وزنه و 12 دقیقه رکاب زدن بر روی دوچرخه و گروه کنترل هیچ فعالیتی نداشتند.48ساعت قبل از شروع برنامه تمرینی و همچنین 48ساعت بعد از اتمام 10جلسه تمرین, از آزمودنی ها آزمون بروس گرفته شد که بلافاصله قبل و 25 دقیقه بعد ازآزمون, نمونه ادرار جمع آوری شد و میزان آلبومین، پروتئین تام، کراتینین، بتا2 میکروگلوبولین و نسبت پروتئین به کراتینین اندازه گیری شد. لذا برای مقایسه متغیرها بین سه گروه تمرین هوازی، تمرین موازی(هم تمرینی) و گروه کنترل از روش آماری تحلیل واریانس یک راهه مستقل و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. همچنین برای بررسی تغییرات درون گروهی متغیرها از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی lsd استفاده شد.با توجه به نتایج بدست آمده از مقایسه دو نوع تمرین,میزان البومین,بتا 2میکروگلوبولین, پروتئین تام افزایش داشت اما این افزایش معنا دار نبود.اما میزان کراتیتن (p<0.05)افزایش معنادار داشت. و این نشان می دهد که نوع تمرین تاثیر چندانی در میزان دفع پروتئین ندارد.

تاریخ تصویب: تاریخ دفاع: 28/6/1391 تعداد صفحات: 122 چکیده: امروزه شناسایی افراد مستعد، جهت ورود به ورزش های متناسب با استعدادآنها می تواند موجب توسعه ورزش قهرمانی شود. از این رو، در اجرای رشته های ورزشی تعیین ویژگی های آنتروپومتریکی و بیومکانیکی بدن مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این تحقیق، جدا سازی متغیرهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی ورزشکاران مرد در شش رشته ورزشی فوتبال، والیبال، ژیمناستیک، اسکیت، کشتی و ورزش باستانی باشگاه های شهر همدان می باشد. جامعه آماری مورد مطالعه در این تحقیق شامل کلیه بازیکنان حاضر در شش رشته فوتبال، والیبال، ژیمناستیک، اسکیت، کشتی و ورزش باستانی در باشگاه های شهر همدان با حداقل شش سال سابقه ورزشی بوده اند که به علت عدم دسترسی به همه ورزشکاران تنها تعداد 180 نفر، و به ازای هر رشته تعداد 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. جهت تعیین همگنی واریانس ها از آزمون لون استفاده شد و برای نمایش داده هایی از قبیل سن، وزن و قد افراد نمونه از روش های آمار توصیفی نظیر میانگین و انحراف استاندارد استفاده شد، و جهت بررسی میزان معنی داری فرضیه ها از روش آماری (anova) و بمنظور مقایسه گروه ها و مقایسه میانگین متغیرها اندازه گیری شده در آزمون تعادل و مشخص کردن معنی داری بین گروه ها از (manova) با آزمون تعقیبی توکی بهره گرفته شد. برای کلیه محاسبات از نرم افزار spss نسخه 19 استفاده شد. نتایج نشان داد که از نظر متغیر های آنتروپومتریکی، تعادل ایستا و پویا، زاویه کیو، انعطاف عضلات پشت و کمربند شانه، گریپ دست، ساختار کف پا و ترکیب بدنی بین رشته های مختلف تفاوت معنادار وجود دارد؛ و تنها در مورد انعطاف عضله دوقلو نتایج معناداری یافت نشد. نتیجه نهایی به دست آمده این فرض را که ورزشکاران رشته های مختلف ورزشی از نظر متغیرهای آنتروپومتریکی با هم متفاوت هستند را تأیید نمود و مشخص شد که ورزشکاران مختلف، از نظر برخی از فاکتورهای آنتروپومتریکی با هم متفاوت هستند و این تفاوت ناشی از ماهیت رشته های ورزشی آنها می باشد. از نظر درصد چربی ژیمناست ها نسبت به بقیه رشته ها در وضعیت بهتری بودند. تعادل ایستا در ورزشکاران رشته ی ژیمناستیک نسبت به بقیه گروه ها بهتر بود. و درتعادل پویا فوتبالیست ها بهترین عملکرد را داشتند. زاویه q در ورزشکاران رشته ی فوتبال بیشتراز بقیه ورزشکاران دیگر بود. ازنظرانعطاف کمربند شانه والیبالیست ها بهترین عملکرد را داشتند. در انعطاف عضلات پشت بهترین عملکرد را کشتی گیران و ژیمناست ها داشتند. فاکتور گریپ دست کشتی گیران بهتر از بقیه گروه های حاضر بودند. واز لحاظ ساختار کف پا ورزشکاران رشته های مختلف باهم تفاوتی نداشتند. و در نهایت از نظر ساختاربدنی ژیمناست ها از بقیه گروه ها بهتر بودند

تغییرات فیزیولوژیکی، روانی و اجتماعی که در نتیجه سیر طبیعی زمان در سالمندان رخ می دهد، آنان را در معرض آسیب های جدی ناشی از زمین خوردن و عدم تعادل قرار می دهد. هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی تأثیر یک دوره تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند سالم بود. این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و فرآیند پیگیری با یک گروه آزمایشی بود.30 مرد سالمند با میانگین سن13/3±59 سال، قد61/3±173 سانتی متر و وزن83/4±72 کیلوگرم، که از سلامت عمومی برخوردار بودند، پس از در نظر گرفتن کلیه معیارهای حذف و انتخاب، به عنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند. درپیش آزمون، ازتست تعادلی لک لک (تعادل ایستا) وزمان برخاستن و رفتن (تعادل پویا) استفاده شد. سپس تمامی آزمودنی ها به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته)، تحت تأثیر تمرینات پیلاتس قرار گرفتند و درپس آزمون و آزمون ماندگاری، که مشابه با مرحله پیش آزمون بود، شرکت کردند. برای توصیف دادها از میانگین و انحراف استاندارد وبرای مقایسه تغییرات درون آزمودنی در سه مرحله متفاوت قبل از اعمال متغیر مستقل، پس از اعمال متغیر مستقل و یک ماه پس از اعمال متغیر مستقل، از مدل آماری اندازه گیری مکرر و برای مقایسه بین گروهی از آزمون تعقیبی بنفرونی در سطح معنی داری 05/0 ? ? استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرینات پیلاتس تأثیر مثبت و معنی داری بر تعادل ایستا وپویای آزمودنی های سالمند سالم دارد. و ماندگاری اثر این نوع تمرینات در درازمدت تأیید شد

امروزه با توجه ویژه به فرایند حرفه گرایی در ورزش، متخصصان ورزشی در تلاشند، به کمک تجزیه تحلیل تکنیک ها و تاکتیک ها عملکرد بازیکنان را بهبود بخشند. از طرفی متخصصین ورزشی با آگاهی از ارتباط بین مزیتهای آنتروپومتریکی بازیکنان با روش های مطلوب و موثر اجرای تکنیک های ورزشی می توانند در استعدادیابی، ورزشکاران را یاری نمایند. در این تحقیق به مقایسه و ارتباط بین برخی ویژگی های آنتروپومتریک با شاخص-های الگوی کینماتیکی ضربه حمله ای و موثر درایو لوپ فورهند در بازیکنان تنیس روی میز زن نخبه و مبتدی با یکدیگر پرداخته شد. تعداد9 نفر ورزشکار نخبه و7 نفر ورزشکار مبتدی شرکت کننده در لیگ 1390 با میانگین سنی و انحراف استاندارد 5.9± 22.5 که با روش نمونه گیری هدفدار (نظری – قضاوتی) انتخاب شدند به عنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند. فاکتورهای اندازه گیری شده آنتروپومتری شامل وزن، قد ایستاده، قد نشسته، طول دست های باز بود. برخی شاخص های الگوی کینماتیکی ضربه درایو لوپ فورهند موازی، به وسیله سیستم آنالیز حرکتی ویکن460 و نرم افزار ویکن ورک استیشن با 5 دوربین مادون قرمز در فرکانس 200 هرتز اندازه گیری شد. جابجایی خطی و زاویه ای راکت در سه محور، سرعت خطی و زاویه ای راکت درقبل، حین و بعد از اجرای تکنیک، جابجایی، سرعت و شتاب زاویه ای مفصل آرنج در بازیکنان تنیس روی میز زن نخبه و مبتدی محاسبه شد. از آمار توصیفی برای فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و از آمار استنباطیt مستقل با آلفای 0.05 برای مقایسه بین دو گروه بازیکنان زن نخبه و مبتدی تنیس روی میز و از ضریب همبستگی پیرسون با آلفای 0.05 ارتباط بین متغیرها استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین شاخص های الگوی کینماتیکی، سرعت خطی راکت هنگام برخورد در محورz ، سرعت خطی پس از برخورد در محورz، سرعت خطی هنگام برخورد در محورx ، سرعت خطی پس از برخورد در محورy سرعت زاویه ای راکت هنگام برخورد در صفحهzy و سرعت زاویه ای پس از برخورد در صفحهxyو سرعت زاویه ای هنگام برخورد در صفحهxy وجود دارد در حالیکه بین جابجایی( خطی و زاویه ای) راکت تفاوت معناداری مشاهده نشد. در بررسی بین برخی ویژگی های آنتروپومتریک این دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. از بین شاخص های الگوی کینماتیکی (جابجایی، سرعت، شتاب) ضربه درایو لوپ فورهند بازیکنان تنیس روی میز زن نخبه و ویژگی های آنتر و پومتریکی (قد ایستاده، وزن، قد نشسته، طول دست های باز) فقط بین متغیر میانگین قدرمطلق شتاب زاویه-ای از الگوی کنیماتیکی و متغیر های قد ایستاده و طول دو دست از ویژگی های آنتروپومتریکی گروه نخبه نمونه حاضر رابطه معنی دار و معکوس وجود دارد. به این معنی که هرچه قد ایستاده و طول دو دست کمتر باشد میانگین قدرمطلق شتاب زاویه ای بیشتر است این در حالی بود که در گروه مبتدی بین هیچ یک از شاخص های الگوی کینماتیکی با ویژگی-های آنتروپومتریکی مورد بررسی، ارتباط معناداری مشاهده نشد. نتایج این تحقیق اهمیت و نقش برخی ویژگی های آنتروپومتری دراجرای تکنیک های موثر در بین بازیکنان نخبه را نمایان می کند. و توجه به این ویژگی های آنتروپومتری می تواند مربیان تنیس روی میز را در استعدادیابی ورزشکاران یاری کند. نتایج این تحقیق می تواند در شناخت عوامل تاثیرگذار در اجرای تکنیک درایو لوپ فورهند متخصصین و مربیان و ورزشکاران رشته ورزشی تنیس روی میز راهگشا باشد

هدف از این تحقیق تعیین اثر شیوه‏های تمرین تعادلی، قدرتی و تعادلی_قدرتی بر تعادل ایستا، نیمه پویا و پویای دانش‏آموزان دبیرستانی دختر کم‏توان ذهنی (21-14 سال) شهر سنندج بود. تعداد 45 نفر دانش‏آموز دختر به 3 گروه 15 نفری برای تمرین در برنامه‏ی تمرینی تعادلی، قدرتی و ترکیبی از هر دو، تقسیم شدند. آزمون‏های تعادل ایستا (عادی، نرم و چشم‏بسته)، نیمه‏پویا (عادی و نرم) و پویا (عادی و نرم) روی آن‏ها اجرا شد. برنامه تمرینی برای هر گروه به مدت شش هفته، هر هفته سه جلسه 90 دقیقه‏ای، به اجرا در آمد. برای مقایسه میانگین طرح‏های پیش‏آزمون و پس‏آزمون در هر گروه از آزمون t جفتی و برای مقایسه میانگین نمونه‏های هر سه گروه و نشان دادن تفاوت معنی‏داری بین آن‏ها از تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. اختلاف معنی‏داری بین تعادل ایستا، نیمه پویا و پویای هر سه گروه تمرینی در پیش‏آزمون و پس‏آزمون مشاهده شد. اعمال شیوه‏های تمرینی به‏طور معنی‏داری تعادل ایستا، نیمه پویا و پویای هر سه گروه را بهبود بخشید (05/0(p<. اما در حالت نرم گروه تعادلی (پای راست) و حالت چشم بسته هر سه گروه تعادلی (پای چپ)، گروه قدرتی (پای راست) و گروه ترکیبی از آزمون تعادل ایستا و در حالت راه رفتن روی سطح نرم از آزمون تعادل پویا در گروه‏های تعادلی و قدرتی اختلاف معنی‏دار مشاهده نشد.

