از آن جا که سلولهای بنیادی مزانشیمی(mesenchymal stem cell,msc) توانایی تبدیل شدن به سلولهایی از رده های مختلف را در شرایط آزمایشگاه نشان داده اند. جداسازی و تکثیر به نسبت راحت و اتولوگ بودن سلولهای مزانشیم آنها را کاندید مناسب برای سلول درمانی ساخته است.اکثر مطالعات آزمایشگاهی نشان دادند که سلول های بنیادی مزانشیمی توانایی گریز از سیستم ایمنی را دارند وپاسخ های ایمنی را نیز مهار می کنند که هر دو این ویژگی ها در پیوند و سلول درمانی بسیار مهم اند که توجه خیلی از دانشمندان را به این نوع از سلول ها را جلب کرده است.ماتریکس متالوپروتئینازها نقش بسیارمهم،پیچیده و ناشناخته در فرایند آسیب های مختلف،درمان و بهبودی دارند .شناخت مکانیسم بسیار پیچیده تاثیر این آنزیم ها می تواند افق تازه ای در روند درمان بیماران بوسیله سلول های بنیادی مزانشیمی ایجاد کند. در این تحقیق بیان ژن ماتریکس متالوپروتئیناز -2 و متالوپروتئیناز -9 در سلول های بنیادی مزانشیمی تحت تاثیر هورمون نوراپی نفرین مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان از استخوان لگن شخص دهنده سالم استخراج شد. ،پس از جدا سازی از سایر سلول های مغز استخوان، سلول ها کشت داده شدند. سپس سلول ها در پاساژ پنجم با دوز های متفاوت (ng/ml 1 و ng/ml 10) از نوراپی نفرین به مدت 8 و 12 ساعت تیمار شدند.در نهایت میزان بیان ماتریکس متالوپروتئیناز -2 و متالوپروتئیناز -9 با کمک تکنیک rt-pcr ( real-time polymerase chain reaction) بدست آمد. در این تحقیق ثابت شد که بهترین مقدار و زمان تیمار با نوراپی نفرین در سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان جهت بیان ماتریکس متالوپروتئیناز -2 برابر با ng/ml 1به مدت 8 ساعت می باشد و برای متالوپروتئیناز -9 برابر با ng/ml 10به مدت 8 ساعت می باشد.

پیوند کبد یکی از مهمترین درمانها برای مرحله نهایی بیماری کبد میباشد، ویروس هپاتیت b رایجترین علل سیروز و سرطان هپاتوسلولار و همچنین مهمترین شاخص برای پیوند کبد میباشد. ویروس هپاتیت b یک ویروس با dna کوچک دو رشتهای ناقص میباشد که باعث هپاتیت حاد و مزمن در انسان میشود. بیش از 400 میلیون نفر مبتلا به عفونت ویروس هپاتیت b در جهان میباشند و این شیوع بالا، آن را به عنوان یکی از خطرناکترین پاتوژنهای ویروسی برای سلامت عمومی جهان تبدیل کرده است. ابتلا به عفونت ویروسهای هپاتیت، به ویژه ویروس هپاتیت b در گیرندههای پیوند عضو رایج میباشد. از طرفی دیگر ابتلا به عفونت این ویروس یکی از دلایل مهم نیاز به دریافت پیوند کبد و همچنین علت مهم مرگومیر در گیرندگان پیوند عضو سخت و به خصوص کلیه و کبد میباشد. نتایج پیوند توسط پاسخهای ایمنی که نقش کلیدی در پاسخ به پیوند دارند مشخص میگردد. ایمنی وابسته به سلولی در تشخیص نتایج عفونت ویروس هپاتیت b و میکرو محیطهای گرافت نقش مهمی ایفا میکند. اینترلوکین 27 یک سایتوکاین هترودایمر میباشد که اخیراً به عنوان عضو جدیدی از خانواده il-6 و il-12 شناسایی شده است و شامل ebi3 و p28 و کمپلکس گیرنده آن شامل wsx-1 و gp130 میباشد. ژن اینترلوکین 27 انسان روی بازوی کوتاه کروموزوم 16 ناحیه 11 قرار دارد و شامل 5 اگزون میباشد. این سایتوکاین دارای ویژگیهای گسترده ضد التهابی و پیش التهابی در طول پاسخ ایمنی است، که نقش مهمی در پاسخهای ایمنی علیه پاتوژنهای مهاجم میزبان ایفا میکند. اینترلوکین 27 عمدتاً توسط سلولهای عرضهکننده آنتی ژن در پاسخ به عفونت ایجاد شده توسط پاتوژنهای داخل سلولی از قبیل ویروس هپاتیت b و تحریک سیستم ایمنی میزبان تولید میشود. سلولهای t تنظیمی در تقویت مقاومت ویروسی نقش دارند و اینترلوکین 27 بیان foxp3 که یک فاکتور رونویسی مهمی برای این سلولها میباشد را مهار میکند. به همین منظور، در این مطالعه ارتباط احتمالی بین بیان ژن اینترلوکین 27 با عفونت ویروس هپاتیت b در بیماران گیرنده پیوند کبد مورد بررسی قرار گرفت.