با نگاهی به پیشینه زبان و ادب فارسی در سرزمین پهناور شبه قاره پاکستان و هند به صدها شخصیّت برجسته برمی خوریم که چون ستارگان درخشان در آسمان شعر و ادب فارسی نمودار شدند و با سرودن دهها هزار بیت شعر تر و سخنهای نغز، رنگین کمان هزاررنگ آفریدند.از جمله این یکه تازهای میدان شعر و ادب فارسی، می توان میرزااسدالله خان غالب دهلوی را نام برد که در قرن سیزده هجری ظهور کرد و در هر دو زبان فارسی و اردو قاعده و طرحی نو در انداخت.غالب دهلوی، اگرچه در ایران ناشناخته نیست و پیشینه غالب شناسی در ایران به بیش از نیم قرن می رسد. اما بخاطر عدم آشنایی پژوهشگران که درباره او نوشته اند، به هر دو زبان فارسی و اردو، قبل از این تحقیق جامعی که تمام ابعاد و زوایای زبان و اندیشه این شاعر را مورد بررسی و نقد قرار دهد، انجام نشده بود. به همین سبب، نگارنده این رساله بر آن شد که کاری سترگ و تحقیقی جامع را، که دربرگیرنده هر سه بخش احوال و آثار و افکار او باشد به انجام برساند و هرکدام از بخش های مذکور را در فصلی جداگانه فراهم آورد.

با گسترش روزافزون شرکتهای سهامی و متنوع شدن ساختار سرمایه آنها از یکسو و پدیدار شدن بحرانهای مالی شدید در ابعاد خرد و کلان اقتصادی از سوی دیگر، مالکان و ذینفعان مختلف بنگاهها به دنبال ایجاد پوشش و سپری برای مصون کردن خود در مقابل اینگونه مخاطرات بوده اند و این موضوع، آنها را به استفاده از مدلهای پیش بینی کننده ورشکستگی شرکتها سوق داده است. هدف این پژوهش، ارائه مدلهای آماری مناسب جهت پیش بینی نسبتاً دقیق ورشکستگی شرکتها در یک و دو سال قبل از رویداد ورشکستگی شرکت متناسب با شرایط محیطی ایران است. برای این منظور با استفاده از نسبتهای مالی بکار رفته در دو مدل اسپرینگات و زمیجوسکی و بکار بردن تکنیک آماری تحلیل ممیزی، دو مدل تعدیل یافته متناسب با شرایط محیطی بورس اوراق بهادار تهران بدست آمد و توانایی پیش بینی دو مدل با محاسبه خطای نوع اول و دوم ارزیابی گردید. درنهایت، توانایی پیش بینی دو الگوی بدست آمده با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که هر دوی مدلهای تعدیل یافته اسپرینگات و زمیجوسکی، توانایی پیش بینی ورشکستگی شرکتها را به خوبی دارا می باشند و مدل تعدیل یافته اسپرینگات با دقت 88% نسبت به مدل تعدیل یافته زمیجوسکی با دقت 82% عملکرد بهتری دارد.

با گسترش روزافزون شرکتهای سهامی و متنوع شدن ساختار سرمایه آنها از یکسو و پدیدار شدن بحرانهای مالی شدید در ابعاد خرد و کلان اقتصادی از سوی دیگر، مالکان و ذینفعان مختلف بنگاهها به دنبال ایجاد پوشش و سپری برای مصون کردن خود در مقابل اینگونه مخاطرات بوده اند و این موضوع، آنها را به استفاده از مدلهای پیش بینی کننده ورشکستگی شرکتها سوق داده است. هدف این پژوهش، ارائه مدلهای آماری مناسب جهت پیش بینی نسبتاً دقیق ورشکستگی شرکتها در یک و دو سال قبل از رویداد ورشکستگی شرکت متناسب با شرایط محیطی ایران است. برای این منظور با استفاده از نسبتهای مالی بکار رفته در دو مدل اسپرینگات و زمیجوسکی و بکار بردن تکنیک آماری تحلیل ممیزی، دو مدل تعدیل یافته متناسب با شرایط محیطی بورس اوراق بهادار تهران بدست آمد و توانایی پیش بینی دو مدل با محاسبه خطای نوع اول و دوم ارزیابی گردید. درنهایت، توانایی پیش بینی دو الگوی بدست آمده با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که هر دوی مدلهای تعدیل یافته اسپرینگات و زمیجوسکی، توانایی پیش بینی ورشکستگی شرکتها را به خوبی دارا می باشند و مدل تعدیل یافته اسپرینگات با دقت 88% نسبت به مدل تعدیل یافته زمیجوسکی با دقت 82% عملکرد بهتری دارد.