هدف از انجام این پژوهش، مقایسه ی عملکرد دانش آموزان دختر 14 تا 17 ساله مبتلا به عارضه صافی انعطاف پذیر کف پا، با دختران دارای قوس کف پای طبیعی شهرستان اردبیل، در آزمون های منتخب آمادگی حرکتی بود. نمونه آماری شامل پنجاه نفر دانش آموز دارای کف پای صاف انعطاف پذیر و پنجاه نفر با کف پای طبیعی بود که از مدارس چهار منطقه ی شهر، پس از انجام آزمون صافی کف پا توسط جعبه آینه (پداسکوپ) و جدا سازی افراد در دو گروه دارای کف پای صاف انعطاف پذیر و طبیعی و در نظر گرفتن شرایط لازم برای بدست آوردن دو گروه همگن به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. از بین آزمون های قابلیت حرکتی، آزمون های مربوط به سرعت، چابکی، تعادل ایستا و پویا مورد اندازه گیری قرار گرفتند. به این منظور به ترتیب از تست های 60 متر، t، تعادل ایستای لک لک و باس استفاده گردید. برای مقایسه قابلیت های حرکتی دو گروه آزمودنی، از آزمون t مستقل استفاده گردید و فقط برای مقایسه تعادل ایستا به دلیل عدم احراز شرایط استفاده از آزمون های پارامتریک (بر اساس نتایج آزمون های گولموگروف اسمیرنوف و لیون)، آزمون غیرپارامتریک «یومن ویتنی» مورد استفاده قرار گرفت. سطح معنی داری 05/0 p< در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از مقایسه ی آماری عملکرد حرکتی دو گروه نشان داد که عملکرد آزمون تعادل پویا و دوی سرعت 60 متر گروه مبتلا به صافی انعطاف پذیر کف پا تفاوت معنی داری با عملکرد گروه دارای قوس کف پای طبیعی ندارد. هر چند، میانگین عملکرد دوی سرعت، در گروه مبتلا به صافی کف پا، ضعیف تر از گروه دارای قوس کف پای طبیعی است. عملکرد گروه مبتلا به صافی کف پا در آزمون چابکی و تعادل ایستا، به طور معنی داری ضعیف تر از عملکرد گروه دارای قوس کف پای طبیعی است. با توجه به نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد صافی کف پا می تواند، روی قابلیت حرکتی جامعه مورد نظر، به خصوص در قابلیت های تعادل ایستا و چابکی، تاثیر گذار باشد

هدف از این پژوهش، بررسی همبستگی بین میزان ناهنجاری های پای پرانتزی و پای ضربدری با مولفه رکورد دوی 45 متر سرعت در دانش آموزان دختر 17-12ساله شهرستان گرمی و تفاوت رکورد گروه های ناهنجار و طبیعی بود. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی- همبستگی و همچنین از نوع مقایسه ای بوده و به شکل میدانی اجرا شده است. نمونه آماری تحقیق 306 نفر بودند. آزمودنی ها شامل 123 دانش آموز دارای پای پرانتزی با میانگین سنی 56/1 ± 82/14سال ،137دانش آموز دارای پای ضربدری با میانگین سنی 72/1 ± 13/14 و 46 دانش آموز دارای پای طبیعی با میانگین سنی 87/1 ± 67/14 سال بودند. داده ها از طریق معاینه، فرم جمع آوری اطلاعات و فرم انداره گیری پارامتر ها جمع آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss16 و روش های آماری توصیفی و استنباطی شامل ضریب همبستگی اسپیرمن برای بررسی همبستگی بین متغیرها و آزمون tمستقل به منظور مقایسه رکورد گروه ها استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین میزان ناهنجاری پای پرانتزی و عملکرد سرعتی رابطه معنی داری وجود ندارد ولی بین میزان ناهنجاری پای ضربدری و عملکرد سرعتی در سطح 01/0 رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین بین میانگین آزمون عملکرد سرعتی افراد دارای ناهنجاری پای پرانتزی و افراد دارای ناهنجاری پای ضربدری تفاوت معنی داری بدست آمد ولی تفاوت معنی داری بین عملکرد سایر گروه ها وجود نداشت. نتایج تجزیه و تحلیل آماری حاکی از آن است که با پیشرفت میزان ناهنجاری ها عملکرد سرعتی افراد کاهش می یابد ولی این رابطه در گروه دارای پای پرانتزی از نظر آماری معنی دار نیست و این گروه نسبت به گروه دارای پای طبیعی عملکرد سرعتی بهتری دارد. موارد بیان شده لزوم انجام پژوهش های بیشتر و دقیق تر ی را برای کسب نتایج قطعی تر مورد تأکید قرار می دهد

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه شاخص های آنتروپومتریکی با سرعت اجرای تکنیک های کاراته کاران نخبه زن جوان بود. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه کاراته کاران زن استان اصفهان که دارای کمربند سیاه هستند و در مسابقات حرفه ای و نیمه حرفه ای کومیته شرکت می کنند. بدین منظور 30 نفر کومیته رو دختر (سن 2/3 ± 20 سال، قد 05/ ± ./166 سانتی متر، وزن 6/6 ± 8/56 کیلوگرم، شاخص توده بدن2 ± 21 کیلوگرم بر مجذور قد) با سابقه بیش از سه سال قهرمانی، به صورت هدفمند و داوطلبابه از تیم فولاد مبارکه سپاهان اصفهان انتخاب شدند. شاخص های آنتروپومتریکی قد، قد نشسته، وزن، تیپ بدنی، طول دست، طول بازو، طول ساعد، طول پا، طول استخوان ران، طول استخوان ساق پا، ضخامت چربی زیر پوستی(جلوی ران، سه سر بازو، فوق خاصره‏ای، تحت کتفی، ساق پا) با استفاده از وسایل قد سنج، ترازوی دیجیتالی، کولیس، کالیپر و متر نواری اندازه گیری شد و سرعت اجرای چهار تکنیک کومیته جودان زوکی، گیاکوزوکی چودان، ماواشی گری جودان، ماواشی گری چودان با نرم افزار کوئینتیک ارزیابی شد. داده‏های به دست آمده با ضریب همبستگی پیرسون، در سطح (5./.>p) با نرم افزار spss17 تجزیه تحلیل شدند. نتایج حاکی از آن است که میانگین سرعت متوسط اجرای ضربات جودان زوکی، گیاکوزوکی چودان، ماواشی گری جودان، ماواشی گری چودان به ترتیب 3/. ± 9/5، 7/. ± 1/7، 6/. ± 1/7، 8/. ± 8 متر بر ثانیه می باشد. سرعت ضربه جودان زوکی با تیپ بدنی مزومورف، رابطه مثبت و معناداری دارد(05/0> p) در حالی که با طول استخوان بازو رابطه منفی دارد. همچنین سرعت ضربه گیاکوزوکی چودان با قد، قد نشسته و طول بازو رابطه منفی و با تیپ بدنی مزومورف رابطه مثبت و معناداری در سطح(05/0>p) وجود دارد. بین سرعت ضربه ماواشی گری جودان و تیپ بدنی مزومورف همبستگی مثبت و معناداری مشاهده شده است اما با طول استخوان ران، رابطه معکوس دارد(05/0> p). سرعت ضربه ماواشی گری چودان با قد نشسته همبستگی منفی و با تیپ بدنی مزومورف و طول استخوان ساق پا همبستگی مثبت و معناداری دارد (05/0> p). در سایر فاکتور ها رابطه معناداری مشاهده نشد است.

چکیده: هدف از تحقیق حاضر تعیین تفاوت میزان شیوع، نوع و ناحیه آسیب در پست های مختلف والیبالیست های نخبه جوان مرد ایران همچنین بهینه سازی سنتز داربست مینیسک است. 58 والیبالیست نخبه مرد جوان حاضر در مسابقات لیگ برتر سال 1390 ایران ( میانگین سن 1.06± 18.6 و سابقه بازی 0.79± 3.93سال) در این تحقیق شرکت کردند. نمونه ها، فرم رضایت نامه و پرسشنامه استاندارد آسیب ورزشی استرالیا را تکمیل کردند. 3 پرش عمودی بر روی صفحه نیروسنج (kistler) انجام شد و بهترین آن بعنوان رکورد در نظر گرفته شد. با استفاده از آنالیز حرکت و استاندارد مارکر گذاریhelen hayse نیروی وارد بر مفصل زانو با استفاده از نرم افزار matlab و اندازه های آنتروپومتریکی محاسبه شد. برای تعیین تفاوت میزان شیوع بین پست های مختلف بازی، تحلیل واریانس یک طرفه و برای تعیین تفاوت نوع و ناحیه آناتومیکی آسیب، آزمون مربع کای و برای تفاوت نیروی وارد بر مفصل زانوی والیبالیست ها و افراد عادی آزمون t مستقل با استفاده از نرم افزار 18spss استفاده شد. نتایج، 0.86 آسیب به ازای هر 1000 ساعت تمرین، زانو و انگشت دست را با 27.54 بعنوان نقاط آناتومیکی با بیشترین آسیب و دررفتگی با 27.54 را شایع ترین نوع آسیب معرفی کردند. تفاوت معناداری بین میزان شیوع، نوع و ناحیه آناتومیکی بروز آسیب در بین پست های مختلف مشاهده نشد. تفاوت معناداری بین نیروی وارد بر مفصل زانوی والیبالیست ها و افراد عادی مشاهد شد. همچنین بهینه سازی سنتز مینیسک و ساخت داربست سه لایه برای سنتز آن با ترکیب 7% وزنی ژلاتین-کیتوسان با مدول یانگ لایه اول 15± 320 کیلوپاسکال، لایه دوم 20±380 کیلوپاسکال و لایه سوم 15± 320 کیلوپاسکال به دست آمد.

هدف از تحقیق حاضر مقایسه ارتباط هوش شناختی وهوش هیجانی دانشجویان دخترو پسر ورزشکار و غیر و رزشکار دانشگاه تهران بوده وبه روش همبستگی وعلی مقایسه ای وبه شکل میدانی انجام شده است.جامعه آماری پژوهش دانشجویان دانشگاه تهران بود .نمونه شامل 204 نفر 105 نفر آنها ( 59 ورزشکار و 46 غیرورزشکار) مرد و 99 نفر آنها ( 45 ورزشکار و 54 غیر ورزشکا ) دختر بود. نمونه گیری به صورت تصادفی برای دانسجویان غیر ورزشکارو به صورت غیر تصادفی و هدفمند برای دانشجویان ورزشکار از میان دانشجویان دختروپسردانشکده های تربیت بدنی،زبانهای خارجه وفنی ومهندسی صورت گرفت. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های مشخصات فردی وهوش هیجانی برادبری وگریوز وآزمون هوش ریون بزرگسالان که قبلا روایی وپایایی انها در داخل وخارج از کشور به ثبت رسیده بود استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده هااز آمار توصیفی فیشرو...)استفاده شد. z ، (میانگین،انحراف استاندارد...)وآمار استنباطی (آزمون همبستگی نتایج نشان داد که بین هوش شناختی و نیز هوش هیجانی دانشجویان دختر و پسر و ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج نشان داد که بین هوش شناختی و هوش هیجانی دانشجویان دختر و رزشکار و غیرورزشکار و نیز پسر ورزشکار و غیرورزشکار رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین بین مقدار ضریب همبستگی هوش شناختی و هوش هیجانی دانشجویان دختر ورزشکار و غیرورزشکار و نیز دانشجویان دختر و پسر غیرورزشکار تفاوت معناداری مشاهده نشد اما در مقابل بین ضریب همبستگی هوش شناختی و هوش هیجانی دانشجویان پسر ورزشکار

وزن کوله پشتی ها در دو دهه ی اخیر در بچه های مدرسه ای افزایش یافته است. این وضعیت به شکلی پیش آمده است که وابستگی متخصصین و خانواده ها نسبت به این وضع بیشتر شده و شروع به تخمین تأثیرات آن بر بچه کرده اند. هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی اثر وزن کوله پشتی مدرسه در ایجاد ناهنجاری های وضعیتی ستون فقرات در دختران 11 تا 12 ساله شهر آبدانان است. 168 نفر از دانش آموزان با میانگین و انحراف استاندارد ( قد: 145.52± 7.762 سانتی متر ، وزن: 10.21 ± 39.63 کیلوگرم ، وزن کوله پشتی 662.± 2.66 کیلوگرم ) که به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. این افراد به طور هدفمند و دردسترس انتخاب شدند. به افراد درباره ی روش کار توضیحاتی داده شد ، سپس از آنها خواسته شد به پرسشنامه ی اسکلتی عضلانی نوردیک به دقت پاسخ دهند. بعد از آنها از نمونه ها برای اندازه گیری کایفوز ، لوردوز کمری ، اسکولیوز و شانه نابرابر دعوت به عمل آمد ، که از خط کش منعطف ، لند مارک گذاری و صفحه ی شطرنجی برای اندازه گیری استفاده شد. قد و وزن و وزن کوله پشتی با قد سنج دستی و ترازوی دیجیتالی انجام گرفت. پس از اتمام اندازه گیری ها از دو روش آماری توصیفی برای گزارش میانگین و انحراف استاندارد و آمار استنباطی که با آزمون کلوموگراف اسمیرنوف نرمال بودن داده ها و برای مقایسه ی میانگین ها از روش آماری t دو نمونه ای با نمونه مستقل و روش رگرسیونی استفاده شد. نتایج نشان داد که: بین نسبت وزن کوله پشتی به وزن شخص و وجود ناهنجاری های وضعیتی ستون فقرات در دختران 11 تا 12 سال رابطه ای وجود دارد.وزن کوله پشتی در ایجاد اسکولیوز و کایفوز تاثیر گذار بوده است اما در ایجاد ناهنجاری های شانه نابرابر و لوردوز کمری اثری یافت نشد. در دانش آموزان دختر 11 تا 12 سال ، 11.2 درصد درد شانه و 17.2 درصد درد در ناحیه ی کمر را گزارش کرده اند. متوسط وزن کوله به بدن برای دختران 11 تا 12 ساله 7.172 کیلوگرم است که به نظر می رسد وزن نرمالی برای این دسته از دانش آموزان باشد.

