مقدمه: درد سینه در بیماران مبتلا به سندرم x قلبی با خصوصیات، آنژین تیپیک، تست ورزش غیر طبیعی و شریان های کرنر طبیعی، به علت یک اختلال عملکرد اندوتلیوم واسکولار که به طرف ایسکمی میکروواسکولار پیش می رود، ایجاد می شود. افزایش استرس اکسیداتیو یکی از مکانسیم هایی است که گمان می رود باعث اختلال عملکرد میکروواسکولار گردد. هدف این مطالعه ارزیابی شاخص های استرس اکسیداتیو و آنتی اکسیدانی در بیمارن مبتلا به csx و مقایسه آن با افراد کنترل سالم می باشد. مواد و روش ها: برای این مطالعه 52 نفر شامل 24 نفر کنترل سالم و 28 نفر مبتلا به csx در نظرگرفته شدند. مالون دی آلدئید (mda)، به عنوان شاخص اکسیداسیون لیپیدها، آنتی اکسیدان کل (frap)، گلوتاتیون (gsh) و سوپر اکسید دیسموتاز (sod) به عنوان شاخص های آنتی اکسیدانی در خون افراد شرکت کننده با روش های استاندارد اندازه گیری شدند. نتیجه: مقدارmda در بیمارن مبتلا به csx در مقایسه با افراد کنترل سالم به طور معنی داری بالاتر بود (05/0>p). در حالی که مقدار frap، gsh و sod در بیماران مبتلا به csx به طور معنی داری کمتر از افراد کنترل سالم بود (05/0>p). بحث: افزایش شاخص اکسیداسیون لیپیدها (mda) و کاهش شاخص های آنتی اکسیدانی frap، gsh و sod در بیمارن مبتلا به csx در مقایسه با افراد کنترل سالم نشان می دهد که در افراد مبتلا به csx افزایش استرس اکسیداتیو مشاهده می شود. مقدمه: درد سینه در بیماران مبتلا به سندرم x قلبی با خصوصیات، آنژین تیپیک، تست ورزش غیر طبیعی و شریان های کرنر طبیعی، به علت یک اختلال عملکرد اندوتلیوم واسکولار که به طرف ایسکمی میکروواسکولار پیش می رود، ایجاد می شود. افزایش استرس اکسیداتیو یکی از مکانسیم هایی است که گمان می رود باعث اختلال عملکرد میکروواسکولار گردد. هدف این مطالعه ارزیابی شاخص های استرس اکسیداتیو و آنتی اکسیدانی در بیمارن مبتلا به csx و مقایسه آن با افراد کنترل سالم می باشد. مواد و روش ها: برای این مطالعه 52 نفر شامل 24 نفر کنترل سالم و 28 نفر مبتلا به csx در نظرگرفته شدند. مالون دی آلدئید (mda)، به عنوان شاخص اکسیداسیون لیپیدها، آنتی اکسیدان کل (frap)، گلوتاتیون (gsh) و سوپر اکسید دیسموتاز (sod) به عنوان شاخص های آنتی اکسیدانی در خون افراد شرکت کننده با روش های استاندارد اندازه گیری شدند. نتیجه: مقدارmda در بیمارن مبتلا به csx در مقایسه با افراد کنترل سالم به طور معنی داری بالاتر بود (05/0>p). در حالی که مقدار frap، gsh و sod در بیماران مبتلا به csx به طور معنی داری کمتر از افراد کنترل سالم بود (05/0>p). بحث: افزایش شاخص اکسیداسیون لیپیدها (mda) و کاهش شاخص های آنتی اکسیدانی frap، gsh و sod در بیمارن مبتلا به csx در مقایسه با افراد کنترل سالم نشان می دهد که در افراد مبتلا به csx افزایش استرس اکسیداتیو مشاهده می شود.

