در کشور ما تصادفات رانندگی در جاده¬ها سهم بالایی از مرگ و میر سالانه را در بر می¬گیرد. تصادفات شامل سه سطح خسارتی، جرحی و فوتی می¬شود که هزینه¬های اقتصادی، اجتماعی و .. بالایی را برای کشور در پی خواهد داشت. از این رو تلاش برای شناسایی عوامل تاثیرگذار بر فراوانی و شدت تصادفات رانندگی لازم می¬باشد. در حالت کلی عوامل موثر در تصادفات در 4 دسته انسان، وسیله¬نقلیه، جاده و محیط تقسیم¬بندی می¬شود. مدل¬سازی فراوانی و شدت تصادفات می¬تواند با کمک مدل¬های آماری مختلف انجام پذیرد. معمولا محققان برای مدل¬سازی تصادفات از داده¬های ترافیکی، هندسی راه، آب-وهوایی، اجتماعی¬واقتصادی و تصادفات استفاده می¬کنند. با ارزیابی همبستگی میان داده¬های خام اولیه و در نهایت با کمک انواع آزمون¬های استاندارد آماری مهمترین عوامل موثر در تصادفات به دست می¬آید. در این پژوهش با کمک داده¬های هندسی، ترافیکی، محیطی و تصادفی، تصادفات معابر اصلی درون-شهری تهران با کمک مدل¬های پواسون، دوجمله¬ای منفی، پواسون پرصفر، دوجمله¬ای منفی پرصفر و خطی تعمیم¬یافته مدل¬سازی و تحلیل شده است. نتایج نشان داد عواملی نظیر سن راننده، نوع وسیله¬نقلیه مقصر، وضعیت روشنایی و جوی از عوامل تاثیرگذار در افزایش احتمال وقوع تصادفات شده¬است، همچنین داده¬های کیفی برای مدل¬های رگسیونی داده¬های مناسبی نبوده است اما مدل خطی تعمیم¬یافته نسبت به مدل¬های قبلی توانایی و کارایی مناسبی در تحلیل داشته¬است.

با توجه به گسترش شهرها در قرون اخیر و رشد وسایل نقلیه موتوری، مهندسان شهرسازی اغلب خیابان ها را به صورتی طراحی می کنند که اولویت را به وسایل نقلیه موتوری می دهند.حال آن که افراد جاده به ناچار بخشی از سفرهای روزانه خود را پیاده طی می کنند، لذا مهندسان شهرسازی و برنامه ریزان حمل ونقل می بایست قبل از طراحی و ساخت پیاده روها معیارهای موثر در استقبال عابران پیاده و ایمنی آنان را شناسایی کنند.شناخت عوامل موثر و مهم طراحی پیاده روها و اولویت بندی آن ها از اهداف این پژوهش است.

در شبکه حمل ونقلی تأثیر متقابل میان مدهای مختلف حمل ونقلی با اهداف مختلف سفر آن ها، می-تواند وضعیت دشواری را ایجاد نماید. یکی از راهکارهای موثر برای کاهش مشکلات ترافیکی، ارتقاء حمل ونقل هوشمند کالا است. سیستم حمل ونقل هوشمند، فرصتی برای ارتقاء وضع موجود شبکه حمل-ونقلی را فراهم می سازد و با توجه به زیرساخت های موجود راه های فعلی، ظرفیت اضافه ای را تولید می-نماید. همچنین، استفاده از حمل ونقل هوشمند کالا می تواند به افزایش امنیت و ایمنی سفر و محموله کالا و کاهش تأثیرات منفی بر شبکه حمل ونقلی شهری منجر گردد. آن چه که در این تحقیق مورد بررسی قرار می گیرد، بررسی امکان تطبیق شرایط حمل ونقل هوشمند کالا، برای راه های کشور و نیز بطور بخصوص حمل ونقل هوشمند کالا بوسیله وسایل نقلیه سنگین بندر امیرآباد است. جهت نیل به این هدف، راهکارهای ممکن برای ارتقاء حمل و نقل کالای این بندر، مورد مطالعه قرار می گیرد و از طریق روش-های تصمیم گیری چند معیاره سلسله مراتبی تحلیلی(ahp)، مناسب ترین راهکارها انتخاب می گردد. نتایج تحقیق نشان می دهد که از بین راهکارهای هوشمند سازی، توزین در حال حرکت وسایل نقلیه سنگین، بیشترین اولویت را داشته و پس از آن سیستم نوبت دهی هوشمند برای ورود به بندر، مانیتورینگ وضعیت کالا، استفاده از سیستم شناسایی خودکار و سیستم برنامه ریزی مسیر اولویت یافتند.