چکیده هدف از انجام این تحقیق اثر خستگی ناشی از تمرین بر تعادل پویای دانش آموزان دختر 15 تا 18 ساله با قوس کف پای متفاوت بود. برای اندازه گیری قوس کف پای آزمودنی ها از آزمون افت استخوان ناوی استفاده شد. سپس 45 نفر از دانش آموزان که به صورت هدفمند انتخاب شدند، در سه گروه 15 تایی 1- گروه با قوس کف پای نرمال 2- گروه با قوس کف پای صاف و 3- گروه با قوس کف پای گود قرار گرفتند. پیش آزمون تعادلی (sebt)، پروتکل خستگی عملکردی (20 دقیقه فعالیت در 7 ایستگاه) و پس آزمون sebt اجرا گردید. برای تعیین میزان خستگی از مقیاس میزان درک تلاش (rpe) بورگ قبل شروع ایستگاه اول، پایان ایستگاه سوم و دقیقا بعد از اتمام ایستگاه هفتم استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss 18 و از آزمون کولموگروف - اسمیرنف جهت نرمال بودن داده ها،از آزمون t وابسته و آزمون تحلیل واریانس یکسویه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری بین نمرات تعادل پیش آزمون و پس آزمون در هر سه گروه نشان داد (05/0>p). آزمون تعقیبی شفه نیز نشان داد که بین میانگین تفاضل نمرات تعادل در پیش آزمون و پس آزمون گروه کف پای نرمال با گروه کف پای صاف و با گروه کف پای گود اختلاف معنی داری وجود دارد. با توجه به کاهش معنی دار تعادل بعد از خستگی ناشی از تمرین در آزمودنی های دارای ناهنجاری قوس کف پا، لذا اصلاح ناهنجاری های قوس کف پا و استفاده از دوره های تمرینی مناسب جهت ارتقای آمادگی جسمانی این افراد توصیه می شود. کلمات کلیدی: خستگی عملکردی، دانش آموزان دختر، تعادل ایستا، تعادل پویا، کف پای صاف، کف پای نرمال، کف پای گود

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی تمرینات ویبریشن بر شاخص های ترکیب بدنی و فیزیولوژیک (pbf, bmi, whr, vo2max) زنان یائسه بود. روش: روش پژوهش حاضر آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه تحقیق شامل 60 نفر از زنان یائسه شهرستان بابل بودند که از لحاظ متغیرهای تحقیق همگن شده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده به دو گروه آزمایش (30 نفر) و کنترل (30 نفر) تقسیم شدند. برای سنجش متغیرها از دستگاه ویبریشن، متر، دستگاه body composition و آزمون راکپورت استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری آزمون t تست گروه های مستقل استفاده شد. برنامه تمرین ویبریشن کل بدن شامل 8 هفته، 3 جلسه در هفته و در هر جلسه 5 نوبت 1 دقیقه ای تمرین wbvt بود. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد بین زنان یائسه گروه آزمایش و یائسه گروه کنترل از لحاظ متغیر وابسته pbf (درصد چربی بدن)، 544/187-=t و سطح معناداری 0001/0=p تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج پژوهش نشان داد بین زنان یائسه گروه آزمایش و کنترل از لحاظ متغیر وابسته bmi (شاخص توده بدنی)، 123/154-=t و سطح معناداری 0001/0=p تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین، نتایج نشان داد بین زنان یائسه گروه آزمایش و کنترل از لحاظ متغیر وابسته whr (نسبت دور کمر به محیط لگن)، 294/8-=t و سطح معناداری 0001/0=p تفاوت معناداری وجود دارد. علاوه بر این، نتایج پزوهش نشان داد بین زنان یائسه گروه آزمایش و کنترل از لحاظ متغیر وابسته vo2max (حداکثر توان هوازی)، 329/194=t و سطح معناداری 0001/0=p تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد تمرینات ویبریشن کل بدن باعث کاهش میزان pbf(درصد چربی بدن)، bmi (شاخص توده بدنی)، whr (نسبت دور کمر به محیط لگن) در زنان یائسه گروه آزمایش نسبت به زنان گروه کنترل شد. همچنین، تمرینات ویبریشن کل بدن باعث افزایش vo2max (حداکثر توان هوازی) در زنان یائسه گروه آزمایش نسبت به زنان گروه کنترل شد. بر اساس نتایج بدست آمده می توان بیان کرد تمرینات ویبریشن کل بدن (wbvt) می تواند بر شاخص های ترکیب بدنی و فیزیولوژیک زنان یائسه تاثیر گذارد و در نهایت خطرها و بیماری های مرتبط با دوران یائسگی را کاهش دهد.

هدف از انجام این تحقیق بررسی تفاوت بین ناهنجاری های پایین تنه در برخی از عوامل آمادگی جسمانی در دانش آموزان دختر مقاطع راهنمایی و متوسطه شهر اسلام آبادغرب بود. جامعه آماری این تحقیق دختران دانش آموز 12 تا 15 ساله مشغول به تحصیل در سال 91-90 بود. تعداد 267 نفر به صورت تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ناهنجاری زانوی پرانتزی و زانوی ضربدری با استفاده از کولیس، عارضه کف پای صاف با استفاده از پدسکوپ و عارضه شست کج با استفاده از نخ شاقولی مورد ارزیابی قرار گرفت. عوامل آمادگی جسمانی شامل دو سرعت،انعطاف پذیری، توان، تعادل ایستا و پویا با استفاده از آزمونهای دو سرعت 30 متر، خم شدن و رساندن دست به جلو، پرش طول جفتی، پرش سارجنت، ایستادن روی یک پا و راه رفتن روی چوب موازنه مورد ارزیابی قرار گرفت. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع علی مقایسه ای می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها ازآمار توصیفی و آزمون تحلیل چند متغیری واریانس (manova) استفاده شد. یافته های تحقیق حاکی از آن است افراد دارای کف پای صاف تعادل پویای بهتری نسبت به سه گروه دیگر دارای ناهنجاری دارند، همچنین افراد دارای کف پای صاف تعادل ایستای بهتری نسبت به گروه دارای پای پرانتزی دارند. از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که ساختار آناتومیکی پا برتعادل تأثیر دارد. کلید واژه ها:ناهنجاری های پایین تنه، آمادگی جسمانی،کف پای صاف، شست کج، پای پرانتزی و پای ضربدری .

هدف از انجام این مطالعه، مقایسه شدت استئوآرتریت و درد زانو، دشواریهای حرکتی و کیفیت زندگی مرتبط با استئوآرتریت زانو در دوندگان استقامت رقابتی و غیر رقابتی و افراد غیر ورزشکار 45 تا 60 سال شهر همدان بود. در این مطالعه 39 نفر آزمودنی مرد به صورت هدفمند انتخاب، و به سه گروه مساوی 13 نفره تقسیم شدند. جمع آوری اطلاعات توسط پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده بالینی افراد بود. تشخیص بیماری با معاینه فیزیکی توسط متخصص ارتوپد از طریق معیارهای تشخیص بالینی کالج رادیولوژی آمریکا برای استئوآرتریت زانو انجام گرفت. سپس از پرسشنامه جهانی و بومی شده پیامدهای استئوآرتریت و صدمات زانو (koos) به منظور اندازه گیری متغیرهای تحقیق استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (anova) با ضریب خطای ? ? 0/05 استفاده گردید. بین میانگین شدت استئوآرتریت زانو (0/56=p)، شدت درد زانو (0/69=p)، میزان دشواری در انجام فعالیتهای روزانه (0/79=p)، میزان دشواری در انجام فعالیت های ورزشی- تفریحی (0/40=p) و کیفیت زندگی (0/86=p) در سه گروه آزمودنی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. این در حالی است که دوندگان استقامت رقابتی در همه موارد فوق از میانگین بالاتری به ترتیب نسبت به دوندگان استقامت غیر رقابتی و افراد غیر ورزشکار (که نشان دهنده وخیم تر بودن وضعیت در گروه رقابتی نسبت به غیر رقابتی و غیر ورزشکار، و همچنین گروه غیر رقابتی نسبت به گروه غیر ورزشکار است)، برخوردار بودند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که دویدن به شکل استقامتی در دو سطح رقابتی (قهرمانی) و غیر رقابتی خطر ابتلا به استئوآرتریت زانو و مشکلات مرتبط با آن را با گذشت زمان افزایش معنی داری نمی دهد. به طوری که دوی استقامت نمی تواند عامل خطری برای فرسایش مفصل زانو به حساب آید.

ناحیه تنه نه تنها در انجام حرکات موضعی خود بلکه در اجرای اعمال هریک از اندام های طرفی نقش دارد. این بخش از بدن بعنوان مرکز زنجیره حرکتی محسوب می شود و انتقال حرکات و نیرو را به پایین و بالا بر عهده دارد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین استقامت عضلات تنه و تعادل ایستا صورت پذیرفت. برای این منظور تعداد 50 نفر از دانشجویان ساکن کوی دانشگاه تهران بعنوان نمونه تحقیق( میانگین سن، قد، وزن و شاخص توده بدنی به ترتیب 3±22، 5±171، 6±70، 07/1±46/22) انتخاب شدند.. برای اندازه گیری استقامت عضلات تنه در سه بخش خلفی، قدامی و جانبی به ترتیب از آزمون بیرینگ- سورنسن، آزمون خم کردن تنه و آزمون استقامتی پل زدن به طرفین استفاده شد. تعادل ایستا بوسیله آزمون ایستادن بر روی یک اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری به کمک آزمون آماری همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار آماری spss در سطح معناداری 05/0 به عمل آمد. بر اساس نتایج، ارتباط معناداری بین متغیرهای استقامت عضلانی خم کننده های تنه، بازکننده های تنه و خم کننده های جانبی تنه و تعادل ایستا مشاهده شد، بگونه ای که میزان همبستگی برای متغیرهای مذکور به ترتیب 0/80 ،0/71 و 83/0 به دست آمد. با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان به ارتباط قوی مثبت بین متغیرهای استقامت عضلانی تنه و تعادل ایستا اذعان داشت.