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر اسید سیتریک و اسید سالیسیلیک بر ماندگاری و خصوصیات کیفی میوه گلابی رقم سردرودی بود. تیمار اسید سیتریک در غلظت های صفر، 25/0، 5/0 و1 میلی مولار و تیمار اسید سالیسیلیک در سه سطح صفر و 1 و2 میلی مولار و همچنین ترکیبات مختلف این تیمارها اعمال شدند. آزمایش بصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار اجرا گردید. صفات مورد بررسی شامل اندازه گیری مواد جامد محلول، اسیدهای آلی کل، اسید آسکوربیک، سفتی بافت میوه،ph آب میوه، ترکیبات فنلی کل، محتوای آنتی اکسیدانی کل، میزان فعالیت آنزیم کاتالاز، فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز، تغییرات رنگ، درصد کاهش وزن، پوسیدگی های قارچی و وضعیت ظاهری وبازار پسندی بودند. نتایج نشان دادند که تیمار اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار و اسید سیتریک 1 میلی مولار مانع از افزایش ph طی دوره نگهداری گردیدند و تیمار اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار موجب جلوگیری از تغییرات رنگ گردید. روند افزایش مواد جامد محلول در تیمار اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار آهسته بود. تیمارهای ترکیبی اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار و اسید سیتریک 1 میلی مولار موجب حفظ محتوای آنتی اکسیدان و کاتالاز در حد بالاتری نسبت به شاهد گردیدند. تیمارهای اسید سیتریک و اسید سالیسیلیک منجر به حفظ اسیدهای آلی کل و کاهش پوسیدگی و افزایش بازار پسندی میوه ها گردیدند. تیمار اسید سالیسیلک 2 میلی مولار در حد بالایی منجر به حفظ میزان سفتی در پایان دوره نگهداری گردید. بالاترین میزان فنل کل و اسید آسکوربیک مربوط به تیمار ترکیبی اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار و اسید سیتریک 1 میلی مولار بود و تیمار اسید سیتریک 1 میلی مولار در حد بالایی مانع از افزایش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز گردید.

انگور یکی از مهمترین میوه هاست که از دیرباز مورد استفاده بشر قرار گرفته است. این محصول از نظر اقتصادی بسیار حائز اهمیت می باشد و تنوع مصرف جهانی و سطح زیر کشت این گیاه اهمیت آن را چندین برابر کرده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر پوشش خوراکی ژل آلوئه ورا و اسید سالیسیلیک بر ماندگاری و خصوصیات کیفی میوه انگور رقم قزل ازوم بود. تیمار ژل آلوئه ورا در غلظت های صفر، ، 25 و33درصد و تیمار اسید سالیسیلیک در سه سطح صفر، 1 و2 میلی مولار وهمچنین ترکیبات مختلف این تیمارها اعمال شدند. آزمایش بصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در 6 تکرار و به مدت 45 و 90 روز اجرا گردید. صفات مورد بررسی شامل میزان ویتامین ث، مواد جامد محلول، ph آب میوه، اسید های قابل تیتراسیون، پوسیدگی میوه، قهوه ای شدن محور خوشه، درصد کاهش وزن، فنل کل، آنتی اکسیدان کل و میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز و پلی فنل اکسیداز بود. ترکیب تیمارهای اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار و ژل آلوئه ورای 25درصد مانع از افزایش ph طی دوره نگهداری گردیدند. تیمار ژل آلوئه ورای 33درصد موجب حفظ اسید های قابل تیتراسیون گردید. روند افزایش مواد جامد محلول در تیمار اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار و نیز زمان نگه داری 45 روز کند تر بود. تیمارهای ژل آلوئه ورا و اسید سالیسیلیک موجب حفظ سطوح ویتامین ث در حد بالاتری نسبت به شاهد گردیدند. بالاترین میزان فنل کل مربوط به تیمار ژل آلوئه ورای 33 درصد و اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار بود و تیمارهای ترکیبی اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار و ژل آلوئه ورای 33 درصد طی هر دو زمان نگه داری منجر به حفظ ظرفیت آنتی اکسیدانی کل گردیدند و همچنین باعث کاهش آلودگی قارچی شدند. میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در تیمار اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار وترکیب تیمارهای ژل آلوئه ورا ی33 درصد واسید سالیسیلیک 2 میلی مولار بیشترین مقدار بود علاوه بر این میزان قهو ه ای شدن خوشه در آنها کمتر بود و ترکیب تیمارهای ژل آلوئه ورای 33درصد و اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار مانع از افزایش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز در طول مدت نگهداری گردید. ژل آلوئه ورای 33% طی هر دو زمان نگه داری درصد کاهش وزن را کاهش داد.