در این مطالعه، 50 بیمار گیرنده پیوند کبد در بیمارستان نمازی شیراز انتخاب گردید و به گروه¬های 25 نفری مبتلا به عفونت ویروس هپاتیت b و 25 نفری بدون ابتلا به عفونت ویروس هپاتیت b تقسیم بندی شدند و 25 فرد سالم هم به عنوان گروه کنترل انتخاب گردید. حضور ویروس هپاتیت b با استفاده از pcr در بیماران گیرنده پیوند کبد مشخص شد. علاوه بر این، بیان ژن اینترلوکین 27 با روش real time pcr مورد بررسی قرار گرفت و میزان بیان ژن اینترلوکین 27 در گروه بیماران و کنترل مورد مطالعه با استفاده از روش livak محاسبه گردید که بیان ژن اینترلوکین 27 در بیماران گیرنده پیوند کبد مبتلا به عفونت ویروس هپاتیت b و بدون ابتلا به ویروس هپاتیت در مقایسه با گروه سالم به ترتیب 10/27 و 2/36 برابر افزایش یافت. بر اساس این یافتهها امید است که بتوان پیامد التهابی اینترلوکین 27 را با استفاده از درمانهای ضد ویروس هپاتیت b در بیماران پیوند کبد کنترل کرد.

عفونت نهفته پولیوماویروس bk عمدتا در جمعیت های معمولی وجود دارد. در اشخاص سالم، عفونت ویروسی بدون علامت است. اما در افراد با نقص سیستم ایمنی، دوباره فعال شدن پولیوماویروس bk افزایش می یابد و می تواند نتایج بالینی چندگانه ای را ایجاد کند. عدم مراقبت از گیرندگان پیوند کلیه که در معرض دوباره فعال شدن این عفونت ها قرار دارند، می تواند منجر به نفروپاتی مرتبط با پولیوماویروس bk شود. افزایش دوز رژیم های سرکوب کننده سیستم ایمنی مسئول افزایش شیوع نفروپاتی مرتبط با پولیوماویروس bk در بیماران گیرنده پیوند کلیه است. از طرف دیگر، عوامل تنظیم کننده سیستم ایمنی مانند اینترفرون گاما (ifnγ) می تواند در بیماری زایی پولیوماویروس bk موثر باشد. اینترفرون گاما در دفاع ضد ویروسی میزبان، رد پیوند و تنظیم پاسخ ایمنی اکتسابی نقش دارد. بنابراین در این مطالعه، احتمال ارتباط بین عفونت پولیوماویروس bk و بیان ژن ifnγ بررسی شد. در این مطالعه مقطعی، 270 بیمار پیوند کلیه بیمارستان نمازی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بین سال های 1393-1392 وارد شدند. بعد از نشان دادن وجود عفونت پولیوماویروس bk با استفاده از روش real time pcr (taq man)، بیماران مورد مطالعه به دو گروه 23 بیمار پیوند کلیه عفونت یافته و 23 بیمار بدون عفونت پولیوماویروس bk تقسیم بندی شدند. گروه کنترل به صورت 23 فرد سالم در این مطالعه سازماندهی شد. سطح بیان ژن ifnγ نیز با استفاده از روش real time pcr (syber green) مطالعه شد. سطح بیان ژن ifnγ در گروه های بیمار و کنترل با استفاده از روش لیواک یا (∆∆ct- 2) محاسبه گردید. پولیوماویروس bk در 23 از 270( 5/8%) در بیماران پیوند کلیه یافت شد، سطح بیان ifnγ در بیماران عفونت یافته به پولیوماویروس bk نسبت به گروه بدون عفونت و کنترل به طور معنی داری بیشتر بود. سطح mrna در بیماران عفونت یافته و بدون عفونت پولیوماویروسbk نسبت به گروه کنترل سالم به ترتیب، 47/58 و 62/4 افزایش یافته بود. بر پایه این یافته ها، عفونت پولیوماویروس bk می تواند منجر به افزایش بیان ژن ifnγ در بیماران پیوند کلیه که از نظر بالینی به عفونت ویروس آلوده اند شود. این نتایج نقش ifnγ در تنظیم عفونت فعال پولیوما ویروس bk و گسترش عوارض بالینی ویروس بعد از پیوند کلیه را نشان می باشد که برای تایید به مطالعات بیشتری نیاز دارد.