توانایی گسترش توان انفجاری پایین تنه یکی از عوامل مهم موفقیت در برنامه آماده سازی بازیکنان والیبال می باشد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر دو شیوه تمرینی پرش عمقی پلایومتریک بر توان انفجاری دانش آموزان پسر والیبالیست بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بوده و به شکل میدانی اجرا شده است. جامعه آماری آن 200 نفر از دانش آموزان والیبالیست فعال پسر در مقطع متوسطه شهرستان ابهر بودند. بدین منظور تعداد 30 نفر از آنها بطور داوطلب انتخاب شدند. آزمودنی ها با میانگین سنی 42/16 سال، قد 177 سانتی متر و وزن83/60 کیلوگرم بودند. آزمودنی ها بطور تصادفی به دو گروه تجربی در پرش عمقی سریع (10n=)، پرش عمقی با مکث (10 n=) و یک گروه کنترل (10 n=) تقسیم شدند. هر دو گروه تجربی به مدت 8 هفته، 3 روز در هفته براساس برنامه تمرینی تنظیم شده به تمرین پرداختند. توان انفجاری با استفاده از آزمون پرش سارجنت، در پیش و پس از دوره تمرینی اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از روشهای آماری توصیفی و استنباطی، آزمون کلموگروف-اسمیرنف، آزمون لوین، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون t گروه های همبسته و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری(05/0 p?) استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که 1: روش تمرینی پرش عمقی سریع بر افزایش توان انفجاری آزمودنی ها تاثیر معنی داری داشته است(05/0 p?). 2: روش تمرینی پرش عمقی با مکث بر افزایش توان انفجاری آزمودنی ها تاثیر معنی داری داشته است(05/0 p?). همچنین بین دو روش تمرینی در پیش آزمون و پس آزمون اختلاف معنی دار وجود نداشت و هر دو شیوه تمرینی به طور یکسان (به نفع گروه پرش عمقی سریع) بر توان انفجاری تاثیر گذاشته اند. به طور کلی با توجه به نتایج تحقیق حاضر، این طور به نظر می رسد، که برای بهبود وضعیت توان انفجاری دانش آموزان والیبالیست، انجام تمرینات پرش عمقی پلایومتریک بسیار مفید است.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره آموزش مهارتهای پایه شنا بر مهارتهای حرکتی درشت کودکان اُتیسمی 7 تا 11 سال بود. بدین منظور تعداد 15 نفر از کودکان اُتیسمی با میانگین ± انحراف استاندارد سن 05/1±3/10 سال، قد 04/0±3/1 متر، وزن 68/3±8/35 کیلوگرم و شاخص توده بدن 76/1±9/18 گیلوگرم بر متر مربع داوطلب مراجعه کننده به استخر های ورزشی شهر تهران به صورت تصادفی و بر اساس نتایج پیش آزمون به دو گروه 10 نفری تجربی و کنترل تقسیم بندی شدند. برنامه تمرینی در سه بخش ابتدایی، اصلی و انتهایی به ترتیب شامل گرم کردن با حرکات کششی، آموزش و تمرین استاندارد شنا و حرکات توپی در خارج و داخل آب به مدت 6 هفته در گروه تجربی اجرا شد. در این فاصله گروه کنترل به فعالیت های معمول می پرداختند. در آغاز و پایان پژوهش بر اساس پرتکل استاندارد آزمون از هر 2 گروه آزمون بهره حرکتی درشت اولریخ ویرایش دوم به عمل آمد. برای نشان دادن تفاوت پیش و پس آزمون در هر گروه از آزمون t ذوجی و برای مقایسه نتایج دو گروه از آزمون t مستقل از اختلافات پیش تا پس آزمون در سطح اطمینان 95% بعمل آمد. یافته های پژوهش نشان داد، برنامه تمرینی منتخب بر بهبود هر سه مهارت های دست کاری (40 درصد)، مهارت های جابه جایی (31 درصد) و پایه (35 درصد) تاثیر معنی داری داشته است (05/0p<). در همین راستا نیز تفاوت تغییرات پیش تا پس آزمون هر سه مهارت بین دو گروه معنی دار می باشد (05/0p<). در نهایت به نظر می رسد تمرینات شنا با تکیه بر مهارت های دستکاری و جابه جایی قادر است آثار مفیدی بر توانایی های حرکتی کودکان دارای اختلال اتیسم داشته باشد.

انجام فعالیت بدنی مناسب برای مبتلایان به بیماری دیابت نوع دوم علاوه بر جنبه کنترلی می تواند جنبه درمانی نیز داشته باشد. مطالعات زیادی در این زمینه صورت پذیرفته اما اطلاعات ضد و نقیض زیادی نیز وجود دارد. بنابراین هدف از این تحقیق ، بررسی تاثیر 8 هفته فعالیت بدنی ترکیبی (مقاومتی-استقامتی) بر عوامل خطرزای بیماریهای قلبی-عروقی در بیماران دیابتی زن غیر وابسته به انسولین استان یزد بود بدین منظور تعداد 30 نفر از بیماران دیابتی زن نوع دوم استان یزد،با دامنه سنی40 تا 50 ساله در دو گروه تجربی (n=15) و کنترل (n=15) به صورت تصادفی انتخاب شده در یک برنامه منظم ورزشی 8هفته ای شرکت کردند. برنامه تمرینی شامل 60-45 دقیقه فعالیت هوازی با شدت 75-60 درصد ضربان قلب بیشینه و2بار در هفته و 60-45 دقیقه فعالیت مقاومتی با شدت60-50 درصد یک تکرار بیشینه و 2 بار در هفته بود قبل و بعد از تمرینات از آزمودنی ها نمونه خونی جمع آوری شد.همچنین شاخص های قد ،وزن ،bmi ،vo2max نیز قبل و بعد از تمرینات از هر دو گروه اندازه گیری شد. آزمودنی ها بطور تصادفی از بین بیماران دیابتی زن در مرکز تحقیقات دیابت استان یزد انتخاب شدند. برای توزیع طبیعی داده ها از آزمون کلوموگراف اسمیرنوف (k-s) و برای مقایسه میانگین بین گروه ها وآزمون فرضیه ها در مرحله پیش آزمون از t گروه های مستقل استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss صورت گرفت و سطح معنی دار بودن در این پژوهش 0.05p< در نظر گرفته شد. همچنین شاخص حداکثر اکسیژن مصرفی، قند خون ناشتا، وزن بدن،کلسترول ldl ، تری گلیسیرید، کلسترول تام، فشار خون سیستول و دیاستول و ضربان قلب استراحت از طریق روشهای مخصوص تعیین گردید.(0.05< p) یافته ها نشان داد که 8 هفته تمرین استقامتی با شدتهای گفته شده بر عوامل مذکور تاثیر مثبت دارد، اما این فعالیت بر کلسترول hdl و شاخص توده بدن بی تاثیر است که با ادامه این فعالیتهای بدنی ممکن است این تاثیرات بارزتر گردد

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره آموزش مهارت های پایه شنا بر صفات شخصیتی دختران با تاکید بر سن بود . روش تحقیق از نوع نیمه تجربی به صورت میدانی و پرسشنامه ای با طرح پیش آزمون – پس آزمون بود . جامعه آماری کلیه ثبت نام کنندگان استخرهای شنای شهرستان مراغه در تابستان 1392 بود که از این جامعه 48 نفر ( 24 نفر با رده سنی 10 تا 18 سال با میانگین سنی 14.58 و 13.5 سال وانحراف معیار 10.4و10.1 و24 نفر با رده سنی بالای 18 سال با میانگین سنی 24.83 و 26.91 سال و انحراف معیار 15.1و16.5 ) به روش تصادفی ساده انتخاب شدند . آزمودنی های هر دو رده سنی در 2 گروه کنترل و تجربی به روش تصادفی ساده جایگزین شدند. برای انجام این تحقیق از پرسشنامه 5 عاملی neo استفاده شد .در حالیکه گروه کنترل در هیچ کلاس آموزشی شرکت نکردند , گروه تجربی 12 جلسه (3 جلسه در هفته به مدت 1.5 ساعت ) آموزش شنا داشتند . هر دو گروه قبل از شروع کلاسها و بعد از 12 جلسه برای بار دوم پرسشنامه ها را پر کردند.پس از جمع آوری پرسشنامه ها , با استفاده از آمار توصیفی و تجزیه و تحلیل آزمون فرضیه و آزمونt همبسته و tمستقل جهت مقایسه میانگین گروهها با هم , اطلاعات استخراج شده و نتایج زیر حاصل شد : 1- در نوجوانان گروه تجربی شنا باعث افزایش با وجدانی (c) شد,درحالیکه درصفات روان رنجوری (n) , برون گرایی ( e ), انعطاف پذیری (o) , توافق (a), در قبل و بعد از شنا تفاوتی مشاهده نشد . در گروه کنترل در هیچ صفتی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. 2- در جوانان گروه تجربی فقط در صفت ( o)انعطاف پذیری , تغییری مشاهده نشد . در صفت n کاهش و در صفات e , a , c افزایش رخ داد . یعنی ورزش شنا باعث کاهش روان رنجوری , افزایش برون گرایی , توافق و با وجدانی شد . در گروه کنترل در هیچ صفتی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. 3- در مقایسه صفات شخصیتی جوانان و نوجوانان در صفات روان رنجوری و برون گرایی تفاوت معنی داری مشاهده شد بطوری که در جوانان روان رنجوری کاهش و برون گرایی افزایش یافت . در حالیکه در دیگر صفات انعطاف پذیری , توافق و با وجدانی بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد

هدف از تحقیق حاضر مقایسه دو روش تمرینی یوگا و پیلاتس بر کمر درد و عملکرد حرکتی در مردان مبتلا به کمردرد مکانیکی مزمن است. جامعه آماری این تحقیق را مردان مراجعه کننده به کلنیک های ارتوپدی که برایدرمان کمردرد به آنجا مراجعه کرده بودند را، تشکیل می-دهد. نمونه آماری این تحقیق 30 نفر از مردان واجد شرایط هستند که به طور تصادفی ساده انتخاب ودر سه گروه یوگا، پیلاتس و کنترل تقسیم بندی شدند. در این تحقیق درد کمر بیماران با استفاده از پرسشنامه استاندارد کیوبک به عمل آمد و به منظور ارزیابی میزان انحنای کمری از خط کش منعطف استفاده شدو برای ارزیابی متغیر عملکرد حرکتی که در این تحقیق با استفادهاز تعادل اندازه گیری شد از آزمون تعادل لک لک استفاده شد. تحلیل داده ها بر اساس فرضیه ها و سوالات تحقیق با توجه به نرمال بودن داده ها با آزمون کلموگروف اندازه گیری شده و با توجه به فرضیه های تحقیق از آزمون t همبسته برای بررسی اثر هر یک روش های تمرینی بر متغیر ها و برای مقایسه بین گروهی هر یک از متغیرها از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد. کلیه تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از برنامه spss نسخه 18 و در سطح آلفای 05.0 انجام شد. یافته های تحقیق نشان داد که بعد از شش هفته، تمرینات یوگا و پیلاتس تاثیر معنی داری بر کاهش درد (p=0.001) و زاویه انحنا(p=0.001) دارد اما بر عملکرد حرکتی(تعادل) این تاثیر معنادار نبود(p=0.06 یوگا); (p=0.072 پیلاتس). در مقام مقایسه نیز بین دو متد تمرینی یوگا و پیلاتس بر روی متغیر ها تفاوت معنی دار نبود(p>0.05).

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش جنسیت در تاثیر تکلیف ثانویه شناختی بر عملکرد تعادل ایستا و پویای ژیمناست های نوجوان است. بدین منظور، 30 پسر و 30 دختر سالم و غیرورزشکار با میانگین سنی 9 تا 13 سال را به صورت تصادفی از کلاس های ژیمناستیک تابستانه شهرستان یزد انتخاب کردیم. آزمودنی ها در دو دسته پسر و دختر به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. در ابتدا، پیش آزمون مشابه شرایط تمرین از تمام گروه ها به عمل آمد و سپس، برنامه اصلی این پژوهش با استفاده از روش تعادل مخالف انجام گرفت. در این پژوهش، از تست لک لک و برخاستن و رفتن به ترتیب برای سنجش تعادل ایستا و پویا استفاده شد. تکلیف ثانویه شناختی نیز پرسش نامه محقق ساخته ای شامل سوالاتی از بیوگرافی افراد بود. تحلیل نتایج آزمون ها نشان داد که بین میانگین نمرات عملکرد تعادل ایستا هم در دختران و هم در پسران ژیمناست در مرحله کنترل با تکلیف ثانویه تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0>p)، اما بین میانگین نمرات عملکرد تعادل پویا هم در دختران و هم در پسران ژیمناست در مرحله کنترل با تکلیف ثانویه تفاوتی معنی دار وجود دارد ( 05/0>p). همچنین مشخص شد بین میانگین نمرات تغییرات عملکرد تعادل ایستای دختران و پسران ژیمناست و بین میانگین نمرات تغییرات عملکرد تعادل پویای دختران و پسران ژیمناست تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0>p). درنهایت، این پژوهش به ما نشان داد که بین میانگین نمرات تغییرات عملکرد تعادل ایستا و پویا هم در دختران و هم در پسران ژیمناست تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0>p). نتایج حاصله نشان می دهد که تکلیف ثانویه شناختی تاثیر چندانی بر عملکرد تعادل ایستای هر دو جنس ندارد، اما باعث کاهش تعادل پویا در هر دو جنس می شود. در مقایسه، میزان تاثیر تکلیف ثانویه شناختی بر روی هر دو نوع تعادل نیز بین دختران و پسران تفاوت چندانی وجود نداشت و نیز بین میزان تاثیر تکلیف ثانویه شناختی بر روی تعادل پویا و ایستا در یک جنس نیز رابطه ای وجود نداشت.