میوه ی سیب در طول نگهداری نرم می شود که نتیجه ی آن رسیدگی و پیری است. در این پ‍ژوهش اثر سالیسیلیک اسید و نیتریک اکسید در غلظتهای مختلف بر عمر پس از برداشت و کیفیت میوه های سیب رقم رد دلیشیز در طول نگهداری در سردخانه با دمای 1-0 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 95-85 درصد بررسی شد. میوه ها با سدیم نیتروپروساید (ماده آزاد کننده نیتریک اکسید) در غلظتهای صفر، 3، 5 و 7 میکرومولار و سالیسیلیک اسید در غلظتهای صفر، 1و 2 میلی مولار و ترکیب های مختلف آن ها تیمار شدند و در دمای 1-0 درجه سانتی گراد به مدت 2 و 5 ماه نگهداری شدند و صفاتی چون سفتی بافت میوه، آنتی اکسیدان کل، آنزیم کاتالاز، آنزیم پلی فنول اکسیداز، ویتامین ث، مواد جامد محلول، فنول کل، اسیدهای آلی قابل تیتراسیون، ph آب میوه و شاخص پوسیدگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. همه تیمارها میزان آنتی اکسیدان بالاتری را نسبت به شاهد نشان دادند. بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی کل در کاربرد توأم سالیسیلیک اسید با غلظت 2 میلی مول در لیتر با نیتریک اکسید در غلظت 7 میکرومول درلیتر مشاهده شد. همه ی تیمار ها میزان سفتی بیشتری در مقایسه با شاهد داشتند. بیشترین سفتی میوه ها در کاربرد توأم سالیسیلیک اسید با غلظت 2 میلی مول در لیتر با نیتریک اکسید در غلظت 5 میکرومول درلیتر مشاهده شد. کمترین کاهش وزن میوه در تیمار ترکیبی 2 میلی مول در لیتر سالیسیلیک اسید با 3 میکرو مول در لیتر نیتریک اکسید مشاهده شد. کمترین میزان پوسیدگی مربوط به تیمارهای ترکیبی 2 میلی مول در لیتر سالیسیلیک اسید با 3 میکرو مول در لیتر نیتریک اکسید بود. همه تیمارها باعث حفظ بازارپسندی نسبت به شاهد شدند. تیمار ترکیبی یک میلی مول در لیتر سالیسیلیک اسید با 7 میکرومول در لیتر نیتریک اکسید بیشترین مقدار اسید های آلی را نشان داد. تیمار ترکیبی سالیسیلیک اسید 2 میلی مول در لیتر و نیتریک اکسید 3 میکرومول درلیتر در مقایسه با سایر تیمارها باعث حفظ ویتامین ث شد. همه ی تیمارهای اعمال شده از افزایش ph جلوگیری کردند. میزان مواد جامد محلول در میوه های تیمارشده با سالیسیلیک اسید و نیتریک اکسید در مقایسه با شاهد کمتر بود. همه تیمارها میزان فنل بالاتری نسبت به شاهد داشتند. بیشترین میزان فنل در کاربرد توأم سالیسیلیک اسید با غلظت یک میلی مول در لیتر با نیتریک اکسید در غلظت 3 میکرومول درلیتر مشاهده شد. در همه تیمارها میزان فعالیت آنزیم کاتالاز بیشتر از شاهد بود. بیشترین فعالیت آنزیم کاتالاز در کاربرد توأم سالیسیلیک اسید با غلظت 2 میلی مول در لیتر با نیتریک اکسید در غلظت 7 میکرومول درلیتر و نیز کاربرد توأم سالیسیلیک اسید با غلظت 2 میلی مول در لیتر با نیتریک اکسید در غلظت 3 میکرومول درلیتر مشاهده شد. کمترین میزان فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز در کاربرد توأم سالیسیلیک اسید با غلظت یک میلی مول در لیتر با نیتریک اکسید در غلظت 3 میکرومول درلیتر مشاهده شد.