ارتقای بهره ‏وری همواره به عنوان یکی از راهکارهای مهم تأمین رشد اقتصادی و افزایش رقابت پذیری بنگاه ها موردتوجه بوده است. در پژوهش حاضر، نخست بهره‏ وری کل عوامل با استفاده از روش دیویژیا در دوره 1388-1382 اندازه گیری شده است و سپس، با توجه به الگوی رشددرونزاوباتاکیدبرسرمایه انسانی، نقش تحصیلات، تجربه، مهارت و پیشرفت فنی برسطح بهره وری کل عوامل تولید آزمون شده است. نتایج حاصل از برآوردها به روش داده های تابلویی ودرسطح کدهای دو رقمی isic، نشان می دهد، سرمایه انسانی، با توجه به تمامی شاخص های درنظر گرفته شده، تاثیر مثبت و معنی داری بر بهره ‏وری کل عوامل تولید در بخش صنعت دارد. همچنین افزایش درصد استفاده از ظرفیت تولید به عنوان جانشینی برای سرمایه اجتماعی نیز تاثیر مثبت و معنی داری بر افزایش بهره‏ وری دارد.

بدر شروانی (854- 789) شاعر قصیده سرای دربار شروان شاهان است و دیوان اشعار وی یکی از اسناد مهم زبان فارسی در منطقه قفقاز در قرن هشتم و نهم هجری است. این رساله با عنوان «تحقیق در احوال وآثار بدر شروانی، همراه با تصحیح مجدّد دیوان شاعر» با هدف شناساندن این شاعر و شعر وی و همچنین به دست دادن متنی منقّح از اشعار وی تدوین گردیده است. این تحقیق از بخش های زیر تشکیل شده است: - پیش گفتار - درآمد که شامل بیان مسأله، اهداف و ضرورت تحقیق، بررسی احوال و اشعار بدر و ذکر فواید لغوی، زبانی، تاریخی و اجتماعی آن با توجّه به دیوان شاعر و منابع دیگر و همچنین معرّفی ممدوحان وی است. - تعلیقات که در برگیرنده تفاوت های بین دو نسخه و اصلاح و تصحیح متن و نیز توضیح در مورد بعضی واژگان و اعلام جغرافیایی و تاریخی دیوان و ترجمه اشعار ترکی است. - فهرست ها شامل فهرست مطالب، اعلام (اشخاص، اماکن و اقوام)، اشعار و منابع و مآخذ.

از جهت ساختار رساله حاضر به پنج بخش تقسیم گردیده است : ابتدا، پس از بیان بحثی کوتاه به عنوان مقدمه درباره مرزبان نامه بخش اول که به "سبک و ویژگیهای زبانی مرزبان نامه" اختصاص دارد آورده شده. در این بخش ویژگیهای سبکی این اثر به طور جداگانه توضیح داده شده است . "بلاغت و علوم بلاغی" عنوان دومین بخش این تحقیق است که در آن توضیحی مختصر درباره سیر تکاملی علوم بلاغی و مفهوم بلاغت داده شده است . پس از آن بخش سوم که "در علم معانی" است آغاز گردیده، این بخش به 7 فصل که شامل "انواع جمله، مسندالیه و حالات آن، مسند و حالات آن، احوال متعلقات ، فعل، قصر و حصر، وصل و فصل، و در نهایت ایجاز و اطنات و مساوات " است منقسم گشته است . بخش چهارم رساله به "علم بیان" اختصاص دارد که خود به 4 فصل "تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه" تقسیم شده و به دنبال آن آخرین بخش رساله که درباره "علم بدیع" است و از 2 فصل "صنایع لفظی و معنوی" تشکیل شده قرار گرفته است . در این فصول تنها صنایعی که هم در حوزه نثر و هم محدوده شعر مطرح هستند مورد بررسی قرار گرفته اند به عبارتی، صنایع مشترک لفظی و معنوی در این 2 فصل مورد بحث می باشند.