پیشرفت تکنولوژی اگرچه رفاه و آسایش را برای بشر به ارمغان آورده است اما عوارض نامطلوبی را نیز به دنبال دارد. یکی از معمول ترین این عوارض ناهنجاری های اسکلتی- عضلانی است که به عنوان یک آسیب اکتسابی با این تکنولوژی در ارتباط است. هدف انجام این پژوهش مقایسه میزان شیوع ناهنجاری-های اسکلتی اندام فوقانی دانش آموزان رشته کامپیوتر با دانش آموزان سایر رشته ها می باشد. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان الشتر می باشد که تعداد 30 نفر از هنرستان که در رشته کامپیوتر سال آخر مشغول تحصیل بودند و 30 نفر از دانش آموزان سال آخر دبیرستان به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. دامنه سنی هر دو گروه (18-17) سال بود. آزمودنی ها پس از تکمیل کردن پرسشنامه نوردیک، قد و وزن آنها به وسیله متر نواری و ترازوی دیجیتالی ثبت گردید. سپس قوس های کایفوز و لوردوز توسط خط کش منعطف 60 سانتی اندازه گیری شد. ناهنجاری های سربه جلو، شانه نابرابر و کج گردنی بوسیله صفحه ی شطرنجی با ابعاد اندازه گیری و پس از مقایسه با فرم آزمون نیویورک ثبت گردید. پس از تجزیه و تحلیل توصیفی و استنباطی داده ها با بهره گیری از نرم افزار آماری spss نتایج بدست آمده به شرح زیر گزارش گردید. آزمودنی ها رشته کامپیوتر بیشترین احساس درد و ناراحتی را ابتدا در گردن (7/66)،سپس شانه (7/56)، کمر (0/50) و پشت (0/40) نشان دادند. میزان شیوع کایفوز در بین آزمودنی های گروه کامپیوتر بیشتر از لوردوز بود. و در بین ناهنجاری های (سر به جلو، شانه نابرابر و کج گردنی) شانه نابرابر با (3/93)درصد بیشترین میزان شیوع را داشته است. سپس سر به جلو (3/73) و در نهایت کج گردنی (0/10) درصد کمترین میزان شیوع را در بین دانش آموزان رشته کامپیوتر داشته است

: مقدمه : سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است و توجه به مسائل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. با در نظر داشتن نیازهای خاص این دوران، توجه به کیفیت زندگی در سالمندان نیز امر بسیار مهمی است که عمدتاّ مورد غفلت قرار می گیرد. ترکیب سنی جمعیت جهان به سوی سالمند شدن پیش می رود و پیش بینی می شود که ربع قرن دیگر 2/1 میلیارد نفر( حدود 14 درصد ) از ساکنان این کره خاکی را افراد 60 سال و بالاتر تشکیل خواهند داد و هم اکنون 5/4 میلیون نفر سالمند در کشور ما زندگی می کنند و پیش بینی می شود تا 50 سال دیگر 22 درصد جمعیت کشور، سالمند بالای 60 سال باشند. هدف ازاین تحقیق بررسی میزان تاثیر برنامه ورزشی هوازی بر کیفیت زندگی سالمندان شهرستان شهر قزوین بود. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی که در شهرستان شهر قزوین در سال 1390 انجام گرفت،56 نفر سالمند با میانگین سنی 82/66 در گروه آزمون و 50/67 در گروه کنترل در این مطالعه شرکت داشتند.این افراد به صورت نمونه گیری طبقه ای به نسبت مساوی انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه ( دو گروه آزمون مردان وزنان سالمند و دو گروه کنترل مردان و زنان سالمند ) تقسیم شدند،در گروه آزمون برنامه ورزشی هوازی( پیاده روی و دوی آهسته ) به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه اجراشد.سطح کیفیت زندگی هر چهار گروه ،قبل از مداخله و در پایان مداخله بوسیله پرسشنامه لیپارد ارزیابی شد. روشهای آماری مورد استفاده از نوع آمار توصیفی برای بدست آوردن فراوانی و میانگین و انحراف معیار وجهت نرمال بودن یا نبودن توزیع متغیر ها،از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و آمار استنباطی مورد استفاده شامل آزمون تی مستقل برای مقایسه ی دو گروه آزمون و کنترل و همچنین، از آزمون تی زوجی برای مقایسه ی هر گروه با خودش در زمان قبل از تمرین نسبت به بعد از آن، استفاده شد. یافته ها ونتیجه گیری: با بکار گیری برنامه ورزشی هوازی سطح کیفیت زندگی افراد به طور معنی داری نسبت به قبل از اجرا ی برنامه افزایش یافت (001/0) واین در حالی است که در مدت زمان مشابه ،در گروهی که برنامه ورزشی را تمرین نمی کردند تغییر معنی داری در ابعاد کیفیت آنان ایجاد نشده است. با بکارگیری برنامه ورزشی منظم ،مداوم و دارای پذیرش خوب از سوی این گروه سنی، می توان سطح کیفیت زندگی را در این افراد افزایش داد و راه را برای سالم پیر شدن و برخوردار بودن از سلامتی در این دوره هموار نمود.

ایروبیک یکی از پرطرفدارترین ورزش ها در میان بانوان جهان بوده و به سرعت در حال گسترش است. این ورزش حتی در میان آقایان نیز مورد توجه قرار گرفته است. مانند کلیه فعایت های ورزشی، ایروبیک نیز صدمات خاص خود را به دنبال دارد. هدف از این تحقیق تعیین میزان شیوع، علل و مکانیسم آسیب های جسمانی ایروبیک در بانوان بود. در این پژوهش، نمونه شامل 1640 نفر زن ایروبیک کار عضو 42 باشگاه ورزشی شهرستان کرج بوده و یافته ها توسط پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد. نتایج نشان داد که 78/3 درصد از این ورزشکاران دچار یک تا سه نوع آسیب دیدگی در نقاط مختلف بدن شده بودند. اصلی ترین هدف بانوان از شرکت در این کلاس های ورزشی حفظ سلامت و کاهش وزن بود. بالاترین میزان شیوع آسیب در سنین 30-39 سال مشاهده گردید. در بررسی ارتباط عوامل مختلف با آسیب در سطح معنا داری 05/0 درصد مشاهده شد که با افزایش سن ورزشکاران میزان آسیب در کف پا افزایش یافته بود. بین نوع سطح سالن با میزان آسیب در ساق پا رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت. فعالیت افراد در کلاس های ایروبیک اغلب از نوع ایروبیک استپ و ایروبیک حرفه ای بود و نوع فعالیت ایروبیک بر شدت آسیب بی تاثیر بود. با افزایش ارتفاع استپ بر شدت آسیب دیدگی در ناحیه مچ پا افزوده می شد. شدت آسیب با درجه مربیگری رابطه معنی داری داشت. مکانیسم پرش مهمترین عامل آسیب در ایروبیک کاران بود. بیش تمرینی و سابقه قبلی آسیب در محل آسیب دیده از شایع ترین دلایل آسیب بودند. نوع آسیب در میان افراد آسیب دیده، اغلب از نوع ساییدگی و گرفتگی بود. در میان نواحی مختلف آسیب دیده زانو با 33 درصد، کمر با 21 درصد و مچ پا با 17 درصد، آسیب پذیر ترین نواحی آسیب دیده در ورزشکاران بودند. به طور کلی آسیب های اندام تحتانی دراین رشته ورزشی بیش از دیگر آسیب ها بود که توجه به آمادگی جسمانی ورزشکاران و لزوم آموزش در این زمینه به مربیان و ورزشکاران را مشخص می سازد.

امروزه شناخت و مشخص کردن عوامل خطرزای آسیب جزء مهم پیشگیری از صدمات ورزشی به شمار می رود. در بروز آسیب عوامل داخلی و خارجی متعددی درگیر می شوند. یکی از عوامل خطرزای داخلی مهم در بروز آسیب های اندام تحتانی ، وضعیت قوس طولی داخلی کف پا است. متغیرهای ساختاری و مکانیکی پا تأثیر زیادی بر بخش های مختلف اندام تحتانی می گذارند. راستای طبیعی پا بسیار حائز اهمیت است و هرگونه انحراف از حالت طبیعی، علاوه بر کاهش قدرت تحرک، ذاتا می تواند عامل خطرزایی برای آسیب های اندام تحتانی محسوب شود. قوس کف پا یا طاق پلانتار یک سازه ی معماری است که تمام اجزای پا یعنی مفاصل، لیگامنت ها و عضلات را داخل یک سیستم واحد تلفیق می کند. وجود مفاصل بسیار کوچک و سه قوس عرضی (قوس قدامی)، طولی داخلی و طولی خارجی، پارا به یک بخش منحصر به فرد از بدن تبدیل کرده است باوجود داشتن بسیاری از ویژگیهای ساختاری مشترک، شکل و واکنش های بیومکانیکی پا تا حد زیادی در افراد مختلف متفاوت است. تحقیقات نشان می دهند که افت ناوی و حرکت قدامی درشت نی در گروه دارای آسیب acl در مقایسه با گروه سالم شایع تر می باشد، لذا عملکرد ساختار قوس داخلی به عنوان عامل خطر برای توسعه ی صدمات ارائه شده است.روش تحقیق حاضر از نوع علی پس از وقوع و گذشته نگر می باشد. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان ورزشکار دختر با بیش از 2 سال سابقه ی ورزشی در رشته های والیبال و بسکتبال که در دانشگهاه های شهر شبستر مشغول به تحصیل بودند، می باشد. نمونه ی آماری این تحقیق شامل 60 نفر بود(30 نفر دارای آسیب رباط متقاطع قدامی، 30 نفر بدون آسیب) که با توجه به محدودیت ها مورد نظر تحقیق، از میان دانشجویان دختر دانشگاههای شهر شبستر بصورت تصادفی و هدفمند انتخاب شدند. اطلاعات مربوط به آسیب با استفاده از فرم ثبت اطلاعات جمع آوری شد و قوس کف پا با استفاده از روش برودی اندازه گیری شد .از آزمون همبستگی اسپیرمن و 2? برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید (0.05 >?).: نتایج تحقیق نشان داد که رابطه ی معناداری بین افت ناوی و آسیب acl وجود دارد(0.322=r) همچنین تفاوت معناداری بین میزان آسیب acl در گروه های کف پای گود و نرمال، و گروه های کف پای صاف و نرمال وجود داشت، ولی تفاوت معناداری بین میزان آسیب acl در گروه های کف پای گود و صاف مشاهده نشد.

افزایش غلظت لیپوپروتئین (a) [(lp (a]، یک عامل خطرزای بیماری های عروق کرونر قلب است. از سوی دیگر کاهش غلظت لیپوپروتئین پرچگال (hdl-c) قلب نیز یک عامل خطرزای بیماری های عروق کرونر قلب است. احتمالا لیپوپروتئین (a) تحت تاثیر تمرین ورزشی قرار نگرفته و نسبت به تحریک فعالیت های بدنی و تمرینات ورزشی مقاوم است. هدف پژوهش مقطعی حاضر، تعیین، توصیف و مقایسه غلظت لیپوپروتئین(a) و لیپوپروتئین پرچگال کلسترول سرم خون در گروه های منتخب بود. بنابراین، تاثیر تمرینا ت دو و میدانی بر غلظت لیپوپروتئین(a) و لیپوپروتئین پرچگال کلسترول سرم خون در مردان دونده نخبه ملی و باشگاهی ایران چیست؟ این پژوهش که با روش مقایسه متغیرهای گروه‏های تحت بررسی با استفاده از طرح پژوهشی گروه‏های تمرین و بدون گروه کنترل و بدون پیش‏ آزمون اجرا شد. آزمودنی‏های این پژوهش شامل سه گروه مردان دونده سرعتی 100 و 200 و 400 متر به تعداد 9 نفر ( سن: 3.43 ± 22.44 سال و شاخص توده بدنی: 1.99± 22.44 kg.m-²) ، نیمه استقامتی 800 و 1500 متر به تعداد 5 نفر ( سن: 2.54 ± 19.00سال و شاخص توده بدنی: 1.49 ± 20.06kg.m-²) واستقامتی 3000 و 5000 متر به تعداد 9 نفر ( سن: 2.66 ± 20.11 سال و شاخص توده بدنی: 1.88 ± 21.34 kg.m-²) بودند که از بین دوندگان مرد نخبه ملی و باشگاهی داوطلب با حداقل دو سال سابقه ورزشی به صورت هدف‏دار در دسترس گزینش شدند. متغیرهای وابسته نیز شامل غلظت ناشتای لیپوپروتئین (a) (سرعتی: 7.08± 15.66 ، نیمه استقامتی: 7.15 ± 11.20 واستقامتی: 9.98 ± 16.00 mg.dl-1 ) و لیپو پروتئین پرچگال کلسترول (سرعتی: 7.12 ± 42.66 ، نیمه استقامتی: 3.91 ± 42.40 واستقامتی: 9.43 ± 47.44 mg.dl-1) سرم خون بود که با استفاده از کیت های آزمایشگاهی پارس آزمون و با روش الایزا بر حسب میلی گرم در دسی لیتر اندازه گیری شد. نمونه‏ها ی خون در فاصله ساعت‏های 7 تا 8 صبح از ورید آنتی کوبیتال چپ ، پس از 12-9 ساعت ناشتایی اخذ شد. طبیعی بودن توزیع و تجانس واریانس های متغیرهای پژوهش به ترتیب با آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف و لوین محاسبه شد. برای مقایسه متغیرها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون پی گیری توکی استفاده‏شد (p ? 0.05 ) .نتایج نشان داد که بین غلظت لیپوپروتئین (a) سرم خون دوندگان مرد نخبه دوهای سرعت ،نیمه استقامت واستقامت تفاوت معنی دار وجود ندارد (p= 0.813, f (2, 36) = 0.208). نتایج نشان داد که بین غلظت لیپو پروتئین پرچگال کلسترول سرم خون دوندگان مرد نخبه دوهای سرعت ،نیمه استقامت واستقامت تفاوت معنی دار وجود ندارد (p = 0.749, f (2, 36) =0.291). نتایج نشان داد تفاوت غلظت لیپوپروتئین (a) و لیپو پروتئین پرچگال کلسترول سرم خون دوندگان مرد نخبه دوهای سرعت ،نیمه استقامت واستقامت به منظور مقایسه غلظت لیپوپروتئین(a) و لیپوپروتئین پرچگال کلسترول سرم خون و تعیین تاثیر تمرینا ت دو و میدانی بر غلظت لیپوپروتئین(a) و لیپوپروتئین پرچگال کلسترول سرم خون در مردان دونده نخبه ملی و باشگاهی ایران معنی دار نبود. لذا به نظر می رسد که تمرین ورزشی بر تغییرات لیپوپروتئین ( a) و لیپوپروتئین پرچگال کلسترول سرم تاثیر مفید و مطلوبی نداشته و نیاز به تعقیق و مطالعه بیشتری می باشد.