امروزه استفاده از مواد شیمیایی برای کنترل ضایعات و حفظ کیفیت محصولات برداشت شده بدلیل اثرات مضر آنها بر محیط زیست با محدودیت های جدی روبرو است. از این رو یافتن مواد سالم برای استفاده در تکنولوژی پس از برداشت میوه ها و سبزیجات امری ضروری می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر پوشش خوراکی ژل آلوئه ورا و نیتریک اکسید بر ماندگاری و خصوصیات کیفی میوه گیلاس رقم سیاه مشهد بود. تیمار ژل آلوئه ورا در غلظت های صفر، 25 و 33 درصد و تیمار نیتریک اکسید در 4 سطح: صفر، 1، 5 و 10 میکرو مول در لیتر و همچنین ترکیبات مختلف این تیمارها اعمال شدند و در دمای 5/0±1 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی85 الی 95 درصد نگهداری شدند. آزمایش بصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در 6 تکرار اجرا گردید. صفات مورد بررسی شامل میزان ویتامین ث، مواد جامد محلول، ph آب میوه، اسید های قابل تیتراسیون، درصد کاهش وزن، میزان قهوه ای شدن دم میوه، پوسیدگی قارچی، محتوای فنل کل، محتوای آنتی اکسیدان کل و میزان بازارپسندی و فعالیت آنزیم های کاتالاز، پلی فنل اکسیداز بود. نتایج نشان دادند که تیمارها ی ژل آلوئه ورا 33 درصد، نیتریک اکسید 5 و 10 میکرو مول در لیتر، ترکیب تیمار ژل آلوئه ورا 33 درصد با نیتریک اکسید 5 میکرو مول در لیتر و ترکیب تیمار 25 درصد ژل آلوئه ورا با نیتریک اکسید 5 و 10 میکرو مول در لیتر، مانع از افزایش ph و کاهش اسیدهای قابل تیتراسیون، میزان ویتامین ث، محتوای آنتی اکسیدان کل طی دوره نگهداری گردیدند. تیمارهای با غلظت های مختلف ژل آلوئه ورا و نیتریک اکسید و ترکیبات آنها بر میزان مواد جامد محلول معنی دار نشد. تیمار ژل آلوئه ورا 25 درصد، نیتریک اکسید 1 میکرو مول در لیتر، ترکیب این دو تیمار و شاهد بعد 30 روز بیشترین درصد پوسیدگی را دارا بودند و بقیه تیمار ها به میزان یکسان باعث جلوگیری از شیوع پوسیدگی شدند. کمترین میزان قهوه ای شدن دم میوه مربوط به تیمارهای نیتریک اکسید 10 میکرو مول در لیتر، ترکیب تیمار ژل آلوئه ورا 33 درصد با نیتریک اکسید 5 میکرو مول در لیتر و ترکیب تیمار 25 درصد ژل آلوئه ورا با نیتریک اکسید 5 و 10 میکرو مول در لیتر بود. ژل آلوئه ورا 33 درصد از کاهش وزن میوه به نحو مطلوبی جلوگیری کرد. ژل آلوئه ورا 33 درصد، نیتریک اکسید 5 و 10میکرومول در لیتر و ترکیب تیمار ژل آلوئه ورا 25 درصد با نیتریک اکسید 10 میکرومول در لیتر باعث جلوگیری از افزایش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز شده و نیز باعث حفظ محتوای فنل کل میوه ها در بالاترین سطح گردیدند. تیمارهای ژل آلوئه ورا 33 درصد، نیتریک اکسید 5 و 10میکرومول در لیتر و ترکیب تیمار ژل آلوئه ورا 33 درصد با نیتریک اکسید 5 میکرومول در لیتر بالاترین میزان فعالیت آنزیم کاتالاز داشتند و بلاخره بالاترین میزان بازارپسندی در تیمارهای ترکیبی ژل آلوئه ورا 33 درصد با نیتریک اکسید 5 میکرو مول در لیتر و تیمار 25 درصد ژل آلوئه ورا با نیتریک اکسید 5 و 10 میکرو مول در لیتر بدست آمد.