این پایان نامه به منظور بررسی جایگاه "حماسه" در "ادبیات معاصر فارسی" فراهم آمده و مطالب اصلی آن در پنج بخش تنظیم شده است : بخش اول و دوم، به ترتیب با عنوان "حماسه چیست ؟" و "تفکر ادبیات معاصر" مقدمه ای است برای ورود به مبحث اصلی و بخش سوم و چهارم به ترتیب با عناوین "حماسه در دوره مشروطیت و نیما" و "حماسه در ادبیات انقلاب اسلامی" به آن دسته از آثار ادبی دوران معاصر می پردازد که از جنبه یا جنبه هایی می تواند جزء "ادب حماسی" بشمار آید. بخش پنجم در بر گیرنده "نمونه هایی از اشعار حماسی در ادبیات معاصر فارسی" می باشد. این بخش برای اطلاعات بیشتر خواننده تهیه شده و در حکم تکلمه ای برای دو بخش پیشین است . به عقسده نگارنده، در ادبیات معاصر فارسی "حماسه" وجود دارد. اما قالب و فرم آن به دلیل تحولات اجتماعی و سیاسی دوران معاصر، متناسب با نیازهای زمان، دگرگون شده است . امروزه "حماسه" منظومه ای نظیر شاهنامه فردوسی نیست . بلکه هر نوع نوشته ای است که با بهره گیری از بیان حماسی به تبیین مسایل اجتماعی انسان معاصر و شرح مقاومت و دلاوری او در رویارویی با این مسائل بپردازد. بنابراین می توان اشعار حماسی انقلاب و جنگ را از بهترین نمونه های "ادب حماسی" در دوران معاصر به شمار آورد.