توجه به اهمیت رشد کودکان در سنین قبل از دبستان، رشد ادراکی- حرکتی مناسب می تواند باعث پیشرفت در قوه ادراک و حرکت در سنین دبستان و حتی بعد از آن شود. هدف از این پژوهش، تاثیر یک دوره فعالیت بدنی منتخب بر رشد مهارت¬های ادراکی- حرکتی درشت کودکان 4 تا 6 ساله بود. به این منظور30 نفر کودک به صورت تصادفی از جامعه آماری به روش همگن-سازی انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی کاربردی است که به صورت میدانی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، بین دو گروه کنترل و آزمایش انجام گرفت. بعد از مرحله پیش آزمون مهارت¬های ادراکی- حرکتی درشت اولریخ ویرایش دوم به کودکان گروه آزمایش، با پروتکل تمرین 4 هفته¬ی 3 جلسه¬ای (جمعا 12 جلسه) آموزش داده شد. در این مدت گروه کنترل بدون تمرین بودند و مداخله¬ای دریافت نکردند. سپس پس آزمون بر روی هر دو گروه انجام شد. در این تحقیق از آزمون کلموگروف اسمیرنوف برای نرمال سازی و لون جهت همگن سازی استفاده شد. سپس آزمون تی همبسته جهت مقایسه میانگین ها و بررسی نتایج انجام شد. نتایج نشان داد، فعالیت¬های منتخب بر رشد خرده ¬آزمون¬های جابه¬جایی و کنترل¬ شیء و در نتیجه مهارت¬های ادراکی- حرکتی تاثیر معنی¬داری داشتند (05/0?p ). بنابراین با ارائه این برنامه آموزشی منتخب می توان فرصتی برای رشد مهارت های کنترل شیء و جابجایی که پایه و اساس مهارت های تخصصی و ورزشی کودکان است، فراهم ساخت.

تمرین شنا در حالت عادی ، مستلزم حضور شناگر در استخر شنا است که وقت گیر و پرهزینه است. همچنین انجام تمرینات بدنسازی در خشکی ، بهبود زیادی در کارآیی شناگران ایجاد می نماید ، ولی دستگاه های بدنسازی مخصوص شنای کرال سینه که تاکنون تنها توسط چند مخترع امریکایی و نیز شرکت vasa طراحی و ثبت اختراع شده ، کامل نبوده و دارای نواقصی هستند. در پایان نامه ها ، مقالات و اختراعات ایرانی نیز تحقیقی در این زمینه صورت نگرفته است. هدف از این تحقیق ، تکمیل و بهینه نمودن برخی از مکانیزم های این دستگاه ها و ایجاد شرایط کامل شنا در خشکی و ساخت یک نمونه از دستگاه بهینه می باشد. در این تحقیق، ابتدا کلیه مکانیزم های دستگاه های تمرین شنای کرال سینه که در خارج از کشور ، ثبت اختراع یا طراحی شده بود، از لحاظ مکانیکی و بیومکانیکی بررسی شد و در چهار مکانیزم این دستگاه ها قابلیت ارتقاء و بهبود ، مشاهده شد که عبارتند از: 1- مکانیزم اعمال نیروی مقاوم به پاها حین بالا و پایین رفتن پاها 2- نحوه قرارگیری سینه و شکم بر روی دستگاه 3- نحوه اتصال مکانیزم اعمال نیروی مقاوم به پاها 4- بدنه و استراکچر دستگاه بگونه ای که سبک ، کم حجم و مقرون بصرفه باشد . سپس طراحی مکانیزم های بهینه با در نظر گرفتن محاسبات مهندسی مکانیک و توسط نرم افزار اتوکد صورت گرفت و چهار طرح بهینه برای آنها تهیه و سپس یک نمونه از مجموعه دستگاه بهینه شده ، ساخته شد. این دستگاه تشکیل شده از یک قاب از جنس پروفیل آهنی ، نگهدارنده های سینه و شکم در وسط دستگاه و نیز دو نگهدارنده پاها (ران ها) در انتهای دستگاه که از چرم مصنوعی دوخته شده است . همچنین دارای قطعات و مکانیزم هایی برای اعمال نیروی مقاوم به دستها و پاها در حین حرکات شنای کرال سینه می باشد. نحوه کارکرد دستگاه به اینصورت است که فرد درداخل دستگاه قرار گرفته و پاهای خود را درون نگهدارنده های ران پا قرارمی دهد و نیز سینه و شکم خود را بر روی نگهدارنده سینه در وسط دستگاه قرار داده و به حالت افقی ، معلق می شود. حال دو عدد کش نصب شده در جلو را با دستهای خود گرفته و سپس حرکات شنای کرال سینه را شبیه شنا در آب انجام می دهد . ران هر یک از پاها حین پایین آوردن، تحت نیروی مقاوم اصطکاکی و نیز حین بالا بردن ، تحت نیروی مقاوم الاستیکی قرار می گیرد و تحت این نیروها تقویت می شود. همچنین فرد می تواند همانند شنا ، بدن خود را حول محور طولی بدن بچرخاند. این طرح ظرف مدت 4 ماه طراحی و با امکانات داخلی یک نمونه از آن ساخته و ثبت اختراع نیز شده است .

پیچ خوردگی مچ پا یکی از صدمات رایج در میان ورزشکاران است و در این افراد به منظور جبران نقص های عصبی عضلانی ناحیه دیستال از عضلات ناحیه پروکسیمال خود استفاده می نمایند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر تمرینات ثبات دهنده تنه بر عملکرد، تعادل و درد ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا انجام گرفت. این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی جامعه ورزشکاران مبتلا به پیچ خوردگی مزمن مچ پا در شهر بوشهر انجام شد، که در نهایت 30 نفر به روش انتخاب تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده ها، از فرم اطلاعات دموگرافیک، مقیاس دیداری سنجش درد، آزمون تعادلی ستاره، آزمون توانایی عملکردی و پرسشنامه سنجش توانایی پا ومچ پا استفاده شد. داده-های گردآوری شده با استفاده از روشهای آماری تی مستقل، تحلیل کوواریانس و آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد افزایش تعادل و عملکرد و کاهش درد در گروه مداخله که همزمان فیزیوتراپی رایج و تمرینات ثبات دهنده تنه را انجام داده اند نسبت به گروه کنترل که تنها فیزیوتراپی رایج را دریافت نموده بودند، تفاوت آماری معنی دار داشت (p<0/05 ) و این تفاوت به نفع گروه مداخله بود. نتیجه اینکه اجرای تمرینات ثبات دهنده تنه باعث بهبود عملکرد، تعادل و درد ورزشکاران مبتلا به پیچ خوردگی مزمن مچ شد و پیشنهاد می شود، این تمرینات در برنامه توانبخشی ورزشکاران مبتلا به پیچ خوردگی مزمن مچ پا قرار گیرد.

چکیده ندارد.

زمینه و هدف : درد حاد گردن، دردی است که در ناحیه گردن احساس می شود و برای مدت کوتاهی (کمتر از 3 ماه ) طول می کشد. این مطالعه به منظور تعیین اثر بخشی دو روش درمانی فیزیوتراپی به همراه تمرین درمانی و استفاده از گردنبندطبی در کاهش درد و بهبود ناتوانی بیماران مبتلا به درد حاد گردن انجام شد . روش پژوهش: در این مطالعه 45 بیمارمراجعه کننده به کلینیک فیزیوتراپی رازی شهر آمل با تشخیص درد حاد گردن به طور تصادفی در دو گروه درمانی فیزیوتراپی وتمرین درمانی (15نفر) و گروه گردنبندطبی(15نفر) و یک گروه کنترل قرار گرفتند . میزان ناتوانی گردن با (ndi) neck disability index ، درد گردن با مقیاس اندازه گیری درد (vas) visuale analogue scale قبل و بعد از درمان ارزیابی شدند . در گروه فیزیوتراپی و تمرین درمانی tensبا فرکانس 100 هرتز به مدت 20 دقیقه ، اولتراسوند با فرکانس 3 مگا هرتز و شدت w/cm² 5/0 به مدت 4 دقیقه و مادون قرمز به مدت 20 دقیقه انتخاب و 6 تمرین ایزومتریک توسط هر بیمار انجام شد. بیماران در گروه گردنبند طبی به استفاده از گردنبندطبی نوع semi-hard collar پرداختند . برنامه درمانی در هر دو گروه تجربی به مدت 3 هفته صورت گرفت . شرکت کنندگان گروه کنترل به انجام کارهای روزمره خود پرداختند و صرفا برای مقایسه با گروه تجربی بکار برده شدند . همچنین از آزمون های همگونی واریانس ، آنالیز واریانس یکطرفه و شفه در سطح p<0/05 برای مقایسه بین میانگین ها و تجزیه وتحلیل نتایج استفاده شد . یافته ها : میانگین ناتوانی (ndi) در گروه فیزیوتراپی وتمرین درمانی از 96/18±06/50 به 24/19±66/30 ودر گروه گردنبندطبی از 33/21±60/51 به 15/27±06/33 و در گروه کنترل از 65/16±86/ 50 به09/16±26/50 کاهش یافت . میانگین شدت درد (vas) در گروه فیزیوتراپی و تمرین درمانی از 96/1±80/7 به 97/1±80/4و درگروه گردنبندطبی از 79/1±66/8 به 84/2±40/5 ودر گروه کنترل از79/1±93/7 به 01/2±06/6 کاهش یافت.اختلافی بین دو گروه درمانی از نظر میزان کاهش درد حاد گردن وجود نداشت نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که بین دو روش درمانی فیزیوتراپی به همراه تمرین درمانی و گردنبندطبی در بهبود ناتوانی و کاهش درد حاد گردن بیماران مبتلا به درد حاد گردن تفاوت معنادار وجود نداشت و هر دو روش در کاهش درد حاد گردن موثر بودند.

ساختار پا و قوس های آن نقش مهمی در حرکت دارند. این ساختار آناتومیکی متشکل از استخوان های منفردی است که با حالتی قوسی شکل کنار یکدیگر قرار گرفتند و به انسان اجازه می دهند تا مستقیم ایستاده و با جذب شوک و سازگاری با سطوح ناهموار در حین فعالیت های حرکتی علاوه بر تأمین سلامت و عملکرد مطلوب از بروز آسیب دیدگی پیشگیری کنند. مهندسی طراحی این قوس ها به شکلی بوده تا فشار از کف پا برداشته، نیروی وزن بدن در سطح پا توزیع و به زمین منتقل شود. ممکن است قوس ها دچار تغییر شکل هایی نظیر کاهش و افزایش شوند که می تواند عامل بروز آسیب باشد. با وجود تحقیقاتی در این خصوص، یافته های پژوهشی داخلی و خارجی نتایج گوناگونی را نشان می دهد. روش شناسی تحقیق: جامعه آماری تحقیق تمام دانشجویان دختر ورزشکار 20 تا 25 سال دانشگاه های پیام نور استان تهران به تعداد 140 نفر و 132 نفر به عنوان نمونه آماری واجد شرایط ورود به تحقیق، به صورت هدفمند و با رضایت انتخاب شدند. قد و وزن آزمودنی ها اندازه گیری و bmi محاسبه گردید. برای تعیین شاخص قوس پا از تکنیک اثر کف پا، شاخص قوس استاهلی (نسبت باریک ترین قسمت قوس به پهن ترین قسمت پاشنه) استفاده شد. در آنالیز داده ها از آمار توصیفی (تعیین میانگین متغیرها) و استنباطی (روش همبستگی پیرسون و مولتی رگرسیون) با نرم افزار spss20 استفاده گردید. یافته های تحقیق: نتایج نشان داد بین قد، وزن، شاخص قوس پای چپ و شاخص قوس پای راست ارتباط معناداری وجود دارد (01/0>p)؛ در ورزشکاران حرفه ای و غیرحرفه ای میان مولفه های مرتبط با شاخص قوس پا: شاخص قوس پای راست، شاخص قوس پای چپ، قوس پای راست، قوس پای چپ، پهنای پاشنه پای راست، پهنای پاشنه پای چپ و شاخص توده بدنی ارتباط معناداری وجود دارد (01/0>p)؛ در آزمودنی های پژوهش میان شاخص قوس پای راست و اندازه پاشنه کفش مورد استفاده (05/0(p<، میان تعداد وعده های غذای مصرفی با شاخص توده بدنی و وزن ارتباط معناداری وجود دارد (01/0>p). نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که قد و وزن واجد شرایط پیش بینی شاخص قوس پا هستند (01/0p<). نتیجه گیری: ویژگی های آنتروپومتریکی به ویژه توده بدنی و وزن می توانند عامل مهم در ایجاد و رشد ناهنجاری های پا باشند و همراه با قد، شاخص قوس را تعیین و پیش بینی کنند.