اهداف: التهاب مزمن در روند پاتوژنز دیابت نوع دو دخیل می باشد. دخالت عوامل ژنتیکی منجر به افزایش خطر ابتلا به این اختلال متابولیکی در وابستگان درجه اول افراد دیابتی می شود.هدف از این مطالعه بررسی اهمیت التهاب در پیشرفت بیماری دیابت نوع دو در بیماران دیابتی و برادران و خواهران آنها می باشد. روش تحقیق: سن، جنس و شاخص توده بدنی (bmi)27 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو (9 مرد/18 زن با میانگین سنی 76/6 +-48/48 وbmi 85/3+65/28 ) 28 برادر و خواهر بیمار دیابتی (14 مرد/14 زن با میانگین سنی 11/7 +- 54/44 وbmi 87/5+-65/30) و 27 فرد سالم بدون سابقه خانوادگی (15 مرد/12 زن با میانگین سنی 95/7 +- 87/44 و bmi 38/4 +_ 80/28 ) مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه: سطوح پلاسمایی hs-cpr و فیبرینوژن در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بطور معنی داری بیشتر از برادران و خواهران افراد دیابتی (45/2346 +_ 78/4940 و 32/1998 +_50/3597 نانوگرم بر میلی لیتر، 023/0+= p; 29/140 +_ 68/492 و 94/87 +_3/330 میلی گرم بر دسی لیتر، 023/0=p ، بترتیب) و افراد سالم (92/1774 +_ 20/2336 نانوگرم بر میلی لیتر، 0001/0=p ; 01/76 +_40/216 میلی گرم بر دسی لیتر، 0001/0=p ( بود. همچنین سطوح hs-cpr و فیبرینوژن بطور معنی داری در گروه وابسته بیشتر از گروه کنترل بود. غلظت ?-tnf و 6-il در افراد بیمار بطور معنی داری بیشتر از وابستگان آنها ( 39/43 +_95/238 و 78/30 +_ 25/152 پیکوگرم بر میلی لیتر، 0001/0=p ; 20/22 +_73/22 و 77/7 +_ 20/11 پیکوگرم بر میلی لیتر، 0001/0=p ، بترتیب) و افراد سالم (39/43 +_ 95/238 و 53/26 +_ 75/46 پیکوگرم بر میلی لیتر، 00001/0=p ; 20/22+_ 73/22 و 33/2 +_ 86/3 پیکوگرم بر دسی لیتر، 0001/0=p ، بترتیب)بود. همچنین مقادیر این دو فاکتور در افراد وابسته بطور معنی داری بیشتر از افراد سالم بود ( 0001/0=p و 049/0 ، بترتیب). بحث: وابستگان درجه اول افراد دیابتی نسبت به افراد معمولی خطر بالایی از ابتلا به دیابت را دارند.مقادیر غیر نرمال سیتوکین ها در این افراد نشان دهنده نقش عمده التهاب در پیشرفت بیماری دیابت از طریق اختلال اندوتلیال می باشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.