این رساله مجموعا دارای دو کتاب و ده فصل است که کتاب اول خود به شش فصل تقسیم می شود: در فصل اول ابتدا به وجه تمایزی که می تواند میان دو فرهنگ شرق و غرب یا سنتی و جدید، وجود داشته باشد، پرداخته ایم. هر فرنگ با ساختار ذهنس - وجودی خاصی که بر آن حاکم است ، محصولات و مقولات خاص خود در پی داشته است که همه آنها نیز تابعی از آن ساختار محسوب می شوند. این ساختار در فرهنگ شرق و ادبیات سنتی، ساختار "هرمی - اشراقی" و در فرهنگ غرب ، ساختار "توصیفی" نامیده ایم و مبسوطا به توضیح این نکته پرداخته ایم که چرا دستاوردهای جدید نتوانسته است در فرهنگ شرق، همان کارآیی را داشته باشد، که در فرهنگ غرب داشته است . و اصولا چرا - با وجود آنکه در جهان ارتباطات زندگی می کنیم - دو فرهنگ نتوانسته اند ارتباطی از نوع تبادل داشته باشند آن چنان که گویا مرج البحرین یلتقیان - بینهما برزخ لایبغیان. همچنین در این فصل به یکی دیگر از ویژگیهای مهم و مشترک فرهنگ و ادبیات سنتی که تذکر یا رجوع به سنت معنوی فرهنگ گذاشته است ، پرداخته ایم. به این معنا که هر اثر، در عین حال که در محور عمودی از ساختار هرمی - اشراقی پیروی کرده است ، در محور طولی، تذکر فرهنگ سنتی محسوب می شود. مطالب این فصل را در واقع پایه ای برای موضوع اصلی رساله که بررسی اعراض در شعر و تفکر نیمایی است قرار داده ایم. در فصل دوم گفته ایم که تفاوت شعر نیمایی با شعر سنتی، فراتر از شکستن قالبهای سنتی و پرداختن به موضوعات و حتی جهان بینی های جدید، یک تفاوت ساختاری - وجودی است به این معنا که شاعران بزرگ شعر نیمایی (نیما، اخوان، فروغ و سپهری)، از ویژگیهای مذکور در شعر و تفکر سنتی، اعراض کرده اند. برای اعراض هم دو مرحله برشمرده ایم و مرحله دوم آن را انحصارا به شعر و تفکر سپهری مربوط دانسته ایم، همچنین گفته ایم که اعراض اگر چه ویژگی مشترک شاعران بزرگ شعر نیمایی است در عین حال وجوه مختلفی دارد. که در فصول بعد در شعر هر شاعر به وجهی از اعراض که در شعر و تفکر او تشخص بیشتری داشته است ، پرداخته ایم و در ارتباط با آن موضوع برای هر فصل نامی انتخاب کرده ایم. فصل سوم با عنوان سوی شهر خاموش ، بررسی اعراض در شعر و تفکر نیماست . فصل چهارم با عنوان پوستین کهنه، به بررسی اعراض در شعر و تفکر اخوان اختصاص یافته است . فصل پنجم، در ابدیتی پرستاره، بررسی اعراض در شعر و تفکر شاملو است و بالاخره در فصل ششم که آخرین فصل از کتاب اول است ، با عنوان زنی تنها در آستانه فصلی سرد، به بررسی اعراض در شعر و تفکر فروغ پرداخته ایم. کتاب دوم که تقریبا از اواسط رساله شروع می شود، شامل چهار فصل است : در فصل اول به توضیح روش (هرمنوتیک و یا تحلیل مفهومی)، پرداخته ایم و به اجمال تفاوتهای آن را با روشهای دیگر بررسی کرده ایم. فصل دوم به بازاندیشی تفکر سپهری براساس تحلیل مفهومی اختصاص یافته است . فصل سوم بازسازی تفکر مولاناست براساس تحلیل مذکور و بالاخره در فصل چهارم که آخرین فصل رساله نیز هست به مقایسه سپهری و مولانا و بررسی تفاوتهای آن دو اختصاص یافته است . روش ما در این کتاب حتی آنجا که به بررسی تفکر مولانا پرداخته ایم متفاوت است با روشهایی که تاکنون متداول بوده است ، در عین حال کتاب دوم را نیز می باید اثبات اعراض در تفکر سپهری تلقی کرد.