به زمین افتادن یکی از شایع ترین و جدی ترین مشکلات دوران سالمندی است که بسیار تکرار می شود. از جمله علل به زمین افتادن در سالمندان می توان به عدم تعادل و انعطاف پذیری اشاره کرد. بنابراین هدف اصلی این تحقیق تعیین تأثیر شش هفته تمرین هوازی بر تعادل و انعطاف پذیری زنان سالمند غیر فعال بود. این تحقیق از نوع نیمه تجربی بوده و جامعه آماری را زنان سالمند غیر فعال در دامنه سنی 60 تا 70 سال که جهت گذراندن اوقات فراغت به پارک ها ، بوستان ها و مراکز فرهنگی موجود در شهر همدان مراجعه نموده اند تشکیل داده است. نمونه های تحقیق شامل 30 زن سالمند در دامنه سنی مورد نظر بوده که به طور داوطلبانه انتخاب و بصورت تصادفی به دو گروه کنترل و گروه تجربی تقسیم شدند.گروه کنترل (15 نفر)، به انجام فعالیت های معمول و روزانه پرداخته و گروه تمرین (15 نفر) به مدت 6هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه به تمرینات هوازی با شدت متوسط پرداختند، بدین صورت که گروه تجربی تمرین دویدن و یا راه¬رفتن با شدت 60 درصد حداکثر ضربان قلب را انجام می داد. برا ی سنجش تعادل ایستا از تست شارپند رومبرگ، برای سنجش تعادل پویا از چوب موازنه به طول 5/4¬متر و عرض و ارتفاع 10-سانتی متر و برای سنجش انعطاف پذیری از جعبه انعطاف پذیری استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. برای آزمون فرضیه های مربوط و مقایسة پیش آزمون و پس آزمون متغیرها از آزمون t- test نوع همبسته استفاده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، که 6 هفته تمرین هوازی پیاده روی یا دویدن تاثیر معنی داری بر تعادل ایستا، تعادل پویا و انعطاف پذیری زنان سالمند غیر فعال دارد. بنابر این می توان نتیجه گرفت تمرین هوازی پیاده روی یا دویدن می تواند باعث بهبود تعادل (ایستا و پویا) و انعطاف پذیری زنان سالمند شود.

قدرت عضلانی به دلیل وضعیت ویژه افراد کم توان ذهنی و نیاز آن ها به داشتن زندگی مستقل اهمیت بسیاری دارد. از طرفی، آمادگی جسمانی و از جمله قدرت بدنی با نوع و اندازه های بدنی ارتباط تنگاتنگ دارد. هدف تحقیق حاضر، مقایسه متغییرهای آنتروپومتریک به منظور ارزیابی خصوصیات فیزیکی و قدرت دست به عنوان معیاری برای قدرت کل بدن در دختران کم توان ذهنی و عادی سنین مختلف بود. در این مطالعه توصیفی، 57 دانش آموز دختر کم توان ذهنی آموزش پذیر با بهره ی هوشی (50-70) و 60 دانش آموز دختر عادی، به روش هدفمند-تصادفی انتخاب و در سه رده سنی 6 تا 12 (قبل از بلوغ)، 12 تا 18 (حین بلوغ) و 18 تا 22 ساله (بعد از بلوغ) تقسیم شدند. اندازه های آنتروپومتریکی مورد مطالعه شامل طول دست، طول کف دست، طول بازو، قطر مچ دست، قطر آرنج، دور بازو، طول قد، وزن، پهنای شانه و در صد چربی بدن؛ توسط متر نواری، کالیپر و ترازوی دیجیتال و قدرت دست توسط دینامومتر دستی (0.97=r) اندازه گیری شدند. داده ها از طریق نرم افزارهای آماری spss و excel و آزمون t مستقل و آزمون یومان ویتنی تجزیه و تحلیل شد (??0/05). یافته ها نشان داد که تفاوت موجود در متغیر قدرت دست بین دو گروه کم توان ذهنی و عادی گروه 12 تا 18ساله (002/0p= )، و 18 تا 22 ساله (002/0p= ) معنادار است و تفاوت موجود در شاخص های آنتروپومتریکی بین دو گروه کم توان ذهنی و عادی در متغیر چربی سه سر بازو (021/0p= ) در رده سنی 6 تا 12 ساله؛ متغیرهای طول دست (001/0=(p، طول کف دست (009/0=(p، طول بازو (006/0=(p و طول قد (005/0=(p در رده سنی 12 تا 18 ساله؛ متغیرهای طول دست (007/0=(p و طول قد (001/0=(p در رده سنی 18 تا 22 ساله معنادار بوده است. با توجه به یافته های تحقیق به نظر می رسد دختران کم توان ذهنی در سنین قبل از بلوغ شرایط بهتری در قدرت عضلانی داشته باشند، اما با افزایش سن و گذران مرحله بلوغ نسبت به همسالان عادی خود در کسب قدرت عضلانی ضعیف تر هستند که ممکن است وجود تفاوت در متغیرهای طول قد، طول بازو، طول کف دست و طول دست بین دختران کم توان ذهنی و سالم با افزایش سن، با آن در ارتباط باشد.

هدفاز این تحقیقمطالعهتاثیرخودگفتاریآموزشیبر عملکرد و یادگیری مهارتسرویسوالیبالدختراننوجوانبود. بهاین منظوربهصورتتصادفیساده 40 نفر در رده سنی 14 تا 17 سال از بین داوطلبینجامعهآماریانتخابشدند. هیچ کدام از این افراد آشنایی با مهارت سرویس والیبالنداشتند، و این افرادبهدوگروهکنترلوتجربی تقسیم شدند. 20 نفر گروه کنترل با میانگین سنی 35/15 و 20 نفر گروهی که خودگفتاری آموزشی را دریافت می کردند با میانگین سنی 45/15 بودند. گروههای آزمودنی 13 جلسه تمرین کردند. مدت زمان هر یک از این جلسه ها شصت دقیقه بود که دو بار در هفته برگزار گردید. در هر یک از این جلسه های شصت دقیقه ای به ورزشکار اجازه داده شد که 10 کوشش در پرتاب سرویس داشته باشد. این گروههای آزمودنی در آزمون اکتساب، یادداری تاخیری و انتقال شرکت کردند.آمار توصیفی جهت طبقه بندی داده ها به لحاظ میانگین و انحراف معیار استفاده گردید. برای تعیین اختلاف درون گروهی و برون گروهی به ترتیب از آزمون هایt همبسته و t مستقل در سطح معنی داری آلفای (05/0) استفاده شد. نرم افزار spss با نسخه 22 برای انجام محاسبات ذکر شده به کار برده شد. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون t مستقل نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه های کنترل و تجربی (783/0=p) در مرحله پیش آزمون وجود ندارد. در نتیجه هر دو گروه پیش از آزمون از نظر عملکرد در یک سطح بودند. نتایج پس آزمون، یادداری و انتقال نشان داد که هر دو گروه در مهارت سرویس بهبود یافتند (05/0>p). اما گروهی که خودگفتاری آموزشی را دریافت کرده بودند نسبت به گروه کنترل افزایش بیشتری در مهارت اجرا، یادداری و انتقال داشتند. بنابراین خودگفتاری آموزشی به عنوان یک راهکار شناختی در کنار تمرین بدنی می تواند مورد تاکید مربیان قرار گیرد.

تعادل در اجرای ورزشهای مختلف شاخص تاثیر گذار تلقی می شود و شاخص تعیین کننده در بررسی توانایی عملکردی ورزشکاران به شمار می رود.بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره فعالیت بدنی منتخب بر عملکرد تعادل ایستا وپویای دختران سالم در دوره بلوغ بود. آزمودنیهای تحقیق حاضر را 30 نفر دانش آموز دختر سالم با میانگین 46/?40/13 سال و وزن 23/1?53/51 کیلوگرم و قد 82/5?08/160 سانتیمتر تشکیل دادند که که قاعدگی را تجربه کرده و به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت و به طور تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند . قبل از اعمال 12 جلسه برنامه تمرینی ، تعادل ایستا به وسیله تست لک لک و تعادل پویا به وسیله تست زمان برخاستن و رفتن اندازه گیری شد. گروه تجربی به انجام یک دوره تمرینی شش هفته ای ( دو جلسه در هفته ) پرداختندو گروه کنترل فعالیت بدنی روزانه خود را ادامه دادند. بعد از انجام دوره پس آزمون از دو گروه به عمل آمد .از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعیین اختلاف پیش آزمون و پس آزمون هریک از گروههاازtوابسته و برای مقایسه دو گروه از t مستقل در سطح معنی دار 05/0?p استفاده شد .اجرای این دوره تمرینی بر تعادل ایستا در آزمودنی ها تاثیر معنی دار داشته اما همین تمرینات بر تعادل پویای آزمودنی ها تاثیر معنا دار نداشته است. همچنین تحقیق نشان داد که بین تأثیر یک دوره فعالیت بدنی بر عملکرد تعادل ایستا و پویا در دختران نوجوان در دوره بلوغ تفاوت معنی دار وجود دارد. در نهایت به نظر می رسد یک دوره تمرینی منتخب، عملکرد تعادل ایستا را در دختران در دوره بلوغ بهبود می دهد. اما همین تمرینات بر تعادل پویا آزمودنی ها تاثیری ندارد.

استخوان کتف نقش مهمی در تولید حرکات اندام های فوقانی دارد. کتف با مفصل شانه در ارتباط است و یک تکیه گاه ثابت برای عملکرد عضلانی ایجاد می کند. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی ) علی مقایسه ای( بود. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل زنان جوان ورزشکار و غیرورزشکار شهر تهران با دامنه سنی 35-20 بود که 80 نفر از آنها به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.آزمودنیها به دو گروه تقسیم شدند.40 نفر زن سالم ورزشکار که در باشگاههای ورزشی (آمادگی جسمانی) با سابقه حداقـل 3 سال به طور مداوم به فـعالیت ورزشی می پرداختند و هیچ گونه ناهنجاری وضعیتی نداشته اند به عنوان گروه ورزشکار و40 نفر زن غیر ورزشکار که هیچ گونه فعالیت ورزشی منظمی نداشتند به عنوان گروه غیر ورزشکار در نظر گرفته شد. جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز تحقیق از فرم جمع آوری اطلاعات و رضایت نامه، متر نواری، کالیپر، بارفیکس خوابیده، ترازوی دیجیتال، قد سنج دیواری، ماژیک استفاده شد. آزمون های کشش بارفیکس خوابیده (بارفیکس اصلاح شده) و شنا با زانـوی خم (شنای اصلاح شده) در جهت ارزیابی استقامت عضلات کمربند شانه انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلموگرف- اسمیرنوف و tمستقل استفاده شد.یافته ها نشان داد بین دو گروه ورزشکار دارای کتف دور و کتف نزدیک از لحاظ استقامت (آزمون بارفیکس خوابیده) تفاوت معنی داری وجود نداشت (29/0=p). همچنین نتایج نشان داد بین دو گروه غیر ورزشکار دارای کتف دور و نزدیک از لحاظ استقامت (آزمون بارفیکس خوابیده) تفاوت معنی داری مشاهده نشد (87/0=p). از طرف دیگر یافته ها نشان داد بین دو گروه ورزشکار دارای کتف دور و کتف نزدیک از لحاظ استقامت (آزمون شنا با زانوی خم)تفاوت معنی داری مشاهده شد(02/0=p). نتایج تحقیق نشان داد بین دو گروه غیر ورزشکار دارای کتف نزدیک و کتف دور از لحاظ استقامت( آزمون شنا با زانوی خم) تفاوت معنی داری وجود نداشت (52/0=p).

این تحقیق با عنوان : بررسی ارتباط‎ ‎‏ ناهنجاری های بالاتنه با فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی دانش آموزان پسر‏‏12 و13ساله منطقه چهار شهر تهران انجام شد .جامعه آماری در این پژوهش دانش آموزان پسر 12و13ساله آموزش وپرورش ‏منطقه چهار شهرتهران درسال تحصیلی 92-1391 که تعداد آنها 8900نفر است .‏ نمونه گیری به روش تصادفی خوشه ای انجام شد . بدین معنی که ازبین 40مدرسه دایردر ‏منطقه چهار،37مدرسه به صورت کاملا تصادفی انتخاب و سپس از بین دانش آموزان هر مدرسه تعداد 10نفر مورد ‏ارزیابی ومعاینه ساختار قامتی بالاتنه قرار گرفت .‏ متغیرهای پیش بین این تحقیق شامل ناهنجاری های بالاتنه ، شامل لوردوز ، اسکولیوز ‏، شکم برجسته ، پشت گود و گرد ،کیفوز می باشد. متغیرهای ملاک عبارتنداز عوامل فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی شامل استقامت ‏قلبی تنفسی ، ترکیب بدنی ، انعطاف پذیری ، آمادگی عضلانی ( شامل قدرت و استقامت ‏عضلانی )‏ ابزارهای تحقیق عبارت بودند از : فرم ثبت اطلاعات مربوط به سن و قد و وزن ، فرم آمادگی جسمانی ، فرم ارزیابی ناهنجاری های ‏بالاتنه ، فرم رضایت نامه اولیا وپرسشنامه تندرستی ، متر(جهت اندازه گیری قد ، مسافت ، افتادگی ‏شانه) ترازو (جهت اندازه گیری وزن) جعبه انعطاف پذیری (جهت اندازه ‏گیری دامنه انعطاف پذیری)کرنومتر(جهت اندازه گیری زمان طی شده در استقامت قلبی ‏تنفسی) بارفیکس (جهت اندازه گیری قدرت عضلانی ) تشک (جهت اندازه گیری ‏استقامت عضلانی وتست افتراقی ) کالیپر (ترکیب بدنی) خط کش منعطف و صفحه شطرنجی (جهت اندازه ‏گیری ناهنجاری های بالاتنه ).‏ باتوجه به ‏تعدادمتغیرهای پیش بین از روشهای آماری رگرسیون چند متغیری استفاده شد . یافته های تحقیق نشان داد از بین 7 ناهنجاری بالاتنه بررسی شده ، لوردوزگردنی (35/21%) بالاترین فراوانی و پس از آن به ترتیب ناهنجاری پشت صاف ( 29/16% ) ، اسکولیوز (17/15% ) ، کیفوز (04/14% ) ، لوردوز کمری (48/13% ) ، شکم برجسته (11/10% ) و پشت گرد و گود (56/9% ) تعیین شد . با توجه به یافته های این پژوهش در زمینه ارتباط ناهنجاری های بالاتنه با برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی می توان چنین نتیجه گیری کرد که ناهنجاری های مختلف بالاتنه بر فاکتورهای آمادگی جسمانی اثرات متفاوتی دارند . و نمی توان به طور قطعی و کلی اثرات ناهنجاری های بالاتنه را بر توانایی و قابلیت های فرد منفی دانست . ولی برخی از ناهنجاری ها به طور مثال ناهنجاری شکم برجسته با ترکیب بدنی رابطه معناداری دارد . یا ناهنجاری های اسکولیوز و کیفوز با انعطاف پذیری رابطه معنا داری دارند . همچنین ناهنجاری لوردوز گردنی هم با قدرت عضلانی و هم با استقامت عضلانی رابطه معنادار دارد

استخوان کتف نقش مهمی در تولید حرکات اندام های فوقانی دارد. کتف با مفصل شانه در ارتباط است و یک تکیه گاه ثابت برای عملکرد عضلانی ایجاد می کند. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی ) علی مقایسه ای( بود. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل زنان جوان ورزشکار و غیرورزشکار شهر تهران با دامنه سنی 35-20 بود که 80 نفر از آنها به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.آزمودنیها به دو گروه تقسیم شدند.40 نفر زن سالم ورزشکار که در باشگاههای ورزشی (آمادگی جسمانی) با سابقه حداقـل 3 سال به طور مداوم به فـعالیت ورزشی می پرداختند و هیچ گونه ناهنجاری وضعیتی نداشته اند به عنوان گروه ورزشکار و40 نفر زن غیر ورزشکار که هیچ گونه فعالیت ورزشی منظمی نداشتند به عنوان گروه غیر ورزشکار در نظر گرفته شد. جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز تحقیق از فرم جمع آوری اطلاعات و رضایت نامه، متر نواری، کالیپر، بارفیکس خوابیده، ترازوی دیجیتال، قد سنج دیواری، ماژیک استفاده شد. آزمون های کشش بارفیکس خوابیده (بارفیکس اصلاح شده) و شنا با زانـوی خم (شنای اصلاح شده) در جهت ارزیابی استقامت عضلات کمربند شانه انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلموگرف- اسمیرنوف و tمستقل استفاده شد.یافته ها نشان داد بین دو گروه ورزشکار دارای کتف دور و کتف نزدیک از لحاظ استقامت (آزمون بارفیکس خوابیده) تفاوت معنی داری وجود نداشت (29/0=p). همچنین نتایج نشان داد بین دو گروه غیر ورزشکار دارای کتف دور و نزدیک از لحاظ استقامت (آزمون بارفیکس خوابیده) تفاوت معنی داری مشاهده نشد (87/0=p). از طرف دیگر یافته ها نشان داد بین دو گروه ورزشکار دارای کتف دور و کتف نزدیک از لحاظ استقامت (آزمون شنا با زانوی خم)تفاوت معنی داری مشاهده شد(02/0=p). نتایج تحقیق نشان داد بین دو گروه غیر ورزشکار دارای کتف نزدیک و کتف دور از لحاظ استقامت( آزمون شنا با زانوی خم) تفاوت معنی داری وجود نداشت (52/0=p).

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

پژوهش حاضر به منظور هنجاریابی شاخص های پیکر سنجی شامل wc ,whr,bmi و درصدچربی بدن دربانوان متقاضی تحصیل دررشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور انجام گرفت.جامعه آماری این تحقیق را 1800 نفراز بانوان متقاضی ورود به مقطع کارشناسی رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نورتـشکیل می دهند که از این تعـداد 664 نفر به صـورت تصـادفی برای نمونه تحقیق انتخاب شدند.بر اساس یافته های پژوهش، برای آزمودنی های مورد مطالعه هنجارbmi برابر 56/3 ±08/23 کیلو گرم بر متر مربع ، هنجار whr برابر07/0±7/0 ، هنجارwc برابر 69/9±54/77 سانتی متر و هنجار درصد چربی بدن برابر12/7±87/32% به دست آمد.تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد هنجار مربوط به wc ,whr,bmi و درصدچربی بدن دربین بانوان متقاضی که به عنوان شاخص های پیشگو در مطالعات اپیدمیولوژیکی و سوخت وسازی و نیز بروز بیماریهای مرتبط با چاقی مطرح اند ، در مقایسه با نمونه های خارجی متناسب می باشد.این تشابه احتمالاً به دلیل وجود سطح تحصیلات، اهمیت دادن بـه تـرکیـب بـدن و داشـتن فعـالیـت ورزشی ، اطـلاع از خـطر های ناشـی از چاقی و کم تحرکی می باشد.مقایسه اطلاعات به دست آمده از آزمودنی ها با هنجارهای متداول نشان داد که آزمودنی ها از نظر درصد چربی بدن در طبقه بالای متوسط قرار گرفته و نوعاً مشـکلی از بابت تندرسـتی نداشته اند.از نظر bmiدر طـبقه قابل قبول و در دامـنه کمتر از حد طبیعی قرار گرفته اند. از نظر شاخص whrدر طبقه با میزان خطر کم قرار گرفته اندو خطری آنان را تهدید نمی کند.بطور کلی نتایج نشان داد که آزمودنی ها از نظر ترکیب بدنی و شاخص آن دچار مشکلی خاص نبوده و خطر های وابسته به سلامتی آنان را تهدید نمی کند.

هدف این پژوهش، بررسی ومقایسه عملکرد تعادلی ایستاوپویا وهمچنین ویژگیهای الگوی راه رفتن پسران جوان چاق ومعمولی است . برای این منظور جهت شناسایی آزمودنها یکسری آزمایشها واندازه گیریهای انجام شد تا از بین دانشجویان پسر دانشکده کارو بهداشت دانشگاه بهشتی واقع در حکیمیه تهران افراد واجد شرایطی همچون سن 20-18 سال، قد180-170، غیرورزشکار بودن ، فاقد بیماریهای اسکلتی وعصبی عضلانی و... انتخاب شوند، از میان این افراد دو گروه چاق ومعمولی تشکیل شدند، آزمودنهای در گروه چاق 30 < bmi ودر گروه طبیعی 25 >bmi > 20 داشتند. آزمونهای استفاده شده جهت بررسی عملکرد تعادلی ایستا، آزمون ایستادن لک لک با چشم بازوبسته وبرای بررسی عملکرد تعادلی پویا آزمون عبور از چوب موازنه 10و15 سانتی متری وتست تعادلی 100 امتیازی باس در نظر گرفته شده ، جهت بررسی ویژگیهای کینماتیکی راه رفتن هم از آزمودنی ها خواسته می شد تا در یک مسیر 10 متری بطور عادی برروی یک صفحه شیشه ای مدرج حرکت کنند در همین حین در دومرحله از نمای جانبی وزیر پا ازآنها فیلمبرداری می شد که با بررسی فیلم ها ومحل نشانگرهایی که برروی مفاصل آنها قرار داشت متغیرهای مورد نظر اندازه گیری می شدند . نتایج این پژوهش نشان داد که افراد چاق عملکرد تعادلی ایستا وپویای ضعیفتری نسبت به افراد معمولی دارند واین ضعف در تعادل پویا نمایان تر است. افراد چاق از لحاظ الگوی راه رفتن با افراد معمولی متفاوتند. متغیرهای همچون طول گام راست، طول دوگام، سرعت متوسط راه رفتن، سرعت گام برداری، حداکثر زاویه زانو، حداکثر زاویه ایجاد شده بین دو ران وحداکثر زاویه آرنج در افراد چاق کمتر از افراد معمولی است وعرض گام، زمان مرحله سکون، نوسان، حمایت دوگانه و یک سیکل کامل راه رفتن در افراد چاق بیشتر از افراد معمولی است وهمچنین در سه مورد هم تفاوت معنی داری وجود ندارد. 1- زاویه پیشرفت 2- حداکثر زاویه مچ پا 3- زاویه بازوباراستای بدن

هدف از این تحقیق بررسی حجمهای تنفسی در ورزش های هوازی برای تعیین میزان شیوع آسم ورزشی در بین دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی دانشگاههای شهر کرمان است . در این تحقیق جمعیت هدف کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در رشته تربیت بدنی در دانشگاه های شهر کرمان در سال تحصیلی 88-87 که در مجموع 500 نفر بوده اند اجرا شد، که از میان داوطلبان 60 نفر به صورت تصادفی و خوشه ای انتخاب شدند میانگین سنی این افراد 26/2 19 سال بود. در ابتدا همه آنها پرسشنامه مربوط به eia را تکمیل کردند و پس از آن مورد ارزیابی آزمون اسپیرومتری در زمان استراحت، بلافاصله، 5 و 10 دقیقه پس از آزمون کوپر که یکی از آزمون های استاندارد برای ارزیابی آمادگی قلبی- تنفسی است، قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری گروه های وابسته wilcoxon از نرم افزار spss15 استفاده شد. نتایج نشان داد که در مجموع 20 نفر در حجم های تنفسی f25/75,fev1 و fvc حداقل به میزان 10% بلافاصله بعد از تمرین کاهش داشتند. میانگین fev1 در زمان استراحت 45/0 79/2 بلافاصله بعد از تمرین 43/0 54/2 و دقایق پنجم و دهم پس از تمرین به ترتیب 46/0 66/2 و 48/0 74/2 بود. که تفاوت fev1 استراحت و بلافاصله بعد از تمرین و fev1 بلافاصله بعد از تمرین و 5 دقیقه پس از تمرین، معنادار و تفاوت fev1 استراحت و 10 دقیقه بعد از تمرین و fev1 بلافاصله بعد از تمرین و 10 دقیقه بعد از تمرین و fev1 5 دقیقه بعد از تمرین و fev1 10 دقیقه بعد از تمرین غیرمعنادار بود. در مجموع میزان شیوع آسم ورزشی در بین این آزمودنی ها 3/33% برآورد شد که این میزان از کاهش یافتن fev1 استراحت و بلافاصله بعد از تمرین در بین آزمودنی ها برآورد شد.