ابتدا در طی مقدمه ای تعریف خنده از نظر فلسفی و روانی بدست داده شده و سپس به ابعاد آن پرداخته شده است به این معنی که خنده انواع گوناگون دارد، یک نوع خنده حاکی از سرخوشی و بی خبری است ، خندهء دیگر نشان خوشبینی و خوش خلقی و انبساط خاطر طبیعی آدمی از ادراک لطف و زیبایی است . نوع دیگر خنده خنده ای عمیق است با انگییزه های مختلف که بدنبال طنز و هجو و هزل و گاه ناامیدی بوجود می آید، مشخصهء این نوع خنده "تناقض " است . شکل دیگر خندیدن، خندهء عارفانه است ، ناشی از حالات و مقامات مختلف سالک ، همچون رضا، توکل و انبساط و فرح و وصل فنا و بقا. از سوی دیگر تعبیرات گوناگون و اقوال در آفرینش جهان از دیدگاه فلسفهء ادیان و عرفان نظری، هستی را مجموعه ای در شور و تکاپو و جامع جمیع اضداد می داند که پیوسته در حال شکفتگی است ، اساطیر کهن و فلسفهء اسلامی و عرفان نظری، هستی را تجلی وجود مطلق خداوند می داند که با یک درخشش که از آن به شکفتگی، تبسم و خنده تعبیر شده است آغاز گردیده و به همان منبع فیاض سرمدی، باز می گردد از نگاه عرفان همهء اجزاء کائنات در کوشش و جوشش و شکوفایی است ، همه چیز از شور هستی در جنب و جوش است ، این نظر با نظریات علمی نیز انطباق دارد . چنان که فیزیک امروز رقص و حرکت اجزاء عالم وجود را تاءیید می کند. همان چییزی که با تعبیر لطیف و رمز گونهء "خنده" و "وجد و شور" از آن یاد شده است . نه خنده ای که از نوع بشر بروز می کند . خاص اوست ، بلکه خنده ای که همهء اجزاء وجود را در بر گرفته، و نه خنده ای معهود، بلکه "شکل دگرخندیدن". بدین ترتیب هدف از پرداختن این رساله، التفات از "خنده" به سوی "شکل دگر خندیدن" است ، خنده ای که همهء ذرات عالم را در بر می گیرد. برای دنبال کردن این اندیشه و توجیه و اثبات موضع، گذشته از اقوال فلاسفه و دانشمندان و روانشناسان، از شواهد ادبی بهره گرفته شده است . ادبیات فارسی از قرن ششم هجری به بعد، قلمرو عرفان و تصوف اسلامی که ریشه در تفکرات فلسفی و عرفانی مشرق زمین دارد، گردیده است . از زمانی که مقولهء عرفان به شعر راه یافته یا بهتر بگوییم شعر از چشمهء عرفان جوشیده، اندیشهء شاعر در این چشمه سار، شستشو کرده آنگاه نهال کلام او را بارور ساخته است .از این رو "خنده" در تاریخچهء ادب فارسی، بیش از هرجا در حیطهء عرفان، آنهم در کسوت شعر، و بیش از هر کسی از زبان خداوندگار معرفت ، مولانا، به بیان درآمده است . از میان شاعران عارف متاخر، بیش از دیگران، بیدل دهلوی، به افکار مولانا نزدیک می شود. به این جهت ، عمدتا" از مولانا و بیدل و ندرتا" از دیگران، مثال شعری آورده شده است . شاید بتوان گفت در میان شاعران فارسی گوی، تنها تعابیر شگرف مولوی است که دیدگاهی که در این رساله از خنده بدست داده شده است را توجیه می کند. اندیشه های پویا و بیان شیوا و جهان بینی خاص که ناشی از درک عمیق و والای او از مقولات فلسفه و عرفان است ، شاهدی بر این مدعا تواند بود.

در تاریخ سیاسی و ادبی ایران، دوره مشروطیت از اهمیت و برجستگیهای خاصی برخوردار است . محققان و مورخان بیشتر از هر دوره به شخصیت های سیاسی و مذهبی و جریانهای فکری این دوره پرداخته اند و سبب آن نیز فضای ابهام آمیز و تنش ها و برخوردهای فرهنگی بود. در این رساله سعی شده است که به گوشه هایی از افکار و اندیشه پیشگامان نهضت مشروطیت و مدعیان آزادی و تمدن جدید که در ادبیات به ویژه در شعر تبلور یافته و فاصله شعر و جامعه را به میزان متنابهی کاهش داده است اشاره شود در بخش آغازین، اندیشه و افکار روشنفکرانی چون، میرزاملکم خان، میرزافتحعلی آخوندزاده، میرزاآقاخان کرمانی و در برابر آنان سیدجمال الدین اسدآبادی و شیخ فضل الله نوری و تضادهایی که بین دو جریان فکری وجود داشت مورد بررسی قرار گرفته است . بخش دوم به زبان، فرم و محتوای شعر دوره مشروطه اختصاص یافته و به تازه های شعری در زبان و فرم و محتوی اشاره شده است همچنین شعر این دوره از جهات مختلف با شعر دورهء قبل و دورهء رضاخان مورد مقایسه قرار گرفته است در بخش سوم موضوعات مهم شعری دوره مشروطیت که نتیجه جریانهای فکری و سیاسی داخل کشور و انقلابهای برون مرزی بوده و یا از بسامد بالایی برخوردار بود مورد توجه قرار گرفته است .

چکیده ندارد.